5 mythen over angstige kinderen

Ouders zorgen voor de baby, geven hem het allerbeste, koesteren en koesteren. Waarom wordt de baby dan angstig? Wat kan hij bang zijn als moeder in de buurt is en alles in orde is? Psycholoog Natasha Daniels ontkracht vijf belangrijke mythen over angstige kinderen.

Mythe 1. Kinderen hoeven zich nergens zorgen over te maken.

Bijna alle ouders van wie de kinderen plotseling angst beginnen te vertonen, zeggen het. Bij een consult met een psycholoog, vertellen moeders en vaders hoe ze hun kind verwennen, hoeveel ze hem geven wat ze zelf niet hadden in de kindertijd. Ze geloven oprecht dat kruimels gewoon geen reden tot ongerustheid kunnen zijn.

Ouders hebben het mis, omdat ze alleen externe factoren in overweging nemen, omdat ze denken dat er een duidelijke reden nodig is voor angst en angst. Dit is niet waar.Vaak wordt angst bij een kind veroorzaakt door een genetische aanleg: er zijn geen externe prikkels, maar om puur fysiologische redenen begint de baby te denken aan welke gruwelen er kunnen gebeuren. Een angstig persoon begint gekweld te worden door de vraag: "Wat als ...?" en hoewel problemen en denkbeeldig, maar ze brengen niet minder lijden dan echte problemen.

Zo kan het kind constant in angst leven en bang zijn voor sommige gebeurtenissen en situaties die hen nog nooit zijn overkomen en die hoogstwaarschijnlijk nooit zullen gebeuren.

Nadenken over denkbeeldige problemen kan niet minder lijden veroorzaken dan echte problemen.

Mythe 2. Als het kind angstig is, hebben de ouders de schuld.

Mensen denken vaak dat ze vanaf de zijkant beter te zien zijn. Vaak beginnen ze de ouders de schuld te geven van de angst van het kind. Soms geven zelfs vrienden en familieleden aan dat het kind verwend is, hij heeft strikte discipline nodig.Het is voor ouders van een angstig kind al moeilijk om hen te beschuldigen van wat er in de meeste gevallen is gebeurd, is oneerlijk. Door zulke opmerkingen kunnen ouders zelfs de moed verliezen. Psychologen zeggen echter dat kritiek op anderen in de meeste gevallen volkomen ongegrond is.

Angst kan niet worden weggenomen met behulp van strikte discipline, het is niet het resultaat van slecht of te zacht onderwijs. Van de zijkant lijkt het alsof het kind naar binnen rolt hysterisch. Alleen de mensen om haar heen weten niet wat haar heeft veroorzaakt, wat haar is voorgegaan. Ze zien niet dat het kind zich nauwelijks vasthoudt en stellen zich ook niet voor hoe moeilijk het voor de baby is om elke dag angst te bestrijden en vaak te verliezen.

Mythe 3. Angststoornissen bij kinderen - een zeldzaamheid

Bekende kinderen denken misschien niet eens dat hij een angststoornis heeft. Ze kunnen welgemanierd, vriendelijk zijn en goed studeren op school. Ze pesten over het algemeen niet en veroorzaken niemand problemen.Daarom vermoeden degenen om hen heen niet dat het kind wordt gekweld door constante angst.

Leraren op school, verre familieleden, maar zelfs zijn goede vrienden zijn zich vaak niet bewust van het lijden van het kind. Gewoonlijk weten alleen de naaste familieleden van angststoornissen, en daarom wordt een stereotype gevormd dat angststoornissen bij kinderen zeldzaam zijn.

Mythe 4. Misvatting: wanneer een kind opgroeit, gaat de angst vanzelf over

Ouders van angstige kinderen horen vaak dit advies: 'Verdraag een beetje, het zal overgaan als het kind opgroeit'. Dit wordt gezegd door familieleden, leraren die het probleem kennen. Dit advies wordt zelfs door kinderartsen gegeven. De jongen zal opgroeien, maar alleen zijn angst blijft bij hem. Het zal veranderen, een andere vorm aannemen, maar niet verdwijnen.

Het slechtste advies dat ouders van angstige kinderen kunnen krijgen: 'Verdraag het, het zal met de jaren voorbijgaan'. Helaas verdwijnt angst niet met de leeftijd. Het verandert en neemt andere vormen aan, maar verdwijnt niet.

Ouders mogen niet luisteren naar iemands advies als het gaat om kalmte en over het algemeen over de gezondheid van het kind. Je moet naar een professionele psycholoog gaan, gespecialiseerde literatuur lezen om te begrijpen wat angststoornis is en hoe ermee om te gaan. Daarna kunnen ouders het kind uitleggen waarom ze vreselijke gedachten hebben en hem ook leren hoe hij daarmee moet omgaan. Het is raadzaam om dit allemaal zo snel mogelijk te doen.

Mythe 5. Alleen zwakke kinderen hebben last van angst.

Deze misvatting is vooral kenmerkend voor pausen. Natasha Daniels zegt dat veel vaders zich schamen dat hun kinderen ergens bang voor zijn, ze zijn bang. Meestal geldt dit voor zonen, die vaders als zwak en slap zien.

Vaders die bij een kind met een angststoornis worden geconfronteerd, moeten beseffen dat dit probleem niet afhangt van de zwakte van het karakter of het ontbreken ervan. In werkelijkheid is het tegendeel waar. Angstige kinderen zijn een van de meest gewaagde, omdat ze elke dag vechten met gedachten aan denkbeeldige problemen en gruwelen.

Het is erg belangrijk om de hierboven genoemde misvattingen te bestrijden. Het is belangrijk om te begrijpen dat zowel een angstig kind als zijn ouders geen veroordeling en kritiek verdienen. Ze hebben de steun en het begrip van anderen nodig, niet veroordeling en kritiek.

We lezen ook: 6 redenen waarom ouders de schuld hebben van de angst van het kind

Over de auteur

Natasha Daniels is kinderpsycholoog en moeder van drie kinderen.