Na een scheiding worden veel dingen wazig. Het is niet duidelijk hoe u een nieuw leven kunt opbouwen, wat u moet doen en, nog belangrijker, hoe u een gewoon kind kunt bieden. De meeste kinderen blijven immers na een scheiding bij hun moeder, op wiens breekbare schouders de vraag ligt: niet alleen voor het kind zorgen en voor hem zorgen, maar ook de materiële kant van de zaak. Neem de tijd om meteen drie banen te krijgen. Lees gewoon het artikel - u zult een uitweg vinden.
Superman-syndroom
- Hou vol.
Mijn ex-man gaf me een verfrommelde tweeduizend roebel.
- Wat is het?
- Geld dat. Koop iets ...
Iets? Hoe durft hij me zo te bespotten?
- Met dit geld kun je niets kopen.
'Meer kan ik niet doen.' Nu strak met geld.
Ik was vervuld van haat. 'Meer kan ik niet doen.' Ja, geweldige hulp! Weldoener. "Strak met geld" ... Dit wordt gezegd door een persoon die onlangs een nieuwe auto heeft gekocht.
Die avond begon ik na te denken over hoe we met geld moesten omgaan. Mijn zoon heeft veel dingen nodig: een kleuterschool, een zwembad, lessen op een muziekschool. En hoeveel geld is er nodig voor eten, kleding ... Mijn hersens werden verscheurd door het aantal gedachten dat hem overweldigde. Mechanisch pakte ik mijn laptop - op zoek naar een tweede baan. Ik praat met de baas op mijn hoofdtaak, leg de situatie uit. Hij is een goed mens, denk ik, die hem zal laten combineren.
'De verkoper in een kledingwinkel ... een flexibel schema ... kan gecombineerd worden.'
Fijn! Wat je nodig hebt.
Twee dagen later ging ik naar een nieuwe baan. Het kostte veel tijd om een nieuw bedrijf onder de knie te krijgen. Maar ik heb het gedaan. Van 's ochtends tot zestien uur werkte ik op het hoofdwerk op kantoor, daarna haastte ik me door een kogel naar de kledingwinkel, waar ik tot 22.00 uur werkte. Mijn moeder zat bij het kind.
Waarom leek het mij dan zo gemakkelijk? Het was vreselijk hoe moeilijk. Ik was half doodmoe. Ze kwam thuis en viel, zonder zich uit te kleden, in bed, viel in slaap.
Dit duurde twee maanden.
Eens verdween de ex-man volledig. Ik heb een maand niet gebeld, ik heb geen contact opgenomen. Ik heb van zijn moeder vernomen dat hij een nieuwe lovebuff heeft en dat ze nu in het buitenland rusten.
- Perfect! Maar niemand heeft de hulp aan de zoon geannuleerd.
Mam antwoordde niets.
Ik barste in tranen uit. Wilde vermoeidheid, vermengd met een gevoel van wrok jegens de vader van zijn kind, overweldigde me.Waarom werk ik als slaaf hard in twee banen en zonnebaadt hij op dat moment in de zon in een ander land? Zal niet werken.
Ik moet zeggen dat ik daarvoor werd bezocht door gedachten over alimentatie, maar ik heb ze om vele redenen altijd van me weggejaagd. Vanwege hen willen trouwens veel moeders geen uitkering aanvragen.
Geen tijd en moeite
Ik had het zo druk dat ik fysiek niet de tijd kon nemen voor dit bedrijf. Het leek me dat er belangrijkere dingen te doen zijn. In feite kost het aanvraagproces niet veel tijd en moeite. Het is niet nodig om eindeloos rond te dwalen in de rechtbanken (dit is de echtgenoot die dan ronddwaalt als hij weigert te betalen). Ik kwam, vulde een aanvraag in en gaf die aan de griffier. Allemaal.
Ik wil de relatie niet bederven
Tijdens de scheiding kwamen we overeen: de man zal het kind vrijwillig helpen, maar ik wilde de relatie met hem niet bederven, dus heb ik geen aanvraag ingediend. Ik respecteerde altijd de vader van mijn zoon en het was belangrijk voor mij dat hij zag hoe goed zijn moeder en vader met elkaar communiceren.
De tweede kant van de medaille: de ex-man kan periodiek een klacht indienen bij de voogdij-autoriteiten, veel meer kleine vuile trucjes doen, gebruik makend van de rechten van zijn vader.
Maar je kunt niet bang zijn voor dergelijke problemen: de wet beschrijft nauwkeurig en duidelijk de rechten en plichten van ouders. Als er geen overtredingen van de kant van de moeder zijn, hoeft u zich geen zorgen te maken over klachten bij de rechtbank en overmatige eisen.
Geld is krap
Het leek me altijd dat de alimentatie een vorm van oplichting had gemaakt: ze zorgden voor valse inkomensbewijzen, kregen een baan als conciërge, gewoon om niet te betalen. Daarom was ik van mening dat kinderalimentatie altijd een beetje geld is, en dat hoef je niet te proberen. In feite is nu alles strikt in dit opzicht. De alimentatie is verplicht om het kind дохода te geven van zijn inkomen voor één kind, 1/3 - voor twee kinderen, ½ - voor drie enzovoort. Betalingen worden zonder fouten uitgevoerd, strikt op schema. Als u niet vrijwillig kinderbijslag betaalt, zijn er centen, boetes, verbeurdverklaring van eigendommen en zelfs gevangenisstraf.
Zelfs als bescheiden alimentatie geen invloed heeft op het gezinsbudget, kunt u ze overboeken naar een rekening die is geopend op naam van de baby. Tegen de 18e verjaardag zal er een behoorlijk bedrag ophopen, wat voldoende zal zijn om te betalen voor training of een grote aankoop. Weigering van alimentatie is in dit geval minus het kind. Bovendien kan de financiële situatie verslechteren. En dan rest alleen nog het spijt van het niet ontvangen geld.
"Ik mezelf"
'Ik kan het zelf wel aan' - laat zo'n gedachte niet eens toe. Ik zeg dit uit eigen ervaring. Je kunt dit zelf zien en als je je een gedreven paard voelt, zul je begrijpen dat ik gelijk had.
Je kunt niet je hele leven besteden aan de zorg voor een kind en werk. Je moet je eigen persoonlijke leven hebben, vol vreugde en positief. Je moet plezier hebben, naar de film gaan met je vrienden, een wandeling maken met nieuwe vriendjes.
Onthoud dat na een scheiding je leven nog maar net is begonnen en dat je deze periode moet gebruiken om jezelf als persoon te herstellen. Meisjes die hard werken, emotioneel uitbranden, niet meer voor zichzelf zorgen, nergens heen gaan, zich niet ontwikkelen. Ze veranderen soepel in "mannen", vrouwelijke energie verdwijnt gewoon uit hen. Heb medelijden met jezelf. Je hebt een heel leven voor de boeg!
Maar het belangrijkste: twee zijn verantwoordelijk voor het kind, moeder en vader. Ze hebben gelijke rechten en moeten in gelijke mate voor het kind zorgen. Het is de directe plicht van de vader om zijn zoon van geld te voorzien, dus laat hem deze plicht vervullen.
We lezen ook:
