Niektóre dzieci mają zwyczaj naśladowania innych - wykrzywiają się, robią miny, robią miny. Niektóre dzieci klaunują tylko w kręgu bliskich im osób, będąc w domu. Inni organizują podobny cyrk publicznie, w obecności obcych. Dlaczego oni to robią? Co powinni zrobić rodzice, jeśli dzieci nie odpowiedzą na prośby o zaprzestanie robienia min?
Dlaczego dziecko się skrzywi?
1. Według psychologów istnieje kilka powodów, dla których dziecko często robi miny. Jednym z nich jest pragnienie dziecka, aby się wykazać. Dzięki swoim wybrykom dziecko stara się zwrócić na siebie uwagę. Lubi, kiedy wszyscy wokół niego patrzą na niego. Wydaje się dziecku, że zachowuje się odważnie, jasno i skutecznie dla każdego z radości i, ogólnie, hej! Co więcej, tańce z tamburynami zwykle zaczynają się od małego klauna, ktoś narzeka, ktoś się śmieje, ktoś się denerwuje - emocje kipią, życie w pełni, a to wszystko podkreśla znaczenie dziecka: Jestem, jestem wart uwagi.
2. Jeśli dziecko uważa się za nie tak interesujące ani utalentowane jak inne dzieci w jego wieku, może zacząć skrzywić się, aby wyróżniać się z tła. Dzieciak może być niepewny siebie, uważać się za gorszego od innych, być nieśmiałym i niespokojnym - a wtedy wybryki stają się dziwnym sposobem na zapewnienie sobie niezbędnego kontaktu z ludźmi, jak za pomocą maski ochronnej.
3. Kiedy dziecko ma skłonność do zwątpienia w siebie, może również klaunować. Dzieci, które są wyśmiewane przez rówieśników z powodu ich zewnętrznych danych lub wewnętrznych cech (rówieśnicy wyśmiewają się z kompletności, niezdarności, nadmiernej skromności lub innej cechy, która czyni ich odmiennymi od innych.), Często udają błaznów.
4. Kiedy w rodzinie pojawia się drugie dziecko, starszym dzieciom brakuje opieki i uwagi, Jestem zazdrosna o moje najmłodsze dzieckoponieważ mama jest bardziej zajęta dzieckiem. Oczywiście najstarszy syn lub córka odczuwa urazę, która skłania ich do korzystania z różnych sposobów na zwrócenie uwagi matki. Jednym z takich sposobów są wygłupy, które są jak wołanie o pomoc. Dziecko jakby krzyczy: „Mamusiu, no cóż, w końcu zwróć na mnie uwagę!”
5. Klaun jest często organizowany przez zepsute dzieci, którym pozwolono robić wszystko we wczesnym dzieciństwie. Nadmierna opieka nad rodzicami zwykle prowadzi do tego, że ich dzieci nie wiedzą, jak być niezależnym, są przyzwyczajeni do opieki jako dzieci. Osiągając wiek 5-7 lat, zachowują się jak małe dzieci, nie zdając sobie sprawy ze swojej roli w społeczeństwie. Wygłupy są tylko potwierdzeniem infantylizmu zepsutych dzieci, przyzwyczajają się do roli dziecka, ponieważ nie wiedzą, że możesz zachowywać się jakoś inaczej.
6. Dezadaptacja uczniów szkół podstawowych. U młodszych uczniów wybryki i zboczenie w szkole i w domu często stają się jednym ze znaków nieprzystosowania szkolnego, gdy dziecko ma trudności z nauką i komunikacją w klasie.Ten problem musi zostać rozwiązany wspólnie z nauczycielem: dowiedz się, jak zachowuje się dziecko w szkole, jakie trudności ma w procesie uczenia się, w komunikacji, poproś nauczyciela, aby pomógł dziecku nawiązać kontakt z kolegami z klasy (chwal go, zadzwoń do tablicy i daj wykonalne zadania). A w domu więcej do czynienia z dzieckiem - i to nie tylko lekcje, ale także zwykłe zajęcia, wpajające mu poczucie własnej wartości i zwracające uwagę rodziców.
7. Idź na scenę! I na koniec: istnieje szansa, że twój aktor rośnie! A jego „wybryki” to tylko sposób na opowiedzenie światu o jego bogatym i subtelnym świecie emocjonalnym, który został wyrwany. Jeśli podejrzewasz, że dziecko ma skłonność do wystawiania sztuki, pomóż mu rozwijać się w tym kierunku i stworzyć niszę, w którą zainwestowane zostaną wszystkie „postawy”: studio teatralne lub taneczne, studio animacji, pokazy sztuki lub kukiełkowe. Najważniejsze jest, aby dziecko czuło się swobodnie. Wtedy epickie wygłupy nabiorą wdzięku i umiaru.
Co mogą zrobić rodzice, gdy dziecko się skrzywi?
1. Rodzice muszą pomóc swoim dzieciom w jak najszybszym pozbyciu się nawyku wykrzywiania się, dopóki nie stanie się to cechą charakteru. Najpierw musisz spróbować rozwinąć w dziecku poczucie pewności siebie. Można to zrobić, jeśli dziecko ma więcej możliwości, by wykazać się niezależnością. Zaufaj mu z drobnymi zadaniami - poproś go, aby zabrał ze stołu, zbierał zabawki, ścieli łóżko. Kiedy dziecko samo się podejmuje, nie przeszkadzaj. Bądź bardziej ostrożny - czasami rodzice po prostu nie zauważają małych rzeczy, które dziecko zrobiło sam. Należy wyrazić zgodę na wysiłki dzieci, chwalić je za wszelkie ukończone prace w celu zwiększenia ich poczucia własnej wartości.
2. Pomóż dziecku znaleźć się w czymś, aby się spełnić. Zaproś go do tańca, sportu, malowania lub kolekcjonowania. Jeśli ma dobrą pamięć, skorzystaj z tego talentu. Pozwól dziecku pamiętać nowe interesujące fakty o otaczającym go świecie, uczyć wiersze. Ważne jest, aby dziecko było pasjonatem tego procesu, starając się osiągnąć pewne wyniki. Posiadanie niezwykłych umiejętności pozwoli dziecku wyróżnić się wśród swoich rówieśników. Trzymajcie się wszystkiego, co wasze dzieci robią dobrze, rozwijajcie te umiejętności, chwalcie je. Czując wsparcie i aprobatę rodziców, dziecko z łatwością poradzi sobie z niepewnością.
3. Aby pomóc dzieciom zerwać z nieprzyjemnym nawykiem, rodzice muszą nauczyć się ignorować to, jak robią miny. Nie jest to łatwe, ale skuteczne, ponieważ dzieci robią miny i robią miny tylko po to, aby wywołać jakąś reakcję w rodzinie (w żadnym wypadku nie należy wspierać krzywizny dziecka jego uwagą, śmiechem lub zainteresowaniem, krzykiem i przekleństwem). Jeśli tak nie jest, nie ma sensu kontynuować klaunowania. Pamiętaj, że kiedy krzyczysz, przeklinasz, żądając zatrzymania cyrku, okazujesz taką reakcję lub reakcję, jakiej oczekuje dziecko.
Nie próbuj z tym walczyć. Zignoruj jego wybryki. Im bardziej cię to denerwuje, tym bardziej będzie się skrzywił, ale kiedy zobaczy, że nie jesteś tym zainteresowany, uspokoi się. Wynik oczywiście nie będzie natychmiastowy, ale powinieneś starać się nie reagować na jego działania przez kilka dni. Jeśli jest to zbyt irytujące - weź głęboki oddech i policz do dziesięciu. I nie zbesztaj dziecka, może dorośnie artystę 🙂
4. Kiedy syn lub córka zaczynają robić miny, lepiej im spokojnie wytłumaczyć, że ta czynność jest całkowicie bezużyteczna. Powiedz dziecku, że masz zamiar zrobić z nim coś interesującego, więc poczekaj, aż skończy się klaunować.
5. Kiedy dziecko krzywi się, nie widzi siebie z boku. Daj mu okazję spojrzeć na siebie. Poproś go, aby zrobił grymas przed lustrem, zwracając uwagę na to, jak głupi i brzydki wygląda jednocześnie. Narysuj karykaturę kagana.Starając się udzielać rad, rób to w pozytywny sposób, zwracaj uwagę na dobro dziecka. Na przykład: „Jesteś miłym i mądrym chłopcem, podoba mi się. Ale nie podoba mi się to, kiedy się skrzywisz ”. Słowa: „Przestań się wykrzywiać!” będą mniej skuteczne niż te, w których pierwsze pochwały brzmią.
Postępując zgodnie z powyższymi wskazówkami, rodzice wkrótce zauważą, że ich dziecko robi coraz mniej twarzy i naśladuje innych. Zdaje sobie sprawę, że o wiele łatwiej jest zwrócić na siebie uwagę, robiąc wartościowe i użyteczne rzeczy.
Wybryki naprawdę mogą być bardzo różne, na przykład moja córka uwielbia od czasu do czasu się zwijać, ale nie naśladuje innych dzieci, ale próbuje skopiować jakieś śmieszne sceny z filmu, takie wybryki mi nie przeszkadzają, ale jeśli dziecko zaczyna naśladować swoich rówieśników, myślę, że martwię się, myślę, że wszystko to pochodzi z kompleksów pojawiających się w duszy dziecka, myślę, że w tym przypadku konieczne jest wyjaśnienie dziecku, że go kochają i że jest dobry bez tych wygłupów.
Moje dziecko zaczęło skrzywić się, gdy miał 3 lata. Nauczyciele przedszkolni skarżyli się wielokrotnie, że moje dziecko było źle wychowane i poprosili o wywarcie na niego wpływu. Moja perswazja, by przestać to robić, nie przyniosła pozytywnych rezultatów. W rezultacie, po zrozumieniu sytuacji, zdałem sobie sprawę, że skrzywił się tylko wobec tych, którzy nie zwracali na niego uwagi. Nie mogliśmy go wygrać, po krótkim czasie przestały się krzywić.