Sadzenie dziecka: co to jest, zalety i wady, zasady sadzenia, zdjęcia i filmy

Sadzenie małych dzieci w doniczce, w zlewie lub w misce jest wykonywane przez matki przestrzegające praktyki „naturalnego rodzicielstwa”. Celem jest nauczenie dziecka, aby od pierwszych tygodni życia zwalniało potrzebę używania garnka lub umywalki. Odbywa się to raczej po to, aby dziecko było czyste, niż aby dziecko szybko przyzwyczaiło się do nocnika. Wielu jest sceptycznych wobec tej metody, ale nadal ma ona swoje zalety.

Uwaga: najczęstszy błąd młodych matek, redukujący metodę sadzenia do zera - przymus. To jest błąd. Wiele matek na forach pyta, jak zasadzić dziecko, jeśli nawet nie umie siedzieć. Sadzenie jest imitacją pozycji siedzącej dziecka, w której pomaga mu dorosły - takie jest znaczenie tej definicji.

Usprawiedliwienie

W pierwszych tygodniach życia dziecka oddawanie moczu i wypróżnianie zależy bezpośrednio od spożycia pokarmu. Dzieciak idzie do toalety w mały i duży sposób, kiedy ssie pierś lub gdy tylko je. W ten sposób możesz uchwycić odpowiedni moment, sadząc dziecko nad doniczką lub miską.

Każda matka może sadzić dziecko od urodzenia, jeśli chce się tego nauczyć i rozumie, że dziecko powinno spędzać większość czasu z matką w ramionach lub w jej pobliżu. Jeśli matka uważa, że ​​dziecko nie może przyzwyczaić się do jej rąk, i jest pewna, że ​​właściwym dzieckiem jest dziecko, które spędza większość czasu w łóżeczku, ssąc manekina, wówczas nie będzie w stanie zasadzić dziecka i jest mało prawdopodobne, aby chciała. Lepiej jest używać pieluch.

Kiedy sadzić

Noworodek może na różne sposoby pokazywać, że jelita lub pęcherz są pełne - krzyczy, płacze, piszcząc, kwiląc, chrząkając, może gestykulować w specjalny sposób. Jeśli uważnie monitorujesz jego sygnały, naucz się ich z czasem. zrozumieć poprawnie i oddzielić się od wszystkich innych, i szybko reagować. Nauka rozumienia sygnałów dziecka musi rozpocząć się jak najwcześniej.

profesjonaliści

Rodzice ćwiczący metodę wczesnego sadzenia mówią, że pomaga to nawiązać bliski kontakt emocjonalny z dzieckiem od najmłodszych lat, ponieważ trzeba go stale monitorować, aby nauczyć się rozumieć jego sygnały.

Ponadto niektórzy zauważają, że sadzenie eliminuje problem. uczy dziecko nocnika, co pojawia się nieco później u wielu matek. Jeśli dziecko zaczęło być sadzone wcześnie, prawdopodobieństwo, że zacznie prosić o nocnika, zanim jego rówieśnicy biegną w pieluchach, jest znacznie większe. Kolejny plus wczesnego sadzenia - oszczędność na pieluchach, które nie są tanie.

Wady

Metoda wczesnego sadzenia jest tylko dla tych matek, które cały swój wolny czas mogą poświęcić dziecku, ponieważ musisz stale monitorować jego zachowanie, aby zrozumieć, czego chce.Jeśli nie możesz spędzić całego dnia z dzieckiem codziennie, ta metoda nie jest dla Ciebie odpowiednia. Jeśli często podróżujesz z dzieckiem lub stale przebywasz z nim w miejscach publicznych, trudno będzie mu wylądować. Trudno jest również przećwiczyć metodę sadzenia pracujących matek, nawet jeśli jest to praca w domu, ponieważ dziecko musi być stale monitorowane, aby reagować na swój sygnał w czasie, gdy chce skorzystać z toalety.

Pogląd, że dzieci mogą kontrolować ruchy jelit, jest fizjologicznym mitem. Nie ma dowodów na to, że wcześniejsze sadzenie jest związane z podstawowymi potrzebami dziecka. Ale fakt, że konieczne jest nawiązanie bliższego kontaktu z dzieckiem, można argumentować. Nawet pediatrzy, którzy popierają podejście „naturalnego rodzicielstwa”, są dość spokojni co do metody wczesnego sadzenia.

Dzieci noszące pieluchy uczą się korzystania z nocnika nie później niż dzieci sadzone od niemowlęctwa; ogólnie zachowanie tych dwóch grup dzieci nie jest bardzo różne. Sadzenie odbywa się bardziej w celu higieny niż w celu nauczenia chodzenia po nocniku w młodym wieku. Dzieci, które zaczęły sadzić na doniczce bardzo małe, naprawdę wcześnie przyzwyczajają się do doniczki. Ale w większości przypadków ten nawyk pojawia się u nich w tym samym wieku, co u wszystkich innych dzieci - w wieku 2-2,5 lat. Ale możesz zaoszczędzić na pieluchach.

W przypadku kultur o niskim poziomie cywilizacji, których przedstawiciele mieszkają w gorących krajach, sadzenie jest konieczną procedurą. W wielu z tych krajów zwyczajowo nosi się dziecko w ramionach. Jeśli go nie posadzisz, po prostu zabrudzi ciebie i tego, kto go nosi. Ludzie mieszkający w krajach bardziej rozwiniętych mogą dbać o higienę dzieci w inny sposób - to tylko kwestia ich własnych preferencji.

Według eksperta, pediatry Olgi Tkach, wcześniejsze sadzenie i celowe użycie doniczki nie są w żaden sposób powiązane. Dzieci w pieluchach do 1,5 roku i dzieci, które zaczęły je sadzić od niemowlęcia świadomie przyzwyczajone do doniczki mniej więcej w tym samym czasie - w wieku 1,5-2 lat. Ponadto w obu przypadkach mogą wystąpić przypadkowe defekacje w najbardziej nieodpowiednich momentach.

Możliwe jest uchwycenie momentów, w których konieczne jest posadzenie dziecka na doniczce. Wtedy liczba brudnych spodni będzie minimalna. Ale fakt, że dziecko szybko uczy się nocnika, metoda wczesnego sadzenia nie gwarantuje.

Zasady sadzenia

Jeśli zdecydujesz się zacząć sadzić dziecko, bądź konsekwentny, nie zapominaj, że dziecko nie jest zabawką, musi zrozumieć, czego od niego chcesz (pieluchy lub umywalka i pieluchy). Im szybciej zaczniesz, tym łatwiejszy i szybszy będzie proces.

• Zasadzaj dziecko po każdym śnie, niezależnie od tego, czy obudził się mokry czy suchy;
• Wyląduj niespokojny. Stopniowo zaczniesz rozumieć, jaki lęk mówi o chęci dziecka do siusiania lub robienia kupy;
• Wyląduj na żądanie, jeśli potrzebujesz, na przykład przed spacerem;
• Nie oczekuj, że dziecko napisze natychmiast, gdy tylko go rzucisz, szczególnie jeśli próbujesz go rzucić z własnej inicjatywy. Poczekaj co najmniej 2-3 minuty;
• Nie nalegaj na oddawanie moczu, jeśli dziecko nie ssało przez długi czas. Może nie mieć „nic” do napisania;
• Posadź dziecko, jeśli nie pisało przez długi czas, a wydaje ci się, że nadszedł czas;
• Umywalka powinna być zawsze pod ręką;
• Dzieci w wieku kilku miesięcy i starsze nie mogą pisać bezpośrednio po śnie. Dostosuj się do zmieniających się potrzeb dziecka.

Instrukcja użytkowania

1. Konieczne jest ustalenie, kiedy twoje szczęście idzie do toalety: przed posiłkami / po / w trakcie.
2. Trzymaj dziecko nad umywalką (przyciskając nogi do brzucha), gdy tylko się obudzi, i powtórz „literę-literę”.
3. Trzymaj dziecko nad umywalką natychmiast po jedzeniu, ponownie z tym samym „pisaniem listów”, a przed jedzeniem, jeśli dziecko nie pisało przez długi czas (przez długi czas - dla dziecka jest to około 20 minut).
4. Jeśli twoje dziecko idzie do toalety podczas jedzenia, w takim przypadku, gdy tylko poczujesz, że dziecko zaczyna pisać (każda mama widzi je od dziecka), trzymaj je nad umywalką.Na początku może zdarzyć się nagły wypadek, więc umieść go pod małą pieluchą - jeśli już, umyj go.
5. Jeśli ciągle powtarzasz ustępy 2 i 3 tej instrukcji, dziecko z czasem się do tego przyzwyczai, a PE nie wystąpi podczas posiłków. Przyzwyczai się do konieczności pójścia do toalety przed lub po jedzeniu (jak sam go nauczysz).

Nie trać serca, jeśli nie możesz go natychmiast zasadzić, wszystko przyjdzie z doświadczeniem.

Pozy do sadzenia (zdjęcie)

Ilustracje pochodzą z książki Ingrid Bauer „Życie bez pieluchy”. Zdjęcia są stare, jakość jest niska:

Zapamiętaj: dzieci nie są głupie - to my uczymy je chodzić sami, a następnie karcić ich za to, że nie chcą iść do nocnika.