Właśnie o tym ostatnio myślałem ... Macierzyństwo to ciągła huśtawka. Zdarza się, że dzieci budzą się o 5.45 rano, a ty nie rozumiesz, jak przetrwać do końca wieczoru. I dobrze znacie wszystkie te wyrażenia, mówią: „nie masz czasu mrugać okiem, jak dzieci dorosną” i cały ten jazz, ale cholera! Jesteś taki zmęczony. (Poproszę kawę).
I zdarza się, że dzieci śpią do wpół do ósmej rano, a ty pijesz herbatę w ciszy, odbierasz pocztę i spokojnie bierzesz prysznic, i wydaje się, że jesteś najlepszą matką na świecie, a morze jest głębokie do kolan. Spacerując po domu z radością, z niecierpliwością czekając na wspaniały dzień.
Są to wieczne huśtawki: wzloty i upadki, radość i rozpacz.
Doświadczasz szczęścia lub poczucia winy. Zmęczysz się, ale gdzieś się uśmiechasz i zaczynasz nowy dzień.
Chcę tylko powiedzieć, że to normalne, że marzysz o dniu, w którym możesz spokojnie znów wziąć prysznic bez ciągłego wpadania na zabawki dla dzieci w łazience lub golenia nóg przez osiem minut bez obawy o przypadkowe pozostawienie nożyczek na kuchennym stole i twój trzylatek oczywiście natychmiast coś im zrobi.
Jest to normalne (chociaż, przyznaję, denerwuje cię porządkiem) - kiedy bierzesz prysznic i widzisz płaczące dziecko, chociaż wiesz na pewno, że dziecko śpi (albo ktoś go obserwuje, albo idzie na spacer).
To normalne, że chcesz spać całą noc, ale skakać i biegać o drugiej w nocy do płaczącego dziecka.
OK - przysięgnij sobie: „Nigdy więcej nocnych karmień!” i zrezygnuj już pierwszej nocy, ponieważ jest to łatwiejsze i nie masz jeszcze pewności, czy możesz teraz wyłączyć karmienie nocne.
To normalne, że chcesz pomalować usta i ubrać się porządnie (nie w pierwsze spodnie, które dostajesz), nie od czasu do czasu, ale codziennie. Ale zakładanie pierwszych zasypiających spodni, a następnie chodzenie w nich przez cały dzień jest również normalne.
To normalne, że chcesz dobrze jeść, ale nie zamawiaj najlepiej przygotowanych potraw, gdy nie masz siły iść na zakupy i gotować.
To normalne, że chce, aby dziecko przestało narzekać, ale jednocześnie wiedząc, że pewnego dnia przegapisz to magiczne uczucie własnej potrzeby.
To normalne, że nie spieszy się do czyszczenia natychmiast, gdy w domu jest bałagan, ale zamiast tego idź na spacer. Jeśli zaczniesz teraz, nie wyjdziesz z domu ...
Podobnie normalne jest mycie naczyń, sprzątanie i gotowanie, podczas gdy dziecko bawi się ze sobą. Okresowo wszyscy robimy to, co KONIECZNE, a dzieci muszą nauczyć się, jak się zajmować. Ponadto czystość w domu wyjaśnia umysł (cóż, przynajmniej odległe pozory czystości).
To normalne, że jednocześnie chcesz spędzać czas z dziećmi i marzyć o wycieczce nad morze bez dzieci, wyobrażając sobie, jak popijasz koktajl na plaży, kopiesz się w piasek palcami i krzyczysz „Hurra, jestem wolny!”
To normalne, że nie chcę kłaść dziecka do łóżka (godzina tańca z tamburynem!), Ale smuć się, gdy wciąż tęsknisz za nocnymi opowieściami i pocałunkami, ponieważ nie było cię w domu.
To normalne, że tęsknisz za sobą, tak jak przed macierzyństwem, za swoją niezależność, którą wcześniej uważałeś za coś oczywistego, ale jednocześnie nie wyobrażasz sobie życia bez swojego dziecka.
Normalne jest być nie tylko matką, ale także osobą. Miej marzenia i cele związane z rodziną i dziećmi - i swoje.
Od czasu do czasu normalne jest zmęczenie i wyczerpanie emocjonalne. I w jednym z tych momentów usłysz, jak twoje dziecko mówi: „Mamo, jesteś najlepszy!” I poczuj jego dłoń. I czuję całym sercem: wszystko będzie dobrze.
Ten, który to napisał, jest egoistą „frotte”, w którym macierzyństwo nastąpiło przypadkowo. Dla matek, które świadomie weszły w macierzyństwo, ten artykuł jest nonsensem niedojrzałego nastolatka ...
Planując dziecko, zakładałem, że życie się zmieni, ale nie sądziłem. Przez pierwsze kilka miesięcy mieszkała w klatce. Ustanowienie strażników i spacerów przy każdej pogodzie. Jeśli dziecko śpi, pranie, gotowanie, sprzątanie, prasowanie. Mąż jest ciągle w pracy, nie ma babć. Pamiętam, że dziecko miało 4 miesiące i po raz pierwszy mogłem wyjść na manicure. W tym momencie zdała sobie sprawę, jak ważne jest cieszenie się małymi rzeczami. I zdałem sobie sprawę, że wszystko ma swój czas. Dzieci szybko dorastają i przestają nas potrzebować
Po narodzinach pierworodnego naprawdę poczuła, czym jest niekończące się zmęczenie i brak czasu. Czasami przepraszam, nie zawsze jest minuta, aby przejść do toalety. Dziecko jest oswojone, jeśli nie w objęciach mamy, natychmiast mnie traci i płacze. Ciągle wyczerpujesz się z dzieckiem w ramionach, po prostu nie masz czasu dla siebie, poświęcasz cały swój czas małemu cudowi. Ale wiesz, nawet pomimo ciągłego zmęczenia i braku snu, dziecko jest najlepsze, jakie mam!
Marzyłem o dziecku z lat szkolnych. Dlatego macierzyństwo było dla mnie mile widziane, wcześniej zaplanowane. Nikt nie jest bezpieczny przed zmęczeniem, nawet jeśli twoja rodzina ci pomaga. Prawdopodobnie rolę odgrywa tutaj zmęczenie psychiczne wynikające z odpowiedzialności za małego człowieka. Jeszcze trudniej, gdy dziecko nie jest pierwsze, wciąż są małe dzieci. Niedawno obejrzałem film „Tally”, w którym cała prawda o takiej rodzinie.