25 wskazówek, jak wychowywać dziecko w miłości i pokoju

Zmęczenie rodziców, poglądy na wychowanie, a czasem zachowanie dziecka prowadzą do tego, że mama lub tata są często zirytowani dzieckiem, wybuchają płaczem, denerwują się. Oczywiście rodzice jednocześnie nie przestają kochać, ale w rzeczywistości dzieci często słyszą skierowane do nich negatywne słowa. Tymczasem atmosfera pokoju miłości jest niezbędna, aby dziecko mogło się rozwijać i dorastać. Tylko czując akceptację rodziców i miłość, dziecko może stać na nogach i śmiało chodzić przez życie. Aby stworzyć niezbędną atmosferę do wychowania dziecka, rodzice często muszą pracować przede wszystkim nad sobą. To ciężka praca, ale jej owoce przekroczą wszelkie oczekiwania. Jeśli już wybierasz się na tę ścieżkę, poniższe wskazówki będą bardzo pomocne.

1. Nie przejmuj odpowiedzialności za swoje reakcje i zachowanie na dziecko. Czasami, z powodu bezsilności, rodzice sami zajmują pozycję dzieci, przenosząc odpowiedzialność za swoje działania na dziecko: „Cóż, co z tobą zrobić: klapsa lub postawić w kącie?”, „Czy chcesz, żebym cię bardziej skarcił?”. Dziecko nie może zdecydować, jak edukować, karać i działać w danej sytuacji dla swoich rodziców. To jest zadanie dorosłych.
2. Weź odpowiedzialność za swoje działania. To nie dziecko jest gniewne i denerwujące, ale jesteś zły i zirytowany, kiedy coś robi. Przejęcie odpowiedzialności za swoje reakcje umożliwia zarządzanie nimi, ponieważ nie można zmienić tego, za co nie jesteś odpowiedzialny.
3. Przeanalizuj swoje zachowanie. W trakcie tego będziesz mógł zobaczyć mechanizm wyzwalania twoich reakcji na działania dziecka i zrozumiesz, co tak naprawdę równoważy cię.
4. Nie przepracuj się. Zasób sił rodzicielskich wymaga ciągłego uzupełniania, więc nie pchaj siebie i swoich potrzeb na dalszy plan. Sen, prawidłowe odżywianie, aktywność fizyczna, hobby i hobby dają pozytywne emocje i wypełniają siłą do spokojnego wychowania.
5. Porzuć pośpiech i ciężkie planowanie życia. Bardzo często denerwujemy się na dzieci, ponieważ są one zbyt wolne lub naruszają nasze plany swoim zachowaniem. Jeśli nigdzie się nie spieszysz i nie pozwalasz wydarzeniom w życiu, będzie mniej problemów.
6. Sformułuj poprawnie swoje wymagania. Dzieciom bardzo trudno jest dostrzec wymagania dorosłych, ponieważ są one sformułowane w języku „dla dorosłych”. Często dorośli formułują swoje żądania w „negatywny” sposób: „nie mieszaj się”, „nie dotykaj”, „nie przychodź”. Dziecko potrzebuje nie tyle zakazujących sygnałów, ile konkretnych instrukcji: „Odsuń rękę od psa i idź do mamy”.
7. Naucz się zostawiać swoje problemy za progiem pokoju dziecięcego. Dzieci doskonale „czytają” stan emocjonalny dorosłych. Jeśli jesteś „przytłoczony” i pogrążony w myślach o problemach w pracy, trudnościach finansowych, konfliktach z krewnymi, dziecko koniecznie „zarazi się” twoją nerwowością i odpowiednio się zachowa.Od urodzenia zasada jest niezachwiana: „Spokojna matka - spokojne dziecko”.
8. Nie wymagaj od dziecka, abyś sam nie mógł tego zrobić. Zgadzam się, absurdalne jest wściekłość krzyczeć na płaczące dziecko: „Uspokój się natychmiast!”. Jeśli nie potrafisz kontrolować swoich emocji, dziecko, które na ciebie patrzy, nigdy nie nauczy się radzić sobie ze swoimi.
9. Wychowując dziecko w miłości i spokoju, czynicie dobro nie tylko jemu, ale także sobie, „dorastając” w sobie mądrym, spokojnym, kochającym rodzicem.
10. Jeśli wydaje ci się, że dziecko cię prowokuje, zatrzymaj się i pomyśl: czego tak naprawdę chce ten mały bezbronny mężczyzna? W większości przypadków za prowokującym zachowaniem kryje się desperackie pragnienie uwagi i intymności.
11. Kontroluj, co i jak mówisz do swoich dzieci. Dzieci muszą być odpowiednio krytykowane: po pierwsze, muszą to być „wypowiedzi własne”; po drugie, nie należy krytykować samego dziecka, ale jego konkretne działania. Na przykład zamiast „Rozzłościsz mnie” lepiej powiedzieć „Rozzłoszczę się, gdy ...”.
12. Bądź otwarty na nowe doświadczenia i wiedzę. Nie tylko dzieci uczą się od rodziców, ale rodzice mogą się wiele nauczyć od swoich dzieci.
13. Najlepszą pozycją rodzicielską jest pozycja władczej opieki. Ta pozycja wymaga siły, pewności siebie i osobistej dojrzałości. Ale z tej pozycji edukacja może odbywać się bez krzyku i irytacji. Dziecko dzieje się po prostu dlatego, że jesteś dorosłym, któremu ufa i którego autorytet uznaje.
14. Nie wahaj się szukać wsparcia u bardziej doświadczonych rodziców, których przykład jest dla ciebie wskazujący, dla specjalistów i książek. Czasami dzięki książkom i rozmowom możesz zobaczyć swoje błędy i wyciągnąć wnioski.
15. Nie oczekuj natychmiastowych rezultatów od siebie. Praca nad sobą i rozwijanie nowych nawyków wymaga czasu. Świętuj każdy krok w kierunku swojego celu, chwal się za najmniejszy sukces. Jeśli dzisiaj jesteś zły i zirytowany na dziecko mniej niż wczoraj - to już dobrze.
16. Nie szukaj specjalnych powodów, aby powiedzieć dziecku o swojej miłości i pamiętaj o utrzymywaniu fizycznego kontaktu z uściskami, dotykiem, pocałunkami.
17. Uwierz swojemu dziecku i jego dobrym intencjom. Nieodłączną cechą natury jest to, że dzieci zawsze starają się być dobre dla swoich rodziców, aby je zadowolić, po prostu dziecko nie zawsze jest w stanie docenić to, co jest naprawdę właściwe, a co nie. Twoim zadaniem jest nauczyć go tego.
18. Zmień punkt ciężkości swoich działań z „treningu” na relacje z dzieckiem. Rodzicielstwo to przede wszystkim niezawodne i bliskie relacje, a nie system zakazów i kar. Jeśli nie ma żadnych problemów w relacjach z dzieckiem, łatwo jest kształcić go w miłości i spokoju, ponieważ on sam stara się być taki jak ty, być posłusznym.
19. Nie myl miłości dziecka z pobłażaniem. Dziecko musi po prostu poznać granice tego, co jest dozwolone, dla niego jest to punkt kulminacyjny w otaczającym go świecie oraz podstawa jego zasad życia i wytycznych.
20. Zabraniając czegokolwiek i ograniczając dziecko, rób to z pozycji władczej opieki. Jeśli istnieją jakieś zasady, należy je zawsze zasadniczo przestrzegać. Co więcej, za każdym razem, gdy dziecko musi wyjaśnić, dlaczego mu coś zabraniasz: „Nie chcę, żebyś zachorował”, „Chcę, abyś miał zdrowe oczy”.
21. Pozwól dziecku okazywać emocje i być w nastroju, być smutnym, działać, płakać. Akceptacja każdego zachowania dziecka, a nie tylko wzorowego, jest najlepszym potwierdzeniem twojej miłości.
22. Porzuć wszystkie oczekiwania dotyczące dziecka i nie porównuj go z innymi dziećmi. Dziecko zasługuje na miłość tylko dlatego, że nim jest, a nie na sukces i osiągnięcia.
23. Zawsze bądź po stronie dziecka, zwłaszcza gdy ktoś go krytykuje lub uczy. Sytuacja, w której mama lub tata z pragnienia „zadowolenia” nieznajomego jednoczą się z nim „przeciwko” dziecku i zaczynają go zawstydzać lub uczyć, jest bardzo traumatyczna. Jako dziecko jest to postrzegane jako zdrada, która znacznie podważa zaufanie do związków.
24. Nie bój się wychwalać dziecka. Przez długi czas w naszej kulturze wierzono, że nie można wychwalać dziecka - może to być zepsute. W rzeczywistości słowa uznania dla dziecka stanowią silną motywację, aby stać się lepszymi i zachwycać rodziców. W przeciwnym razie, po co być dobrym, jeśli nikt nie zauważa jego małych zwycięstw? Pochwała może być również wykorzystana, aby zachęcić do pożądanego zachowania, ale wtedy pochwała musi być udzielona poprawnie. Nie automatyczne „dobrze zrobione”, ale szczegółowe wyjaśnienie dziecku, że podobało ci się, jak coś zrobił lub zachowywał się w jakiejś sytuacji. Czytamy porady psychologa, jak prawidłowo zachęcać dzieci
25. Wybacz sobie za swoją „nieidealność” i pamiętaj, że każdy ma prawo popełniać błędy. Nikt nie uczy się być rodzicem, więc twoje macierzyństwo lub ojcostwo jest całkowitą improwizacją. Ale nawet jeśli się w czymś pomyliłeś, większość błędów pedagogicznych można poprawić i lepiej na tym się skupić.

Czytamy na ten temat:

• Wychowanie dziecka do roku: porady dla rodziców;
• 10 wskazówek, jak przestać krzyczeć na swoje dzieci;
• 10 błędów rodziców w wychowywaniu dzieci;
• Jak powiedzieć dziecku „NIE” i „NIE”;
• Pytanie od matek: „Co powinienem zrobić, jeśli ciągle krzyczę na moje dziecko?” -https://kid.htgetrid.com/pl/psihologiya-detey/chto-mne-delat-esli-ya-postoyanno-krichu-na-svoego-rebenka.html.

Wychowanie dziecka to bardzo trudny proces. Dziecko wychowuje nie tylko rodzice, ale także atmosfera panująca w domu, inni członkowie rodziny, przedszkole i szkoła. Ale to rodzice są głównymi ludźmi w życiu dziecka. Miłość rodzicielska czyni go silnym, odpornym, zdolnym do odniesienia sukcesu i radzenia sobie z wszelkimi trudnościami. Pracuj nad sobą, zmieniaj modele nieudanego rodzicielstwa na bardziej skuteczne, zdobywaj mądrość rodziców i wychowuj swoje dziecko w pokoju i miłości!