Nadal pamiętam słowa ukochanej osoby: „Wiesz, że bardzo cię kocham. Ale nie jestem gotowa na rodzinę i jest mało prawdopodobne, że kiedykolwiek będę gotowa ”. Jego słowa przypominały słowa z jakiejś głupiej serii.
Decyzję, którą podjąłem, można również nazwać „seryjną”.
Odpowiedziałem, obawiając się własnej odwagi: „Dobrze. Proponuję to zrobić: zajdę w ciążę od ciebie i samotnie wychowuję dziecko. Pójdę do innego miasta do mojej matki, i nigdy więcej mnie nie zobaczysz ”.
Chociaż generalnie nie miałem się czego obawiać: ukończyłem uniwersytet, miałem dość młodych i wyrozumiałych rodziców, którzy byli gotowi pomóc. Pomyślałem: dostanę pracę, zacznę zarabiać, wynajem opiekunki do dzieci. Mile widziane dziecko ukochanego mężczyzny jest świetne. Mając pewność, że urodzi się chłopiec, planowała podać mu imię ojca.
Mój ukochany nie zgodził się od razu - musiałem go przekonać przez kilka miesięcy. Mój pomysł wydawał mu się zbyt niestandardowy, dziwny. Zaszłam w ciążę tak szybko, jak to możliwe. Kiedy dowiedziałem się, że oczekuję dziecka, najpierw poinformowałem o tym ojca dziecka, a następnie zadzwoniłem do mamy i taty. Potem kupiłem bilet w jedną stronę z Moskwy. Myślałem, że robię dobrze, ale wciąż miałem wątpliwości w sercu: czy poradzę sobie z tak trudnym zadaniem? Z boku wydawało się, że jestem bohaterką kobiecej powieści. Dopiero teraz nie miałem pojęcia, jaka jest treść każdego rozdziału tej „książki”.
Poczucie wrażliwości
Ostry rozpad nie jest łatwym testem dla żadnej osoby. Ale w czasie ciąży doświadczanie pełnego zakresu emocji staje się jeszcze trudniejsze, ponieważ jesteś już odpowiedzialny nie tylko za siebie, ale także za dziecko. Nie możesz płakać przez cały dzień w poduszce i oddawać się przygnębieniu - może to zaszkodzić dziecku. Nie możesz pić całej butelki wina z przyjaciółmi ani chodzić na randki bez odrobiny sumienia, aby się rozproszyć. Musisz pomyśleć o zdrowej diecie i dobrym śnie, a nie o swoim nieszczęśliwym losie. Śpij, jedz zdrowe jedzenie i nie martw się, jeśli to możliwe. Z nerwami wszystko było źle: z powodu stresu trafiłem do szpitala z krwawieniem, ryzykując utratę dziecka.
Poczucie samotności
Oczywiście, moi rodzice wspierali mnie i pomagali pod każdym względem. Znajomi też nie zapominali, często nazywani, zainteresowani moim stanem. Ale są uczucia, którymi chcę się podzielić nie z rodzicami i dziewczynami, ale z ukochaną osobą. Myślałem, że sobie z tym poradzę, ale okazało się to o wiele bardziej skomplikowane: moi współlokatorzy odwiedzali mężowie, głaszcząc mnie po brzuchu, pytając, czy wszystko jest w porządku. Śmiali się i uśmiechali radośnie, słysząc zwrot „Znowu kopnięcia będą miały silny charakter”. Byłem smutny i samotny.
Niezrozumienie innych
Dziewczyny na oddziale były zainteresowane: „Nie jesteś żonaty? Dlaczego nie twój? ” Niektórzy mieli litość dla mnie w oczach, inni - dezaprobatę, i stało się, że to wyższość. Być może to moja paranoja i nawet w nieszkodliwych pytaniach lekarzy o dane mojego męża znalazłem pewien haczyk.W prowincjonalnym mieście wszyscy się znają. Na ulicy spotkałem byłych nauczycieli, kolegów z klasy i ich rodziców. Wszyscy spojrzeli na zaokrąglony brzuch i uśmiechnęli się, pytając, kiedy się ożenię. To nie było dla mnie łatwe.
Wina
Ciężko mi było patrzeć na ojców z wózkami. Wydawali mi się cudownymi i życzliwymi ludźmi, którzy dbają o dzieci, kochają swoją rodzinę, ponoszą za to odpowiedzialność. A ja sam pozbawiłem ojca mojego dziecka. Dręczyły mnie wątpliwości: czy miałem rację, podejmując taką decyzję? Naprawdę nie mogłem się doczekać narodzin dziecka i byłem bardzo rozczarowany.
Po jego narodzinach stało się dla mnie łatwiej: matczyna miłość i radość zablokowały wszystkie negatywne emocje. Wierzyłem, że poradzę sobie z przeciwnościami, ponieważ teraz mam człowieka, dla którego będę dążył do lepszego życia. Bycie w pozycji i już trzymanie dziecka w ramionach to dwie różne rzeczy.
Moja historia ma szczęśliwe zakończenie: mój człowiek zdecydował, że musimy zostać rodziną, mieszkać razem i wychowywać syna. Nie byłam długo „samotną matką”, ale nigdy nie zapomnę tych doświadczeń. Prawdopodobnie musisz napisać jakąś moralność lub sprytny pomysł, ale nie wiem, co można dodać. Co zrobiłbym bez męża? Może. Które dwa są łatwiejsze? Oczywiście. Jedno wiem na pewno: w wyrażeniu „samotna matka” głównym słowem jest drugie.
Czytamy również:
Ta historia zakończyła się dobrze. Jestem jednak pewien, że nawet gdyby autorka nadal wychowywała swoje dziecko w roli „samotnej matki”, wynik byłby również pozytywny. W dzisiejszych czasach wielu rodzi „dla siebie”, nie widzę w tym nic złego. Każdy ma prawo wyboru sposobu budowania życia i rodziny!
Wydaje mi się, że wszystkie decyzje w tej sytuacji są absolutnie prawidłowe. Lepiej urodzić się od ukochanej osoby niż poślubić kogoś i żyć w niewytłumaczalny sposób. W takiej sytuacji dziecko będzie musiało cierpieć jeszcze bardziej. Dobrze, że twoja historia zakończyła się „dobrze”. Ale wielu nie dokonałoby takiego wyboru i może mieć wiele problemów w przyszłości, zarówno ze zdrowiem, jak i psychiką.
Myślę, że sprawa nie leży w dziecku, ale w sile naszych pragnień. Kobieta chciała mieć dla siebie dziecko, urodziła go. Ale kiedy spełniła swoje pragnienie, okazało się, że opinia innych była dla niej ważna, chciałaby, aby jej ojciec uczestniczył w wychowaniu dziecka, a ona sama była samotna. Wszystkie te chwile można było przewidzieć z góry, ale właśnie w tym momencie miała pragnienie. Kiedy zdała sobie z tego sprawę, wyszli na pierwszy plan. Ktoś chciał tych samych pieniędzy, zabitych z tego powodu, a potem (po spełnieniu pragnienia) okazało się, że zawsze wiedział, że zabicie nie jest dobre.
Przerażenie w samej nazwie: „urodziło SIEBIE”!
Ta druga osoba urodziła się - ze swoim losem, ze swoimi planami na własne życie!
Co to znaczy - „dla siebie” ???? Dałeś mu życie i musisz je zachować i rozwijać.
Zamiast tego matka, która nie wie, gdzie się zastosować, postanowiła zrobić sobie zabawkę! Zaczyna się więc: „sikamy, kupujemy”, jak nazywam te matki-wampiry.
To smutne, że komentatorzy nie widzą w tym nic nienaturalnego i szkodliwego dla dziecka.
Co dla niej znaczy „samotny” ???? Dziecko nie jest zobowiązane do wypełnienia dziecięcej niewydolności, aby zapewnić sens niedojrzałego życia! Ma wiele najtrudniejszych zadań w tym życiu.
Przy takim podejściu do życia nie chodzi o rodzenie dzieci i ich pasożytowanie, ale o bieganie do psychoterapeuty i pilne dorastanie!
Ponieważ nowy mężczyzna, któremu przylgnęła do swojej „samotności”, również nie jest zobowiązany do wypełnienia swoich duchowych pustek. Jest mało prawdopodobne, że ten związek przetrwa długo - komu się spodoba, że jesteś do bani, bo sami, jak wszyscy normalni dorośli, nie mogą się zapełnić?
Ojciec dziecka najprawdopodobniej zdecydował się trzymać z daleka z tego samego powodu.
Ludzie nie mogą osądzać innych ludzi; może to być tylko Bóg. Cóż, na początku zdecydowałem się urodzić dla siebie. Słowa oczywiście przecinają ucho, ale wiele młodych kobiet rodzi same bez mężów. Te słowa są zwykłym uzasadnieniem w obecnej sytuacji, ale musisz coś powiedzieć, przynajmniej sobie. Wszystko w życiu się dzieje. Uważam, że jest to zwykła codzienna sytuacja, a nie odizolowana. W końcu znalezienie kobiety dla siebie mężczyzny, który mu się podoba, a także dla miłości, to loteria życia. Cóż, nie byłoby kompletnej rodziny, jest w porządku, byłoby realizowane jako kobieta.