Znaczenie rytuałów w życiu dziecka i rodziny

Zadowolony

Dzieci są dużymi konserwatystami. Z łatwością ożywają tradycje i rytuały. Pewność, że poranek rozpocznie się od pocałunku od mamy, a tata przeczyta wieczorną opowieść, pomaga dziecku poruszać się w tym „niezrozumiałym” życiu. Na początku wszystko, co nowe, jest ostrożne. Ważne jest, aby rodzice pamiętali o tym, aby dorosnąć zdrową osobę, która umie cenić tradycje. Dzieciak ostrożnie zachowuje małe „sekrety”: pocałunek mojej matki przed drzwiami przedszkola, słodycz dyżurujący w jej kieszeni, z której nie wiadomo co rano. Dzień będzie znajomy. Rytuały można kochać, nieciekawe, obowiązkowe. Dzięki temu dziecko jest gotowe do znoszenia. Brak porządku w życiu skazuje dziecko na nerwowe załamania, nastroje i zamieszki. To jego reakcja obronna na nieznane.

Czasami same tradycje i rytuały są ustanowione w rodzinie, wtedy dziecko naturalnie wpisuje się w ogólne zasady. Może to być niedzielny posiłek z babcią lub rodzinna wycieczka w soboty do parku. Dzieciak cały tydzień czeka na weekend, stara się dobrze zachowywać w przedszkolu, uczy się nowych rzeczy: miło jest otrzymywać pochwały od ukochanej babci.

Niektóre systemy zachowań dzieci są tworzone przez rodziców celowo. Jest to przestrzeganie codziennego schematu, odżywiania, czyszczenie zębówmycie rąk przed jedzeniem. Nawet ubieranie się w piżamę przed snem ułatwia zasypianie, jeśli stało się to rytuałem.

Dorośli wiedzą, że dziecko powinno odpocząć, więc wysyłają go do łóżka nie później niż o dziesiątej wieczorem. Cóż, jeśli ten rytuał jest niezmiennie przestrzegany, sama wzmianka o spaniu stwarza spokojny, uspokajający nastrój. Nie należy pozwalać dziecku na naruszanie reżimu w celu zachowania dobrego zachowania. W takim przypadku pójście do łóżka będzie przez niego postrzegane jako kara. Śpiące dziecko rano będzie łatwo pobudliwe, nastrojowe, nie będzie mogło skoncentrować się na zajęciach.

Oprócz korzyści zdrowotnych i podatności na wiedzę istnieją rytuały, które są równie ważne dla wychowywania dzieci.

Część 1

Inspiruj zaufanie

Dziecko uwielbia żyć w przewidywalnym świecie. Po przebudzeniu wiedz, że Twoje śniadanie będzie Twoim ulubionym naleśnikiem. Po ukończeniu szkoły spotka go uśmiech matki. O szóstej wieczorem tata wróci z pracy. O ósmej wieczorem kreskówki będą wyświetlane w telewizji.

Kiedy w rodzinie nie ma ścisłych zasad, a życie opiera się na niespodziankach, dziecko próbuje uzyskać wsparcie, wprowadzając własne rytuały. Z czasem mogą przekształcić się w obsesyjne nawyki. Przykład? Pij tylko z własnego kubka, wywołuj skandal z powodu tego, że twoja ulubiona koszula jest w praniu, aw nowej nie zrobi nic.

Rozsądne nawyki

Codzienny rytuał procedur porannej wody powinien stać się niekwestionowany. Również mycie rąk przed jedzeniem, po pójściu do toalety, po spacerze. Mycie zębów rano i wieczorem.

Nawet jeśli się spóźnisz, nie możesz pozwolić swojemu dziecku na zniesienie tych procedur.Tylko jedna pobłażliwość, a w przyszłości bez nadzoru dorosłych, bądźcie pewni, że nikt nic nie zrobi.

Jeśli ojciec w pojeździe ustąpi miejsca kobiecie lub osobom starszym i uczy tego syna, ten nawyk dobrze wychowanej osoby stanie się dla niego automatyczny, a nie pod przymusem.

Rodzina powinna mieć zasady, które są przestrzegane przez wszystkich: nie pij mleka ani soku z torby, nie chwytaj kawałków przed obiadem, nie zaczynaj jeść, dopóki wszyscy domownicy nie usiądą i wiele więcej. Wszystko zaczyna się od rodziny.

Bezbolesne dostosowanie do nowych etapów życia

Wstęp do przedszkola, szkoły, przeprowadzki towarzyszy dziecku stresowi. Możesz wymyślić małe rytuały, które wywołają pozytywne emocje.

Na przykład w drodze do przedszkola idź do kawiarni i wypij koktajl mleczny. W autobusie pozwól sobie zapłacić za podróż. Wieczorem dziecko może odpocząć od dnia, zaznaczając daty w kalendarzu.

Pielęgnuj cierpliwość

Pięć dni roboczych powinno być postrzegane przez dziecko jako dni robocze. Oczekiwanie na weekend, który odbędzie się długo wyczekiwaną wycieczkę do zoo lub rodzinny obiad w kawiarni, pomaga zebrać więcej przez cały tydzień.

Małe zwycięstwa i nowa wiedza poświęcone są nadchodzącemu weekendowi. Oczekiwanie na relaks pomaga stać się cierpliwym, łatwiej jest przetrwać przejściowe niepowodzenia i trudności w dorosłości.

Dziecko musi zrozumieć, że dzięki własnej pracy i dobremu zachowaniu stwarza sobie radosny zasłużony odpoczynek. Z czasem codzienne rozrywki tracą na znaczeniu i są znudzone.

Tradycje na całe życie

Każdy dorosły ma miłe wspomnienia pochodzące z dzieciństwa. Często są one związane z tradycjami rodzinnymi.

Przygotuj prezenty na 8 marca z tatą dla mamy i babci. Udekorować choinkę na Nowy Rok z całą rodziną. Świętuj coroczne wakacje w letniej rezydencji obchodzonej tylko przez Ciebie. Nawet przepis na ciasta prababki jest ostrożnie przekazywany ze starszych do młodszych.

Są to więzi, które rodzice przekazują przyszłej młodej rodzinie.

Organizacja i opanowanie

Często w rodzinach można zobaczyć na ścianach szeroką gamę wykresów, tabel, kolorowych kalendarzy. Takie poruszenie wzrokowe pomaga dziecku przyzwyczaić się do wykonywania niezbędnych czynności. Na przykład zabawny łańcuch kroków pokazany na rysunku nie pozwoli dziecku zapomnieć o porannej toalecie.

Wystarczy, że spojrzy na tematyczny zegarek domowy, dziecko przypomni sobie czas na odrobienie pracy domowej lub potrzebę zmywania naczyń.

Na korytarzu warto zawiesić żywą listę tego, co powinno znajdować się w portfolio ucznia. Patrząc na niego, dziecko sprawdzi, czy o czymś zapomniało.

Tradycją może być oznaczanie urodzin i świąt w kalendarzu, gdy zbliża się nowy miesiąc. Dzieciak będzie mógł przygotować się na nie wcześniej.

Rytuały nie są dogmatem

Nie ma żadnych zasad, które nigdy nie zostaną naruszone. Na wakacjach, na świeżym powietrzu, w szczególnych sytuacjach, odprawianie niektórych rytuałów ustaje. Tak jest. Rytuały i tradycje powinny organicznie wejść w życie dzieci. Ich bezwarunkowe wdrożenie graniczy z fanatyzmem.

Te rzadkie dygresje przyciągają dziecko tylko do zwykłych zasad, które gwarantują stabilność i spokój.

Część 2

Dzieci są często miłośnikami stałości. To stabilność budzi w nich zaufanie. Są spokojni, jeśli dokładnie wiedzą, co i jak się stanie. Wspaniale jest, gdy w tak zróżnicowanym, nieco przerażającym i niestabilnym świecie jest coś, co zawsze pozostaje niezmienne. Ma działanie uspokajające, pozwala utrzymać normalny stan psycho-emocjonalny. Stała staje się swoistą bazą, punktem odniesienia, z którego można budować i kontynuować postęp, rozwój. Interesujące jest to, że właśnie zmieniające się życie dziecka, przejście do innego środowiska, zespół, jeszcze bardziej zwiększają wartość czegoś, co pozostaje niezmienne. W końcu chłopaki muszą iść do przedszkola, a potem do szkoły. Wszystko wiąże się ze stresem, kardynalnymi zmianami. Pod tym względem znaczenie rytuałów dziecięcych jest bardzo duże.Wzbudzają zaufanie do dziecka, wnoszą do jego życia stabilność i przewidywalność.

Najczęściej nieznane staje się przyczyną doznań. Dorośli starają się również stworzyć iluzję stabilności, ponieważ nie jest łatwo przetrwać w ciągle zmieniającym się i zawodnym świecie. Otaczający ludzi i wydarzenia wywierają presję na psychikę, ludzką świadomość, ciągłe przemiany traumatyzują układ nerwowy. W rezultacie osoba odczuwa dyskomfort psychiczny, jest stale w stanie stresu. Dorośli tworzą różne substytuty stabilności, jej zewnętrznych przejawów: umów, zobowiązań z gwarancjami, ubezpieczenia.

Dzieci nie są jeszcze w stanie utrzymać się dzięki takim oficjalnym dokumentom, które zastępują stabilność. Ale młodzi członkowie społeczeństwa mają własne rytuały, które pomagają im się przystosować, żyć normalnie. Oto, czym mogą być rytuały dla dzieci:

Niektóre dzieci mogą bezpiecznie rozstać się z matkami, gdy są w przedszkolu, dopiero po tym, jak machną ręką w oknie;
Wiele dzieci lubi prosić o przeczytanie jednej bajki przed pójściem spać;
Często dzieci łatwiej zasypiają, przygotowując się do spania w określonej kolejności, wykonując zwykłe czynności;
Prawie każde dziecko ma ulubioną zabawkę, rodzaj totemu, który zawsze leży z nim w łóżeczku;
Ktoś wymyśla własne sposoby na pożegnanie, przywitanie się ze spotkaniem.

Dajemy konkretne przykłady z życia dzieci!

Rytuały dzieci: prawdziwe przykłady

Rytuały są ściśle związane z pojęciami rytmu i codziennej rutyny. Wiele powstaje na własną rękę, podczas gdy inne są celowo ustawiane przez rodziców. Mogą być różne, ale łączy je jedno - pomagają uczynić nasz dzień przydatnym, skutecznym i przyjemnym.

Oglądanie programu „Dobranoc, dzieci!”, Mycie zębów, kąpiel, czytanie ulubionej książki, śpiewanie kołysanki, ubieranie się w znaną piżamę, picie mleka lub wody, zasypianie smoczkiem, kładzenie zabawek do spania, życzenia dobrej nocy to przykłady rytuałów dzieci przed spać.

Według słynnego doktora Komarowskiego już od początku wykonywania tych rytuałów „praca układu nerwowego, oddychania i krążenia krwi zaczyna się zmieniać i działa dosłownie 15-20 minut, a dziecko zasypia”.

Interesujące jest rozważenie określonych rytuałów dla dzieci, które stały się tradycyjne w rodzinach:

Kiedy Dima pożegnała się z matką w przedszkolu, pokazała mu śmieszną twarz małpy w oknie. A dziecko za każdym razem śmiało się radośnie. W rezultacie nie tylko sam Dima, ale także wszyscy inni faceci z grupy z uśmiechem eskortowali jego matkę, jego rodziców. A fakt, że pozostali w przedszkolu, wiązał się już z czymś miłym, dobrym i zabawnym. Więc pożegnaj się łatwiej!

Nikita i jego tata uścisnęli sobie dłonie, a potem dotknęli pięściami. Wtedy obaj mogliby tylko pokazać kciuk i powiedzieć: „Wszystko będzie tak!”

Usiądź na kolanach mamy, do widzenia pocałuj się w policzek, przytul się, powiedz „Nie zapomnij!” i wreszcie machnij ręką przez okno - dzieci często korzystają z takich rytuałów podczas pobytu w przedszkolu

Maxim jest przyzwyczajony do tego, że matka całuje go codziennie w policzki, życzy mu miłego dnia i deklaruje swoją miłość.

Jako dziecko, kiedy moja babcia zabrała mnie do przedszkola, zawsze żegnała się - „bądź dobrą dziewczynką”. Dokładnie wypełniłem tę instrukcję życzeń, ale kiedy my i chłopaki z przedszkola coś zrobiliśmy, a potem, pamiętając, że moja babcia zapomniała mi przypominać o dobrym zachowaniu, powiedziałem jej, kiedy cię spotkałem, że nie mówisz mi: „bądź dobrą dziewczynką !! ! Więc nie byłam ...

Pij dwa razy wodę przed snem; wróć z windy do drzwi, aby rano pocałować mamę w drodze do ogrodu; naciśnij przycisk windy sam; oglądaj bajki przed wieczornymi ćwiczeniami itd.

Mamy opowieść o rytuałach przed bajkami na dobranoc o Czerwonym Kapturku, a potem może inne opowieści, ale o kapeluszu jest święte ... Cóż, spójrz na to, potem mycie jest zawsze, to jest rytuał chodzenia do łóżka, zawsze tak było.

Mamy własne kubki. Spróbuj po prostu przelać go do innego!

Teraz w zasadzie mamy tylko rytuały pójścia do łóżka (już duży chłopiec), musimy sprawdzić, czy szafa jest zamknięta, czy są jakieś szczeliny między zasłonami, pocałować mamę „wszędzie, wszędzie” (czoło, nos, oba policzki, podbródek, szyję), a następnie wymienić marzenia i życząc dobrej nocy i przyjemnych snów po wyłączeniu światła i zamknięciu drzwi do jego pokoju, koniecznie krzycz „Kocham cię”

Moje dzieci mają tylko rytuał pożegnania w przedszkolu. W przypadku synów musimy wysłać sobie buziaka i złapać go, a wraz z naszymi córkami ogólnie jest fajnie, cała sekwencja pocałunków. Najpierw powiedziała mi: policzek-nos-policzek-czoło, a potem pomachałem jej i długopisem.

W rodzinie Lesha rozwinęła się ciekawa tradycja. Kiedy był w przedszkolu po raz pierwszy i nie chciał rozstać się z matką, postanowiła go rozproszyć, czytając menu. Kobieta zaczęła szczegółowo opisywać menu, komentować różne potrawy. Następnego dnia sam chłopiec poprosił matkę o przeczytanie menu. Dziecko podświadomie obawiało się, że jego matka nie wróci za nim. Po przeczytaniu menu przyszła po niego. Chłopiec postanowił, że jego matka wróci po niego wieczorem, jeśli teraz, tak jak wczoraj, czyta menu. I tak rozwinął się rytuał. Lesha nie chciała pozwolić mamie odejść, dopóki nie przeczyta menu. Ta tradycja uchroniła go przed lękiem przed pozostaniem w przedszkolu na dobre.

Poczyniłem te obserwacje i zainteresowałem się rytuałami. Zainstalowaliśmy wiele rytuałów w przedszkolu, wzmacniając je wszystkimi chwilami reżimu.

Przed lunchem wszyscy zgodnie pragnęli przyjemnego apetytu, a potem podnieśli ręce. Dzieci powiedziały razem, że będą jeść i dorastać "Tak".

Kiedy chłopcy przyszli do przedszkola ze spaceru, trzeba było policzyć łopatki. W końcu trzeba dowiedzieć się, czy łopaty nie przegrały, czy wszystko zebrały.

Przed pójściem spać „wyczarowałem” każde dziecko na dobre sny. Powiedzmy, że wystarczyło trzymać ręce nad głową dziecka "Magiczne zaklęcie", a następnie ostrożnie dmuchnij go w czoło, aby dziecko spokojnie zasnęło. W końcu już wierzył w magiczną moc rytuału! Dlatego zasnąłem z przyjemnością.

Tak więc dzięki pomocy wszelkiego rodzaju rytuałów w grupie przedszkolnej stworzono szczególną wygodną atmosferę, a dzieci były zauważalnie łatwiej przejść przez fazę adaptacji w przedszkolu / zespół, niezwykłe środowisko, przyzwyczajony do nowych zadań, obowiązków i stylu życia.

Czy chcesz, aby dziecko zawsze czuło się dobrze, jego stan psychiczny był stabilny? Następnie zacznij tworzyć własne rytuały! Odgrywają ogromną rolę w życiu dziecka: pomagają programować jego umysł, uspokajają układ nerwowy, wspierają w każdej sytuacji. Następnie, gdy dziecko dorośnie, z miłością przywoła rytuały swoich dzieci.

Należy pamiętać, że już przyjęte rytuały muszą być ściśle przestrzegane. Znam wiele przypadków, w których dzieci wpadły w prawdziwą panikę, jeśli rytuały zostały naruszone. Na przykład, jeśli dziecko zapomniało swojej ulubionej zabawki, która stale towarzyszy mu w przedszkolu, musisz po niego wrócić do domu. Kiedy dziewczyna jest przyzwyczajona do zasypiania w przedszkolu wyłącznie w niebieskiej piżamie, nie trzeba jej przynosić innej. To spowoduje stres. Kiedy tata przypadkowo zapomniał pomachać synowi w okno, dziecko było strasznie uderzone i zdenerwowane. Pamiętaj to! Niezwykle ważne jest ciągłe wykonywanie rytuałów dziecięcych. Nie myśl, że to kaprys. Właśnie takie rodzinne tradycje pozwalają utrzymać dobry stan emocjonalny dzieci.

Pamiętam rytuał z dzieciństwa, dzięki któremu nie bałam się zasnąć. Wcześniej zawsze bałam się, że po śnie, kiedy się obudzę, będę w innym miejscu. W końcu nieznane potwory mogą mnie ukraść podczas snu, pomyślałem. Strach przed nocnymi potworami spętał mnie, nie pozwolił mi zasnąć. Ale te potwory bały się mojego psa-zabawki. Tresor dzielnie strzegł mnie każdej nocy przed potworami, a rano zawsze z wdzięcznością całowałem jego nos.

Rytuały dziecięce czasami stają się nieoczekiwane, gdy dzieci już dorastają.Miałem 17 lat, musiałem wyjechać do obcego miasta, aby rozpocząć studia w tamtejszym instytucie. A teraz jestem tuż za progiem, aw moich rękach jest torba z biletem. Moja mama martwiła się, jak dostanę nowe miejsce, jedną, bardzo młodą dziewczynę. Nagle moja matka pobiegła do pokoju dziecinnego i wróciła już z tym samym Trezorem. Powiedziała, że zapomniałam mojego ukochanego pluszowego psa. Zdecydowałem się go zostawić celowo, uważając się za dorosłego. Ale teraz zabawka stała się już gwarancją pokoju mojej matki. Matka mniej się martwiła, gdy jej już dorosła córka poszła na studia z wypchanym psem w torbie. Rytuał dzieci pomógł jej przywrócić równowagę emocjonalną. A Trezor znów stał się moją maskotką! Przed egzaminami pocałowałem go w nos.

Psychologowie jednogłośnie twierdzą, że przy pomocy uporządkowanego zachowania dziecko rozumie strukturę świata, więc granice zachowań są ustalone i pojawia się samoświadomość. Ponadto rytuały dziecięce zwiększają pewność siebie. Rzeczywiście dokładne przestrzeganie określonych działań zawsze prowadzi do przewidywalnego i dobrze znanego wyniku.

Pomyśl, może pamiętasz swoje rytuały.

Dr Komarovsky mówi, dlaczego i jakie rytuały powinny być wykonywane z dzieckiem przed snem: