Każdy rodzic może dzielić się historiami o psikusach i sztuczkach dla dzieci. Wewnętrzny głos mówi nam, że przez potłuczone naczynia, porozrzucane rzeczy i malowane tapety wszystkie dzieci przechodzą. Jednak w praktyce trudno odmówić kary, gdy dziecko jest niegrzeczne. Sugerujemy, aby zastanowić się, czy należy karać dzieci za przypadkowe przewinienie?
Ale najpierw historia. Mała Lisa miała ciepłe zielone wełniane spodnie, w których lubiła chodzić do przedszkola. Ale po przejściu kałuż wiosennych moja mama powiedziała, że należy je umyć. Słysząc, że spodnie się zabrudziły, Lisa zaniosła je do wanny. Tylko moja matka zapomniała, że wciąż jest umywalka z białą pościelą. Jeśli chodzi o pranie, okazało się, że płótno nabiera delikatnego turkusowego odcienia. I tylko twarz Liziny lśniła zadowolonym uśmiechem asystentki matki. Czy warto karać dziecko, które nie chce robić nic złego? Odpowiedz sobie, czytając nasze wskazówki.
Karać dziecko lub nie
- Pomysl zanim cos powiesz. Jakie słowa wypowiadasz: dobre czy złe? Niestety zabranie ich z powrotem nie zadziała. Weź głęboki oddech i poczekaj kilka sekund, zanim zareagujesz na dowcip. (Zobacz artykuł „Jakich słów lepiej nie mówić dzieciom”)
- Pamiętaj, że rzeczy są wymienne, dziecko nie. Nie chcesz, aby Twoje dziecko myślało, że rzeczy są dla Ciebie ważniejsze od niego? Wycięty dywan można zszyć, porysowane meble można naprawić, malowane drzwi można prać, zepsuty wazon można przykleić, jednak o wiele trudniej jest przywrócić zaufanie i miłość ukaranego dziecka.
- Nieposłuszeństwo nie jest osobistym atakiem przeciwko tobie. Jeśli już masz zamiar skopać uszy niegrzecznemu dziecku, które złamało ukochanego i, co najważniejsze, drogi aparat, zastanów się, czy zrobił to pomimo ciebie. W zdecydowanej większości przypadków dzieci coś psują, walczą z kimś lub żartują w jakikolwiek inny sposób, aby ci nie zaszkodzić.
- Wyjdź z pokoju i uspokój się. Kiedy emocje się rozgrzeją, a dziecko nie będzie w stanie odzyskać ani uspokoić dziecka, zrób sobie przerwę. Wyjdź z pokoju, zadzwoń do przyjaciela, policz do stu lub zrób coś innego, co cię uspokoi i pozwoli rozmawiać z dzieckiem bez dodatkowych nerwów. (Zobacz artykuł „Co jeśli krzyczę na dziecko”)
- Upewnij się, że Twoje oczekiwania odpowiadają wiekowi Twojego dziecka. Czy spodziewasz się, że czterolatek będzie zachowywał się tak mądrze, jak dziesięciolatek? Czy uważasz, że ośmioletni uczeń spełni wszystkie twoje wymagania jako szesnastolatek? Pomyśl o granicach wiekowych, aby dowiedzieć się, czego możesz oczekiwać od dziecka i na co musisz się przygotować.
- Być może później wyśmiejesz się z dzisiejszej sytuacji. Jeśli nauczysz się śmiać z tego, co się dzieje, prawie każde dziecinne przewinienie nie będzie już tragedią. Czy dziecko rozlało mleko w całej kuchni? Czy przedszkolak pomalował tapetę w pokoju dziecinnym? Pewnego dnia takie historie staną się twoimi rodzinnymi opowieściami, którymi będziesz się śmiać ze znajomymi i rodziną. A w najtrudniejszych chwilach podnieś książki Astrid Lindgren, opowiadające o małym chłopczu Emilie z Lenneberga.
- Pamiętaj o sobie w jego wieku. Jeszcze lepiej, poproś rodziców, aby przypomnieli sobie, jak byłeś jako dziecko. Z pewnością sztuczki dziecka znikną przed twoją psotą z dzieciństwa. Być może kubek, który łamie, nie będzie już tak wielkim grzechem.
- Nigdy nie zapominaj, że kochasz dzieci. Oczywiście trudno myśleć o miłości do małego dowcipnisia, kiedy malował flamastrem nowy samochód lub przypadkowo rozdzielił kryształowy wazon. Jednak właśnie w tych momentach najbardziej potrzebuje on twojego zrozumienia i dobrego nastawienia.
PRZECZYTAJ TAKŻE:
Bądź cierpliwy i staraj się nie tracić poczucia humoru. Po rozmowie z dzieckiem zrozumiecie, że w większości przypadków kieruje nimi nie chęć wyrządzenia krzywdy, ale instynkt odkrywcy, chęć wynalezienia, a czasem tylko zbieg okoliczności. Tak, rzeczy są drogie, a ich wartość nie zawsze jest mierzona w kategoriach samych pieniędzy. Zastanów się jednak, czy warto jakąś, a nawet kosztowną rzecz z dziecięcych łez?
Czytamy również:
- Dlaczego nie można dać klapsa dziecku?
- Czy konieczne jest ukaranie dziecka w wieku 3 lat: opinia rodziców i psychologa
- Jak karać dzieci
- 10 powodów złego zachowania dziecka
- Styl wychowania dziecka: marchew czy kij?
- 8 lojalnych sposobów karania dzieci. Jak karać dzieci za nieposłuszeństwo
- 5 alternatyw, by powiedzieć NIE swojemu dziecku
- 16 sposobów na uszczęśliwienie dziecka
Ogólnie rzecz biorąc, nigdy nie karzę dziecka, zwłaszcza jeśli przewinienie jest całkowicie przypadkowe. Jeśli tak się stanie, po prostu siadam i wyjaśniam mu, dlaczego nie warto tego robić. Całkowicie spokojny.
Nie jestem zwolennikiem karania dzieci. Przez 4 lata wychowywania syna nie było żadnych poważnych kar, szczególnie za to, co nie zostało zrobione celowo.
Nie ma nic lepszego niż poufna rozmowa. W takich momentach warto wyjaśnić dziecku spokojnym tonem, co zrobił źle i dlaczego nie można tego zrobić. Tak więc dziecko przyjdzie szybciej.