Meestal schrijven moeders beoordelingen over het gebruik van verschillende medicijnen en goederen, maar vandaag is dat niet het geval. Ik deel zelden mijn mening, maar vandaag is het de situatie dat je niet kunt zwijgen, want als mijn ervaring ten minste één bange ouder helpt, dan heb ik om een goede reden mijn tijd aan deze recensie besteed!
Het begon allemaal met het feit dat mijn vrouw in de derde maand van het leven van onze dochter borstproblemen had. Een ambulance bracht haar voor een operatie naar het ziekenhuis - mastitis werd erg verwaarloosd, er moesten dringende maatregelen worden genomen. En dus nam ik ziek op het werk en bleef bij mijn kleine, angstige prinses, die niet begreep waarom ze een fles gleed in plaats van de borst van haar moeder ...
Mijn vrouw bracht twee weken door in het ziekenhuis en natuurlijk was deze periode natuurlijk de eerste verkoudheid van onze dochter. Ik weet niet wat deze episode veroorzaakte - ofwel een scherpe vervanging van moedermelk door een mengsel, of een virus dat op straat werd opgenomen, maar het feit bleef - de dochter overstroomde en begon te hoesten. Ik ben helemaal niet verlegen, maar hier, waarschijnlijk voor het eerst in vele jaren, was ik serieus bang - ik heb een baby in mijn armen, een baby hoest en ik moet er iets aan doen, en ze zeiden pas morgen in de kliniek aan de telefoon .
Er werd zware artillerie geroepen om te helpen - schoonmoeder, die 20 jaar als optometrist in een militaire eenheid werkte. De schoonmoeder vloog op de vleugels van de nacht en niet alleen, maar in de aanslag met haar therapeut en de Gedelix-siroop. Ondanks de aansporingen van de schoonmoeder en de gepensioneerde therapeut - wat weten ze zelfs over hoesten bij kinderen! - eerst las ik zorgvuldig de hele compositie en instructies van kaft tot kaft - om het medicijn te 'proppen', niet mezelf, maar het kind! Ik gaf het op, maar terwijl ze hun dochter behandelden, waren ze niet te lui om op internet te surfen en vonden ze informatie over Gedelix op een pediatrisch forum - daar bevestigden de artsen dat het mogelijk was om zuigelingen siroop te geven, maar alleen met de aangegeven dosering.
Bovendien schreven ze dat dit bijna het enige middel is dat geschikt is voor zulke jonge kinderen, aangezien bijna alle siropen zijn ontworpen voor kinderen ouder dan een jaar. De samenstelling van Gedelix was ook bemoedigend - het bevat geen suiker, alcohol, kleurstoffen, in het algemeen niets dat categorisch gecontra-indiceerd is bij zuigelingen.
Kortom, ze gaven siroop in de dosering die op de verpakking werd aangegeven en begonnen de toestand van de baby zorgvuldig te volgen. Onmiddellijk gebeurde er geen wonder, maar na 2-3 uur merkte ik dat de hoest niet zo ernstig was en de ademhaling van mijn dochter werd soepeler en rustiger. Ik stuurde mijn schoonmoeder met de steungroep naar huis en hij bracht de hele nacht boven het bed door, nou, voor het geval dat. 'S Morgens gaf hij nog eens 2,5 ml siroop, de hoest was al veel gemakkelijker en na een paar uur arriveerde de wijkarts.
Op dat moment hoestte de dochter niet meer zo veel. De dokter keek haar aan en reageerde eerst negatief op het feit dat ik het babymedicijn voor het onderzoek had gegeven (hij kende Gedelix nog niet).Maar toen las ik de samenstelling van het medicijn, zei dat alles in orde is en dat het kind siroop kan blijven krijgen totdat de hoest verdwijnt. Op de derde dag herstelde mijn dochter, maar toen begon ik te hoesten! Meestal probeer ik geen medicijnen te drinken, maar ik was bang om een kleine te infecteren en begon ook met Gedelix (het is geschikt voor alle leeftijden). De siroop, die me niet meer verbaasde, hielp me, net als mijn dochter, op de derde dag.
Tegen de tijd dat onze moeder terugkwam, was iedereen al gezond en opgewekt, wat haar ongelooflijk gelukkig maakte! Mijn belangrijkste advies aan alle ouders is niet om in paniek te raken, een dokter te bellen, maar ook om zelf met kleine gezondheidsproblemen om te gaan. Ik hoop dat mijn ervaring iemand in moeilijke tijden zal helpen!
Geplaatst door: Andrey Demidov
We lezen ook: Moeder in het ziekenhuis: hoe vader met een baby kan omgaan
