Kiedy dziecko odmawia dzielenia się zabawkami, powoduje to niezadowolenie większości rodziców. Dorośli wstydzą się zachowania swojego potomstwa, zaczynają go wyrzucać, nazywać je „chciwą wołowiną”, a nawet karać. Czy naprawdę źle jest nie dzielić się zabawkami? Jak pielęgnować hojność i szacunek dla innych w małej osobie?
Dlaczego dzieci są chciwe?
Dziwne, ale chciwość to normalna jakość orzeszków ziemnych. W wieku 2-3 lat dziecko często zaczyna mówić „to moje”, „daj mi”. To zasmuca rodziców. W parku często można zobaczyć, jak matka skarci dziecko za to, że nie dzieli się maszyną z rówieśnikiem.
Wyrzuty, wyrażenia takie jak „robisz złe rzeczy, nie będą się z tobą również dzielić” powodują tylko łzy dziecka. W rezultacie jego zabawka zostaje siłą zabrana i przekazana innej. W takiej sytuacji dziwne jest, że matka broni ochrony cudzego dziecka i sama nie zdaje sobie sprawy, jak bardzo ją obraża.
Psychologowie wyjaśniają, że dwuletni orzech ziemny budzi poczucie siebie. Powoli zaczyna zdawać sobie sprawę, że jest i wokół jest duży świat. Dziecko postrzega wszystko, co do niego należy, jako część siebie. Dlatego w sytuacji, gdy ktoś wkracza na swoją zabawkę, dziecko po prostu chroni granice przestrzeni osobistej.
Jeśli poprosą Cię o coś, co cenisz, czy podasz je innej osobie? Czy zarzut chciwości wpłynie na twoją decyzję? Oczywiście nie. Wyobraź sobie, jak się czuje Twoje dziecko, gdy jest zmuszone do dzielenia się czymś. Ważne jest, aby rodzice rozumieli, że zabawki, które są prezentowane dziecku, są przez nich postrzegane jako własność osobista. Ma prawo robić z nimi, jak chce. Byłoby dziwne, gdyby ktoś powiedział nam, że powinniśmy udostępniać innym ludziom nasz telefon komórkowy, portfel, komputer, ulubiony kubek, biżuterię, samochód lub jesteśmy chciwi! Brzmi zabawnie.
Dla dziecka jego osobiste zabawki mają taką samą wartość jak dla nas - nasze rzeczy osobiste. Podobnie jak dorosły ma prawo nie chcieć dzielić się swoimi osobistymi rzeczami z innymi ludźmi, w tym z członkami rodziny. To prawo jest konieczne i bardzo ważne, aby je uszanować.
Zrozumienie, że istnieje „obcy” przychodzi nieco później niż uświadomienie sobie „ja”. Dlatego dzieci brutalnie strzegą własnych zabawek, ale spokojnie zabierają je innym dzieciom. To zachowanie jest normalne i wskazuje tylko, że dziecko się rozwija. Musi tylko pomóc szybciej nauczyć się większej hojności.
Czytamy również:Moje dziecko jest chciwe - co robić? Walczyć czy wystawiać? Powody chciwości z dzieciństwa
Próbujesz nauczyć swoje dziecko, aby nie był chciwy, ale on zdecydowanie odmawia dzielenia się zabawkami na placu zabaw i reaguje na napady złości, aby dzielić napady złości? W filmie wraz z psychologiem Wiktorią Luborewicz-Torkowną identyfikujemy pięć zwrotów, które pomogą dziecku nie być chciwym:
Typowe błędy rodziców
Jeśli rodzina ma kilkoro dzieci, rodzice często nalegają, aby starsi dzielili się wszystkim z młodszymi. Takie podejście powoduje zazdrość u niemowląt. Starszym dzieciom wydaje się, że mama i tata kochają je bardziej - młodsi bracia i siostry.
Aby nie urazić własnego dziecka, staraj się unikać typowych błędów popełnianych przez rodziców. Pomogą w tym następujące zasady:
- Nie wyrzucaj dziecko w chciwości i złym zachowaniu. Kupiłeś zabawki dla dziecka, nawet jeśli on zdecyduje, jak sobie z nimi poradzić.
- Nie podnoś zabawka przymusowo oddać innemu dziecku. Twoje dziecko uzna to za zdradę.
- Nie przepraszaj Mama dziecko, które prosi o coś od twojego syna lub córki. Twoje dziecko nie jest zobowiązane do robienia czegoś dla innych.
- Nie pozwalaj inni mówią, że twoje dziecko jest chciwe.
- Nie zmuszaj dziecko czuje się winne. Nie powoduj poczucia winy u dziecka, ponieważ drugie dziecko płacze. W tej sytuacji właściciel zabawki nie jest winien za nic. Ale matka musi po prostu wyjaśnić innemu dziecku, że ma własne zabawki i są obcy, którzy należą do innych dzieci.
- Nie zabraniaj twoje dziecko, aby zabrać swoje zabawki innym dzieciom, ale wyjaśnij, że powinno to robić bez użycia siły. Jeśli to nie zadziała, poproś matkę dziecka, aby wzięła zabawkę i dała ci ją.
Jeśli nie możesz tego zrobić bez notatek, potępiaj nie dziecko, ale jego zachowanie. Słowa „zachłanna wołowina” zraniły dziecko. Wyjaśnij mu, że obrażanie innych dzieci jest złe.
Dzieciak jest bardzo przywiązany do swoich zabawek. Jeśli je wybierzesz i wyzywająco przekażesz je innym dzieciom, mała osoba rozwinie bolesne poczucie własności. Kiedy dorośnie, nadal będzie chciwy. Niektórzy psychologowie twierdzą, że odmowa podzielenia się zabawką jest ukrytym lękiem dzieciństwa przed utratą matki. Ponadto nie powinna skarcić dziecka, ponieważ spowoduje to poważne obrażenia.
Jak nauczyć dziecko dzielić?
[sc name = ”rsa”]
Niemożliwe jest szybkie wychowanie takich cech, jak hojność i szacunek u dziecka. Aby to zrobić, zaopatrz się w niezwykłą cierpliwość. Spróbuj wyjaśnić dziecku, że zabawka nie została mu zabrana na zawsze, ale tylko na chwilę. Wypróbuj następujące sztuczki:
- Wymieniać się. Pozwól dziecku na chwilę oddać swoją maszynę, aw zamian dostanie broń od chłopca sąsiada, który od dawna mu się podobał;
- Priorytet. Jeśli dwoje dzieci spojrzy na jedną zabawkę, ustal harmonogram i kontroluj grę od początku do końca: jedno dziecko bawi się przez pół godziny, drugie bawi się przez następne pół godziny;
- Zabawka nie jest odbierana na zawsze. Spróbuj uświadomić dziecku, że zabawka nie została zabrana, ale zabrana tylko na chwilę, w celu zabawy;
- Zabawka nie pęknie. Wyjaśnij dziecku, że jeśli sąsiedni chłopiec bawi się swoim ulubionym samochodem, nie pogorszy się to i wróci do ciebie bezpieczny i zdrowy;
- Oni również nie mogą się z Tobą dzielić. Powiedz, że inne dzieci mogą nie dzielić czegoś interesującego. Tylko to należy powiedzieć bez zarzutu i w pozytywny sposób;
- Sucker Punch. Zaoferuj swojemu dziecku coś smacznego za udostępnienie jego zabawki. Jest to przekupstwo, które pomniejsza przyjaźń. Jednak w sytuacji, gdy oboje dzieci rzucił furiaTa metoda może działać.
Jeśli chcesz czegoś od dziecka, porozmawiaj z nim delikatnie, bez zgłaszania roszczeń. Często zdarza się, że wystarczy grzecznie poprosić dziecko o oddanie zabawki. Wielu rodziców w tej sytuacji zaczyna się denerwować i zmuszać dziecko do robienia tego, co mówią. Powoduje to głośny płacz i niechęć.
Powiedz dziecku, że zabawa z innymi dziećmi jest przyjemniejsza niż zabawa sama. Zaoferuj mu podzielenie czegoś na wszystkich członków rodziny: daj każdemu wątrobę, jabłko.Jeśli dziecko jest w stanie się dzielić, pochwal go za jego hojność, jeśli nie, nie karcić go. Przeczytaj mu opowieści o chciwości, pokaż bajki (poniżej przykład kreskówki).
Bądź godnym przykładem. Dziecko uczy się od krewnych najważniejszej rzeczy, nawet jeśli dorośli tego nie zauważają! Jeśli jesteś hojny dla swoich przyjaciół i rodziców, są duże szanse, że dziecko będzie również starało się dzielić z innymi.
Brak udostępniania zabawek nie jest przejawem chciwości i złego charakteru. To tylko cechy wieku. Kiedy dziecko dorośnie i zaprzyjaźni się, on sam chętnie zacznie dzielić się z nimi swoimi zabawkami.
Czytamy również:
Pewnego razu była Carewa - Żadina!
Dawno, dawno temu istniał tylko Carewna, który tak naprawdę nie lubił się dzielić. To nie jest królewska rzecz! I jej zabawki, prezenty, zjeżdżalnię, a nawet huśtawkę. Potem przyjaciele też przestali się z nią dzielić, a księżniczka pozostała całkowicie sama, ponieważ nikt nie chciał bawić się z tak chciwą i psotną dziewczyną:
Z forów
Dziewczyny, które doradzą, jak się zachować, gdy 3-letnie dziecko nie chce dzielić się zabawkami na ulicy z innymi dziećmi, gdy tylko zobaczy, że ktoś zbiera w piaskownicy, zbiera wszystkie swoje miecze na stosie, a nieznajomi chcą się bawić, dają mu nie chce się dzielić. Mam dość wyjaśniania, co należy udostępnić, że dzieci nie będą się z tobą przyjaźnić, i tak dalej - to nie pomaga. Dzieli się ze mną i tatą. Co robić?
>>> to taki okres, nie martw się, po prostu wyjaśnij, że nie dasz i nie da ci. To są jego rzeczy osobiste - ma prawo nie dawać. Mój jest taki sam, nauczyłem go zmieniać, ale po prostu tego nie daje, tylko w zamian, co jest już postępem)))
>>> Wszystko musi być nauczane, przekonywane, opowiadane, w tym przez przykład. Nie martw się, twoja perswazja nigdzie nie idzie, wszystkie normy zachowania kształtują się stopniowo. Wypróbuj kreskówki (np. „Dzieliliśmy pomarańczę ...” itp.), Gry, wymyślone historie, bajki o dobrych dzieciach (co wystarcza na Twoją wyobraźnię). Naucz się reagować poprawnie (bez agresji). Nie zawsze trzeba po prostu „dawać” to możliwe, ponieważ „zmiana”. Przekonaj poprawnymi, pozytywnymi zwrotami „dasz - a oni dadzą ci”. Wszystko przyjdzie z czasem, bądź cierpliwy, wytrwały, próbuj bez ultimatum i kar.
>> do wszystkich matek: DOTKNIĘCIE DZIECI !!!! Zanim przyzwyczaisz się lub odzwyczajasz, zapytaj psychologa o konsekwencje w przyszłości. Możesz tylko zasugerować: kiedy grasz wystarczająco dużo lub kiedy chcesz, pozwól nam zagrać inną. Ale musi wiedzieć, że to on i nikt go nie weźmie, i jego matka, która wszystko wesprze dla niego!
>>> Wydaje mi się, że musisz zabrać ze sobą takie zabawki, że dobrze jest grać razem - piłkę, dwa samochody do nadrabiania zaległości, kolorowe kredki (dwa zestawy) ... Dzieciak musi zrozumieć urok wspólnej gry. Dopóki nie dostrzeże w tym zalet że ktoś bawi się jego zabawkami.
Opowiedziałbym również bajkę o jakimś chłopcu (nie tylko twoim dziecku), który nie chciał się z nikim dzielić, a potem naprawdę go potrzebował (na przykład telefon, zadzwoń do matki). I nikt mu nie dał, bo pamiętali, jak bardzo był chciwy, a potem, dla szczęśliwego zakończenia, konieczne było uratowanie go przez jakąś dziewczynę, zrozumiał wszystko i zaczął dzielić się ze wszystkimi dziećmi.
W miarę dorastania napisałem do mojej Polinki tyle bajek)))) To bardzo dobra metoda!9 prostych zasad dla rodziców
- Bądź zawsze spokojny.
- W konflikcie dzieci nie stawaj po jednej stronie.
- Nie zabieraj nowych zabawek na spacer: dziecko nie będzie chciało się nimi dzielić, ponieważ nie bawiło się wystarczająco.
- Podczas zbierania torby wybierz z dzieckiem dodatkową zabawkę, która będzie służyć jako przedmiot wymiany.
- Prowadź domowe rozmowy: rozmawiaj o tym, jak dobrze grać z przyjaciółmi, jak interesujące jest dzielenie się czymś z innymi.
- Jeśli zauważysz, że dziecko w żadnym wypadku nie chce dzielić się zabawkami, nie skupiaj się na tym i nie skardź dziecka. Czytaj bajki na temat chciwości, oglądaj kreskówki.
- Zaufaj dziecku w domu, aby dzielić się wszystkim między członkami rodziny: dać każdemu jagodę, wątrobę. Zadanie będzie trudniejsze, jeśli dziecko podzieli się czymś, co jest mu bardzo bliskie: „Czy to jest pyszne? Tata też chce spróbować.
- Chwała dziecku za jego hojność.
- Jak nauczyć dziecko dzielić zabawki? Daj osobisty przykład. Na przykład możesz zmieniać książki znane mamom.
Zasady i porady są proste i naprawdę aktualne, ale kiedy przyjdzie czas na ich zastosowanie, zgubisz się i nie wiesz, co robić. Mój syn ma teraz 1,3 lat. Ale już wie, czym jest własność osobista, ponieważ zabiera swoje zabawki od dzieci, które nas odwiedzają, a czasem po prostu idzie i ukrywa się w innym pokoju.
Wydaje mi się, że każda osoba powinna mieć coś innego. Pozwól dziecku nie chcieć dzielić się z innymi zabawkami w wieku 2 lat, ale później to minie. Czy nie jest łatwiej i jeszcze bardziej poprawne czekać. Dzieci dorastają i wszyscy zaczynają rozumieć, prawda?
Och, nie jest to łatwa praca, być matką i próbować uczyć dziecko dobrych ludzkich cech, takich jak hojność, mam chłopców w rodzinie i często przysięgają na zabawki, staram się im wytłumaczyć, że czasami dzieląc się moją zabawką, możesz zdobyć także coś ciekawego, na przykład dając na chwilę swoją szufladę, możesz uzyskać pleśń na piasek, a jeszcze lepiej bawić się zabawkami z innymi dziećmi, na przykład w sklepie lub szpitalu.