Dzieci szybko dorastają. Teraz dziecko chodzi, mówi, wie, jak wiele zrobić samodzielnie. Dziecko już wyszło z dzieciństwa, ale kontynuuje kaprysy i napady złości? Twoje dziecko nie jest posłuszne i na próżno oszukiwanie, specjalnie łamie zabawki i spada ze łzami na podłogę w sklepie, żądając czegoś kupić? Rodzice są zakłopotani tym zachowaniem. Co robić? Jak odpowiedzieć? Jak zamienić niegrzeczne dziecko w wychowanego łagodnego anioła? Najważniejsze jest cierpliwość. Łzy rozpaczy spływają mi do oczu i nawet jeśli ręka w rozpaczy sięga po pasek, psychologowie nie zalecają kary fizycznej. Radzenie sobie z dzieckiem nie jest takie trudne, jeśli znasz jakieś tajemnice. Porozmawiajmy teraz o nich.
Słuchaj aktywnie
Julia Gippenreiter, doktor psychologii, profesor, wyjaśnia rodzicom, co to znaczy aktywnie słuchać. Specjalista jest pewien, że jeśli negatywne emocje zawładnęły dzieckiem, jeśli doświadcza bólu, wstydu, strachu, zmęczenia, urazy, coś mu nie wychodzi, okazywały dziecku niesprawiedliwość lub chamstwo, dorośli muszą wyjaśnić, że rozumieją jego stan. Rodzice muszą porozmawiać z dzieckiem i nazwać uczucia, które odczuwa dziecko.
Julia Borisovna Gippenreiter: „We wszystkich przypadkach, gdy dziecko jest zdenerwowane, urażone, nieudane, gdy jest zranione, zawstydzone, przestraszone, gdy traktowane jest niegrzecznie lub niesprawiedliwie, a nawet gdy jest bardzo zmęczony, pierwszą rzeczą, którą należy zrobić, jest powiadomienie go o tym, że wiesz o swoim doświadczeniu (lub stanie) „usłyszeć” go. W tym celu najlepiej powiedzieć, co dokładnie, według ciebie, czuje dziecko w tej chwili. Wskazane jest nazywanie „po imieniu” swoim uczuciem lub doświadczeniem. ”
To zalecenie jest odpowiednie w sytuacjach, gdy mały człowiek nie może przejąć kontroli nad negatywnymi emocjami, które go opanowały. Wiele osób zna tę sytuację: chłopiec w wieku 4-5 lat nie chce oddawać swojej małej maszyny młodszemu bratu i krzyczy na niego. A rodzicom, którzy próbują go zawstydzić za takie zachowanie, rzuca: „Byłoby lepiej, gdyby tego nie zrobił!” Dorośli powinni uzbroić się w cierpliwość i powiedzieć: „Rozumiem twój stan, jesteś zły, ponieważ sam chciałeś grać swoim ulubionym samochodem, więc jesteś zły na brata i nie chcesz się z nim dzielić”. Dziecko widzi, że dorośli rozumieją jego uczucia i najprawdopodobniej spokojnie zaczną mówić, po czym łatwo będzie znaleźć właściwą drogę wyjścia z sytuacji.
Przytulaj dzieci częściej
Jest to szczególnie zalecane zarówno przez psychologów dziecięcych, jak i dorosłych. Podczas uścisków wytwarzany jest hormon oksytocyna, która zwalcza stres, poprawia funkcjonowanie mózgu i pomaga czuć się pewniej. Eksperci twierdzą, że podczas uścisków dziecko jest jak w „macierzystym kokonie”, gdzie jest chroniony, a urazy, gniew i rozpacz znikają.
Ludmiła Petranowska: „Uściski dają poczucie bezpieczeństwa, jest to uniwersalny sposób powstrzymywania: przytulanie dziecka działa jak rodzaj kokonu, w którym można bezpiecznie„ przetrawić ”gniew, urazę lub rozpacz.”
Oceń działania, a nie dziecko
Jest mało prawdopodobne, aby którykolwiek z rodziców chciał wyrządzić dziecku krzywdę psychiczną. Dlatego warto raz na zawsze zapomnieć o zwrotach „jesteś złą dziewczyną”, „nie potrzebujemy takiego chłopca”, „jaki jesteś głupi” itp. Psychologowie radzą rozmawiać z dziećmi o niedopuszczalności działań i wyjaśniają, jakie mogą być konsekwencje. Na przykład: „Uderzyłeś kota, a to jest bardzo złe, ponieważ boli, nie możesz obrażać zwierząt. Chwalenie dziecka musi być również prawidłowe. Czy miał do czynienia ze złożonym konstruktorem? Wspaniale! Ale zamiast „jakim jesteś facetem!” psychologowie zalecają podziwianie wysokości struktury i złożoności pracy.
Prawidłowo wyrażaj niezadowolenie
Co to oznacza w praktyce? Rozważ sytuację: mama była zdenerwowana z powodu zachowania dziecka. Co zatem najczęściej mówią rodzice? „Rozzłościłeś mnie, zdenerwowany.” Te frazy zmuszają dziecko do obrony, co tylko pogarsza sytuację. Psycholog Julia Vasilkina zaleca rodzicom, aby opowiedzieli o swoich uczuciach: „Zdenerwowałem się”, „Martwię się, kiedy ...”. Taka komunikacja jest znacznie skuteczniejsza dla dziecka, ponieważ w takich zwrotach nie ma zniewagi ani oskarżenia. Jednak rodzice nie powinni manipulować i przedstawiać lęku lub niezadowolenia z powodu małego niewłaściwego postępowania.
Julia Vasilkina pisze: „Czasami rodzice uważają za złe mówienie dziecku:„ Zdenerwowałem się ”lub„ Byłem zdenerwowany, kiedy ... ”. Nie, rodzic często obwinia: „Zdenerwowałeś mnie, zdenerwowałeś mnie”. Ta pozycja zmusza dziecko do obrony. ”
Graj, a nie dowodzenie
Masz dość przypominania dziecku o usunięciu zabawek i wychodzenia z domu na spacer ciągnie się przez półtorej godziny? Staraj się nie zamawiać, ale zamień sprzątanie lub opłaty w grę. Psychologowie zalecają sporządzenie listy zadań, które musisz konsekwentnie wykonywać podczas sprzątania lub zbierania się na spacer. Lista musi być zawieszona w widocznym miejscu, aby dziecko mogło umieszczać znaczniki wyboru, zauważając, że gotowe. Taka lista może mieć postać zdjęć, gdy nie jest jeszcze w stanie odczytać. W tym samym czasie dzieci mogą rywalizować z prędkością), a pod koniec tygodnia otrzymuje niewielką nagrodę.
Czytamy również:
- Dziecko źle się zachowuje: co robić?
- Jak komunikować się z niegrzecznym dzieckiem - historia jednej rodziny
- Co jeśli dziecko nie będzie ci posłuszne?
- 10 typowych przyczyn nieposłuszeństwa wobec dziecka
Konsultacje wideo: nauczycielka szkoły Voronezh Waldorf „Rainbow”, nauczycielka 7 klasy Anastasia Vladimirovna Eliseeva odpowiada na pytanie, co zrobić, jeśli dziecko nie jest posłuszne
Mam dwuletniego syna. Staramy się stosować do rad, które dają psychologowie dziecięcy, ale nie zawsze działają „jak w książce”. Od dawna zauważyłem, że jego zachowanie zależy głównie od jego nastroju. Jeśli to źle, to przynajmniej porozmawiaj z nim, przynajmniej wytłumacz to - mimo wszystko nic nie usłyszy i zachowa się tak, jak chce. Ale kiedy jest w dobrym nastroju, wykonuje drobne zadania i zachowuje się dobrze, jest posłuszny.
Tak, trudno jest dziecku, gdy już trochę chodzi i nadal jest całkowicie głupie. Jest to szczególnie trudne, gdy powtarzasz 100 razy, że jest to niemożliwe, ale on wciąż się wspina ((Jak możesz tego nie złamać? Ale kiedy twoje ciepłe dziecko zachowuje się tak, jak chce matka), natychmiast fala czułości pokrywa się i wstydzi się jego myśli pięć minut temu. powiedzcie, a wasze małe i duże dziecko to szczęście) Nie wymienię się na nic.
Mój syn ma 5 lat. W każdej sytuacji próbuję się powstrzymać, ponieważ dziecko jest bardzo obrażone i jeszcze bardziej się trzyma, jeśli krzyczysz na niego i ciągle skarcisz. Nigdy nie nazywam imion, przeklinam, próbuję wyjaśnić, co zrobił źle.
I radzę wszystkim matkom często nie tylko przytulić dziecko, ale także pocałować je i powiedzieć, jak bardzo kochasz. Po tych słowach mój syn natychmiast się raduje i jeszcze bardziej mnie przytula. Ciężar urazy szybko się zapomina.
Moje dziecko ma obecnie 4 lata. Nie tak dawno temu mieliśmy trudności z komunikacją i mieliśmy do czynienia z systematycznym nieposłuszeństwem, a czasem można było zaobserwować eksplozje emocji. W rzeczywistości kontrola zachowania syna stała się trudna. Jednocześnie jego wiek jest taki, że można mieć wpływ werbalny, ale nie zaobserwowano pożądanej reakcji w odpowiedzi.
Uwierzcie mi, kiedy się zmienimy, nasze dzieci też się zmienią! Uświadomiłem sobie, że moje dziecko po prostu nie ma wystarczającej uwagi! Właśnie stałem się bardziej przywiązany do mojego syna, zaczęliśmy częściej grać we wspólne gry, za małe osiągnięcia zacząłem go chwalić i radować się z jego sukcesów. W odpowiedzi dziecko stało się bardziej cierpliwe, pewne siebie i minęły wybuchy emocji.