'Ah, wat voor meel moet je brengen!' - beweerde Freken Bock uit de cartoon over Carlson. Een kind opvoeden is altijd een moeilijke en lastige aangelegenheid geweest. Veel van degenen wier jeugd in de USSR werd doorgebracht, herinneren zich die tijd met nostalgie en zeiden dat het toen gemakkelijker was om voor kinderen te zorgen. Is dat zo? Laten we proberen dit uit te zoeken.
"Bedankt voor onze gelukkige jeugd, geboorteland!"
Deze slogan was te vinden op scholen, in de huizen van pioniers en in demonstraties. De staat gaf sociale garanties; de ouders van de kinderen hadden vertrouwen in hun mooie toekomst. In scholen en universiteiten die onder uniforme programma's werden bestudeerd, was de overgang van de ene onderwijsinstelling naar de andere pijnloos. Er waren uniforme benaderingen voor het beoordelen van kennis. Er werd kinderrecreatie georganiseerd: gratis sportafdelingen, verschillende kringen. Studeren aan muziek- en kunstacademies kostte een cent, kaartjes voor pionierskampen waren goedkoop, een aanzienlijk deel werd betaald door de vakbond.
Nu is het veel moeilijker geworden om kinderen les te geven. Er waren prestigieuze lyceums, gymzalen om in te studeren, veel kinderen hebben bijna vanaf de eerste klas te maken met docenten. Bijna alle afgestudeerden bereiden zich voor op het examen en examen, met docenten neemt dit een aanzienlijk deel van het gezinsbudget in beslag. Maar er is een pluspunt: universiteiten zijn toegankelijker geworden omdat toelatingsexamens, waar 'blat' was, zijn vervangen door het Unified State Exam, dat de kennis van het kind objectiever beoordeelt.
"Een sterke vriendschap zal niet breken ..."
In de Sovjetjaren was er een cultus van vriendschap. Kinderen verzamelden zich in bedrijven, speelden samen in de tuin. Ze hadden hun eigen leiders, organisatoren van trucs. Volleybal, nadenken, verstoppertje Kozakkenrovers - welke collectieve spellen waren er niet! De jongens gingen bij elkaar op bezoek, de meisjes deelden 'getrouwde' poppen uit, de jongens organiseerden veldslagen in tafelvoetbal of hockey. Duur speelgoed was zeldzaam en kostte in de meeste gevallen goedkope kleine baby's en metalen vrachtwagens. Ouders die op het werk werkten, vertrouwden op kinderen en hun kameraden. 'De sleutel ligt onder het tapijt', schreven ze in aantekeningen die in de deurknop zaten en niemand stal. In de zomer, 's avonds, onder de ramen, werden de geluiden van een gitaar gehoord en brekende stemmen zongen de liedjes van Yuri Antonov: "Flying gait ..." Geen van de ouders nam het kind mee naar school en ontmoette hem niet, het was veilig op straat.
Wat gebeurt er vandaag? Je kunt kinderen niet de straat op drijven.En als hij ging wandelen, maken zijn ouders zich geen zorgen over zijn veiligheid: moeders en vaders controleren elke stap met behulp van mobiele apparaten. Kleuters beheren al gemakkelijk gadgets, die na verloop van tijd speelgoed vervangen. Schoolkinderen brengen veel tijd door op sociale netwerken. Kunnen we praten over hun volledige communicatie? Nauwelijks. Hoewel veel kinderen een groot aantal vrienden hebben op sociale netwerken, is de Vkontakte-correspondentie beperkt tot ellendige zinnen, virtuele vriendschap stopt zo snel als het zich voordoet. Het is niet moeilijk om nu de vrije tijd van het kind te nemen: hij kocht een laptop of tablet en stortte zich in de computerwereld. Is het goed? De vraag blijft open.
'Drinken, kinderen, melk - je zult gezond zijn!'
Hoe een baby te voeden? Deze actuele kwestie in de Sovjettijd was eenvoudig opgelost. De meeste producten waren van goede kwaliteit, zonder schadelijke kleur- en smaakstoffen. Er waren geen speciale delicatessen in de schappen van de winkels, meestal werden de meest basale producten gekocht: brood, brood, melk, eieren, meel, ontbijtgranen, groenten. Ze aten veel vis (het was goedkoop), met vlees was het moeilijker. Worsten werden slechts in een paar variëteiten geproduceerd, ze kregen het voor de feestdagen, omdat er bijna geen gratis verkoop was. Het eten was heel eenvoudig, de jongens aten altijd met eetlust.
Kijk eens naar een moderne supermarkt. Schappen zijn verstikt met een overvloed aan producten, maar probeer ze kinderen te voeden. Gewone soep of pasta is het onwaarschijnlijk. Hun smaak wordt bedorven door chips, yoghurt, cola en andere "chemie". De samenstelling van worstjes en worstjes is eng om je voor te stellen. Melk, vlees, gevogelte - ze bevatten allemaal schadelijke stoffen. En van hieruit komt de oorsprong van allergieën, astma, eczeem en andere ziekten.
"Ksenia is een pluche rok"
Hoe heb je kinderen gekleed in de jaren van de USSR? Iedereen ging in uniform naar school: meisjes droegen bruine jurken en zwarte schorten (op weekdagen), witte schorten (op feestdagen); jongens - uniformbroeken en een jas. Het was moeilijk om iets moois, voortreffelijks te kopen. Jeans waren de droom van zowel jongens als meisjes, ze werden van onder de vloer verkocht door speculanten of uit het buitenland gehaald. Zowel kleding als schoenen waren gemaakt van natuurlijke materialen, die snel kreukelden en versleten waren. In de winter droegen ze zware jassen van schapenvacht of winterjassen van kurguzy. Maar niemand had kledingcomplexen: iedereen bestond in ongeveer gelijke omstandigheden.
Er zijn geen problemen met kleding voor de kinderen van vandaag. Mooie overalls, jassen, jeans van alle strepen - die je niet zult vinden in winkelcentra en op de markt. Kinderen bepalen soms de waarde van een persoon aan het kledingmerk dat hij draagt - en dit is een onaangename neiging.
Dus wanneer is het gemakkelijker om kinderen op te voeden? Velen zullen zeggen - in de Sovjetjaren. Maar als moderne ouders worden uitgenodigd om terug te keren naar de USSR, zal bijna niemand het daarmee eens zijn: elk heeft zijn eigen tijd. Eén ding hoeft alleen maar te worden onthouden: morele kwaliteiten moeten altijd voorop staan in het onderwijs.
LEES OOK:
