Psychologowie twierdzą, że wszystkie problemy pochodzą z dzieciństwa ...
Wydarzenia, które mają miejsce w dzieciństwie, mogą mieć ogromny wpływ na dziecko i jego przyszły los. Uczestniczą w kształtowaniu charakteru osoby rosnącej. Radosne doświadczenia z dzieciństwa dają siłę i inspirację. Życzliwa postawa rodziców zostaje zapamiętana w podświadomości i pomaga twórczo ujawnić osobowość. Negatywne wspomnienia mogą rozwinąć niepewność i kompleksy, agresję i tajemnicę. Najważniejsze jest, aby wiedzieć, które zdarzenia są przyczyną niepowodzenia w wieku dorosłym. Psychologowie scharakteryzowali 12 głównych czynników z dzieciństwa, które wpływają na resztę życia danej osoby.
- Jeśli rodzice nie uznają dziecka za niezależną osobę, nie liczą się z jego pragnieniami i aspiracjami i sami podejmują wszystkie decyzje, może to doprowadzić do jego bezradności. Takie dzieci cierpią z powodu własnego braku woli i są zależne od opinii innych. Ważne jest, aby rodzice nauczyli się ufać działaniom dzieci. Błędem jest uważać dziecko za bezradne i wymagające pomocy stałego napiwki
- Jeśli chłopiec zostanie wychowany przez kochającego i opiekuńczego ojca, z którym jego syn ma bliski związek emocjonalny, takie dziecko wyrośnie na prawdziwego mężczyznę, zdolnego do budowania zdrowych i pełnoprawnych relacji z przedstawicielami płci przeciwnej. Ojcowie, którzy mają emocjonalny kontakt ze swoimi synami, mogą uczyć manifestacji ciepłych uczuć dla kobiety, wrażliwości, współczucia, uwagi i życzliwości. Może to być gwarancją szczęśliwego życia rodzinnego dla chłopca w przyszłości (czytać: dodatek ojca na wychowanie syna).
- Stała kontrola rodzicielska w dzieciństwie może prowadzić do tego, że dzieci dorastają uparcie. Dla nich upór jest mechanizmem ochronnym, za pomocą którego starają się opierać decyzjom rodziców. Dorastając, nie tracą tej cechy.
- Jeśli dziecko zbyt często ogląda telewizję, może to prowadzić do ograniczenia jego umiejętności komunikacyjnych w przyszłości. Psychologowie zalecają oglądanie telewizji nie dłużej niż dwie godziny dziennie. Resztę czasu warto poświęcić na komunikację, czytanie, rysowanie lub wspólną zabawę.
- Jeśli dziecko w dzieciństwie będzie mogło oglądać programy, w których występują sceny przemocy, może to prowadzić do rozwoju agresywnych cech charakteru i różnych zaburzeń psychicznych w przyszłości, ponieważ dzieci mimowolnie kopiują zachowanie bohaterów i normalnie zapamiętują ten model.
- Jeśli dzieci naśladują swoich rodziców, kopiując swoje zachowanie i działania, stają się otwarte na komunikację. Są towarzyskie i łatwo dzielą się opiniami z innymi, bez trudności w dialogu.
- Jeśli dziecko jest często karane, może stać się tajne. Takie dzieci, aby nie dać się złapać, będą próbowały przechytrzyć lub ukryć skutki swojego złego zachowania, co może prowadzić do rozwoju negatywnych cech charakteru, takich jak upór i zemsta. Czytamy również: ukarać czy nie dziecko za przypadkowe przewinienie? -https://kid.htgetrid.com/pl/psihologiya-detey/nakazyivat-ili-net-rebenka-za-sluchaynyie-prostupki.html
- Jeśli rodzice cierpią na uzależnienie od alkoholu lub używają narkotyków, ich dzieci często stają się poważne i odpowiedzialne. Często są pozbawieni dzieciństwa i sami stają się rodzicami bezinteresownego ojca lub matki.
- Uraz psychiczny z dzieciństwa może w przyszłości prowadzić do otyłości.
- Przemoc wobec dzieci może prowadzić do depresji i depresji w późniejszym życiu. Te warunki obserwuje się u takich dzieci dwa razy częściej. Czytamy również:Dlaczego nie możesz dać klapsa dziecku - 6 powodów
- Jeśli dziecko rośnie w biedzie, może w przyszłości mieć problemy z pamięcią krótkotrwałą. Pamięć ta odgrywa ogromną rolę w codziennych czynnościach i tworzeniu długoterminowych wspomnień, ponieważ wiąże się z możliwością zapamiętywania kilku zdarzeń jednocześnie.
- Jeśli rodzice zerwają, gdy ich dzieci mają od 3 do 5 lat, przyszłe życie takich dzieci charakteryzuje napięte relacje z rodzicami, zwłaszcza z ojcem.
W moim życiu zdarzyło się, że moi rodzice się rozwiedli; w tym czasie miałem 15 lat; po prostu przestałem rozmawiać ze wszystkimi, ponieważ moi rodzice nie mieli dla mnie czasu, mieli już inne rodziny. Moim zdaniem lepiej jest rozwodzić się, gdy dzieci są małe, w jakiś sposób postrzegają to w sercu mniej niż dorośli. Mam już dziecko, nie wychowujemy go od 2 lat, rozważamy jego opinię, dokąd chce się udać i że chce spróbować zrozumieć swoje gusta, co lubi najbardziej i jakie kubki powinien dać.
Całkowicie zgadzam się z pierwszym akapitem tego artykułu. Rodzice wychowali mnie, chroniąc przed wszystkim. Próbowali zrobić dla mnie wszystko, zdecydowali coś dla mnie, nie pytając o moją opinię. W dzieciństwie nie jest to szczególnie denerwujące. Ale teraz mam 20 lat, bardzo trudno mi się komunikować z ludźmi, jestem introwertyczną osobą. Trudno mi samemu podjąć decyzję bez konsultacji z kimkolwiek, boję się wszystkiego i uważajcie.
Wiele rzeczy się nie zgadza! Z rzeczywistej praktyki w każdym punkcie widzę zupełnie inne przyczyny i konsekwencje.