Urine van de baby: wat is de normale kleur en geur in de urine van de pasgeborene

De geboorte van een kind in de meeste gezinnen is een vreugdevolle en langverwachte gebeurtenis. Elke moeder wil niet dat haar geliefde baby ziek wordt en zich niet lekker voelt. Dagelijkse hygiënische zorg, goede voeding en de noodzakelijke thermische omstandigheden - dit alles helpt het kind gezond en sterk te worden. Maar helaas begint de baby soms ziek te worden en merken ouders het ontstekingsproces niet altijd op.De urine van een baby kan onmiddellijk veel vragen beantwoorden die verband houden met het welzijn en de gezondheid van kinderen. Daarom krijgt een kinderarts tijdens het onderzoek, dat 3 maanden na de geboorte van de baby plaatsvindt, een urineonderzoek voorgeschreven.

Waar moet ik op letten bij de resultaten van een analyse van de urine van kinderen?

Momenteel zijn er steeds meer commerciële medische instellingen met eigen laboratoria. Veel ouders wenden zich tot hen om het kind te laten plassen. Daarna ontvangen ze een blad met de resultaten. Soms staan ​​de standaarden tegenover de ontvangen gegevens, soms niet. Het is vermeldenswaard dat de normen voor een volwassene meestal worden aangegeven, dus in eerste instantie lijkt het erop dat de tests slecht zijn. Ouders moeten de richtlijnen voor baby's begrijpen om niet van tevoren in paniek te raken.

De belangrijkste indicatoren waar u op moet letten, zijn verschillende cellen, cilinders, epitheel, slijm en zoutkristallen.

Heel vaak, in de resultaten van de analyse van urine, is er een bepaald gehalte aan zouten, dat geen speciale paniek mag veroorzaken. Kristallen van zouten in de urine van een baby worden vaak gedetecteerd door urinesediment te bestuderen. De toewijzing van zouten hangt af van de activiteit van kinderen, voedingskenmerken. Bij pasgeborenen is een toename van sommige soorten van deze kristallen (uraat en ammoniumuraat) de norm.

Zelfs een klein aantal witte bloedcellen in de urine van een baby is al gevaarlijk, omdat het kan worden veroorzaakt door aandoeningen van de nieren en de urinewegen. Jonge moeders moeten onthouden dat een positieve analyse geen diagnose stelt, het kind wordt gestuurd om een ​​tweede analyse te ondergaan. Het kind bij de volgende urineverzameling moet goed worden gewassen om de mogelijkheid van onjuiste resultaten uit te sluiten. Artsen noemen verschillende omstandigheden die het verschijnen van witte bloedcellen bij een baby kunnen veroorzaken. Een of ander type witte bloedcellen is verantwoordelijk voor verschillende ziekten:

• lymfocyten signaleren bindweefselaandoeningen.
• eosinofielen kunnen een teken zijn van chronische pyelonefritis.
• neutrofielen veroorzaken verschillende bacteriële infecties.

Als uw kind nog steeds de aanwezigheid van witte bloedcellen in de urine bevestigt, wanhoop dan niet.Meestal wordt de behandeling van een infectie van de urinewegen, blaas in een vroeg stadium uitgevoerd door kortdurend gebruik van antibiotica. Dergelijke medicijnen zijn natuurlijk niet wenselijk voor gebruik door jonge kinderen, maar toch hebben sommige medicijnen geen leeftijdscontra-indicaties. Na de behandeling moet de urineprocedure worden herhaald. Dit komt omdat sommige bacteriën een sterke antibioticaresistentie hebben. De meest bekende en nauwkeurige is de analyse van urine volgens Nechiporenko.

Urine-collectie

De nauwkeurigheid van de analyse hangt af van de juiste opvang van urine bij het kind. Jonge ouders lijken misschien moeilijkheden te hebben, maar dat is helemaal niet zo. De belangrijkste vereiste is dat urine 's morgens na hygiëneprocedures moet zijn.

Urine verzamelen voor een baby: Zorg ervoor dat u een schone container gebruikt, levertijd naar een medisch laboratorium - binnen drie uur. Nu blijft het wachten op de resultaten. Hoewel u zelf de eerste kunt zijn die urine beoordeelt op zijn fysieke eigenschappen: kleur, transparantie en geur.

Hoe onafhankelijk de urine van de fysieke eigenschappen van een kind te evalueren

In de laboratoriumresultaten van urineanalyse zijn er naast kwantitatieve indicatoren items die de fysieke kenmerken ervan beschrijven. De gezondheid van uw kind kan echter onafhankelijk worden beoordeeld, rekening houdend met het aantal plassen per dag, kleur, urinegeur. Om dit te doen, geven we normale indicatoren voor kinderen.

Urinekleur

De kleur van urine hangt af van de leeftijd van het kind en de aard van zijn voeding. Hoe ouder een persoon wordt, hoe meer verzadigd de schaduw wordt. Bovendien kan het gebruik van bepaalde voedingsmiddelen, evenals het gebruik van bepaalde medicijnen, bijdragen aan het kleuren van urine. Daarom, als de baby moedermelk eet, onthoud dan van eerder ongebruikt voedsel. We herinneren je eraan dat de meest bekende kleurstoffen bieten, wortels, citrusvruchten zijn.

In normale toestand is de kleur van urine bij een baby meestal erg licht van kleur, bijna wit. Naarmate hij ouder wordt, verandert hij in strogeel. Als de urine van een baby donkerbruin is, betekent dit dat het een hoog bilirubinegehalte heeft. Dit komt vaak voor, omdat jonge kinderen bij de geboorte vaak last hebben van geelzucht. U moet een arts raadplegen als de urine van uw baby afwijkt van de gebruikelijke kleur.

1. De donkergele kleur is te wijten aan de verhoogde concentratie galpigmenten.
2. Rode urine treedt op bij een hartaanval, nierletsel door het vrijkomen van een hoge concentratie rode bloedcellen.
3. Oranje geeft uraturie aan (hoog zoutgehalte)
4. Alle tinten groene urine kunnen worden veroorzaakt door obstructieve geelzucht.

Troebelheid van urine

Urinetransparantie is niet minder belangrijk dan de kleur. In laboratoriumanalyses wordt het beoordeeld als volledig en onvolledig. Binnen twee uur na het verzamelen is de urine transparant en pas dan begint zich daarin een troebele wolk te vormen. Als u ziet dat de urine van het kind ondoorzichtig is, haast u dan niet om het voor analyse te nemen. Zorg ervoor dat de opvangbak goed is gewassen en herhaal de hygiëneprocedures voor het kind. Als de urine bij de volgende afname troebel blijft, zijn een laboratoriumrapport en de noodzakelijke behandeling vereist.

Er is een eenvoudige huishoudelijke manier om urine te controleren op identificatie van welke stoffen precies de troebelheid veroorzaakten. Urine moet in een schone pot worden opgevangen, in een met water gevulde pot worden gedaan en vervolgens een beetje worden opgewarmd. Nu kunt u het resultaat evalueren:

1. De hoeveelheid en aard van troebelheid is niet veranderd - een ontstekingsproces in het lichaam is mogelijk.
2. Urine is transparanter geworden - een hoog gehalte aan oxalaatzouten.
3. De hoeveelheid troebelheid nam toe - de aanwezigheid van fosfaatzouten in de urine.

Als u het eerste resultaat krijgt, moet u een urinetest afleggen en een arts raadplegen.De laatste twee - geen reden tot bezorgdheid. Als de kleur en transparantie van urine visueel wordt beoordeeld, is een andere indicator geur.

Urine geur

De geur van babyurine kan ook helpen bij het bepalen van het ontstekingsproces in de beginfase. De urine van kinderen moet dagelijks worden gecontroleerd, omdat een baby vanwege zijn leeftijd niet in woorden kan uitdrukken dat iets hem dwars zit.

De normale geur van urine bij een baby is onscherp en verandert afhankelijk van de voedselinname. Bij kinderen die kunstmatig worden gevoed, heeft hij een grote concentratie.

Als de urine van het kind de geur van aceton, uitwerpselen heeft gekregen, dan kan dit een teken zijn van een infectie, neem dan onmiddellijk contact op met een kinderarts.

Door de urine van een klein kind dagelijks te controleren, kunt u het optreden van symptomen van verschillende infecties en ziekten opmerken. Dit is erg belangrijk, omdat er een zeer beperkte lijst met medicijnen is voor zuigelingen. Vroegtijdige behandeling zal het gebruik van sterke antibiotica en ontstekingsremmende medicijnen vermijden.

https://www.youtube.com/watch?v=UE3WR9YkxFE