Najtrudniejsza część jest z tyłu - bezpiecznie przeniosłeś poród i jesteś teraz w domu, a dziecko szybko śpi w łóżeczku. Mąż ma bzika na punkcie szczęścia i kocha cię jeszcze bardziej. Krewni i przyjaciele wypełniają gratulacje i prezenty. Krótko mówiąc, żyj i raduj się. I chcesz płakać. Czujesz niepokój, który nie pochodzi skądkolwiek. Wydaje się, że coś się stanie, a wszystkie dobre rzeczy rozpłyną się jak sen. Nie przejmuj się, nie jesteś jedynym, z którym to się dzieje. Takie odczucia odczuwają wszystkie kobiety w ciągu pierwszych kilku dni po porodzie.
Jednak u około 50% kobiet ten stan depresji jest opóźniony i już przestaje przypominać zwykły smutek lub doświadczenie. Ten stan nazywa się depresją poporodową. U kobiet może objawiać się w mniejszym lub większym stopniu, krótko lub ciągnąć się przez wiele miesięcy. Depresja poporodowa występuje u 50% kobiet, u 13% występuje w ciężkiej postaci.
Depresja poporodowa - bolesny stan kobiety po porodzie, charakteryzujący się obniżonym nastrojem, płaczem, niechęcią do zobaczenia dziecka, odwracalnymi zaburzeniami psychicznymi. W większości przypadków PD nie jest bardzo wyraźna, ale w ciężkich przypadkach matka może nawet chcieć zabić siebie lub dziecko. Takie kobiety wymagają leczenia w specjalnych instytucjach.
Wideo nr 1: Na temat depresji poporodowej
Oznaki i przyczyny depresji
- Często płaczesz, czasem kilka razy dziennie. Bez powodu możesz nagle się zdenerwować i rozpłakać. Przyczyny łez są najbardziej nieistotne, czego nawet wcześniej nie zauważylibyście;
- Cokolwiek robisz, masz irytujące myśli, że: coś jest nie tak z dzieckiem, nikt cię nie kocha, wszystko źle się skończy, świat zawali się jutro i tym podobne. Co więcej, myśli mają charakter obsesyjny, nie można się ich pozbyć i pomyśleć o czymś innym. Z tego powodu nie możesz zasnąć przez długi czas, co prowadzi do braku snu i pogorszenia stanu zdrowia;
- Przewijając obsesyjne myśli w głowie, zaczynasz szukać ich przyczyny w sobie. I oczywiście znajdź: wygląd nie jest taki sam jak wcześniej, nie ma wolnego czasu dla jej męża. I podsumowujesz: oczywiście, kto potrzebuje mnie tak gruby (zadbany, zmęczony, smutny lub coś innego), ogólnie rzecz biorąc, zaczynasz odczuwać w sobie poczucie niższości;
- Odpowiedzialność za dziecko, podnoszona wielokrotnie po porodzie, zamienia się w strach przed nim. Ciągle drżysz nad dzieckiem, a najdrobniejsze oznaki złego samopoczucia u dziecka prowadzą do paniki. W nocy podskakujesz i wielokrotnie sprawdzasz oddech dziecka.
Wszystko to wyczerpuje kobietę i czyni ją drażliwą.Istnieje wewnętrzna pustka i obojętność na wszystko, co wcześniej było przyjemne i przyjemne. Kobieta staje się obojętna i obojętna wobec męża, może jej się wydawać, że miłość do niego przeminęła. Co więcej, wszyscy mężczyźni na świecie stają się nią oburzeni.
Apatia osiąga taki stopień, że przejawia się w obojętności wobec dziecka, niechęci do opieki nad nim, nawet do wrogości.
Powody:
- ostre zmiany hormonalne, które występują podczas porodu i podczas porodu;
- psychologiczne nieprzygotowanie na macierzyństwo lub jego niechęć;
- fizyczne wyczerpanie ciała, zmęczenie, przeciążenie, trudny poród, cierpienie materialne lub rodzinne;
- dziedziczna, związana z wiekiem (po 40 latach) lub osobowość predyspozycje do stanów depresyjnych.
Objawy somatyczne mogą mieć wpływ na wszystko inne.
Objawy somatyczne:
- częste bóle głowy lub migreny;
- kołatanie serca, zawroty głowy;
- zaburzenia trawienne (utrata apetytu, zaparcia);
- nerwoból;
- swędząca skóra;
- bezsenność, koszmary senne, myśli samobójcze, chęć wyrządzenia krzywdy sobie lub noworodkowi;
- nieregularne miesiączki lub zniknięcie miesiączki, oziębłość.
Numer wideo 2
Psycholog Anna Galepova opowiada o depresji poporodowej, lęku i obawach dotyczących dziecka:
Walka z depresją
Przy łagodnym stopniu depresji poporodowej możesz się go pozbyć samodzielnie. Najważniejszą rzeczą jest zrozumienie przez kobietę, że ten stan jest tymczasowy i aby się go pozbyć, potrzebna jest pewna samoregulacja.
- Częściej przypominaj sobie, że w twoim życiu wydarzył się cud, o którym wielu możesz tylko pomarzyć. Pamiętaj, przez co musiałeś przejść, aby ten cud się wydarzył. Dzięki Bogu (losowi) za to, że wszystko poszło dobrze, wszyscy żyją i mają się dobrze. Poczuj specyfikę swojej sytuacji, a domowa rutyna żałuje ci drobiazgów w życiu.
- Pomyśl, jak dziecko potrzebuje twojej miłości teraz, gdy jest dla niego bezradny w nowym świecie. Często bierz dziecko w ramiona, głaskaj je, mów delikatnie. Kontakt dotykowy i karmienie piersią przyczyniają się do rozwoju „hormonów szczęścia”, które pomogą w pełni doświadczyć radości macierzyństwa, czułości i miłości do dziecka.
- Niezależnie od okoliczności, spróbuj zrozumieć, że nie jesteś teraz sam. Na świecie pojawił się człowiek, którego dobro zależy od ciebie.
- Jeśli to możliwe, upewnij się, że jesteś sam ze sobą. Każda osoba powinna mieć życie osobiste i czas osobisty, w przeciwnym razie traci osobowość i popada w depresję. Miej dzień wolny, kiedy twój mąż jest w domu. Wiele kobiet na początku boi się zostawić swoje dzieci z ojcami - załatw to. Zwiększone poczucie odpowiedzialności doprowadzi cię do jeszcze większej depresji. Podnieś telefon i idź na zakupy, idź do kina lub do fryzjera. Jeśli będzie ciasno, zadzwonią do ciebie. Nawet karmienie piersią nie powinno zakłócać pełnego życia, laktator jest dobrym pomocnikiem w tej sprawie (jak wybrać i używać laktatora).
- Nie wstydź się nadwagi - jest to przejściowe zjawisko naturalne. Dodatkowe funty opuszczą cię w ciągu roku, szczególnie jeśli karmisz piersią, ponieważ tłuszcz zgromadzony podczas ciąży przechodzi do mleka (jak schudnąć po porodzie).
- Dobrze się wyspać. Nie bierz na siebie wszystkich trosk, zostaw niektóre z nich swojemu mężowi, babci, dziadkowi lub niani. Musisz mieć asystenta. Jeśli czujesz, że jesteś zmęczony, wybierz odpoczynek, ale nie sprzątanie i gotowanie.
- Nie słuchaj tych, którzy doradzają ci, aby przejść na dietę odchudzającą lub wykluczyć kilka produktów z diety, obawiając się alergii u dziecka. Jeśli jesteś matką karmiącą, jedz co chcesz i ile chcesz, z wyjątkiem oczywistych alergenów. W tej chwili musisz w pełni jeść i zyskać siłę po stresie (karmienie mamy karmiącej).
- Osobą najbliższą jest twój mąż. Nie oddalaj się od niego w cichej tajemnicy. Mężczyźni słabo rozumieją stan emocjonalny kobiety. Porozmawiaj z nim i powiedz konkretnie, co się z tobą dzieje, co czujesz, co myślisz, poproś o pomoc.Za zaufanie będzie ci tylko wdzięczny.
- Nie zakopuj się sam. Komunikuj się z innymi matkami, rozmawiaj z sercem. Na pewno spotkasz kobiety z tymi samymi problemami. Być może niektórym udało się je rozwiązać lub staniecie się ludźmi o podobnych poglądach w tej walce. W każdym razie będzie to dla Ciebie wsparcie.
- Wiele technik relaksacyjnych i medytacyjnych (aromaterapia, kąpiel, masaż) uczy samodzielnego radzenia sobie z depresją. Początkowo noworodki dużo śpią, więc będziesz miał czas na relaks, czytanie i po prostu nic nie robić.
Gdy potrzebujesz specjalistycznej pomocy
Co jeśli wszystko to nie łagodzi depresji i nie rozumiesz już, jak wydostać się z tego stanu? 
Być może powinieneś skonsultować się ze specjalistą. Lepiej jest, jeśli jest to psycholog okołoporodowy lub psychoterapeuta. Po pierwsze, konieczne będzie usunięcie stanu lękowego, lęków. Lekarz pomoże ci się zrelaksować, normalizować nastrój, powrócić do naturalnego postrzegania życia. Można zastosować różne techniki: NLP, psychoanaliza, hipnoza lub inne, w zależności od umiejętności specjalisty i czynników, które spowodowały depresję poporodową.
Co więcej, psychoterapeuta może zaoferować ci poddanie się rodzinnym sesjom psychoterapii poznawczej, podczas których wewnętrzne problemy rodzinne, kompleksy dzieci, urazy i wszystko, co może ponownie przywrócić cię do stanu depresji, zostanie po pewnym czasie wypracowane.
Leczenie konsolidowane jest poprzez analizę negatywnych scenariuszy oraz zmianę stylu życia i stosunku kobiet do problemów.
W ciężkich przypadkach depresji kobietom przepisuje się leki przeciwdepresyjne lub uspokajające. Ale ze względu na wysoką toksyczność są one podejmowane w wyjątkowych przypadkach. Jeśli nie można odmówić przyjmowania narkotyków, musisz poświęcić karmienie piersią.
Zapobieganie
Zapobieganie depresji polega na informowaniu kobiety w ciąży o możliwych zmianach jej stanu emocjonalnego po porodzie.
W większości przypadków kobieta, rozumiejąc przyczynę depresji, jest w stanie sama kontrolować swoje emocjonalne tło i po pewnym czasie wyjść z tego stanu. Ważne jest wsparcie krewnych i małżonka w czasie ciąży. Zdrowe, ciepłe relacje w rodzinie są kluczem do tego, że okres poporodowy u kobiety minie bezpiecznie. Szczególnie powinna być ściśle monitorowana przez kobietę, której status jest już obciążony epizodami depresyjnymi lub kłopotami.
Kiedy mija
Kobiety zastanawiają się: jak długa jest depresja poporodowa, ponieważ łatwiej jest poradzić sobie z każdym stanem, znając jego czas.
Łagodna postać depresji może wystąpić tylko kilka miesięcy, ale może trwać przez sześć miesięcy. Ciężka depresja bez leczenia może trwać latami.
Ale kiedy depresja ustąpi, wszyscy mogą odetchnąć z ulgą. W końcu szczęście rodziny zależy bezpośrednio od tego, czy kobieta jest szczęśliwa. Po pokonaniu tego stanu wiele kobiet z uśmiechem pamięta wszystkie swoje zachcianki, łzy i obsesyjne myśli i zapomina, przez co przeszły. Nikt nie jest odporny na tę chorobę, wsparcie bliskich, a terapeuta przyspieszy powrót do zdrowia.
Czytaj:
Historie wideo
Wykład
Depresja poporodowa: mit czy rzeczywistość?
Depresja poporodowa - czy to naprawdę poważny stan ciała i ducha, czy tylko wynalazek histerycznych matek, które nie wiedzą, jak się kontrolować? Jakie są przyczyny depresji poporodowej i jak jej uniknąć?
Wydaje mi się, że rekreacja na świeżym powietrzu byłaby bardzo skuteczna i możesz zabrać dziecko ze sobą. Wystarczy potroić piknik lub osiąść na brzegu rzeki, łowić ryby lub pływać. W takich przypadkach najważniejsze jest rozproszenie uwagi, zejście z koła, do którego ciągle wsiadamy, będąc w domu. Dzięki temu możesz poczuć się znacznie lepiej;
Teraz ten stan po porodzie jest dość powszechny. Spotkałem to na przykładzie mojej córki. Miała okropną depresję poporodową. Bardzo martwiła się o dziecko. Musiałam nawet skonsultować się ze specjalistą. Jego rada była bardzo poprawna. Główną ideą było to, co wziąć skupianie się i myślenie o dziecku to tylko pozytywne rzeczy. Bardzo trudno jest pozbyć się takiego stanu, może to naprawdę zająć dużo czasu.
Kiedy miałem depresję poporodową, nikt nie powiedział mi, jak sobie z tym poradzić i nikt mi nie pomógł, więc świadomość, że ja i tylko ja jestem odpowiedzialna za moje dziecko, powróciła ze stanu łez do rzeczywistości. Tak pokonano depresję 🙂
Szczególnie zamanifestowałem ten stan, gdy dziecko krzyczało przez pierwsze kilka miesięcy. Było zamieszanie i strach, że często nie można mu było nic pomóc. Płakał z nim i stało się łatwiejsze. Oznaki depresji minęły, gdy dziecko zaczęło się do mnie uśmiechać.
Prawdopodobnie, podobnie jak wiele dziewcząt, stanęło w obliczu tego stanu kilka dni po wypisie ze szpitala. Na początku były dzikie ataki szczęścia i miłości do mojego dziecka. Potem przyszedł okres, w którym łzy płynęły tak samo, nawet po piosenkach, które usłyszeli. Spojrzałem w lustro i właśnie zacząłem napad złości. Miałem szczęście, że w tym czasie moja matka była obok mnie. To ona pomogła mi poradzić sobie z tym problemem, a jej wsparcie pomogło pokonać wszystkie kompleksy i obawy.
Dowiedziałem się, czym jest depresja poporodowa po urodzeniu mojej drugiej córki. Ręce spadły, nic nie mogłem zrobić. Mój mąż zaczął patrzeć na mnie inaczej i wydawało mi się, że nigdy nie odwrócę jego miłości. Gdyby przyjaciel nie zmusił mnie do pójścia do psychologa, prawdopodobnie nie miałbym męża.
Miałem depresję poporodową, wychodząc ze szpitala, płakałem przez dwa tygodnie! Szkoda, że nie można było przyjmować leków przeciwdepresyjnych, ponieważ karmiła piersią. Dzięki Bogu mój ukochany mąż pomógł mi wyjść z depresji moją opieką i wsparciem.
Masaż to dobry sposób na relaks i uzyskanie ładunków pozytywnych emocji przez cały dzień oraz pozbycie się depresji poporodowej.
Akupunktura w depresji poporodowej zwiększa utratę energii kobiety w wyniku porodu.
Charakterystyczne objawy depresji obejmują zmęczenie, poczucie samozadowolenia, gwałtownie obniżoną samoocenę, zaburzenia snu, stany zależności emocjonalnej w połączeniu z roszczeniami tyranicznymi. Przypadki nerwicy pourazowej po trudnym porodzie Bydlowski i Papiernik opisali kobiety, które w przeszłości przeżyły trudny poród z zagrożeniem
Cześć wszystkim! Naprawdę potrzebuję pomocy. Urodziłem 2 miesiące temu. Po około 2 tygodniach od wypisu zaczęła się depresja. Obsesyjne słowa przekleństwa krążą wokół mojej głowy. Nie wiem, skąd pochodzą. Zasadniczo odnosi się to do mojego małego syna. Zaczęło się w Internecie, że ta myśl jest materialna. Kocham mojego syna ale nie wiem co robić i boję się. Nie chcę go stracić