Geelzucht bij pasgeborenen: oorzaken, behandeling, gevolgen

Geelzucht bij pasgeborenen is niet alleen vaak - maar het is bijna altijd. Elke moeder zal gemakkelijk de eerste symptomen opmerken. De baby wordt ongewoon donker of, als hij gevuld is met geelheid, wordt het oogwit geel. Wat is een ziekte of kenmerk van een klein kind? Dit zal later duidelijk worden, na enkele dagen observatie. Meestal is er geen reden tot bezorgdheid, deze aandoening is te wijten aan enkele fysiologische kenmerken van het lichaam van een pasgeboren baby.

Waarom verschijnt geelzucht?

Hier is bilirubine voornamelijk 'de schuld'. Wat is het en waar komt het vandaan? Het is vrij simpel. Een nog niet geboren kind heeft speciaal bloed met speciale (foetale) hemoglobine. Het transporteert zuurstof door de bloedvaten van de baby. Wanneer de baby wordt geboren, begint hij licht te ademen. En dan verandert de samenstelling van het bloed: "levende" hemoglobine verschijnt erin en de foetus - wordt vernietigd. Dit is waar bilirubine ontstaat. Het kind heeft het niet nodig en het kleine organisme begint er vanaf te komen.

Voor een baby is dit een heel moeilijke zaak. Alleen omdat bilirubine niet kan worden teruggetrokken. Het komt eerst in de lever en vermengt zich daar met speciale enzymen, lost vervolgens op in de urine en wordt vervolgens gemakkelijk uitgescheiden. Als de lever het niet aankan en er veel bilirubine in het bloed zit, zal geelzucht beginnen.

De oorzaken van pathogene geelzucht zijn totaal anders. Ze worden meestal veroorzaakt door een schending van de uitstroom van gal uit het lichaam als gevolg van de volgende voorwaarden:

• onverenigbaarheid van bloedgroepen;
• resusconflict;
• virale schade aan de lever;
• genetische metabole stoornissen;
• erfelijke ziekten;
• hormonale stoornissen;
• mechanische schade aan de galwegen of lever.

VIDEO:

Norm van bilirubine

In het bloed van een pasgeboren baby moet bilirubine 8,5 tot 20,5 μmol / l bedragen (micromol per liter). De maateenheid is vrij complex, maar je kunt er niet op ingaan. Als het echt interessant is, vindt er een bloedonderzoek plaats op moleculair niveau. Als uit de analyse blijkt dat het bilirubinegehalte iets hoger is dan normaal, begrijpt de arts: het lichaam van de baby heeft geen tijd om de belasting aan te kunnen. Echte geelzucht treedt op wanneer het niveau van bilirubine hoger is dan 35 μmol / L.

En toch is ze anders ...

Waarom geelzucht verschijnt, is al duidelijk. Waarom zijn er problemen met het stoppen van bilirubine? Zou dit een teken van pathologie kunnen zijn? Helaas, ja. Artsen maken onderscheid tussen twee groepen geelzucht: fysiologisch en pathologisch. Overweeg alle soorten geelzucht, van de zeldzaamste tot de meest voorkomende.

Pathologische soorten geelzucht

Ze zijn zeldzaam, maar vereist verplichte medische supervisie en behandeling. Bij pathologische geelzucht zijn er altijd extra symptomen. Sommige worden opgemerkt door een moeder of iemand uit het gezin, terwijl andere alleen door een arts worden herkend.

Hemolytische ziekte

Van alle baby's die ziek worden met geelzucht bij pasgeborenen, valt minder dan 1% op degenen die lijden aan hemolytische aandoeningen. De redenen:

• Rhesus-conflict tussen moeder en baby (meestal);
• mismatch bij bloedgroepen (zeer zeldzaam);
• incompatibiliteit door antigenen (komt bijna nooit voor).

Dergelijke geelzucht wordt echter snel herkend. De huid en sclera van de baby worden niet binnen een paar dagen geel, maar bijna onmiddellijk na de geboorte. De baby ziet er lusteloos en slaperig uit. De arts die de baby onderzoekt, voelt een toename van de milt en de lever. Al deze tekenen tonen aan dat de pasgeborene dringend hulp nodig heeft, en dan beginnen de artsen onmiddellijk met de behandeling. Het ergste geval is geelzuchtwaarin bilirubine de hersenen van de baby vergiftigt.

Obstructieve geelzucht

Een zeldzame, maar nog steeds pathologie. Er zijn verschillende redenen voor obstructieve geelzucht:

• galblaas problemen;
• schending van de doorgankelijkheid van de galwegen;
• leverproblemen.

Meestal wordt obstructieve geelzucht veroorzaakt door genetische aandoeningen of geboorteblessures van de baby. Manifestaties van deze ziekte worden merkbaar wanneer de baby twee tot drie weken oud is. De huid ziet er tegelijkertijd niet alleen geel uit, maar heeft ook een groenachtige tint. De babystoel wordt abnormaal licht, met bijna geen kleur. De arts voelt dat de lever verdicht en de milt vergroot. Als er een vermoeden is van obstructieve geelzucht, worden verschillende aanvullende onderzoeken voorgeschreven, bijvoorbeeld echografie. De behandeling hangt af van het type pathologie..

Er zijn ook grensvoorwaarden wanneer langdurige postpartum geelzucht de pathologie ingaat:

1. Vervoeging geelzucht geassocieerd met een slechte leverfunctie. Leverenzymen binden bilirubine slecht en kunnen de opname uit het bloed niet aan.
2. Nucleaire geelzucht treedt op met een sterke toename van bilirubine tijdens postpartum geelzucht. In dit geval dringt bilirubine het zenuwstelsel binnen en oefent het zijn toxische effect uit.
3. Lever geelzucht verschijnt wanneer levercellen worden beschadigd door virussen of bacteriën.

Fysiologische geelzucht

Nu hebben alle artsen erkend dat dit geen ziekte is, maar een van de opties voor de normale toestand van een pasgeboren baby. In deze situatie moet de baby echter zorgvuldig worden gecontroleerd om mogelijke pathologieën niet te missen.

Moedermelk geelzucht

Nog een zeldzaam geval. Het komt voor wanneer een moeder veel oestrogeen in haar melk heeft (dit is een vrouwelijk geslachtshormoon). Dan begint de lever van de baby eerst oestrogeen af ​​te nemen en vervolgens bilirubine. In dit geval blijft de baby maximaal drie maanden icterisch. Tegelijkertijd ontwikkelt de baby zich goed - hij heeft een goede eetlust, slaap en gewichtstoename en lengte. Deze toestand is niet gevaarlijk en verdwijnt vanzelf.

Als een baby geelzucht van moedermelk heeft, vragen moeders vaak: is het niet beter om de baby van de borst te spenen? Er kan maar één antwoord zijn: niet beter! Ja, zonder moedermelk stopt de baby met 'geel worden'. Maar hoeveel van al het nuttige en belangrijke zal hij in dit geval ontvangen? Borstvoeding moet dus doorgaan.

Geelzucht bij pasgeborenen

En tot slot de meest voorkomende vorm. Dit is de geelzucht die bij de meeste baby's voorkomt. Het is niet van toepassing op ziekten en vereist geen behandeling. Dergelijke geelzucht van de pasgeborene gaat vanzelf over en leidt niet tot complicaties. Toegegeven, er is nog een andere opvatting: als de geelzucht verscheen, is de lever van de baby nog steeds overbelast. Maar de baby kan worden geholpen.

Symptomen

Wanneer er meer dan twee weken verstrijken en de huid van de baby geen normale kleur heeft gekregen, is het de moeite waard om naar een arts te gaan. Voordat geelzucht wordt behandeld, wordt een analyse van het niveau van bilirubine in het bloed voorgeschreven. Het niveau van bilirubine hangt van veel factoren af ​​en het is onmogelijk om de testresultaten eenduidig ​​te interpreteren.De arts trekt conclusies over de gezondheidstoestand van het kind uit het algemene beeld van de gezondheidstoestand.

Symptomen van pathologische geelzucht komen tot uiting in een verandering in de kleur van de huid. De verschillen bestaan ​​in de tijd van hun uiterlijk en enkele kenmerken van de manifestatie:

• een verandering in huidskleur verschijnt onmiddellijk na de geboorte;
• na drie tot vier dagen wordt de gele kleur helderder, alle symptomen worden intenser;
• geelheid van het omhulsel duurt meer dan een maand;
• het begin van geelzucht symptomen is golvend: het zal verschijnen en dan verdwijnen;
• naast geel kan de huidskleur een groene tint krijgen.

Naast de verkleuring van de huid worden er nog andere symptomen aan toegevoegd:

• ontlasting is verkleurd;
• urine is donker van kleur;
• er verschijnen spontaan blauwe plekken;
• er is een toename van de lever en milt;
• het algemene welzijn van het kind verslechtert.

Geelzuchtbehandeling

Als we het hebben over pathologie, wordt elke therapie voorgeschreven door een arts. Meestal gaan de baby en de moeder naar het ziekenhuis, waar ze alle noodzakelijke procedures uitvoeren. Als een moeder en een kind bijvoorbeeld een andere Rh-factor hebben of andere tekenen van onverenigbaarheid in het bloed, worden transfusies meestal voorgeschreven. Voor één procedure kan de baby tot 70% van de totale hoeveelheid bloed vervangen. In moeilijke gevallen worden transfusies meerdere keren herhaald.

Deze maatregelen helpen bij het wegwerken van pathologisch bilirubine, maar kunnen de baby verzwakken. Daarom wordt vaak aanvullende therapie voorgeschreven: antibiotica, fysiotherapie enzovoort.

Obstructieve geelzucht vereist vaak een chirurgische ingreep. Een geïnformeerde beslissing wordt meestal genomen door een hele commissie van artsen die het kind zorgvuldig onderzoeken en alle noodzakelijke maatregelen bepalen. Dergelijke behandeling en revalidatie worden ook uitgevoerd in een ziekenhuisomgeving.

• bevestig de pasgeborene zo vroeg mogelijk op de borst (dit stimuleert de stofwisselingsprocessen);
• volledige borstvoeding;
• het dieet van een zogende moeder zodat de baby geen spijsverteringsproblemen heeft;
• zonnebaden;
• wandelingen in de open lucht.

Helaas kan het laatste punt niet worden vervuld als het buiten koud is. Maar in de lente, zomer of warme herfst is een baby meenemen in de frisse lucht een must. In de zomer, bij rustig zonnig weer, kunt u de armen en benen van kinderen enkele minuten openen. Dit is vooral handig bij lichte schaduwen - bijvoorbeeld onder een boom, zodat het kind diffuus licht krijgt. Het belangrijkste is dat de baby niet bevriest.

Dergelijke zorg voor de pasgeborene zal helpen om bilirubine uit het lichaam van het kind te verwijderen. Hierdoor krijgt de baby niet alleen geelzucht. Een ander kind wordt gezonder en voelt zich beter.

Soms wordt naast moedermelk bestraling voorgeschreven met een speciale lamp voor de behandeling van geelzucht - fototherapie. Tijdens de procedure worden de ogen van het kind bedekt met een verband of een veiligheidsbril en onder de lamp geplaatst. De cursus duurt 96 uur.

Bij het uitvoeren van fototherapie kunnen bijwerkingen worden waargenomen. Het kind kan er slaperig uitzien, de huid begint los te laten en er is een ontlasting.

Zonnebaden hebben hetzelfde effect.Het lichaam van de baby in het licht begint actief vitamine D te produceren. Het versnelt het proces om bilirubine uit het bloed te verwijderen.

Bij ernstige geelzucht kunnen glucose en actieve kool in tabletten worden voorgeschreven door een arts. Glucose verbetert het actieve werk van de lever. Actieve kool absorbeert schadelijke stoffen zoals een spons, waaronder bilirubine. Vervolgens wordt steenkool samen met bilirubine op natuurlijke wijze uitgescheiden met uitwerpselen.

De arts ontwikkelt een methodologie voor de behandeling van pathologische geelzucht, afhankelijk van de diagnose. Er wordt rekening gehouden met alle factoren en omstandigheden van de geboorte van een kind. Het verloop van de bevalling en zwangerschap, maternale aandoeningen, testresultaten en echografie. Soms is overleg met enge specialisten vereist; chirurg of endocrinoloog.

Bij de behandeling van geelzucht worden verschillende soorten therapie gebruikt:

• Antiviraal.
• Antibacterieel.
• Cholagogue.
• Ontgifting.
• Immuun

Ze worden zowel individueel als in combinatie gebruikt onder strikt medisch toezicht. Het hangt af van de oorzaken van geelzucht.

Gevolgen en problemen

Onder pathologische omstandigheden is het onmogelijk te voorspellen hoe snel de baby zal herstellen. Allereerst hangt het allemaal af van de oorzaken van de ziekte en de ernst ervan.. Daarom is het vooral belangrijk om de baby in de eerste levensdagen te observeren. Waarnaar te zoeken?

1. Geelzucht trad een paar uur na de geboorte van de baby op (bloedconflicten zijn mogelijk).
2. Het kind is slecht ontwikkeld, hij is slaperig en lusteloos (een aanzienlijk overschot aan bilirubine in het bloed, ook bij hemolytische aandoeningen).
3. Geelzucht gaat gepaard met convulsies, een constante schreeuw (het kan nucleaire geelzucht zijn). Met deze diagnose kan het kind gehoorstoornissen, motorische pathologieën ontwikkelen, in het ernstigste geval kan de baby sterven.
4. De pasgeborene heeft geboorteafwijkingen.

Zodra de geelzucht bij de pasgeborene begint, is zorgvuldige observatie noodzakelijk om de ontwikkeling van pathologieën te voorkomen. Als de behandeling op tijd wordt gedaan, zal de baby snel herstellen en gezond worden.

Fysiologische geelzucht veroorzaakt geen complicaties. Het kan twee tot drie weken duren. De meeste baby's ontdoen zich van geelzucht wanneer ze een maand oud worden. Als de reden in de moedermelk zit, kan de aandoening nog een tot twee maanden aanhouden. Daarna zijn de huid en ogen van de baby volledig bevrijd van de gele tint. Al die tijd ontwikkelt het kind zich volledig. Het belangrijkste voor hem is de zorg voor zijn moeder, familieleden en artsen. En dan groeit de baby gezond en gelukkig op.

Fysiologische geelzucht bij gezonde kinderen is niet schadelijk voor het lichaam, heeft geen invloed op de verdere ontwikkeling van het kind. Pathologische geelzucht verhoogt het risico op cirrose of leverkanker met de leeftijd. Bij 90% van de kinderen die in de kindertijd hepatitis hebben gehad, blijven de effecten van geelzucht levenslang bestaan. Dit vertaalt zich in een verzwakte immuniteit en een slechte leverfunctie.

Uitgestelde nucleaire geelzucht in de toekomst kan leiden tot doofheid, volledige of gedeeltelijke verlamming, mentale retardatie. Het toxische effect van een hoog bilirubine op het zenuwstelsel heeft de ernstigste gevolgen.