„Chodź wkrótce, inaczej spóźnimy się do przedszkola!” - błaga matka, a dziecko nadal pozostaje. Ten problem jest znany wielu dorosłym. Ktoś sprawia, że dzieci kończą śniadanie lub ubierają się, popychając je obraźliwymi słowami, a nawet klapsami. Inni robią wszystko sami, pozostawiając sam kopyto. Jak pomóc powolnemu dziecku i zirytowanej mamie?
Aby znaleźć właściwe podejście do rozwiązania, musisz zrozumieć przyczyny tego spokoju. I nie zawsze są na powierzchni. Problem jest najczęściej zauważany przez rodziców w wieku przedszkolnym, chociaż pierwsze oznaki można prześledzić już w okresie niemowlęcym.
Taka cecha może powodować opóźnienie w nauce i kształceniu umiejętności, niskie skupienie uwagi i rozproszenia, poczucie winy z powodu regularnych komentarzy, aw rezultacie nerwicę. Dlatego identyfikację źródła powolności należy powierzyć neurologowi, psychologowi lub pediatrze.
Skąd bierze się powolność?
- Czasami dzieje się tak na tle przedłużającej się choroby. Po przywróceniu i zwiększeniu odporności przywracane jest tempo aktywności dziecka.
- Może powstać z powodu organicznej patologii mózgu wynikającej z niekorzystnej ciąży, trudnego porodu lub porodu przedwcześnie urodzonego dziecka.
- Często nadmierne „hamowanie” jest tylko okresem normalnego rozwoju. We wczesnych latach (od 1,5 do 3 lat) niedoskonałość umiejętności motorycznych jest charakterystyczna dla dzieci. Ich palce nie radzą sobie z zapinaniem na guziki, wiązaniem sznurowadeł.
- Przekwalifikowanie osób leworęcznych na osoby praworęczne znajduje się również na liście czynników przyczyniających się do spowolnienia przepływu procesów umysłowych.
- Flegmatyczny to klasyczny przykład kopyta. Nie toleruje pośpiechu, rozsądku i staranności. Nie lubi innowacji, wybiera sprawdzone i znane sztuczki. Pobudki i opłaty stają się prawdziwym wyzwaniem dla dorosłych.
- Spadek ogólnej aktywności często wiąże się ze stresującą sytuacją - przeprowadzką, rozwodem, przeprowadzką do nowej instytucji edukacyjnej oraz konfliktami domowymi. Psychika dzieci po prostu nie radzi sobie ze zwiększonym stresem.
- Powolność to kolejna forma manipulacji dorosłych w rodzinie z autorytarnym rodzajem wychowania, surowymi wymogami, surowymi karami i ciągłym monitorowaniem. W ten sposób dziecko potajemnie protestuje przeciwko licznym rozkazom i rozkazom.
Wskazówki dla wolno poruszających się rodziców
Tak więc, aby zmienić sytuację na lepszą, w niektórych przypadkach wystarczy nawiązać relacje między gospodarstwami domowymi, poczekać, aż dorośnie lub przeprowadzić terapię witaminową, aby przyspieszyć powrót do zdrowia. Porozmawiajmy teraz, co zrobić, jeśli dziecko jest z natury spokojne i nie ma to żadnego związku z rodzicielstwem.
Co mamy robić?
- Zdobądź klepsydrę, która pokazuje upływ czasu. Zaproponuj dziecku ubierać się lub jeść, aż skończy się piasek. Za pomocą takiego urządzenia nauczy się samodzielnie monitorować szybkość swoich działań i spróbuje szybciej zakończyć wszystkie rzeczy.
- Czasami syn lub córka wpada w osłupienie z powodu trudności z przejściem na inną działalność. Daj im trochę czasu na przygotowanie: „Baw się z konstruktorem przez kolejne pięć minut, a potem zjemy obiad i umyjemy zęby”. Ostrzeżenie przygotuje ich do następnego zadania.
- Większość dzieci czuje się spokojniejsza, jeśli mają wyraźną codzienną rutynę. Jest to przydatne dla przedszkolaków, którzy nie są jeszcze w stanie czytać, aby mieć harmonogram ze zdjęciami, które pokażą sekwencję czynności: mycie, ubieranie się, śniadanie itp. Dzięki temu możesz znacznie zmniejszyć liczbę przypomnień, a dziecko poczuje się pewniej.
- Rozwijaj mobilność układu nerwowego poprzez codzienną pracę. Może to być jogging, gimnastyka palców, jazda na rowerze, ćwiczenia na linie. Aby zwiększyć efekt, przełącz z wolnego rytmu na szybki.
- Zwróć szczególną uwagę na etapy adaptacji w placówkach edukacyjnych, ponieważ takie dzieci boją się nieznanego. Pamiętaj, aby powiedzieć nauczycielom o cechach psychologicznych przyszłego ucznia.
- Planowanie jest jedną z najlepszych metod zwalczania powolności okruchów i ich podrażnienia. Jeśli poranna toaleta studenta zajmuje pół dnia, przygotuj ubranie wieczorem i upewnij się, że plecak jest zapakowany i czeka na właściciela przy drzwiach. Zmniejsz chaos, a twój stan emocjonalny również odbije się.
- Ustaw jasne limity czasu dla swojego ucznia na określone działanie. Na przykład: „Dima, masz 20 minut na lunch”. Po 15 minutach powściągliwie przypomnij, że posiłek wkrótce się skończy.
- Jeśli dziecko ma trudności ze szkołą, nie mając czasu na naukę materiałów dydaktycznych, należy mu pomóc w domu. Zdemontuj i powtórz wszystko, przez co przechodzi w klasie. Jeszcze lepiej, przejdź do kilku tematów, aby nadążyć za przemyśleniami nauczyciela.
- Stale udzielaj wolno poruszającym się dzieciom dyskretnego wsparcia, okazując prawdziwe zainteresowanie. Często nie są pewni swoich umiejętności i zdolności, a także czują się winni z powodu swojej powolności.
Czego nie można zrobić?
- Nie nagradzaj obraźliwych pseudonimów. Zwroty „kopusha”, „majsterkowicz”, „wyślij na śmierć” zraniły twoje dziecko. Zwróć się do niego, jakby robił już prawie wszystko na czas (a przynajmniej próbował).
- Nigdy nie porównuj wolnych dzieci z ich bardziej aktywnymi rówieśnikami. Narysuj analogię do ich wcześniejszych wyników: „Teraz jesz znacznie szybciej!”
- Powstrzymaj się od współzawodnictwa w grach. Uwierz mi, to nie przyniesie okruchów szczęścia, ponieważ boleśnie doświadcza jakiejkolwiek porażki.
- Zdecydowanie rozumiem, że ospałość nie jest winą, ale cechą małego człowieka, dlatego krzyki, nie mówiąc już o kajdankach, nie przyspieszą jego działania.
PRZECZYTAJ TAKŻE: Jak pomóc rozproszonemu dziecku?
Nie myśl jednak, że dziecko w spokoju dorośnie jako porażka. Pamiętaj o rekompensacie związanej z wiekiem oraz o tym, że możesz mu pomóc dostosować się do szalonego rytmu otaczającego go świata. A psychologowie twierdzą, że to z okruchów flegmatycznych uzyskuje się najczęściej ludzi spokojnych i celowych.
Dlaczego niektóre dzieci są wolne?
