Optymalny wiek (dla kobiet i mężczyzn) do narodzin dziecka

Idealny wiek do narodzin dziecka to nie tylko postać w paszporcie, a fizjologiczna gotowość ciała kobiety to szereg czynników, spośród których wyróżnia się fizjologia, psychologia i społeczeństwo.

Czynniki fizjologiczne

Pojawienie się menstruacji dziewczynki wskazuje, że jej jaja są już gotowe do zapłodnienia. Ale to nie znaczy, że jej narządy są gotowe do zniesienia i urodzenia dziecka. Ciężary związane z rodzeniem i urodzeniem dziecka w okresie dojrzewania są obarczone powikłaniami w sercu i nerkach, a także istnieje możliwość, że kości miednicy nie będą w stanie odpowiednio się rozproszyć, co jest bezpośrednim przeciwwskazaniem do naturalnego porodu. Dziewczęta rosną i rozwijają się średnio w wieku do 18 lat, w tym wieku i możesz skupić się na tym, jak zacząć.

Czy jest jakiś limit?

Dopóki występuje miesiączka i nie ma przeciwwskazań dla zdrowia, teoretycznie możliwe jest rodzenie. Ale jednocześnie nie można zapominać o połączeniu zdrowego rozsądku. Od 25 roku życia proces starzenia zaczyna się w ciele. Zdrowy styl życia, właściwe odżywianie, kultura snu i odpoczynku może opóźnić starzenie się wzroku, ale z natury nie możesz iść nigdzie - w wieku 30 lat dziewczęta zaczynają mieć niedobór progesteronu, a poziom testosteronu odpowiednio wzrasta, co jest czynnikiem ryzyka ciąży. Dziewczyna w wieku poniżej 30 lat, w porównaniu z bardziej dojrzałymi kobietami, ma bardziej elastyczne kanały porodowe i ruchome kości miednicy, co również prowadzi do wniosku - z punktu widzenia fizjologii najlepszy wiek do porodu to 20-25 lat. Wiek 18–35 lat jest uważany za warunkowo bezpieczny.

Co jest z tatą?

Udział męskiej połowy w części fizjologicznej sprowadza się do jej materiału genetycznego, czyli jakości nasienia.

Jeśli u kobiety wszystkie jaja powstają na etapie rozwoju wewnątrzmacicznego i nowe nie pojawiają się, u mężczyzn wszystko jest znacznie bardziej radosne - komórki plemników mogą zmieniać swoje właściwości w zależności od jego stylu życia. Oznacza to, że jeśli w wieku 50 lat mężczyzna nie pije, nie pali i nie niszczy się w inny sposób, wówczas jego materiał genetyczny nie jest gorszy od nasienia 25-letniego chłopca. Taka cecha, jak ruchliwość plemników, również nie zależy bezpośrednio od wieku, ale w praktyce jest niższa u 40-latków niż u 30-latków. Oznacza to, że 40-letni mężczyzna musi podjąć nieco więcej wysiłku, aby zapłodnić, ale nie wpłynie to na dalszy rozwój płodu.

Jeśli nie ma górnego limitu dla potencjalnych tatusiów, to nadal istnieje dolny limit.

Nastoletni tata ryzykuje przenoszenie wadliwych genów na dziecko i zwiększa ryzyko urodzenia dziecka z niską masą urodzeniową i wadami rozwojowymi, ponieważ jego własny układ rozrodczy nie został jeszcze odpowiednio uregulowany.Dlatego rozważymy fizyczny start dla potencjalnego taty w wieku 16 lat, a najlepiej 18 lat, aby nie naruszać ram prawnych.

Odkryliśmy fizjologię, zwracamy się do mniej namacalnego punktu - psychologicznej gotowości przyszłych rodziców na pojawienie się dziecka.

PRZECZYTAJ TAKŻE:Jak dowiedzieć się, czy twój mąż chce dziecka

Czynniki psychologiczne

Narodziny pierwszego dziecka implikują przegląd zwykłego stylu życia i wymagają ograniczenia życia osobistego. Możesz zmienić pracę, rozwieść się ze współmałżonkiem, ale decydując się na dziecko, nie jest już możliwe odwrócenie kontinuum czasowego - dziecko pozostaje z nami na zawsze.

Rodzicielstwo to nowy zupełnie inny sposób życia, w którym wszystko jest zbudowane wokół dziecka.

Bohaterka Julii Roberts w filmie „Eat Pray Love” powiedziała: „Urodzenie dziecka jest jak tatuaż na twarzy. Poważnie i przez długi czas. ”, - To dobry anty-przykład, gdy kobieta w wieku dojrzałym nie jest psychologicznie gotowa na macierzyństwo.

Taka nieprzygotowanie może spowodować szereg wewnętrznych konfliktów i ukrytych roszczeń wobec dziecka związanych z faktem, że matce nie udało się zarobić na własnym życiu. Konflikty te prawdopodobnie zostaną zrównoważone przez śmiech dzieci i zwroty emocjonalne od dziecka.

Zdarza się również, że matka nie może natychmiast rozpuścić się w macierzyństwie. Nieprzygotowanie psychiczne przenika depresja poporodowa, błędy w edukacji i dysfunkcje rodziny.

Gotowość psychiczna przyszłych rodziców jest powiązana z wiekiem fizjologicznym tylko pośrednio, a więcej zależy od dostępnych doświadczeń społecznych.

Istnieje wiele testów określających psychologiczną gotowość do zostania rodzicami. Warto je przejrzeć, aby samodzielnie przedstawić problemy, nad którymi należy popracować.

Czynniki społeczne

Możesz założyć dziecko, kiedy możesz go karmić, kupić krople do nosa, pieluchy i minimalny zestaw zabawek. Dziecko nie potrzebuje trzypiętrowej willi - potrzebuje troskliwych kochających rodziców. Dobra materialne są długie i trudne do zdobycia, ale można je łatwo i szybko utracić.

Przyszła mama i tata będą czuć się pewniej, jeśli w chwili narodzin dziecka zrozumieją już, że ich wykształcenie, specjalizacja i doświadczenie są poszukiwane przez społeczeństwo, to znaczy wykazują pewien skutek społeczny. W naszym kraju widać to już w wieku 23–25 lat.

Obecność dziadków rzekomo zawsze gotowych do pomocy nie powinna być decydującym czynnikiem społecznym dla narodzin pierwszego dziecka, ponieważ dziadkowie nie zawsze spełniają oczekiwania.

W sytuacji drugiego dziecka pomoc babci, która dobrze się sprawdziła u pierworodnego, może być znaczącym czynnikiem pchającym - mieć czas na urodzenie drugiego, gdy babcia jest jeszcze młoda i może pomóc.

PRZECZYTAJ TAKŻE:rola dziadków w wychowywaniu dzieci

Więcej o drugim dziecku

Zasady narodzin drugiego dziecka nie różnią się zbytnio od zasad pierwszego, z tą różnicą, że Ciało kobiety jest przywracane po porodzie przez około 3 lata. Jednak ta różnica wieku między dziećmi występuje rzadko.

Zazwyczaj rodzice wolą „strzelać szybciej”, tj. rodzą pogodę, aby szybko przetrwać wszystkie trudne momenty wczesnej edukacji lub odwrotnie, czekają, aż pierwsze dziecko osiągnie wiek szkolny.

Oba podejścia z plusami i minusami.

Pogoda

Zalety edukacji pogody:

• Podnosząc pogodę, rodzice tworzą efekt przedszkola - dzieci mają takie same zabawki, zajęcia, codzienną rutynę, starsze dzieci bawią się ze sobą, pozwalając rodzicom skupić się na innych kwestiach.

Wady dotyczą tylko rodziców:

• Mama nie ma czasu na poród;
• Dwoje dzieci jest zawsze cięższe od jednego - zarówno fizycznie, jak i finansowo;
• Praca, hobby z dwójką dzieci jest prawie niemożliwe. Zwykle mama jest wyrzucana za burtę życia społeczno-kulturalnego przez co najmniej pięć lat.
• Jednoczesne choroby dwojga dzieci są w stanie zaniepokoić nawet najbardziej moralnie stabilnych rodziców.

Dzieci ze znaczną różnicą wieku

Korzyści:

• Ciało mamy jest w pełni przywrócone;
• Przy odpowiednim wychowaniu starsze dziecko pomaga młodszemu, a przynajmniej ma już siłę, by się nią opiekować;
• Każde z dzieci w odpowiednim czasie otrzymuje w czystej postaci więcej uwagi rodziców, która jest zindywidualizowana.

Dostępne są również wady:

• Proces wychowywania dzieci na nogi jest bardziej wydłużony w czasie;
• Mogą występować problemy z dostosowaniem starszego dziecka do nowych warunków, w których to nie on, ale młodsze dziecko, które gromadzi opiekę i uwagę rodziców (Dlaczego najstarsze dziecko jest zazdrosne o najmłodszych? Co powinni zrobić rodzice?);
• Dzieci dorastają pod jednym dachem, ale nie razem. Przyjaźń między nimi może rozpocząć się dopiero w okresie wegetacji lub wcale.

PRZECZYTAJ TAKŻE: Czy mogę zajść w ciążę natychmiast po porodzie? Jak się chronić?

Nie ma jednego poprawnego algorytmu, za pomocą którego można obliczyć optymalny wiek do pojawienia się dziecka. Najlepiej jest mieć czas na urodzenie wszystkich dzieci w wieku od 20 do 30 lat, będąc jednocześnie osobą dojrzałą psychicznie, zdobywającą wykształcenie, posiadającą doświadczenie zawodowe i żyjącą w obfitości. W praktyce zdarza się to rzadko, ale nasze dzieci nie stają się mniej pożądane i kochane.

PRZECZYTAJ TAKŻE: Jak obliczyć najlepsze i najkorzystniejsze dni na poczęcie