Detocentryzm lub rodzice w służbie dziecku

Rodzice zawsze starają się zapewnić dzieciom to, co najlepsze: kupują drogie zabawki i modne ubrania, starannie wybierają przedszkole i szkołę i zabierają je na wszelkiego rodzaju imprezy edukacyjne i rozrywkowe. Pragnienie rodziców we wszystkim, by zadowolić dziecko, jest zrozumiałe, ale czy jest korzystne dla niego samego? A jak w przyszłości może wpłynąć na kształtowanie się jego osobowości?

42-letnia Ekaterina mówi, że matka dwójki dzieci: „Wracam do domu dla rodziców i jestem świadkiem tego zdjęcia: mój dziadek ustawia nową konsolę do gier dla moich chłopców, a moja babcia biegnie z tłuczonymi ziemniakami i pasztecikiem w pogotowiu, próbując nakarmić je łyżką. Faceci spieszą się z dziadkiem i odmawiają jedzenia. Jednocześnie myślę, że nie denerwuje mnie to, że mój ojciec ponownie wydał jedną trzecią swojej pensji na drogą zabawkę, a jego matka próbuje nakarmić dzieci, które już są w stanie samodzielnie jeść, ale fakt, że są wpajane niewłaściwym stereotypom żywieniowym, jest przed telewizorem nie możesz! ”

Ekaterina jest lekarzem, jej mąż Mikołaj jest programistą. Dzieci w rodzinie są spóźnione, długo oczekiwane, cała uwaga jest zawsze skierowana na nich. „Cały wolny czas poświęcamy na zdrowie i dobre samopoczucie chłopców. Kupujemy tylko produkty przyjazne dla środowiska, ubrania wykonane z naturalnych europejskich materiałów, jeździmy wyłącznie do prywatnych klinik, aby odwiedzić lekarza, nasze przedszkole jest również prywatne.

„Jesteśmy rodzicami z wiecznym poczuciem winy i niekończącym się pragnieniem dawania potomstwu wszystkiego, co najlepsze”, śmieje się Catherine. - Lekarze są wybierani tylko zgodnie z zaleceniami, „w klinice przy domu nie leczą, ale kaleką”. Kupujemy ubrania w markowych sklepach. Produkty są wyłącznie ekologiczne, mięso od zaufanych rolników, warzywa babci sprowadzane są z daczy ”.

Chłopaki są zapisani w wielu kręgach: angielski, pływanie, malarstwo, karate, wokal ... chodzenie do teatrów i studio dla dzieci w weekendy ... Praktycznie nie mamy czasu dla siebie. Cały wieczór poświęcony jest przewiezieniu dzieci na wszystkie zaplanowane zajęcia, a następnie ich odebraniu. Nie pamiętam, kiedy po raz ostatni poszliśmy z mężem do restauracji, teatru i na piknik ... Nasze zainteresowania zawęziły się do wielkości pokoju dziecięcego.

„Dla nas, rodziców, nie ma teatrów i restauracji, wakacje dla dwojga. Przestaliśmy chodzić do znajomych. Całe nasze życie kręci się wokół tych dwóch bełkotów. Kończy się, gdy zachorują, i bawi się nowymi kolorami, gdy są szczęśliwi. ”

Kiedy psycholog mówi Catherine i Mikołajowi, że istnieje taki styl wychowania - „detocentryzm”, natychmiast rozpoznają się w opisie. Jednocześnie zgadzając się, że rodzina powinna mieć równowagę i harmonię między rodzicami a dziećmi, nie są jeszcze gotowi na zmianę swoich metod wychowawczych.Według ich pary, dla harmonijnego rozwoju osobowości dzieci, należy zwrócić na nie całą uwagę. Ale czy to naprawdę przynosi korzyści dzieciom?

Jakie jest niebezpieczeństwo „detocentryzmu”?

Pierwszym problemem są złożone relacje rodziców. Chcąc zadowolić dziecko, zaczynają ze sobą konkurować, dowiedzieć się, kto jest bardziej związany z dzieckiem, spędzać z nim więcej czasu, który kupił najciekawszą zabawkę i najpiękniejsze dżinsy. Sytuację pogarsza fakt, że nie ma już dla siebie czasu między mamą i tatą. Nie spędzają razem wolnego czasu, nie komunikują się na tematy abstrakcyjne. Wszystkie ich żywotne zainteresowania koncentrują się wokół syna lub córki. Stopniowe oddzielanie rodziców od siebie i częste konflikty w rodzinie mogą powodować rozwód.

Inną problematyczną stroną jest to, że polityka rodzinna detocentryzmu wyrządza szkodę samemu dziecku. Psychologowie porównują relacje rodzinne z prawami natury:

„Czy widziałeś kiedyś kaczkę idącą, a za nią kaczuszki?” Tylko tak, a nie odwrotnie! Kaczka wie, gdzie iść i prowadzi kaczuszki. Jeśli kaczątko odwróci się lub pozostanie w tyle za matką, ryzykuje śmiercią. ”

Z natury młode wszystkie paski rozwijają instynkt podążania za samicą, ponieważ wie, gdzie iść i gdzie leży niebezpieczeństwo. Ten system jest potrzebny do przetrwania na wolności. My w ludzkim społeczeństwie staramy się postawić dziecko na pierwszym planie i podążać za wszystkimi jego pragnieniami. Jest to ogromne obciążenie dla delikatnej psychiki dzieci: dziecko nie wie, co robić, ale jednocześnie próbuje „przewodzić” rodzicom. Przy wyjściu dostajemy po prostu kapryśne dziecko lub dziecko z zaburzeniami rozwoju. ”

Kaczka wie, gdzie pływać, gdzie jest niebezpieczna, gdzie nie jest niebezpieczna, a kaczątka nie wiedzą. Ewoluowało, że cielę ptaka i ssaka jest przystosowane - intelektualnie, fizycznie, fizjologicznie, psychicznie - do podążania za samicą. Jeśli zorganizujemy detocentryzm w rodzinie, początkowo przeciążymy układ nerwowy dziecka. Jeśli układ nerwowy jest zdrowy, silny, dostaniemy nastrojowe dziecko. Jeśli układ nerwowy jest już niestabilny, możemy mieć zaburzenie rozwoju.

Jak znaleźć równowagę?

Czy można więc znaleźć w rodzinie znany „złoty środek”? Czy zwracać uwagę na dziecko, nie wychowując go do kultu? Troszczyć się o niego, nie zapominając, że masz również potrzeby? Francuski psychiatra dziecięcy Marcel Rufo podziela swoje zalecenia:

1. Pamiętaj, że głównymi rzeczami w rodzinie są rodzice, naucz się mówić dziecko jest „nie”. Dziecko otoczone całodobową opieką rodziców i opieką, któremu wszystko jest dozwolone, nie czuje się swobodnie. W miarę starzenia się będzie coraz częściej próbował wydostać się z „klatki”. Stąd kryzys przejściowy i nastoletnie zamieszki. Dziecko, które czuje się królem w rodzinie, ledwo może komunikować się ze światem zewnętrznym i rówieśnikami.„Dziecko, które z jednej strony jest dozwolone dla wszystkich, z drugiej strony jest nieskończenie patronowane i nie może samodzielnie stąpać, jak w emocjonalnym więzieniu. Wcześniej czy później chce się z tego wydostać. Musisz być przygotowany na nastoletnie zamieszki. On boi się otaczającego go świata, boi się komunikować ze swoimi rówieśnikami i uważa się za króla w domu ”.
2. Nie zapomnij o swoich zainteresowaniach. Głównym celem edukacji jest przygotowanie dziecka do dorosłości. Jeśli pozwolisz sobie na samolubstwo w niektórych sytuacjach, wkrótce zrozumie, że świat nie kręci się wokół niego, inni mogą mieć własne potrzeby i pragnienia, tak jak on.
3. Zwróć uwagę na swojego małżonka. Jeśli dziecko dorasta w nieszczęśliwej rodzinie, w której rodzicom to nie obchodzi, nie myśl o sobie, on również będzie nieszczęśliwy. W przyszłości nie będzie mógł nauczyć się, jak kompetentnie budować relacje już w swojej rodzinie. Nie zapomnij spędzać czasu ze swoją bratnią duszą!
4. Ustaw granice tego, co jest dozwolone. Jeśli rodzice pozwolą lub zabronią dziecku czegokolwiek, kierując się tylko chwilowym nastrojem, nie będzie on w stanie czuć się pewnie, zrozumieć, czy w danej sytuacji ma się dobrze, czy źle. Dla nas samych i dla dziecka konieczne jest ustanowienie jasnych zasad dotyczących głównych punktów życia codziennego.„Im bardziej przewidywalne życie dziecka, tym lepiej dla niego. Ustaw zasady, aby dziecko wiedziało, co stanie się w danej sytuacji. Mogą odnosić się do tradycji rodzinnych i religijnych, jedzenia, codziennych czynności, dopuszczalnych i niedopuszczalnych czynów i słów. Jeśli takie ramy nie istnieją i wszystko dzieje się tak, jak chcą dorośli, dziecko staje się niespokojne i niepewne. ”
5. Nie chroń swojego dziecka przed prawdziwym życiem. Dziecko musi zrozumieć, że nie jest centrum wszechświata, że ​​nikt nie spełni wszystkich jego pragnień na żądanie, że zawsze należy brać pod uwagę interesy innych ludzi. Inaczej zmieni się w egoistękróla dziecka.„Dziecko musi zmierzyć się z rzeczywistością, z prawdą o sobie („ nie jestem najbardziej ”), o innych („ osoby wokół mnie nie są zobowiązane do spełnienia wszystkich moich pragnień ”), że życie jest pełne ograniczeń i niespodzianek. Jeśli tak się nie stanie, jeśli rodzice spełnią jakieś życzenia dziecka, a nawet je przewidują, jeśli nigdy nie doświadczy rozczarowania i nikt mu nie odmówi, zamienia się w króla dzieci, tyrana dzieci ”.

Alexander Davydov o detocentryzmie