Pracuję jako nauczyciel. Ostatnio matka ucznia piątej klasy zwróciła się do mnie z desperacją. Skarżyła się, że jej córka nie słuchała jej w domu, była niegrzeczna, aw szkole zachowywała się inaczej niż wzorowa dziewczyna. Według niej stara się oddać wszystko trójce swoich dzieci, aby uchronić je przed codziennymi problemami, aw zamian otrzymuje jedynie lekceważącą postawę.
Nieposłuszeństwo dzieci jest częstym problemem, ale jak mogę go rozwiązać? Dlaczego dziecko zachowuje się niegrzecznie lub ignoruje wymagania rodziców? Jak znaleźć wspólny język z synem lub córką? Spójrzmy na najczęstsze przyczyny nieposłuszeństwa dziecięcego.
1. Brak uwagi rodziców
Wydaje się, że obfitość nowych technologii, które pojawiły się w XXI wieku, powinna ułatwić pracę kobietom w domu i zapewnić jej wolny czas na zajęcia z dziećmi. Jednak w praktyce widzimy coś przeciwnego - nie ma już czasu, matki są ciągle zajęte pracami domowymi, a zmęczenie pozbawia je siły do zabawy z dziećmi.
Czasami rodzice zauważają swoje dziecko tylko wtedy, gdy jest wyzywający, pobłażliwy lub niegrzeczny. Dzieci też to widzą. Dlatego starają się przyciągnąć uwagę, denerwując swoich rodziców. Jak rozwiązać ten problem?
Postaraj się dać dzieciom trochę więcej troski i miłości. Oto kilka praktycznych wskazówek dla mam i tatusiów.
- Staraj się spotykać z dzieckiem z miłością przez cały dzień.
- Skontaktuj się z dzieckiem fizycznie, przytulając go i całując, trzymając go za rękę.
- Przynajmniej 10-15 minut na samotność z dzieckiem z dala od kuchni, telewizora itp. Czytaj razem, dyskutuj o czymś interesującym
Jeśli to zrobisz, dzieci poczują intymność i zrozumiesz, że je kochasz.
2. Dziecko uważa się za osobę
Wszystkie dzieci mają okres, kiedy próbują zrozumieć, kto jest odpowiedzialny za dom. Po raz pierwszy dzieje się to w wieku półtora do dwóch lat. Dostają się przez aranżację napady złościtupiąc nogami i krzycząc. Często pod taką presją rodzice ustępują. Dzieci szybko uczą się tej lekcji - przy pierwszej okazji powtórzą próbę osiągnięcia pożądanego okrzyków i tupania. Podobne zachowanie obserwuje się u młodzieży. Z okrzykami i niegrzecznością pokazują protest przeciwko autorytarnemu rodzicielstwu.
Co zrobić, jeśli dziecko zachowuje się w ten sposób? Psychologowie radzą po prostu zignorować to zachowanie.. Kiedy dziecko krzyczy, nie róbcie nic, starajcie się powstrzymywać emocje, nie przeklinajcie, nie przekonujcie was do powstrzymania napadu złości.Poinformuj dziecko, że jego działania - krzyczenie, płacz, tupanie nogami - nie mają na ciebie wpływu. Aby takie sytuacje powstały mniej, musisz nauczyć się negocjować z dziećmi.
Czytamy również: jak radzić sobie z histerią z dzieciństwa
3. Nie wiesz, jak negocjować z dziećmi
Jeśli pojawi się sytuacja kontrowersyjna, wówczas wylewamy naszą negatywną energię na dziecko, a ona, zgodnie z prawem bumerangu, wraca do nas z ust ucznia.
Co robić? Istnieją dwie techniki psychologiczne - „Aktywne słuchanie” i „Jestem wypowiedzią”. Nie zostały wymyślone przeze mnie, istnieją od dawna, ale niewiele osób z nich korzysta. W końcu łatwiej jest nam skopiować styl zachowania naszych rodziców niż opanować nowy.
Zatem aktywne słuchanie polega na tym, że zamiast zadawać dziecku pytania (dlaczego nie usunąłeś zabawek? Kiedy będziesz się przygotowywał do lekcji? Itd.), Musisz go wysłuchać. Aby to zrobić, najpierw mentalnie zadaj sobie pytanie: „Co czuję teraz, gdy mój syn (córka) popełnił bałagan?” Drażnienie, gniew, uraza.
Następnie przygotuj „Jestem oświadczeniem”. Jego istotą jest to, że mówisz o swoich uczuciach, a nie o czynach dziecka. W takich wiadomościach nie można wymówić słowa „ty”. Na przykład: „Wiesz, denerwuje mnie, gdy w pokoju panuje bałagan” (zamiast zwykłego: „Kiedy usuniesz zabawki?”). Uczeń nie spotka się z twoją negatywną energią, ponieważ nie wypowiedziałeś słowa „ty”, co oznacza, że nie odpowie ci z irytacją lub chamstwem.
Potem zatrzymaj się. Możesz także dodać: „Co będziemy robić?” Czekamy na reakcję dziecka, słuchający jego. Nie upokarzaj go, nie popychaj go, ale Zgodzić się.
Jeśli samo dziecko jest w jakiś sposób przygnębione, podekscytowane emocjonalnie, ponownie nie chcemy zadawać pytań. Dodatkowe pytania jeszcze bardziej go zdenerwują. Lepiej zadaj sobie pytanie: „A co teraz czuje mój syn (córka)?”.
Następnie odpowiedz twierdząco: „Jesteś zły na swojego angielskiego dwójkę” lub „Boisz się, że ci się nie uda, więc nie chcesz iść na zajęcia”. Pokazujemy więc naszemu uczniowi, że go rozumiemy, jesteśmy gotowi pomóc, nie będziemy grozić i stawiać warunków.
Zatrzymujemy się na długi czas i ponownie używamy metody aktywnego słuchania. Samo dziecko podzieli się z tobą, uwolnij się od negatywnych emocji. Być może w trakcie swojego monologu sam podejmie właściwą decyzję.
A jeśli nie, uzbrój się w kawałek papieru i długopis. Zapisz wszystkie opcje dla swojego i twojego dziecka, przedyskutuj i wspólnie wybierz tę, która będzie pasować obojgu. Podczas rejestrowania wspólnych ofert nie krytykuj opcji ucznia.
Następnie pozostaje monitorowanie wykonania decyzji, analiza stopnia jej poprawności.
4. Dziecko mści się za twoje dawne żale
Innym powodem nieposłuszeństwa wobec dzieci jest chęć pomszczenia starych skarg. Mogą odczuwać ból z powodu separacji rodziców, złościć się i zazdrosny o twoje drugie dziecko.
Aby zaradzić tej sytuacji, zalecamy ponowne skorzystanie z wcześniej opisanych technik „Aktywnego słuchania” i „Jestem stwierdzeniem”. Rozpocznij rozmowę osobiście mniej więcej tak: „Czy mnie obrażasz?” lub „Boli cię to ...”. Słuchaj uważnie dziecka, nie przerywając mu ani nie usprawiedliwiając się. Spróbuj wspólnie wyeliminować tę głęboką niechęć. Jeśli dziecko jest zazdrosne o twojego brata lub siostrę, musisz znaleźć dla niego więcej czasu. On musi poczuć twoją miłość.
5. Kopiowanie swojego zachowania
Jeśli pozwolisz sobie na płacz w relacjach z członkami rodziny, dziecko z pewnością cię naśladuje. Dzieci są naszym odzwierciedleniem, przyjmują nawyki i obyczaje rodziców.
Co robić Problem ten można rozwiązać, jeśli spróbujesz kontrolować siebie, powstrzymać się od napadów gniewu i okazać mądrość. To ciężka praca nad sobą, ale z czasem przyniesie skutek - dzieci będą się zachowywać inaczej.
[sc name = ”rsa”]
6. Naruszasz swoje zasady
Jeśli rodzice często zmieniają zdanie na temat rodzicielstwa, dziecko korzysta z tego.Na przykład, kiedy zabroniłeś synowi lub córce czegoś zrobić, a następnym razem zrobiłeś ustępstwo. Brak wyraźnych granic w zachowaniu prowadzi dzieci na manowce. Widzą, że możesz złamać słowo lub anulować własny zakaz, jeśli wywrze na ciebie presję. W przyszłości doprowadzi to do nieposłuszeństwa.
Aby temu zapobiec, zawsze idź do końca. Jeśli powiedzą dziecku „nie”, to nie. Bądź zawsze wierny swojemu słowu i zasadom.
Czytamy również: jak powiedzieć dziecku NIE
7. Dzieci straciły szacunek dla rodziców
Czasami matki narzekają: „W ogóle nie wiem, jak się zachować z dzieckiem. Nie mogę już z nim sobie poradzić! ” Te słowa mówią o całkowitej bezsilności rodziców, którzy stracili autorytet w oczach dzieci i stracili szacunek. Często nie wiedząc, co robić, matki i ojcowie po prostu poddają się i przestają panować nad sytuacją.
Co robić? Pierwszym jest ustalenie, dlaczego dzieci straciły dla ciebie szacunek. Po ustaleniu przyczyny możesz ją stopniowo wyeliminować. Rodzice ze swojej strony powinni zrobić co w ich mocy stać się dobrym przykładem dla ich potomstwa. Ważne jest, aby dzieci czuły, że mama i tata są ludźmi mądrzejszymi, mądrzejszymi i silniejszymi niż oni sami.
8. Zły styl relacji z dziećmi
Niektórzy rodzice zasadniczo wybierają niewłaściwy styl relacji ze swoim potomstwem. Niektórzy stawiają wobec nich zbyt surowe wymagania, wprowadzają je w ramy ograniczeń i zakazów. Taki autorytarny styl rodzicielski może mieć w przyszłości negatywne konsekwencje dla dzieci. Albo staną się zbyt niepewni siebie, albo zaczną wykazywać cechy dyktatorskie, działając przed czasem. Czy podoba Ci się ten wynik wydarzeń? Inni rodzice idą na drugą skrajność - wychowują dzieci w duchu życzliwości, pozwalając im na wszystko. W przyszłości oczekuje się, że dziecko dorośnie samolubnie.
Istnieje inny sposób postępowania z dziećmi - demokratyczny. Oznacza to zdolność do negocjacji. Ten styl relacji nie ma nic wspólnego z pobłażaniem dziecku i dominowaniem nad nim.
9. Niska motywacja do wymagań rodzicielskich
Wyrażanie swoich żądań dzieciom, matkom i ojcom nie motywuje ich w wystarczającym stopniu. Często dzieci nie rozumieją, dlaczego powinny iść do łóżka na czas, położyć zabawki na miejscu lub odrabiać lekcje. Jeśli dziecko nie zdaje sobie sprawy, jakie korzyści przyniosą mu te działania, nie będzie chciał ich wykonywać.
Jak być Ciągle wyjaśniaj, w jaki sposób Twoje wymagania są przydatne.. Na przykład, jest mało prawdopodobne, aby dziecko zareagowało poprawnie, jeśli powiesz mu, że jest za późno i czas iść spać. Ale w większości przypadków pójdzie spać, jeśli wyjaśnisz: „Musisz zdobyć siłę na jutrzejsze mecze, więc lepiej teraz iść spać”. Gdy poprosisz o usunięcie zabawek, motywując prośbę faktem, że w domu musi być porządek, to nie zadziała. Dzieciak wkrótce Cię usłyszy, jeśli powiesz: „Musisz położyć zabawki, aby było miejsce na nową grę”.
10. Niesłusznie żądasz
Jeśli powierzysz swojemu synowi lub córce zadanie, a on tego nie zrobi, możesz się mylić. Czasami rodzice zwracają się do dzieci w niewłaściwym czasie, więc ich prośba po prostu nie osiąga celu. Innym powodem, dla którego potomstwo nie odpowiada na prośbę, jest to, że nie zawsze rozumieją, co i jak zrobić.
Aby dzieci mogły wykonać twoje zadanie, musisz przekazać swoje żądanie adresatowi. Nie mów w pustkę, wybierz czas, kiedy dzieci cię usłyszą. Zapytaj: „Czy na pewno mnie słyszałeś?” Teraz upewnij się, że twój syn lub córka poprawnie rozumieją twoje wymagania. Zapytaj: „Powtórz dokładnie, co i jak to zrobić”. Jeśli dziecko wszystko rozumie, określ: „Kiedy będziesz w stanie zrobić to, co uzgodniliśmy?”
Rozważając przyczyny nieposłuszeństwa dzieci, mogłeś zobaczyć swoje własne błędy. Teraz możesz je poprawić, aby osiągnąć harmonię i pokój w rodzinie.
Czytamy również: Co jeśli dziecko nie będzie ci posłuszne?
