Leniwe dziecko: jak radzić sobie z lenistwem w dzieciństwie i jak uczyć dzieci pracy

To wspaniale, jeśli twoje dziecko jest dobrym pomocnikiem, który bez przypomnienia sprząta pokój, usuwa śmieci, usuwa zabawki, idzie z psem. Jednak nie wszystkie matki i ojcowie mają tyle szczęścia. Niektórzy rodzice codziennie zmagają się z małymi „leniwymi ludźmi”, zirytowani, a czasem płaczą. Skąd bierze się lenistwo dziecka? Jak przyzwyczaić leniwe dziecko do pracy?

Co można ukryć za lenistwem dziecka

Psychologowie twierdzą, że lenistwo u dzieci nie pojawia się od zera. Możesz zobaczyć prawdziwe przyczyny takiego irytującego zachowania, jeśli przyjrzysz się uważnie swojemu dziecku.

1. Brak motywacji

Pamiętaj, za pomocą jakich płonących oczu dzieci robią to, co lubią. Ale gdy tylko dorośli zamieniają pracę domową w nudny obowiązek, nudne i monotonne obowiązki, zainteresowanie dziecka znika, a wszelkie działania stają się ciężarem.

2. Temperament

Cechy psychologiczne i indywidualne cechy osobowości są tym, z czym rodzą się dzieci. Trochę flegmatyczny jest powolny, ale z zewnątrz wydaje się, że nie chce nic robić. Jednak nie ma sensu naciskać na niego; będzie pracował we własnym tempie. Czasami leniwe, choleryczne dzieci są również uważane za leniwych, które lubią się bawić, ale uważają czyszczenie zabawek za nudne.

3. Zwątpienie w siebie

Czasami lenistwo kryje w sobie niechęć do uczenia się czegoś nowego, lęk przed porażką. Jeśli dziecko nie jest pewne swoich umiejętności, jest nieśmiałe, psychicznie zależne od rodziców, często obawia się nowych obowiązków i działań. Nawet dorośli nie chcą robić rzeczy, w których czują się nieskuteczni. Jednak usprawiedliwiają się i dołączają do dziecka etykietę leniwej osoby.

4. Przemęczenie

Jeśli codzienna rutyna dzieci jest zbyt gęsta i nasycona (przedszkole, centrum rozwoju, basen, klub taneczny), pojawia się lenistwo z powodu elementarnej przepracowania.

Ponadto lenistwo może być odpowiedzią na brak aktywności w grze i aktywność fizyczną, gdy rodzice chcą wychować cudowne dziecko. W tym przypadku lata przedszkolne dziecka są nieustannie studiowane, a jego potrzeby w zakresie gier i ciągłych ruchów nie są zaspokojone. Panuje banalne zmęczenie psychiczne, które płynnie przechodzi w niechęć do działania.

5. Nadmierna opieka

Czasami sami dorośli uczą dzieci lenistwa, ograniczając swoją niezależność w młodym wieku. „Dlaczego kopiesz tak długo? Pozwól mi pomóc"- Mamy i babcie ciągle mówią i zaczynają sprzątać zabawki z miękiszu, karmić je, wkładać. Oczywiście seniorzy robią to znacznie szybciej i dokładniej. Jednak w ten sposób rozwijają u dziecka nawyk czekania, aż inni ludzie wykonają za niego całą pracę.

Tak więc lenistwo dzieci nie pojawia się nigdzie, najczęściej jest kształtowane, pielęgnowane i pielęgnowane przez rodziców i innych krewnych. Tworząc warunki „szklarniowe”, które uniemożliwiają dzieciom popełnianie i naprawianie błędów, podejmując inicjatywę, wybierając ciekawe zajęcia, dorośli kształcą w ten sposób osoby pościelące. Niemniej jednak nie należy rozpaczać - istnieje wyjście. W sytuacji lenistwa dzieci, a także w rozwiązywaniu innych problemów pedagogicznych i psychologicznych, zapobieganie jest znacznie lepsze niż leczenie.

Jak przyzwyczaić dzieci do pracy: porady od psychologów

1. Przykład osobisty

Małe dzieci uczą się nowych rzeczy naśladując swoich rodziców. Jeśli dziecko od wczesnego dzieciństwa zauważy, że mama i tata nie są entuzjastami prac domowych, zacznie kopiować ich zachowanie, równie lekceważąco reagując na instrukcje rodziców. Dlatego nie powinieneś okazywać niezadowolenia z pracy z dziećmi, w przeciwnym razie nie będziesz w stanie zaszczepić dziecku miłości do pracy.

2. Inicjatywa promocyjna

Nie staraj się wypełniać wszystkich obowiązków wobec swoich dzieci, daj im możliwość cieszenia się niezależnością. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku dzieci w wieku od trzech do czterech lat, które są szczególnie zainteresowane robieniem tego samego co ich rodzice. Dlatego zapomnij o słowach „nie przejmuj się”, „wciąż jesteś mały”. Jeśli dziecko chce umyć talerz, podlej łóżko ogrodowe w kraju, nie zawracaj mu głowy. Co więcej, musi sam wykonać pracę, nawet jeśli zajmuje to pół godziny zamiast twoich pięciu minut. Ale okruchy będą miały powód do dumy z siebie.

Czytamy również: jak zachęcić dziecko

3. Kreatywność

Czasami dzieci nie mają wystarczającej inspiracji do działania. Aby przekonać dziecko do umieszczenia zabawek na miejscu, niektórzy rodzice uciekają się do „marchewki” (kreskówka, słodycze) lub grożą „biczem” (kara). Psychologowie uważają, że takie podejście zabija chęć do pracy. Zamiast tego radzą przekształcenie tak nieciekawej czynności, jak sprzątanie, w ekscytującą grę. Na przykład zbieraj wyścigi samochodów i lalek. Lub ukryj jakiś mały „sekret” pośrodku zabawek i spróbuj go znaleźć razem.

4. Rozsądna krytyka

Aby nie zniechęcać dziecka do chęci do pracy, porzuć niekonstruktywną krytykę. Lepiej zrozum, dlaczego twoje dziecko nie radzi sobie z lekcjami w szkole, nie może nauczyć się wiersza dla poranka. Daj dziecku radę - co musi zrobić, aby następnym razem mu się udało. A jednak nie nazywajcie dzieci leniwymi i głupimi; dzięki temu nie tylko nie będziecie przyzwyczajać ich do pracy, ale także obniżą ich samoocenę.

5. Obowiązki domowe

Staraj się przypisywać pewne zadania młodszemu pokoleniu, a ponadto powinny być konkretne i naprawdę konieczne, a nie wymyślane w celach edukacyjnych.

Tak więc dzieci w wieku 3-4 lat mogą:

• wyczyść zabawki za sobą;
• pomoc w ustawianiu stołu;
• odkurzyć;
• ubierać się, myć i umyj zęby.

Dziecko w wieku 5-6 lat już wie, jak:

• posprzątaj swój własny pokój;
• złóż ubrania na miejsce;
• dbaj o swoją ukochaną zwierzę domowe;
• zróbcie i połóżcie łóżko;
• opiekuj się swoim młodszym bratem lub siostrą.

W wieku 7-9 lat dzieci mogą:

• odkurzanie;
• chodzenie do szkoły na własną rękę (oczywiście pod kontrolą mamy);
• zmyć naczynia;
• pomóc babci w kraju;
• robić kanapki.

Czytamy również:

• 6 sposobów prawidłowej motywacji dziecka
• 9 prostych wskazówek, jak uczyć pomocy domowej dziecka
• Jak nauczyć dziecko porządkować

Opinie rodziców z forów

mashkin29 Myślę, że leniwe dzieci nie istnieją ... są leniwi rodzice 🙂, którzy nie byli w stanie zainteresować swojego dziecka, znaleźć z nim dialogu, przekazać potrzebie tego, czego chcą od niego ... a wszystko to począwszy od wieku 6 miesięcy i około, a po 3 latach jest już za późno. ile masz lat i od kiedy jest leniwy? w jakich kierunkach?

alenkin92 Dzieci często szybko się zapalają i natychmiast umierają. nie lubią monotonne, nudne, nieciekawe prace.

Paulina Teraz jest wiele takich dzieci, które nie chcą nic robić. A my, rodzice, jesteśmy winni. Nie ograniczamy ich siedzenia przy komputerze, nie spędzamy wystarczająco dużo czasu z dziećmi.A dzieci po prostu kopiują swoich rodziców ... Sami musimy być mniej leniwi, robić wszystko razem z dziećmi. Ale to, co psycholog mówi o współczesnych dzieciach i ich problemach z brakiem inicjatywy i lenistwa.

W żadnym wypadku obowiązki domowe i instrukcje nie powinny być karane za niewłaściwe postępowanie i przewinienie. Przeciwnie, zachęcaj dzieci do wykonywania prac domowych. Na przykład zostań dłużej w zoo lub chodź do kina.

I oczywiście nie zapomnij chwalić dziecka, gdy po raz pierwszy pomaga ci w jakiejkolwiek firmie lub dostaje dobrą ocenę. Często pochwała rodziców staje się główną zachętą do przyzwyczajania dziecka do pracy.

Czytamy również: Czy „leniwe” dzieci są tak leniwe: co kryje się za lenistwem dzieci? Co kryje się za lenistwem dzieci, jakie są tego powody. Jak pomóc dziecku znaleźć ciekawą aktywność, która poradzi sobie z apatią. Wskazówki dla rodziców dotyczące radzenia sobie z lenistwem w dzieciństwie -https://kid.htgetrid.com/pl/psihologiya-detey/tak-li-lenivyi-lenivyie-deti-chto-skryivaetsya-za-detskoy-lenyu.html

Wideo: Moje dziecko jest leniwe! Co robić?