Bardzo często młodzi rodzice rozmawiają z dzieckiem na poważne tematy, wierząc, że dziecko jest nadal bezmyślne i nadal niczego nie rozumie. Nawet bardzo małe dzieci podczas komunikacji wychwytują intonację i niewerbalne wiadomości rodziców. Co możemy powiedzieć o starszych dzieciach, dla których wszystko jest nowe, jako sygnał - „słuchaj, pamiętaj, działaj”.
Postrzeganie przez dziecko ludzi, przedmiotów, stylów komunikacji, świata jako całości zależy bezpośrednio od jego rodziców, dlatego tak ważne jest, aby świadomie podchodzić do kwestii rozmowy w obecności dziecka. Oczywiste jest, że pod zakazem intymne tematy mówią o przemocy, przestępstwach itp.
Spójrzmy na te tematy, które na pierwszy rzut oka wydają się całkowicie nieszkodliwe, ale mogą znacznie wpłynąć na rozwój umysłowy i moralny dziecka.
Czego się boją mama i tata?
Obawy rodziców nie powinny być uświadamiane przez dziecko, nie trzeba pokazywać dziecku wszystkich obaw. Dzieciak jest już pełen własnych doświadczeń, od potworów pod łóżkiem po przerażające sny i gryzące psy. Twoje obawy z pewnością zostaną przekazane dziecku.
Jeśli na przykład matka, gdy tata jest nieobecny, niestrudzenie powie, jak strasznie jest spać samotnie, sprawdzić drzwi i okna, a w końcu nawet położyć dziecko z nim do łóżka, to dziecko będzie się bało tej sytuacji, przestanie czuć jego bezpieczeństwo.
Jeśli któregoś dnia powiesz, że jest już ciemno i przerażająco, musisz pobiec do domu, albo ktoś na pewno cię zaatakuje, nie zdziw się, że o zmierzchu dziecko będzie bało się wyjść z domu nawet w twojej obecności.
Pamiętaj, że jesteś autorytetem w odniesieniu do okruchów, niezniszczalnej ściany, powinieneś czuć się wygodnie i bezpiecznie ze sobą. Tata i mama jako superbohaterowie pokonają wszelkie zło i ochronią swoje dziecko.
Relacja krewnych do narodzin dziecka
W żadnym wypadku nie mów, że ktoś bliski nie chciał, aby jej matka urodziła dziecko. Dzieciak nie musi wiedzieć, że tata nie był gotowy, by zostać ojcem, a babcie zwykle czekały na wnuczkę, a nie wnuka.
Nawet jeśli twoje dziecko ma niewielki kontakt z ojcem lub innymi krewnymi, nie powinieneś wyrażać ich opinii na temat narodzin dziecka. Dziecko kocha bezinteresownie bliskich, którzy zwracają na niego uwagę, dbają o niego, a także okazują mu czułe uczucia. Nie rani psychiki dziecka.
Jeszcze lepiej nigdy nie podawać dziecku takich informacji, nawet jeśli jest on już bardzo duży.
Spory dotyczące rodzicielstwa
W obecności dziecka nie trzeba rozmawiać o metodach edukacji, sukcesach w rozwoju, karach.W większości proces wychowania dzieci jest procesem oczywistym, częścią życia i w żaden sposób nie starannie zaplanowanymi działaniami. Dzieciak uważa, że to, co robisz i mówisz, nie jest metodologią, ale jedyną właściwą opcją, zachętą jest naprawdę uczciwa pochwała, a nie umiejętność wpływania na jej rozwój i postrzeganie świata.
Nie musisz omawiać, w jaki sposób planujesz ukarać dziecko, wtedy ochłodzisz się i zapomnisz o tym, a dziecko nadal będzie z niepokojem czekało na naganę.
Ponadto nie trzeba kłócić się o to, który z rodziców prawidłowo wychowuje dziecko, a kto popełnia błędy. Dzieciak powinien zdawać sobie sprawę z koordynacji twoich działań, wtedy nie będzie miał wątpliwości co do twojej niewinności.
Ciężka ciąża i poród matki
Aby dziecko nie miało poczucia winy przed rodzicami, nie trzeba szczegółowo omawiać, jak trudno było matce urodzić dziecko, jak leżała w szpitalu, dawała zastrzyki i nie spała w nocy. Twoje dziecko wciąż nie może w pełni zrozumieć, dlaczego mama była tak ciężka i zraniona, i najprawdopodobniej zaakceptuje tę informację jako wyrzut w jego kierunku, ponieważ gdyby nie on, matka mogłaby uniknąć wszystkiego.
Informacje o porodzie wcale nie są przeznaczone dla uszu dzieci, jeśli nie chcesz, aby dziecko zaczęło zadawać pytania, na które nie będziesz wiedział, jak odpowiedzieć.
Twoje negatywne nastawienie do nauczycieli
Nawet jeśli kategorycznie nie podoba ci się podejście dydaktyczne do edukacji i szkolenia w przedszkolu lub szkole, nie powinieneś rozmawiać o tym z dzieckiem. Możesz podzielić się swoimi opiniami z krewnymi na osobności.
Niechęć do nauki, odrabiania lekcji, a nawet pójścia do przedszkola, dziecko może wyjaśnić faktem, że jego nauczyciel lub nauczyciel nie jest wystarczająco dobry, nie jest mądry, nie taki jak on.
Dzieci takie jak papierki lakmusowe absorbują twoje podejście do tego, co się dzieje i do ludzi, w tym. Dlatego nie zdziw się, że twoje dziecko ma taką samą opinię na temat osoby jak Twoja.
Lepiej nie oznaczać osoby, która daje dziecku wiedzę i kształci go jako członka społeczeństwa, nawet jeśli nie lubisz nauczyciela. Twoim zadaniem jest zmienić klasę, szkołę, przedszkole, ale nawet jeśli nie musisz odkrywać prawdziwego powodu swoich działań, lepiej wymyślić neutralne podstawy.
Kłótnie i wzajemne wyrzuty
W dobrze prosperującej rodzinie dziecko kocha zarówno tatę, jak i matkę, a jego drżące uczucia dotyczą najbliższego otoczenia - waszych bliskich. Dziecko nie musi być świadkiem skandali rodziców, nie zrozumie powodu, po prostu się przestraszy, nie rozumiejąc, kto ma rację, a kto jest winny. Dla dziecka rodzina powinna kojarzyć się ze spokojem i czułością, dobrobytem i bezpieczeństwem.
Jeśli po kłótni pozwolisz sobie wypowiedzieć z dzieckiem niepochlebne uwagi na temat drugiej połowy, dziecko może wziąć to sobie do serca. Uspokoisz się, zawrzesz pokój, a twój maluch nadal będzie się martwił, ponieważ „tata jest bezduszny i bezduszny”, „a mama jest histeryczna”. Dziecko nie chce i nie może odróżnić jednego z was, nie jest zobowiązane do stronnictwa w kłótni, dlatego ty, jako rodzice, musisz chronić dziecko przed własnym wyjaśnieniem relacji.
Prawda o krewnych
Jeśli twoi krewni, nawet daleki, mają w szafie swoje szkielety, nie zdradzaj dziecku swoich tajemnic. Informacje na temat tego, co jest dla was nieprzyjemne, szczegóły tego, co zrobił nieuczciwy pradziadek lub jak dziadek wszedł do walki, nie są potrzebne dla okruchów.
Wszystkie informacje przyjdą. W świadomym i świadomym wieku Twoje dziecko wyciągnie wnioski na temat życia i zachowania swoich przodków.
Fikcyjne tajemnice
„Chodź, to będzie nasz sekret i nie będziemy z nikim o tym rozmawiać”, sugeruje tata, ukrywając zapasy lub oferując oglądanie piłki nożnej zamiast chodzenia. Dziecko oczywiście się interesuje, ponieważ pomyliło się z osobą dorosłą, której zaufano. Ale stopniowo, biorąc pod uwagę miłość i przywiązanie do obojga rodziców, dziecko zaczyna cierpieć z powodu uświadomienia sobie, że oszukuje rodzica, który nie jest świadomy tajemnicy.
Nadmierne doświadczenia są bezużyteczne dla psychiki dzieci.
Nie rób krzywdy swoim rozmowom, rozważ wiek dziecka, jego relacje z tobą i krewnymi. Naucz się kontrolować siebie w sporach i przejawach emocji. Jesteś odpowiedzialny za stabilność równowagi emocjonalnej dziecka, jego edukację i akceptację życia.
Wielu psychologów twierdzi, że dzieci są pełnoprawnymi członkami twojej rodziny, nie możesz ukryć przed nimi prawdy. Niemniej jednak zastanów się, czy dziecko jest gotowe na twoją prawdę, czy też powinieneś poczekać chwilę z objawieniami aż do momentu, gdy nie skrzywdzą one psychiki dzieci.
Niech twoje „główne” sekrety będą przyjemnymi niespodziankami dla dziecka.
Czytamy również: 10 pamiątek do przechowywania i przekazywania dzieciom
