Alle geboorteverhalen die ik ooit heb gehoord of gelezen, kunnen worden onderverdeeld in 2 soorten. Sommigen van hen eindigden in het categorische "Nooit meer in mijn leven!", Anderen verbaasden het optimistische "Ik vond het zo leuk!" Ik ga zeker weer bevallen! " Eerlijk gezegd heb ik nooit begrepen hoe bevalling kan zijn ?! Maar nadat ze de gelederen van jonge moeders had aangevuld, was ze verrast om te beseffen dat alles echt ongelooflijk gemakkelijk was. De reden is simpel: er was een geliefde echtgenoot in de buurt.
De vraag of een echtgenoot in het kraambed zou moeten zijn, heeft me heel lang gekweld. De contractvoorwaarden maakten zijn aanwezigheid van het eerste tot het laatste moment mogelijk, maar ik besloot dat mijn man beslist niet naar de verloskamer zou gaan. Ik wilde echt niet dat mijn geliefde deze onmenselijke kreten zou horen en een gezicht zou zien dat vervormd was door pijn. Maar over de prenataal liepen onze meningen uiteen. Ik was er alleen voor, maar hij begreep niet hoe hij me zou kunnen helpen. De man nam de uiteindelijke beslissing alleen in het ziekenhuis, maar besloot toch te blijven. En weet je, ik ben hem oneindig dankbaar, omdat de hulp van een geliefde mijn toestand enorm verlichtte. Dus waarom hebben we een echtgenoot nodig bij de bevalling?
Man hielp me lopen
Niet iedereen weet hiervan, maar in staande positie zijn de weeën veel gemakkelijker. En alles zou in orde zijn, maar op een gegeven moment realiseerde ik me dat ik geen stap meer kon zetten - mijn hoofd tolde, mijn benen kromden, mijn rug deed pijn van de pijn. Noch massage, noch andere procedures hielpen. Om mijn toestand op de een of andere manier te verlichten, reed mijn man me letterlijk de zaal rond en ondersteunde me bij de armen. Onze 'wandelingen' duurden tot 5 uur, maar lieten ons de pijn in de strijd zonder problemen doorstaan.
Beheersing van de frequentie van weeën
Om bij te blijven met de tijd, zette ik van tevoren de "Fight counter" aan de telefoon. Maar hier is het niet zo eenvoudig! Er was simpelweg niet genoeg kracht om zich op de ademhaling te concentreren en tegelijkertijd op de knoppen op de mobiel te drukken. Deze echtgenoot nam deze belangrijke taak opnieuw op zich - hij registreerde het begin en het einde van de wedstrijd en rapporteerde het aan de dokter. Dit redde me van onnodige hoofdpijn en stelde me in staat om nauwkeurigere indicatoren te krijgen.
Handelde als secretaris
Mee eens, er is niets erger dan onwetendheid - vooral tijdens de bevalling! Verdraag pijn en niet weten wanneer het allemaal ophoudt, is gewoon verschrikkelijk. Soms kwam de dokter binnen, zei iets, keek, knikte en vertrok. Om te begrijpen waar het allemaal om ging, ging mijn man onmiddellijk online en legde in detail uit wat er precies met mij en de baby gebeurde. 'De actieve fase van de bevalling is aangebroken. De helft van de weg is al gepasseerd ”- dankzij deze opmerkingen bleef ik op de hoogte van alle evenementen.
Vermaakt, maakte grapjes, lachte
Wat kan pijn beter verlichten dan constante loop- en ademhalingsoefeningen? Alleen grappige grappen! Nu weet ik zeker dat als ik zelf op de prenatale afdeling was gebleven, ik nuchter zou hebben gehuild van zelfmedelijden. In aanwezigheid van mijn man had ik echter geen andere keus dan te lachen om grappige berichten op Facebook en te lachen om de capriolen van de helden uit de serie "Friends". Herinner je je de serie waarin Rachel haar eerste kind baart? Zelfs als je deze serie niet hebt gezien, moet je hem bij de geboorte bekijken! Dankzij hem kon ik minstens een uur ontsnappen aan de pijn en hartelijk lachen.
Verdedigd
Een paar dagen voor de voorlopige geboortedatum vrienden en familieleden afweren is geen gemakkelijke taak. Hoe dichter dit moment, hoe vaker de vraag 'Hoe? Nog niet bevallen? En wanneer is je deadline? ' Er zijn mensen die niet te lui zijn om het uiterlijk van de toekomstige moeder op sociale netwerken te volgen. 'Ik ben al zes uur niet binnengekomen. Waarschijnlijk in het ziekenhuis. We moeten bellen om erachter te komen! ' Dergelijke oproepen die regelmatig worden gehoord, zijn erg vervelend. Ook hier had ik de hulp van mijn man nodig. Hij beantwoordde niet alleen namens mij berichten, maar slaagde er ook in mijn moeder om zijn vinger te cirkelen, die letterlijk elk half uur belde. We vertelden haar niet eens dat we waren vertrokken om te bevallen, want als ze dit had ontdekt, zou ze het proces gaan controleren.
En tenslotte ...
Zoals je kunt zien, is een man bij de bevalling erg goed. Dankzij hem heb ik voor alle 11 uur werk nooit gehuild of geschreeuwd. En het belangrijkste was dat hij niets ingewikkelds hoefde te doen. We hebben ons zelfs niet van tevoren op dit proces voorbereid - alles is vanzelf gegaan. Dus als u de kans krijgt om dergelijke hulp te ontvangen, weiger deze dan niet. In ieder geval kan de echtgenoot altijd de gang op. Ja, en in een kraamkamer die een kwetsbaar mannelijk psychisch psychologisch trauma kan veroorzaken, zal het niet met geweld worden getrokken. Ik geloof dat alleen daar een man niets te doen heeft. Steun elkaar en laat je verhaal eindigen op dezelfde vrolijke toon als het mijne: “Ik vond het leuk. Ik heb nog steeds een verplicht gezicht! '
We lezen ook:
- Partnerschap met haar man: de voor- en nadelen van een gezamenlijke geboorte, wat belangrijk is voor papa om te weten
- 'Ik zag mijn baby geboren worden. Ik zag een wonder. ' 3 verhalen van vaders over gezamenlijke geboorte
- Demyan Popov: partnerschapslevering in detail, voor- en nadelen
Video: vader tijdens de bevalling, wat een man moet weten
