Rodzice są podzieleni na dwa obozy. Niektórzy uważają, że płacz jest sygnałem kłopotów, które należy zidentyfikować i wyeliminować. Inni są zdania, że dziecku nic się nie stanie, płacze i przestaje. I ogólnie, niech już nauczy się kontrolować swoje emocje. Reagowanie na każdy epizod płaczu dziecka może prowadzić do tego, że dziecko dorośnie zepsute i „zakochane”. Kto ma rację?
Amerykańscy badacze dokonali szeregu obserwacji i udowodnili, że instynkt macierzyński jest pewny. Mama nie powinna walczyć ze sobą, z pragnieniem wzięcia płaczącego dziecka w ramiona i pocieszenia go. Co więcej, na pewno nie doprowadzi to do negatywnych konsekwencji, wręcz przeciwnie, pomoże dziecku prawidłowo i harmonijnie się rozwijać.
Dziecko nie jest w stanie walczyć ze swoimi emocjami ani je ograniczać - samokontrola dziecka rozwija się dopiero w wieku przedszkolnym, a następnie zaczynają się tworzyć cechy wolicjonalne. Jeśli po krzyczeniu bardzo małe dziecko milczy, nie oznacza to, że zdał sobie sprawę z nieprawidłowości swojego zachowania. Oznacza to, że nie chciał wzywać rodziców do pomocy.
Około sześćset rodzin wzięło udział w badaniu przeprowadzonym przez naukowców, a naukowcy przeanalizowali dane dla różnych okresów, w tym nie tylko wieku dzieci, ale także świadomego życia dorosłych. Jak się okazało, uściski, pocałunki, czułe słowa i inne przejawy czułości po krzyku, nie można zepsuć dziecka. Przeciwnie, dzieci, które nie są pozbawione rodzicielskiej miłości i przywiązania, rozwijają się lepiej i zachowują się spokojniej nawet w stresujących sytuacjach. Ale jeśli nie odpowiesz na płacz dziecka, może to negatywnie wpłynąć na normalny i naturalny przebieg jego rozwoju i formacji jako osoby. W przyszłości ta metoda edukacji może prowadzić do niepewności, zwiększonej pobudliwości nerwowej, niskiej samooceny.
Czy można zepsuć twoją uwagę i troskę? Nie. Przeciwnie, dzieci, którym kiedyś brakowało ciepła i miłości, dorastają zepsute. Dlatego zawsze chcą najbardziej. I zabawki, uwaga i przywiązanie. To tak, jakby próbowali zdobyć to wszystko na przyszłość.
Naukowcy podkreślili, że zachowanie rodziców i ich interakcja z dzieckiem odgrywa bardzo ważną rolę w rozwoju i ma na nie bezpośredni wpływ. Ponadto negatywny wpływ rozciąga się nie tylko na psychikę, ale także na zdrowie fizyczne. Udowodniono, że zaniedbane dzieci stają się słabsze i bardziej bolesne, co wiąże się z negatywnymi skutkami stresów, które dziecko doświadcza za każdym razem, gdy zostaje sam ze swoimi lękami, to znaczy płacze samotnie. Naukowcy zauważyli również, że konieczne jest ukształtowanie prawidłowego zachowania od pierwszych miesięcy życia dziecka.
Takie dziecko dorasta z podświadomością, że nikt go nie potrzebuje. To bardzo destrukcyjne uczucie. Że stopniowo staje się przyczyną problemów z zachowaniem w dzieciństwie i młodości, depresji, nerwicy.
Kochajcie swoje dzieci i dajcie im znać o waszej miłości: przytulcie się, pocieszcie, nie przestawajcie płakać sam!
Czytaj także:
- Jak uspokoić płaczące dziecko (31 wskazówek. Część 2). + 5 kroków zgodnie z metodą Harveya Karpia
- Jak szybko uspokoić noworodka, gdy płacze, histeria jest niegrzeczna
Powody płaczu dziecka - Szkoła Dr Komarowskiego
