10 zasad dyscypliny dla dziecka

Zadowolony

Dla wielu z nas słowo dyscyplina powoduje nieprzyjemne skojarzenia z dzieciństwa związane ze ścisłymi zasadami zachowania, presją, karą za nieposłuszeństwo (na przykład, gdy nie chcieliśmy budować w parach w obozie dla dzieci i chodzić do szkoły w szkole).

Wszyscy chcemy wychowywać nasze dzieci w sposób jak najbardziej otwarty i wyzwolony, ale praktyka pokazuje, że nadmierna swoboda działania może negatywnie wpłynąć na zachowanie dziecka. I na odwrót: jasno zbudowany system zasad zachowania sprawia, że życie dziecka jest bardziej zorganizowane, wygodne i zrozumiałe.

Psycholog Jewgienij Tarasow, Moskwa:

Wiele współczesnych matek i ojców chce wychowywać swoje dzieci jako „wolne”, pewne siebie. I często naiwnie wierzą, że dzieci staną się takie, jeśli wyrośnie w kosmos bez reguł. Tymczasem pobłażliwość nie gwarantuje wychowania silnej osobowości od dziecka. Przeciwnie. Jeśli dziecku poniżej pewnego wieku pozwolono na wszystko, pomyśli, że będzie to kontynuowane w przyszłości. Ale rzeczywistość wciąż będzie się dostosowywać. Może się to zdarzyć na przyjęciu, na którym zwróci uwagę na brzydkie zachowanie lub w przedszkolu. Oczywiście rodzice mogą chronić spadkobiercę przed trudną rzeczywistością do pewnego momentu (wybrać prywatne przedszkole, zapisać się do szkoły domowej w szkole), ale w każdym razie wcześniej czy później go spotka. I będzie mu trudno się z nią pogodzić.

Kiedy zacząć dyscyplinę

W tej kwestii psychologowie i nauczyciele są jednomyślni: tak wcześnie, jak to możliwe. Pamiętasz, kiedy zapytano słynnego radzieckiego nauczyciela Makarenko, kiedy zacząć wychowywać dziecko, jeśli w tej chwili ma 6 miesięcy? Odpowiedział, że trzeba zacząć 6 miesięcy temu. Przy tej samej dyscyplinie, im szybciej zaczniesz szczepić (oczywiście nie twardo, ale miękko, ale wytrwale), tym lepiej dla dziecka.

Oczywiście nauczenie małego dziecka dyscypliny jest, delikatnie mówiąc, niełatwe zadanie. Zwłaszcza, gdy jest to trudne dla rodziców, ze względu na obciążenie pracą i dynamikę ich stylu życia, gdy sami nie zawsze przestrzegają zasad dyscypliny. Ale wierzcie mi, bez dyscypliny jest to o wiele trudniejsze. Stawiając to samo, ryzykujesz, że zmienisz życie swojej rodziny w kompletny chaos, wypełniając ją niekończącymi się stresami i zmartwieniami. Nawet podstawowe codzienne sytuacje (zakupy, spacery, kolejki, odwiedzanie stanu.instytucje itp.) mogą zamienić się w prawdziwe piekło, jeśli dziecko nie ma jasnego zrozumienia, jak się zachować w określonej sytuacji.

Oczywiście zasady nie powinny być zbyt sztywne, z natury dyktatorskie. Powinny być wysłuchane w taki sposób, aby dziecko zrozumiało, że są potrzebne dla jego własnego dobra. I oczywiście czasami mogą istnieć wyjątki od nich.

Porada psychologa:

Oznaki braku dyscypliny są podobne do zachowania „protestacyjnego”. Może to być spowodowane sprzecznymi relacjami w rodzinie lub w zespole dzieci. Mogą być również wynikiem nadpobudliwości dziecka lub, odwrotnie, konsekwencją jego bierności intelektualnej i „motorycznej”. Dlatego wskazane jest zrozumienie przyczyn braku dyscypliny dziecka - pomoże to szybko rozpocząć edukację we właściwym kierunku.

Wpajamy dziecku dyscyplinę: cenne rekomendacje

Oferujemy 10 sprawdzonych wskazówek w zakresie edukacji, w jaki sposób uczynić dziecko bardziej zdyscyplinowanym:

Spróbuj sam jasno określić, jakie reguły zachowania chcesz zaszczepić swojemu dziecku. Być może są to przede wszystkim zasady zachowania przy stole lub ścisłe przestrzeganie reżimu dnia. Pamiętaj o latach dzieciństwa i stosowanych przez Ciebie metodach rodzicielskich. Zwróć uwagę na to, co wydaje ci się właściwe.
Wszelkie zasady i normy zaszczepione w dziecku zawsze potwierdzaj własnym przykładem. Jeśli nie jesteś zdyscyplinowany, jak możesz wymagać od dziecka dyscypliny? Na przykład przygotuj się wcześniej do wyjścia do pracy, aby nie było szalonego porannego zamieszania z portfelem lub przepustką.
Nigdy nie miażdż ani nie zastraszaj dziecka. Może to prowadzić do dokładnie odwrotnego wyniku (na przykład dziecko, którego próbujesz nauczyć wczesnego czytania w odpowiedzi na twoją presję, może nawet odmówić przyjęcia książki). Staraj się działać łagodnie, ale wytrwale, używając przyjaznego i wyjaśniającego tonu. Jak mówią, woda ostrzy kamień.
Bądź konsekwentny i idź do celu.. Sam musisz przestrzegać zasad postępowania ustanowionych w rodzinie. Na przykład oglądanie telewizji w poszukiwaniu jedzenia nie jest zwyczajowe. Dzieciak nalega: mówią, że bez kreskówki nie zjem ciasta rybnego. Powiedz mi, nie jedz, ale wiedz, że przed kolacją nie będzie już jedzenia. Jednak „zasada telewizyjna” powinna mieć zastosowanie do osób dorosłych. To znaczy, tata też nie ogląda piłki nożnej, a mama nie ogląda programów telewizyjnych na jedzenie.
Im więcej rytuałów w rodzinie, tym bardziej sami rodzice podporządkowują się rutynie, tym łatwiej jest dziecku robić to, o co go proszą. Pokaż na własnym przykładzie, że zasady, rytuały rodzinne i tradycje są świetne, bardzo jednoczą rodzinę (na przykład, zasada polega na wspólnym obiedzie przy stole, dzieleniu się wrażeniami i wiadomościami z ostatniego dnia).
Wyraźnie określ granice tego, co jest dozwolone, a co niedozwolone. Zilustruj swoje argumenty ilustrującymi przykładami (drogę można przejechać tylko na przejściu dla pieszych, aby nie wsiąść pod samochód, nie możesz rozmawiać z nieznajomymiponieważ możesz wpaść w kłopoty). I od wczesnego dzieciństwa zacznij inwestować w dziecko pogląd, że jego wolność kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność innej osoby (nie możesz wziąć innej osoby, zwłaszcza by pokonać inną).
Uzgodnij zasady zachowania, które chcesz zaszczepić swojemu dziecku wraz z małżonkiem (i innymi członkami rodziny), aby stać się zjednoczonym frontem. Niedopuszczalne sytuacje, gdy jedno z rodziców czegoś zabrania, a drugie zezwala. Na przykład mama prosi o mycie talerza, a tata - chcąc zadowolić dziecko, pozwala jej nie myć. Dziecko uczy się przystosowywać i manipulować innymi. „Ach, mama nie pozwoliła? Idę do taty. ”
Uważaj na swój ton. Ton żądania rodziców powinien być przyjazny i wyjaśniający, a nie konieczny. Każdy zakaz jest trudny dla dziecka, a jeśli zostanie wydany gniewnie, staje się podwójnie trudny.
Staraj się budować zaufanie ze swoim dzieckiem. Naucz się nie tylko go słuchać, ale także słuchać, słuchać jego opinii, pokazać, że jest to również bardzo ważne dla Ciebie. Pozwól dziecku zasugerować wyjście z konfliktu. Po takiej „pogawędce z sercem” spędzaj z nim przynajmniej trochę czasu, czytaj mu, graj z nim w jakąś grę. Wzmacnia relacje, buduje zaufanie.
Przyznaj się do swoich błędów. Pokaż dziecku, że nawet dorośli czasami popełniają błędy, ważne jest, aby rozpoznać i naprawić ich błędy na czas. Nie bój się przeprosić (nawet w nieco komicznej formie) dziecka, jeśli „bezzasadnie ukarałeś go w żar namiętności”. Ale jednocześnie postaraj się wyjaśnić mu, jak postąpisz w innym podobnym przypadku i zawsze dotrzymuj tej obietnicy.