Dzieci często o coś proszą, ale ich niekończące się „pragnienie” często zaprzecza życzeniom rodziców. Mamy i tatusiowie uparcie opierają się kaprysom dziecka, uzasadniając to brakiem dodatkowych pieniędzy lub celów edukacyjnych. Psychologowie mają inny punkt widzenia. Wyjaśniają, że za odmową spełnienia życzeń dzieci kryją się kompleksy dorosłych.
Czym oni są?
- Kiedy rodzice byli dziećmi, dorośli nie spełniali ich życzeń. Wywołali więc traumę psychiczną, zmuszając ich do myślenia, że ich prośby są śmieszne i niemożliwe. Po dojrzewaniu sami porzucili swoje pragnienia, a liczne „pragnące” dzieci wydają się im teraz czymś sprzecznym z rzeczywistością.
- Strach przed publiczną cenzurą. Jeśli dziecko prosi o coś, rodzice zaczynają się martwić tym, co pomyślą inni. Najgorsze dzieje się z nimi, gdy dziecko błaga zabawki w sklepiegdzie jest wielu nieznajomych. Ludzie nieświadomie przenoszą winę za niewłaściwe zachowanie dzieci na swoich rodziców, co sprawia, że są zawstydzeni i naprawdę czują się winni.
- Odrzucenie niezadowolenia. Dzieje się tak, gdy rodzice nie są gotowi oddzielić dziecka od siebie. Zdarza się to częściej u matek - mogą postrzegać siebie i dziecko jako całość, dopóki nie osiągnie dojrzewania. Ponieważ istnieje jedność, pragnienia również muszą się pokrywać. Rodzice chcą czuć się kochani i rozumieć, że do tego muszą być potrzebni dla dzieci. Podczas gdy dziecko jest dzieckiem, potrzeba ta jest odczuwalna na płaszczyźnie fizycznej. Gdy dziecko dorasta, rodzice starają się przenieść go na poziom psychologiczny. W rezultacie czasami tworzą tak silne przywiązanie, że trwa aż do starości, a ich dorosłe dziecko nie może z tego powodu dostosować swojego życia osobistego.
Są to opinie psychologów, pod pewnymi względami są naprawdę słuszne. Co powinni zrobić rodzice, kiedy usłyszą od dziecka: „Chcę!”? Czy warto stale oddawać się kaprysom synów i córek, ponieważ ich pragnienia wykraczają daleko poza podstawowe potrzeby?
Współczesne dzieci bardzo różnią się od tych, które dorastały w trudnych latach 90., a tym bardziej w czasach sowieckich. Rozpieszcza ich mnóstwo rozrywki, modne ubrania, gadżety. Źle ubrany, brak jednego z nowych produktów to zły gust w zespole dziecięcym. Dzieci, które nie mają nowych smartfonów z ekranami dotykowymi, są czasem nawet wyśmiewane w szkole. Większość pragnień dzieci jest podyktowana przez społeczeństwo i zmienną modę, ale wszystko to szkodzi budżetowi rodzinnemu. Markowe rzeczy, nowe modele iPhone'a i iPada, modele samochodów i lalek, a także czesne, zajęcia w kręgach i sekcjach, leczenie, kieszonkowe ... Wydaje się, że dla wielu rodziców duże kwoty stają się nie do zniesienia.
Życzenia dzieci są ograniczone nie tylko ze względu na ograniczone finanse, ale także ze względu na bezpieczeństwo dziecka.Oczy dzieci przyciągają noże, widelce, igły, inne ostre i tnące przedmioty, ale można z nich korzystać tylko od pewnego wieku i pod nadzorem rodziców.
Istnieje wiele podobnych konwencji i trzeba o nich mówić zgodnie z prawdą. Jeśli nie ma pieniędzy na nową zabawkę, nie ma potrzeby krzyczeć, karcić i karać dziecka za napady złości. Usiądź i wyjaśnij spokojnie: „Jeśli kupimy ci teraz samochód, wieczorem nie będziemy mieli nic do jedzenia. Mam pieniądze tylko na owsiankę i mleko. Chcesz tego? " Aby dziecko zrozumiało znaczenie twoich słów, poczekaj, aż się uspokoi i zrozumie twoje wyjaśnienia. Nie reaguj agresją na napady złości, nie oddawaj się jej. Porozmawiaj z dzieckiem, gdy przestanie płakać i krzyczeć.
Rozsądnym rozwiązaniem jest wręczenie dziecku prezentów, które pozwolą na dochód. Wyjaśnij, że mama i tata z trudem zarabiają pieniądze, więc musisz wydać je na niezbędne rzeczy. Kiedy pojawią się nadwyżki, rodzice chętnie podarują prezent. Pozwoli to nauczyć dziecko rozsądnych oszczędności od dzieciństwa. Naukowcy sugerują również, aby dziecko zarabiało na zabawce: pozwól mu zmywać naczynia, wyrzucać śmieci, wykonywać inne prace domowe za opłatą. W takim przypadku prezent przyniesie więcej satysfakcji.
Czytamy również: dziecko kieszonkowe
