Wszystkie dzieci płaczą, to jest norma. Ktoś „pozwala łzę” częściej, ktoś mniej. Tylko silny stres (przedłużający się brak uwagi matki, utrata ulubionej zabawki itp.), Wyraźne pogorszenie samopoczucia lub ostry ból fizyczny mogą wywołać płacz. Inny ma „oczy w mokrym miejscu” z powodu jakichkolwiek bzdur (kładę dżem na spodniach, nie mogę układać puzzli ani budować wieży z kostek itp.). Czas na lunch lub pójście spać, pójście na spacer lub powrót ze spaceru, pójście do przedszkola i do sklepu, pójście do krewnych to również sytuacja ryzyka. I daleko od zawsze dorośli, widząc „łzy na kołach”, wiedzą, jak się zachować, aby uspokoić dziecko. Łzy dzieci pozostawiają niewiele obojętnych. Ale kiedy rodzicom wydaje się, że nie ma powodu, reakcja może nie być całkowicie poprawna. Oto pięć typowych błędów rodziców, których należy unikać.
Nie trzeba krzyczeć i banować
Jeśli jesteś tak zdenerwowany, oburzony lub obrażony, że jesteś gotowy płakać, czy byłbyś w stanie natychmiast „wyrównać” emocje i uśmiechnąć się na żądanie? Ledwie. To dziecko też nie może. Dlatego nie ma sensu domagać się natychmiastowego zaprzestania płaczu, szczególnie w wysokich tonach. Fakt, że nie rozumiesz uczuć swojego dziecka, jeszcze bardziej go zdenerwuje. Zabraniając wylewania żalu ryzykujesz:
- wpadać w złość w proteście;
- wywoływać psychiczną „szczelność” okruchów pod jarzmem nagromadzonych skarg, gniewu i niezadowolenia;
- zerwać ich psycho-emocjonalne relacje z dzieckiem i zdolność do otwartej komunikacji z nim.
Dlatego krzyczenie jest powszechnym, ale najmniej skutecznym sposobem radzenia sobie ze łzami z dzieciństwa.
Nadmierny niepokój
Nawet jeśli jesteś niezwykle emocjonalny z natury, nie musisz panikować przy każdej okazji. Wielu rodziców rzuca się na łzy dzieci, ocierają łzy i bawią się teatralnie, a nawet drżą z przerażenia na widok najmniejszego otarcia na kolanie cennego dziecka.
Czy twój syn potknął się i złamał kolano? Nie biegnij do niego od razu, potępiając, jak biedny i nieszczęśliwy jest. Zachowaj spokój. Zbadaj ranę i oceń pozycję. Widząc, że rodzice nie panikują, chłopiec szybko wyzdrowieje. Otarcia i złamane łokcie w dzieciństwie są sprawą życia codziennego. Jeśli zaaranżujesz dramat za każdym razem, może to negatywnie wpłynąć na rozwój dziecka, jego postrzeganie wszelkich nieprzyjemnych wydarzeń (https://detstrana.ru/article/deti-3-7/vospitanie/5-nepravilnyh-reaktsij-na-detskie-slyozy /).
Zatrzymać! Zachowuj się jak dorosły. Trzeźwo oceniaj sytuację. W końcu twoja skłonność do dramatyzowania drobiazgów może mieć szkodliwy wpływ na rozwój dziecka i jego postrzeganie negatywnych wydarzeń w przyszłości. I takie obrażenia będą poważniejsze niż złamane kolana.
Przeciwnie, spokój rodziców przekazywany jest dziecku, które szybko zapomina o łzach i ich przyczynach.
Drwiny i irytacja
„Dewaluując” doświadczenia dzieci, irytując je, ryzykujesz, że nigdy nie nauczysz swojego dziecka, jak śmiało stawiać czoła problemom i radzić sobie z nimi. W końcu dziecko potrzebuje twojego wsparcia! Najgorszą opcją są żrące komentarze przypominające kpiny. Gdybyś płakał z upokorzenia, niesprawiedliwości lub urazy, a ktoś powiedziałby ci: „To ryk!” - czy to by cię uspokoiło?
Nie lekceważ tego doświadczenia, pytając: „Przestań płakać z powodu takich bzdur!” Dla ciebie kłótnia z dziewczyną lub nagana od przełożonych nie jest drobnostką? Z pewnością zdenerwowany. Ból, zmęczenie, rozczarowanie, dzięki którym dzieci mogą płakać, są nie mniej znaczącymi problemami, lepiej leczyć je ze zrozumieniem, aby w przyszłości mała osoba uczyła się je pokonywać.
Upokarzające uwagi skierowane do chłopców są również nie do przyjęcia: „Fu, wycie jak dziewczyna!”, „Wydajesz się nie być dla mnie mężczyzną” ... W ten sposób odbierasz swojemu synowi prawo do otwartego wyrażania swoich uczuć, co może prowadzić do poważnych problemów w przyszłości. Ale wszyscy mogą odczuwać niepokój, podniecenie, ból i różnice płci nie mają tutaj miejsca.
Nieuprzejmość i zastraszanie
Nieuprzejmość, surowość i chęć straszenia również nie są najlepszymi pomysłami rodziców. Nawet jeśli spieszysz się na pociąg lub ważne spotkanie, udaj się do lekarza lub spóźnij się na autobus. Nawet jeśli jesteś zmęczony i zdenerwowany - nie mów chamstwa w odpowiedzi na łzy i skargi dziecka.
Zatrzymaj się na chwilę, dowiedz się, co spowodowało, że dziecko płacze, czy to wszystko jest poważne. Obietnica rozwiązania jego problemów, ale nieco później (ale obietnica musi się spełnić bezbłędnie!).
Jest to o wiele bardziej skuteczne niż grożenie oddaniem dziecka komuś wujkowi, wysłaniem go na policję lub wezwaniem złego lekarza z zastrzykiem (i to zastraszanie w częstotliwości używania jest najbardziej popularnym zagrożeniem). Strach nie stawia cię na pozytywne, co oznacza, że nie przyczynia się do spokoju.
Obojętność
Psychologowie radzą, aby nie tracić głowy, jeśli dziecko płacze. Nie należy jednak mylić spokoju i obojętności / obojętności. Ani jedna osoba tak nie płacze, a tym bardziej dzieci zawsze mają powód do płaczu: im szybciej odkryjesz przyczynę łez dzieci, tym szybciej możesz je wyeliminować, nie ryzykując dobrych relacji z dzieckiem. Jeśli pozostaniesz obojętny na łzy dzieci, ryzykujesz dobry związek: córka lub syn mogą pomyśleć, że ich uczucia są obojętne, i zamknij się, przestań ci ufać.
I w żadnym wypadku nie powinieneś używać akcji fizycznej! Nawet lekkie klapsy mogą mieć poważne konsekwencje dla psychiki dziecka (bić czy nie bić dziecko - konsekwencje fizycznej kary dzieci) Nie pozbawiaj dziecka zaufania do siebie i otaczającego go świata. W przyszłości będzie to pełne goryczy i agresji skierowanej, w tym już przeciwko tobie. Lepiej pokaż swojemu dziecku, że jesteś blisko i gotowy do pomocy.
Niewinny, z punktu widzenia osoby dorosłej, policzek może podważyć zaufanie dziecka do świata, bliskich ludzi, przyczynić się do goryczy i agresji wobec innych.
Kaprysy dzieci są czasami trudne do zniesienia, są moralnie wyczerpujące. Czujesz się jak rozciągnięty sznurek, który zaraz się złamie. Zawsze, nawet jeśli jest ci ciężko, pamiętaj, że dziecko też jest chore. Płacz za nim jest sposobem na „uwolnienie pary”, uspokojenie, zaakceptowanie sytuacji. I w takich chwilach naprawdę potrzebuje twojej miłości, uczestnictwa i opieki. Pamiętajcie o prostej prawdzie: im mniej dzieci, waszym zdaniem, zasługuje na miłość w danym momencie, tym bardziej potrzebują jej desperacji. Dlatego nie wahaj się przytulić dziecka i powiedzieć, jak bardzo jest ci bliski.
Czytamy również: 13 sztuczek dla mamy pod wpływem kaprysu i płaczu dziecka
