Co powinienem zrobić, jeśli ciągle krzyczę na moje dziecko
Twoje dziecko dorosło i czasami zachowuje się tak źle, że zaczyna zniechęcać. Wydaje ci się, że wyraźnie wie, jakie są najbardziej wrażliwe punkty bólu w twojej duszy, i celowo klika je, po prostu z nieszczęścia. I w rezultacie zaczynasz płakać. Dobrze zdaję sobie sprawę, że dziecko nie ma nawet roku. Na placach zabaw matki z wózkami narzekają na siebie. Tylko słyszałem - krzyczę na dziecko, co robić?
Jakie są przyczyny krzyczenia? Czy dziecko wariuje, działa bez powodu, nie słucha ciebie, wyrzuca rzeczy? A może jesteś zmęczony? A może ktoś cię obraził? Czy jesteś na krawędzi nerwów? Czy dziecko doprowadza cię do łez? Czy jesteś gotowy nie tylko krzyczeć, pokonać dziecko? (Zobacz, dlaczego krzyczymy na dzieci?)
Każda stresująca sytuacja, problemy rodzinne, kaprys dziecka - gniew i gniew są gotowe wylać się na dziecko. Tymczasem dziecko często nie ma z tym nic wspólnego. Jest przerażony, czasem obrażony, ale częściej zaczyna jeszcze bardziej histerię. Ale ty również nie jesteś niewrażliwy na robota. Ponadto niepohamowana złośliwość może się kumulować i na pewno się przedrze.
Mówi się, że usprawiedliwienia krzyczą na dziecko, brakuje mu cierpliwości - brzmi to nieprzekonująco nawet dla ciebie. W końcu dorosły może kontrolować swoje emocje, a to nie jest jeszcze dostępne dla dziecka.
Najlepsza wskazówka sprawdzona przez lata 🙂
Kiedy poczujesz, że gniew wzbiera od wewnątrz, weź kilka razy głęboki oddech. Wydychaj jak najwięcej powietrza i nie oddychaj przez kilka sekund. Policz do dziesięciu i po prostu wyjdź z pokoju na minutę lub dwie. Cierpliwość, cierpliwość i jeszcze raz Cierpliwość!
Jeśli rozlegnie się krzyk, krzycz na coś nieożywionego, na przykład na poduszkę na sofie. Możesz nawet ją uderzyć.
Jeśli dziecko jest już „duże”, ma więcej niż dziesięć miesięcy, możesz uczynić go surową i gniewną twarzą - wpłynie to na niego silniej, poczuje, że jesteś z niego niezadowolony. Cisza działa bardzo silnie na niektóre dzieci - może być znacznie bardziej skuteczna niż krzyczenie.
Zauważono - im więcej krzyczysz na dziecko, tym gorzej się zachowuje. Wszyscy wielokrotnie mówili, że podniesienie głosu na jakiś czas nie jest tego warte. Ale dlaczego nie krzyczysz na dziecko, zwłaszcza na dziecko? Jest kilka powodów.
W tym wieku po prostu cię nie rozumie. A twój płacz może go tak przerazić, że sam zacznie krzyczeć - już ze strachu. Jego krzyk „poprowadzi” cię jeszcze bardziej, dostaniesz reakcję łańcuchową krzyków. Przestań, że nadal musisz. Więc czy warto zacząć?
Jeśli twoje dziecko „próbowało” tak mocno, że doprowadziło cię do białego ciepła, odwróć jego uwagę głośnym i ostrym dźwiękiem. Ale nie przez krzyczenie, a nie przez klapki - co najważniejsze, upuść pokrywę miski na podłogę w kuchni.Odruch dziecka natychmiast zadziała, warunkowo nazywany „co się stało?”, A po kilku sekundach zapomni o swoich „okrucieństwach”, jego energię można skierować w spokojnym kierunku. Tak, a ta akcja uwolni parę i uspokoi nerwy.
Niemowlęta do roku są we wszystkim prawdziwymi małpami. Przyjmują od ciebie styl zachowania, chętnie przyswajają każde słowo, gest, wyraz twarzy. To samo dotyczy sposobu komunikacji.
Niemowlakowi może się wydawać, że swoim płaczem próbujesz uzyskać od niego posłuszeństwo. Po stosunkowo krótkim czasie zacznie się zachowywać w ten sam sposób - zacznie krzyczeć, prosząc o coś od ciebie. Po co uczyć go krzyczeć na siebie?
Dziecko przyzwyczaja się do krzyku i przestaje na niego zwracać uwagę
Często w życiu zdarzają się sytuacje, w których krzyki są po prostu konieczne. Na przykład, aby powstrzymać go przed zbliżającym się niebezpieczeństwem. Ale jeśli dziecko przyzwyczaiło się do „pustego” krzyku od niemowlęctwa, nie zwróci na niego uwagi we właściwym czasie.
A najniebezpieczniejszą rzeczą w krzykach do dzieci jest to, że przestraszone dziecko dorasta bez inicjatywy.
Wideo: jak nie krzyczeć na dziecko
Garnek jest pusty, a pieluszka pełna
Dzieciak dorastał i był problem - garnek. I fakt, że dziecko nie chce z niego korzystać. Mama narzeka, mówi - ciągle krzyczę na dziecko, kiedy siedzę na nocniku. Ale krzyki nie pomogą - twoje dziecko może zacząć prawdziwy strajk. Lepiej to sprawdzić i nagle garnek jest zimny, nieprzyjemny. A może dziecko po prostu nie chce jeszcze robić ceramiki. Spróbuj odwrócić jego uwagę zabawką. I pociesz się myślą - wcześniej czy później każda osoba nauczy się tego prostego zadania. I twoje dziecko też zrozumie tę sztukę. I zdenerwowany mokrymi spodniami - czy warto?
Najgorsze jest to, że rodzice zaczynają krzyczeć na dziecko przed położeniem go do łóżka. Krzyk zrujnuje wszystko!
Jeśli jeden z rodziców narzeka, że krzyczy na dziecko, kiedy kładzie go do łóżka, sutek pomoże. Ale nie tylko dziecko, ale rodzic. Aby zająć usta.
Połóż dziecko powinno zacząć co najmniej pół godziny wcześniej, kiedy powinien zasnąć. Odtąd nie wolno ulegać jego drobnym „prowokacjom” dotyczącym niechęci do włączenia się.
Aby to zrobić, wymyśl jakiś rodzaj rytuału, który przygotuje dziecko na „nieuchronne”, wprawi je w odpowiedni ruch. Przez długi czas nie będzie kapryśny i oburzony, a we właściwym momencie będzie gotowy do zaśnięcia.
Jeśli przed pójściem spać będzie krzyczał na dziecko, będzie pamiętał czas, kiedy będą na niego krzyczeć i będą na niego czekać ze strachem. I w końcu zacznie się bać iść spać.
Dzieciak może być przepracowany, ponieważ jest niegrzeczny i krzyczy. A jeśli wszyscy zaczną krzyczeć, nie doprowadzi to do niczego dobrego. Dzieciak jest jeszcze bardziej podekscytowany.
[sc: rsa]
W takim przypadku pomoże Ci nieograniczony spokój i pewność siebie.Jeśli go nie masz, wypij szklankę ciepłej wody - jest to najlepszy i najbardziej nieszkodliwy środek uspokajający. Policz do dziesięciu i zacznij spokojnie kłaść dziecko. Jeśli nie chce iść spać, pozwól mu usiąść na twoich kolanach przez minutę. Pozwól dziecku zasnąć lub zabawkę. Zaśpiewaj kołysankę - będzie to miało dobry wpływ zarówno na dziecko, jak i na ciebie. Dane wokalne w tym przypadku nie odgrywają żadnej roli. PRZECZYTAJ TAKŻE:Dlaczego brakuje mi cierpliwości?
5 sposobów, aby nie krzyczeć na dziecko
Jak radzić sobie z drobnymi emocjami, które prowadzą do płaczu dla dziecka? Jak nie krzyczeć na dziecko? Jak nie krzyczeć? Podam kilka sposobów, które wymyśliłem dla siebie
1. Uznaj, że nigdy więcej nie będziesz krzyczeć na dziecko
Na początek zdecydowałem, że moja matka nie jest godna krzyczeć.
W ogóle nie warto krzyczeć, a tym bardziej na dzieci, które muszą rozumieć i być posłusznymi (nawet jeśli w rzeczywistości dzieci nie rozumieją od dziesiątego czasu). Na początek zdaj sobie sprawę, że nie będziesz już krzyczeć na swoje dzieci N-I-K-O-G-D-A! I bez względu na to, co robią, bez względu na to, jak bardzo się starają, nie uda ci się sprawić, byś krzyczał.Gdy tylko zauważysz, że krzyczysz na dziecko, zatrzymaj się na sekundę i wyobraź sobie siebie ... na przykład angielska królowa Elżbieta druga lub pierwsza, bez względu na to. Wyobraź sobie przez chwilę, jak człowiek zachowuje się w tej sytuacji, będąc dla ciebie standardem wytrzymałości i powściągliwości.
2. Znajdź wymówki dla swojego dziecka
Gdy tylko zauważysz, że masz zamiar zacząć krzyczeć na dziecko, wyobraź sobie, że zupełnie obca i obca osoba lub osoba, która jest dla ciebie wyjątkowo nieprzyjemna, zaczyna przeklinać twoimi słowami.
Normalną reakcją każdej matki na to jest znalezienie usprawiedliwienia dla dziecka i złagodzenie sytuacji konfliktowej.
3. Wyobraź sobie, że twoje dziecko jest nieznajomym
Kolejny podobny sposób. Zauważając pragnienie krzyczenia, wyobraź sobie, że nie jest to twoje własne i ukochane dziecko, ale nieznajomy (w sąsiedztwie dziecko twoich przyjaciół lub krewnych). W końcu nie pozwolisz sobie krzyczeć na czyjeś dziecko. Po pierwsze, nie bierzesz sytuacji tak blisko swojego serca, ale Po drugie, to nie jest twoje dziecko i zasadniczo nie możesz krzyczeć na dzieci innych ludzi.
Jest coś do przemyślenia. Dlaczego jesteśmy bardziej tolerancyjni wobec niewłaściwego postępowania dzieci innych ludzi niż naszych błędów.
4. Zaprosić gości
Jesteśmy bardzo przywiązani do naszych dzieci, kiedy mamy gości w naszym domu. Dlatego chęć krzyczenia na dziecko można odpłacić, przedstawiając odległego krewnego lub znajomego w jego następnym pokoju. W końcu nie będziesz krzyczeć na dziecko na imprezie, więc dlaczego można to zrobić bez nich?
Dlaczego przed nieznajomymi możemy ukryć nasze negatywne emocje, ale przed naszymi dziećmi nawet nie próbujemy tego robić.
Z reguły po pokonaniu pierwszych minut zwiększonej negatywnej emocjonalności nie widzimy już tak nieprzyjemnej sytuacji, która wydarzyła się tak dramatycznie, że trzeba krzyczeć i podnosić głos.
5. Przedstaw się w programie telewizyjnym
Ta metoda pomogła mi, gdy wydawało się, że z dziecięcych psot, nieporozumień i kaprysów można oszaleć. I zrozumiałem, że możliwość włamania się do płaczu jest bardzo duża. W takich chwilach wyobrażałem sobie, że biorę udział w jakimś reality show, takim jak „najlepsza mama" lub nawet "loteria„I muszę odpowiednio wyjść z tej sytuacji. I znalazłem, jak mi się wydaje, całkiem rozsądne rozwiązania z punktu widzenia pedagogiki.
MAM JAK MAMĘ DWÓCH POGODOWYCH DZIECI, RÓŻNE SYTUACJE POWSTAŁY, GDY Ja, osoba dorosła, kochająca matka, może się popsuć i krzyczeć u swojego dziecka. ALE PO TYM, NIE ZOBACZYŁEM SUPER SŁUCHANIA DZIECIOM, I DOŚWIADCZYŁEM TYLKO CZUŁU ODPOWIEDZIALNOŚCI I PUNKTU KONSEKWENCJI.
Nie wiem, jak trafna jest moja rada z punktu widzenia psychologii. Ale wymyśliłem te metody, starając się patrzeć w oczy moich dzieci emocjonalnie zrównoważonej i kochającej matki.
Dzieci mają prawo popełniać błędy. Ich błędy i niewłaściwe postępowanie należy brać za pewnik. Głupotą jest oczekiwać od dziecka idealnego zachowania.
Teraz, kiedy moje dzieci przeszły już do kategorii wiekowej nastolatków, co jest dość trudne do zrozumienia dla dorosłych, bardzo dobrze nauczyłem się kontrolować moje emocje, bez względu na to, jakie wiadomości mi wnoszą.
Jeśli jest bardzo ciasno, pij kojące leki, pij glicynę, idź do psychologa, czytaj książki o rodzicielstwie i opiece nad dziećmi - sekcja książkii weź się w garść, inaczej nic ...
Ważne jest również na temat wychowania, napadów złości, nastrojów, zachowań rodzicielskich:
Sztuczka ze szklanką wody i liczeniem do 10 pomaga mi osobiście, ale jeszcze lepiej jest wypić łyżeczkę nalewki z maciorki z tą szklanką. Dziękuję za słowa z filmu, które musisz zrozumieć, że „jesteś normalny”, nawet jeśli czasami możesz zakochać się w najbardziej ukochanym człowieku w swoim życiu. Zawsze przepraszam dziecko, jeśli nie mogłem zachować spokoju w stresującej sytuacji, ale potem wyrzucam sobie wyrzuty przez długi czas.
Diana
Nie ma sensu krzyczeć na dziecko, jeśli jest to wina. Zgłaszanie ma znacznie większy wpływ, tutaj oczywiście nie musisz też przesadzać, aby nie przerodziło się w patologiczny pomruk. Konieczne jest wyjaśnienie, co dziecko się myli. A kiedy krzyczy, reakcja obronna jest włączona, a słuch wyłączony. Ponadto okazujesz swojemu dziecku bezradność, dlatego wygrał. )))
Valya
Kiedy wszystko jest w porządku, dzieci bawią się lub śpią, dziko zarzucając sobie, że krzyczą na nich. Rozpalam się jak zapałka! Czasami po prostu nienawidzę siebie za to. Ale krzyczę nie tylko z powodu złych uczynków, ale również dlatego, że mnie nie słyszą, jeśli mówię zwykłym (nawet surowym) tonem. Wścieka mnie, że mogę powtórzyć to samo 2-3 razy, a oni nawet nie reagują, dopóki nie zacznę krzyczeć. Córka też jest obrażona, że krzyczę. Co powinienem zrobić, jeśli to nie zadziała inaczej? Nie jestem też papugą-robotem. Rozumiem, że są zajęci komunikowaniem się ze sobą, że nie mają myśli i problemów, ale powtarza się to kilka razy dziennie. Najwyraźniej jestem całkowicie szalony i tak długo, jak nie będę się zachowywać spokojnie, nie mogę
Hawva
Często krzyczę na dziecko :-( I z tego powodu czuję się źle. Dziękuję za radę;)
galina
Sfrustrowała mnie moja malipusichka, kiedy nie chce ze mną jeść, ale wydaje mi się, że jest głodna i powinna jeść. Nie wiem, jak przekonać wszystko, próbując, ale żadne z nich nie pomaga dostać się do jedzenia. Po tym artykule rozumiem, jaki jestem głupi i jak bardzo mogę skrzywdzić dziecko, Boże, oczywiście, nie. Odtąd będę trzymał się w rękach i nogach.
M.
Mam trójkę dzieci . Zaczęła krzyczeć na dzieci, kiedy pojawili się dwaj starsi synowie, na ogół przestali słuchać, nic nie pomaga
Diana the Goodwife
Dzięki za radę przedstawię się jako angielska królowa w reality show. Kiedyś tak myślałem, ale wydawało mi się, że jestem trochę „tym”, jeśli to zrobię. Teraz zacznę grać naprawdę))) bez żadnych zarzutów. Z ważnego powodu, ze względu na ich krew.
Klava
Moja córka zaczęła piszczeć i tak, że moje uszy bardzo mocno się podwijają, żeby jej słuchać, ratuje mnie to, że moje okna są zawsze otwarte i każdy może dobrze słyszeć, więc po prostu wytrzymuję lub wychodzę z pokoju, gdy nie można słuchać i wytrzymać.
Inna
Najmłodszy syn ma 9 miesięcy. najstarszy ma 8 lat. Po 10 dniach do szkoły. Przysięgam, że moją siłą nie jest już dwóch chłopców przez cały dzień w pobliżu. Babcie mogą siedzieć maksymalnie pół godziny, podczas gdy ja gotuję zupę, a potem raz w tygodniu.Mąż wraca z pracy do domu, mówi, że jest bardzo zmęczony i odpoczywa. Tylko ja najwyraźniej nie mam na czym spoczywać. Od młodszego popytu tam. Jak wszystkie dzieci. Ale starszy tylko dręczy. Nie rozumie na dobre. Możesz iść za nim przez pół godziny: „Cóż, zabierz go, przeczytaj, napisz tekst”. Robi miny, robi miny. Dopóki nie krzykniesz. ale nie mogę po prostu krzyczeć. Najwyraźniej ze stresu zaczynam krzyczeć i mówię proste słowa obraźliwe. Chociaż bardzo go kocham i przepraszam za to. A czasami płaczę, że jestem taką „matką”. Nie wiem, gdzie uciec, a ty nie zostawisz dziecka w spokoju. Również dziewczyny, które są zajęte straganami. Więc gotuję w soku. Jedna radość wkrótce syn do szkoły. Chociaż energia będzie tam, gdzie ją położyć.
amore mio
Próbuję się więc powstrzymać, ale nie zawsze się to udaje. Ciężko nad sobą pracować. Najpierw musisz uporządkować nerwy, a następnie zażądać czegoś od dzieci
Konstantin
„Jeśli wydobywa się z ciebie krzyk, krzycz na coś nieożywionego, na przykład na poduszkę na sofie. Możesz nawet ją uderzyć.
Tak, psychologie, jesteś taki sobie. Istnieje wiele eksperymentów, które pokazują, że obniżenie napięcia, na przykład bicie czegoś, po prostu naprawia model zachowania „beat”. Pomysł ten pochodzi z niezwykle przestarzałego modelu psychiki - modelu „kotłowego”. W rzeczywistości wszystko tak nie działa. Byłoby miło wiedzieć o tym przed siadaniem i pisaniem.
Sztuczka ze szklanką wody i liczeniem do 10 pomaga mi osobiście, ale jeszcze lepiej jest wypić łyżeczkę nalewki z maciorki z tą szklanką. Dziękuję za słowa z filmu, które musisz zrozumieć, że „jesteś normalny”, nawet jeśli czasami możesz zakochać się w najbardziej ukochanym człowieku w swoim życiu. Zawsze przepraszam dziecko, jeśli nie mogłem zachować spokoju w stresującej sytuacji, ale potem wyrzucam sobie wyrzuty przez długi czas.
Nie ma sensu krzyczeć na dziecko, jeśli jest to wina. Zgłaszanie ma znacznie większy wpływ, tutaj oczywiście nie musisz też przesadzać, aby nie przerodziło się w patologiczny pomruk. Konieczne jest wyjaśnienie, co dziecko się myli. A kiedy krzyczy, reakcja obronna jest włączona, a słuch wyłączony. Ponadto okazujesz swojemu dziecku bezradność, dlatego wygrał. )))
Kiedy wszystko jest w porządku, dzieci bawią się lub śpią, dziko zarzucając sobie, że krzyczą na nich. Rozpalam się jak zapałka! Czasami po prostu nienawidzę siebie za to. Ale krzyczę nie tylko z powodu złych uczynków, ale również dlatego, że mnie nie słyszą, jeśli mówię zwykłym (nawet surowym) tonem. Wścieka mnie, że mogę powtórzyć to samo 2-3 razy, a oni nawet nie reagują, dopóki nie zacznę krzyczeć. Córka też jest obrażona, że krzyczę. Co powinienem zrobić, jeśli to nie zadziała inaczej? Nie jestem też papugą-robotem. Rozumiem, że są zajęci komunikowaniem się ze sobą, że nie mają myśli i problemów, ale powtarza się to kilka razy dziennie. Najwyraźniej jestem całkowicie szalony i tak długo, jak nie będę się zachowywać spokojnie, nie mogę
Często krzyczę na dziecko :-( I z tego powodu czuję się źle. Dziękuję za radę;)
Sfrustrowała mnie moja malipusichka, kiedy nie chce ze mną jeść, ale wydaje mi się, że jest głodna i powinna jeść. Nie wiem, jak przekonać wszystko, próbując, ale żadne z nich nie pomaga dostać się do jedzenia. Po tym artykule rozumiem, jaki jestem głupi i jak bardzo mogę skrzywdzić dziecko, Boże, oczywiście, nie. Odtąd będę trzymał się w rękach i nogach.
Mam trójkę dzieci . Zaczęła krzyczeć na dzieci, kiedy pojawili się dwaj starsi synowie, na ogół przestali słuchać, nic nie pomaga
Dzięki za radę przedstawię się jako angielska królowa w reality show. Kiedyś tak myślałem, ale wydawało mi się, że jestem trochę „tym”, jeśli to zrobię. Teraz zacznę grać naprawdę))) bez żadnych zarzutów. Z ważnego powodu, ze względu na ich krew.
Moja córka zaczęła piszczeć i tak, że moje uszy bardzo mocno się podwijają, żeby jej słuchać, ratuje mnie to, że moje okna są zawsze otwarte i każdy może dobrze słyszeć, więc po prostu wytrzymuję lub wychodzę z pokoju, gdy nie można słuchać i wytrzymać.
Najmłodszy syn ma 9 miesięcy. najstarszy ma 8 lat. Po 10 dniach do szkoły. Przysięgam, że moją siłą nie jest już dwóch chłopców przez cały dzień w pobliżu. Babcie mogą siedzieć maksymalnie pół godziny, podczas gdy ja gotuję zupę, a potem raz w tygodniu.Mąż wraca z pracy do domu, mówi, że jest bardzo zmęczony i odpoczywa. Tylko ja najwyraźniej nie mam na czym spoczywać. Od młodszego popytu tam. Jak wszystkie dzieci. Ale starszy tylko dręczy. Nie rozumie na dobre. Możesz iść za nim przez pół godziny: „Cóż, zabierz go, przeczytaj, napisz tekst”. Robi miny, robi miny. Dopóki nie krzykniesz. ale nie mogę po prostu krzyczeć. Najwyraźniej ze stresu zaczynam krzyczeć i mówię proste słowa obraźliwe. Chociaż bardzo go kocham i przepraszam za to. A czasami płaczę, że jestem taką „matką”. Nie wiem, gdzie uciec, a ty nie zostawisz dziecka w spokoju. Również dziewczyny, które są zajęte straganami. Więc gotuję w soku. Jedna radość wkrótce syn do szkoły. Chociaż energia będzie tam, gdzie ją położyć.
Próbuję się więc powstrzymać, ale nie zawsze się to udaje. Ciężko nad sobą pracować. Najpierw musisz uporządkować nerwy, a następnie zażądać czegoś od dzieci
„Jeśli wydobywa się z ciebie krzyk, krzycz na coś nieożywionego, na przykład na poduszkę na sofie. Możesz nawet ją uderzyć.
Tak, psychologie, jesteś taki sobie. Istnieje wiele eksperymentów, które pokazują, że obniżenie napięcia, na przykład bicie czegoś, po prostu naprawia model zachowania „beat”. Pomysł ten pochodzi z niezwykle przestarzałego modelu psychiki - modelu „kotłowego”. W rzeczywistości wszystko tak nie działa. Byłoby miło wiedzieć o tym przed siadaniem i pisaniem.