Teraz ludzie już żyją w szalonym rytmie - nie śpią wystarczająco często, często wpadają w stresujące sytuacje. Nic dziwnego, że diagnoza zaburzeń lękowych jest coraz częściej dokonywana. Rodzice oczywiście chcą, aby ich dzieci były zdrowe i szczęśliwe, starając się chronić je przed negatywnymi czynnikami. Tylko czasami sami nie zauważają, jak popełniają błędy w edukacji, przez co dziecko staje się niespokojne.
Z tego artykułu dowiesz się, dlaczego kierując się dobrymi intencjami łatwo jest skrzywdzić dziecko. Istnieje więc 6 błędów rodziców, w wyniku których dziecko może rozwinąć zaburzenie lękowe.
1. Nadmierna opieka
W szkole dziecko ma tak wiele problemów - często niesprawiedliwe podejście nauczycieli, zbieranie drobiazgów przez starsze dzieci, kłótnie z kolegami z klasy. Po usłyszeniu tego rodzice zaczynają się martwić i okazywać swoje emocje. Martwienie się o swoje dziecko jest absolutnie normalne. Prawdopodobnie nie warto energicznie demonstrować swoich doświadczeń. Dzieci są wrażliwe na emocje rodziców, zabierają je do serca, w wyniku czego zaczynają się jeszcze bardziej martwić, że martwią się ich bliscy.
Rodzice muszą być silni, aby dziecko wzięło od nich przykład. Jeśli zobaczy, że dorośli reagują na problemy z podekscytowaniem, wzrośnie z pewnością, że jest to normalne. Dlatego zachowuj kontrolę nad uczuciami i lękiem, gdy masz do czynienia z problemami swojego dziecka. Dziecko musi odczuwać wsparcie rodziców, aby zrozumieć, że zawsze będą go uważnie słuchać, zachęcać i udzielać praktycznych porad.
2. Chęć ochrony dziecka przed wszystkimi chorobami
Rodzice uważają, że ich obowiązkiem jest ochrona dzieci. Jest to szlachetny impuls, ale często staje się przyczyną zwiększonego niepokoju u dziecka.
Po zapoznaniu się z problemami w szkole, pierwszą rzeczą, którą chcę zrobić, to pójść i poradzić sobie z przestępcami. Nie warto poddawać się temu impulsowi, ponieważ w tym przypadku dziecko otrzyma 2 sygnały: pierwszy - nie może być szczery z rodzicami, drugi - najbliżsi ludzie myślą, że nie jest w stanie poradzić sobie z problemami. Dlatego rodzice muszą przekonać swoje dziecko, że ochronią go tylko wtedy, gdy sam tego chce. Lepiej pomóż swojemu dziecku znaleźć rozwiązanie jego problemu, który przyniesie mu życie. Tylko w ten sposób będziesz mógł kształcić niezależną osobę, która jest w stanie poradzić sobie z trudnościami życiowymi.
3. Kompensacja słabości
Wszyscy rodzice chcą, aby ich dziecko dobrze się uczyło, otrzymywało pochwały od nauczycieli i ogólnie było powszechnym faworytem. Dlatego natychmiast przychodzą na ratunek, gdy dziecko nie odnosi sukcesu.Jeśli dziecko nie przejdzie kontroli w algebrze, zostaje zatrudnione przez nauczyciela, jeśli dochodzi do starcia ze szkolnym łobuzem - jest rejestrowane w aikido. Jest zrozumiałe i logiczne, że rodzice pragną wychowywać słabości dzieci, aby dorastały jako ludzie sukcesu. Musisz zdać sobie sprawę z tego, że: stale pomagając dziecku radzić sobie z tym, czego mu się nie udaje, koncentrujesz się na negatywnych.
Zwykle nie rekompensowanie słabości osobowości pomaga ludziom zyskać pewność siebie, ale koncentracja na mocnych stronach. Sekret szczęścia jest prosty: musisz robić to, co robisz dobrze i nie brać serca do serca. Zamiast wachlować tragedię z powodu jednego złego znaku i zatrudnić nauczyciela, lepiej poradzić sobie z dzieckiem w tym, co pokazuje sukces. Więc znowu uwierzy w siebie i swoje umiejętności.
Koncentrując się na mocnych stronach dziecka, wychowujesz go jako osobę pewną siebie.
4. Większy nacisk na mocne strony
Tak, właśnie powiedzieliśmy, że musimy skupić się na sile (i to jest prawda), a teraz robimy to jeszcze raz. Naprawdę konieczne jest skupienie się na mocnych stronach dziecka, ale ważne jest, aby nie przesadzać. To trudne zadanie - nie przekraczać linii, po której są wysokie oczekiwania. Szczycąc się ze znajomymi, że syn jest przyszłym mistrzem olimpijskim, a córka jest doskonałym uczniem i najlepszym uczniem, rodzice wierzą, że pocieszą dzieci i pomagają im osiągnąć cel. W rzeczywistości takie wypowiedzi wywierają silny nacisk na psychikę dziecka. Chwalcie swoje dzieci, gdy coś robią, ale nie wymagajcie od nich więcej z powodu tego sukcesu. Z powodu wysokich oczekiwań radosna i pozytywna atmosfera staje się trudna i niepokojąca. W końcu dziecko chce, aby jego rodzice byli z niego dumni i boi się ich zdenerwować.
5. Pragnienie edukacji osoby o wysokich wartościach moralnych
Być może wszyscy chcą, aby ich dzieci dorastały jako ludzie moralni. Problem polega na tym, że każdy wiek ma swoje własne wartości. Nastolatki nawet protestują, rzucają wątpliwości wszystkim. Dlatego karanie dziecka za nieprzestrzeganie twoich zasad nie jest całkowicie poprawne.
Zdarza się, że dzieci dopuszczają się czynów, których później żałują. Nieraz nastolatki popełniły samobójstwo z powodów, które nigdy nie powinny były prowadzić do utraty życia. Czasami dzieci podejmują błędne decyzje - od zamieszczania nagich zdjęć w sieci po oglądanie pornografii - a myśl, że jeden z członków rodziny dowiaduje się o swoich działaniach, wygląda jak kara śmierci. Przekonaj swoje dziecko, że chociaż wartości moralne są ważne, rozumiesz, jak wiele pokus istnieje. W przeciwnym razie nie będzie w stanie zbliżyć się do ciebie i opowiedzieć o swoich błędach, ponieważ będzie bał się potępienia i potępienia.
6. Cisza własnych problemów
Rodzice nie chcą obciążać swoich dzieci swoimi problemami. Trudności finansowe, kłótnie z mężem, kłopoty w pracy - wszystko to są trudne rzeczywistości dorosłego świata. Po co zrzucać tę negatywność na dziecko, które niczego nie jest winne? Rodzicom wydaje się, że nie mówiąc dziecku o problemach dorosłych, chronią jego spokój ducha. Tylko dzieci są bardzo otwarte, więc wszyscy rozumieją nawet bez słów. Może nie znają szczegółów, ale widzą zdziwione twarze rodziców, czują napięcie w związku. Dziecko potrzebuje po prostu poczucia, że coś jest nie tak - i już zaczyna się martwić.
Czy to oznacza, że wszystkie swoje problemy musisz wziąć na barki słabych dzieci? Oczywiście nie. Jednak odrobina szczerości w związku z twoimi doświadczeniami nie zaszkodzi. Główna rzecz - nie tylko dziel się swoimi problemami z dzieckiem, ale także wyjaśnij, jak sobie z nimi poradzisz. Więc symulujesz w umyśle swojego dziecka metody radzenia sobie z lękiem.
Czytamy również: 5 mitów o niespokojnych dzieciach
„Zaburzenia lękowe u dzieci” mówi psycholog Anna Budko:
Rzeczywiście, bardzo ważne jest skupienie się na mocnych stronach dziecka. Na przykład nigdy nie chciałem, aby moje dziecko tańczyło profesjonalnie. Ale we wczesnym dzieciństwie oddała chłopca do studia tańca w celu ogólnego rozwoju fizycznego. Z czasem zdałem sobie sprawę, że nic bardziej go nie fascynuje: ani aikido, ani zapasy grecko-rzymskie, ani piłka nożna. Ale taniec stał się jego jedynym hobby, które zamieniło się w hobby zawodowe.