Eerder was ik er zeker van dat de wens om een tweede kind te krijgen bij de ouders opkomt wanneer zij zich op deze gebeurtenis voorbereiden. Er was bijvoorbeeld vertrouwen in hun mogelijkheden om voor een andere baby te zorgen, er ontstond zo'n spirituele behoefte, het gezin heeft een plaats van liefde en wederzijds begrip, genoeg kracht die ik aan een ander mannetje wil geven. Kortom, hetzelfde als bij het eerste kind, alleen veel meer zelfvertrouwen en bereidheid tot het manifesteren van ouderlijke verantwoordelijkheden. Maar het bleek dat dit niet altijd gebeurt.
In de loop van mijn leven heb ik vaak heel vreemde redenen gehoord om een tweede kind te baren, waardoor ik alleen maar perplex werd. Laten we dit in meer detail bespreken.
Reden nummer 1. Je moet een tweede baren, anders wordt het eerste kind egoïstisch
Een compleet verkeerde positie. Elk kind zal egoïstisch zijn als het wordt opgevoed in een atmosfeer van toegeeflijkheid en aan al zijn verlangens toegeeft. Ik heb veel levensvoorbeelden voor ogen toen er meerdere kinderen in het gezin waren, maar toch waren de egoïsten er. Dus hoe kan dit gebeuren als, volgens de bovenstaande logica, alleen een enig kind egoïstisch kan zijn?
Het punt is dat de egoïsten in grote gezinnen slechts de kinderen zijn die meer ouderlijke genegenheid en toegeeflijkheid ontvangen - 'de jongste is de beste'. Als het kind het gevoel heeft dat hij wordt uitgescheiden en hij is de 'belangrijkste' voor zijn moeder, dan zal hij het zeker gaan gebruiken. Na verloop van tijd zal hij veranderen in een echte egoïst.
En wat gebeurt er met degene die "bedrogen" is? Hij raakt eraan gewend dat hij, om zijn doelen te bereiken, altijd alert moet zijn, niet op zijn snavel moet klikken, om speelgoed, liefde en ouderlijke aandacht te winnen. Daarom probeert hij meer en beter te 'grijpen', anders zal niemand voor hem zorgen. Het begin van egoïsme verschijnt hier.
Dat blijkt alleen als gevolg van onjuiste opvoeding kunnen kinderen egoïstisch worden. Hoeveel moeders en vaders er zullen zijn, doet er helemaal niet toe. Het belangrijkste is de benadering van kinderen en de juiste prioriteitstelling.
Onthouden de enige baby betekent niet eenzaam. Hij heeft vader en moeder, grootouders, tantes, ooms, ook familievrienden en buren. U kunt ze allemaal bereiken: zorg voor ouderlingen, help ouders thuis, speel met kinderen uit de buurt, deel speelgoed met hen.
Als je een dier in huis hebt dat constant moet worden verzorgd, dan is het moeilijk om een betere manier te bedenken om van je baby een zorgzame 'altruïst' te maken. (lees ook: huisdier voor het kind: keuzeregels en verzorgingstips) Als dit niet helpt, verandert de geboorte van een tweede kind niets.
Om te beginnen, probeer je eerstgeborene op te voeden en op te voeden als een menslievend, zorgzaam en hartelijk kind. Als je deze taak 100% aankunt, dan kun je nadenken over de geboorte van een tweede kind. Anders zal de situatie in het gezin na zijn geboorte alleen maar verslechteren. Twee egoïsten opvoeden zal nog moeilijker zijn.
Reden nummer 2. Eén kind is niet genoeg voor de voortplanting. De mensheid staat op het punt van uitsterven ...
Laten we niet langer klagen dat de mensheid met catastrofale uitsterving wordt bedreigd. Het is duidelijk dat vandaag het aantal mensen dat op onze planeet leeft de grens van 7 miljard heeft overschreden. Waar heeft dit het over? De mogelijkheid van overbevolking van de wereld wordt reëel. Daarom, als je je zo zorgen maakt over de toekomst van de hele generatie, mag je helemaal geen kinderen krijgen.
Of behoor je tot het aantal mensen van een adellijke familie en beschouw je jezelf daarom verplicht om te reproduceren? En wie heeft je verteld dat je familie alle inwoners van onze planeet iets speciaals zal brengen? Laten we zulke argumenten achterlaten, ze zijn nutteloos.
En ik wil ook een vraag stellen aan mensen die zich zorgen maken over de toekomst van de hele mensheid - wat heb je al gedaan voor je soort, stad, land, hele wereld? Misschien vecht u onvermoeibaar om de ongerepte schoonheid van de natuur te behouden, of helpt u mensen om met moeilijkheden te worstelen, de armen te behouden en de armen te redden? Of misschien heb je een grote brug in je stad gebouwd voor het bewegingsgemak van alle burgers? Een geweldige ontdekking gedaan, iets waardevols uitgevonden?
Het blijkt dat je je ziel al in de mensheid hebt gestopt, het enige dat overblijft is om een andere persoon te baren om een soort te behouden? Zijn alle dingen vernieuwd? Men moet zich dus niet 'zorgen' maken over het lot van het hele universum, maar andere beschikbare methoden gebruiken om de mensheid gelukkig te maken als de reden voor de geboorte van een tweede kind precies deze is.
Reden nummer 3. Het is noodzakelijk om een seconde te baren, anders zullen familieleden en kennissen het niet begrijpen
Het komt vaak voor dat we wachten op de reactie van anderen op ons gedrag. We zijn eraan gewend dat onze acties worden beoordeeld en dat we zo bang zijn om te horen als we niet voldoen aan de verwachtingen van de meerderheid.
Een case uit het leven van elk meisje. Wanneer een meisje de leeftijd van 18 jaar bereikt, beginnen ze haar lastig te vallen met vragen: 'Wanneer trouwen?' Zodra ze gaat trouwen, "kruipt de volgende strikvraag": "Wanneer ga je bevallen?" Voordat ze tijd heeft om te herstellen van haar eerste geboorte, is de vraag: "Wanneer is de volgende?". En zo gaat het eindeloos door.
Het blijkt dat we niet beslissen hoe we leven. Wordt het beslist door onze buren, kennissen, familieleden? En we moeten ons hele leven inzetten om aan hun ideeën te voldoen, om hun 'wanneer' na te jagen?
Natuurlijk niet. Leren om ongepaste problemen te omzeilen. Denk aan de oude grap en trek conclusies.
Een bekende oma vertelde me op bruiloften dat ik "de volgende" was. Ik heb deze druk lange tijd doorstaan. Alles stopte op een "prachtig" moment, toen ik me op de begrafenis van onze buurvrouw tot haar wendde en haar eigen slogan zei: "Jij bent de volgende."
Je hebt dus al één kind. Als dit genoeg voor je is, verwijder dan onnodige gedachten van het hoofd dat "iedereen zegt dat het nodig is". En wie gelooft dat één kind heel klein is voor een gezin, laat hem zoveel kinderen baren als hij wil. En kruipt niet langer in het leven van iemand anders.
Reden nummer 4. Het eerste kind zal veel leuker zijn als het tweede verschijnt
Deze zin kan als een aanfluiting worden opgevat. Hoe los je het probleem van senior verveling op? Als u van uw eerstgeborene een 'oppas' maakt, wie wordt er dan af en toe gevraagd om een flesje mee te nemen, een fopspeen vast te houden of speelgoed te rammelen? We houden geen rekening meer met het feit dat je al een tijdje "uitvalt" uit het leven van je oudste kind - bevallen, herstellen van hen, zorgen voor een pasgeboren baby. Dit alles draagt niet bij aan zijn "fun", geloof me.
Ben je echt bang dat je baby iemand moet hebben om mee te spelen, en niet zijn verlangen om een tweede kind te hebben met zo'n redenering rechtvaardigen? Laat je eerstgeborene dan vrienden bij hem thuis brengen, geef hem een speciale plek voor games, denk na over hoe je zijn vrije tijd kunt organiseren. Vergeet niet dat kinderen tot hun leeftijdsgenoten worden aangetrokken, dus verwacht geen overdreven hechte relaties van broers en zussen. Oudere kinderen zijn niet geïnteresseerd in spelen met jongere kinderen. Het is een feit. Dit gebeurt alleen vanuit hopeloosheid.
En het allerbelangrijkste. U kunt het tweede kind niet "gebruiken" om het eerste te vermaken. Het klinkt op de een of andere manier vernederend, ook al ben je alleen van plan om te bevallen.
We lezen ook:
Reden nummer 5. Heeft een heleboel dingen achtergelaten van het eerste kind
Met deze aanpak is het eerlijk gezegd beter om de eerste niet te baren. Een kind, kameraden, hij is geen knuffel. Hij moet begeerd zijn. Geliefden. Het moet in alle opzichten middelen hebben.
En financiële motivatie om drie centen te besparen op dingen is, neem me niet kwalijk, een mentale crisis, en geen gelegenheid om een nieuw persoon ter wereld te brengen. Als je zoveel waarde hecht aan rommel, leg het dan op de mezzanine en laat het daar voor je plezier liggen.
Kleding mag je leven niet beheersen. Als je niet begrijpt waarom, kan ik het niet uitleggen. Je kunt het als een feit beschouwen - mensen zijn primair, mensen zijn het doel en dingen zijn slechts een middel. Niet andersom.
We lezen ook:Mythes, horrorverhalen en misvattingen over zwangerschap en bevalling. Beste selectie: 63 mythen
Moet ik een 2e kind krijgen?
[sc: rsa]
Uit eigen ervaring weet ik dat als er maar een enig kind in een gezin is, hij te verwend of te eenzaam wordt. Daarom geef ik er de voorkeur aan dat gezinnen ten minste twee kinderen hebben. De pluspunten zijn dat het oudere kind daardoor meer verantwoordelijk wordt en de jongere naar de oudere kijkt en zoals hij wil worden. Daarnaast verandert ook de sfeer in huis.
Als zwanger eerste kind had ik van tevoren al gepland dat er twee kinderen in het gezin zouden zijn. En zo gebeurde het: het verschil tussen mijn jongens is drie jaar. Velen kiezen niet voor een tweede kind vanwege financiële problemen of de angst om voor altijd vast te lopen in huishoudelijke taken. Maar tevergeefs ... Ze groeit erg snel en verrukt iedereen met haar vaardigheden
Rechtsaf! De redenen zijn meer waanvoorstellingen dan de andere. Ik ben vooral geïrriteerd door de redenen over 'ze zullen het niet begrijpen' en over de 'egoïst'. Maar in feite zijn er mensen die dat denken! Naar mijn mening zou er maar één reden moeten zijn: de wens van de ouders zelf.