Bez względu na to, jak bardzo rodzice kochają swoje dzieci, czasami muszą uciekać się do kary. W końcu, pobłażając dziecku, ryzykujesz wychowaniem nieodpowiedzialnego nastolatka, który wierzy, że wszystko jest mu dozwolone. Najważniejsze, aby nie posunąć się za daleko i nie zaszkodzić psychice dzieci. Jak konstruktywnie ukarać dziecko?
10 zasad dla rodziców
- Bądź konsekwentny. Zastosuj takie samo postępowanie dyscyplinarne wobec swojego dziecka, gdy zachowuje się ono niewłaściwie. Nie zmieniaj arbitralnie zasad postępowania lub karania bez wyraźnego powodu. Nie ignoruj złego postępowania dzieci, nawet jeśli trudno ci coś z nimi zrobić.
- Określ wyraźne granice. Daj dziecku wyobrażenie, jak możesz się zachowywać i jak - nie możesz, od najmłodszych lat, ustanawiając jasne granice tego, co jest dozwolone.
- Odnoś karę za niewłaściwe postępowanie. Małe psoty lub pierwsze popełnione przestępstwo zasługują jedynie na ostrzeżenie, ale celowe lekceważenie lub agresywne zachowanie będą wymagały poważnej reakcji. Pamiętaj, że dzieci nie są doskonałe i uczą się na błędach, ale muszą zrozumieć, że ich złe zachowanie jest niedopuszczalne.
- Nie karaj długo. Dziecko straci związek między niewłaściwym postępowaniem a zakazem oglądania telewizji, jeśli będzie trwał dwa tygodnie. Kara powinna być krótkotrwała, ale skuteczna.
- Zachowaj spokój. Jeśli ciągle jesteś zły i tak często podnosisz głos do dzieci, że stało się to czymś powszechnym, twój gniew nie będzie już na nich oddziaływał. Okazuje się, że będziesz musiał krzyczeć jeszcze głośniej, aby cię zauważyli.
- Wykonaj wspólny front ze swoim małżonkiem. Uzgodnij z mężem / żoną ogólne zasady postępowania i karania dzieci. Dziecko szybko zdaje sobie sprawę, że jedno z rodziców może mu wybaczyć i zaczyna nim manipulować. Brak zgody może powodować problemy nie tylko z potomstwem, ale także w relacjach z małżonkiem.
- Bądź pozytywnym wzorem do naśladowania. Nigdy nie zapominaj, że dzieci uczą się, patrząc na ciebie. Staraj się być uprzejmy, pracowity, uczciwy, a być może będzie mniej powodów do kary.
- Pamiętaj, aby nagradzać za dobre zachowanie. Działania dyscyplinarne to tylko część procesu edukacyjnego. Oprócz karania za niewłaściwe postępowanie poświęć czas na nagradzanie tak dobrego zachowania, jak życzliwość, cierpliwość, dokładność i ciężka praca.
- Porozmawiaj o swoich oczekiwaniach. Ważne jest, aby dziecko wiedziało, co uważasz za dobre i złe zachowanie, a także rozumiało, jakie będą konsekwencje łamania zasad. Jeśli jest już wystarczająco dorosły, może w razie potrzeby wybrać nagrodę za dobre zachowanie.
- Rozważ wiek i temperament dziecka. Żadne dwoje dzieci nie jest dokładnie takie same. Dlatego nie można stosować tych samych metod dyscyplinarnych wobec trzyletniego i siedmioletniego dziecka. Jeśli dorasta mała melancholia, wówczas zagrożenia mogą zaszkodzić jego zdrowiu psychicznemu.
Czytamy również: Karać dziecko, czy nie, za przypadkowe przewinienie?
Metody konstruktywnej i lojalnej kary
- Pozbawienie przyjemności. Jeśli dziecko otrzymało złą ocenę za odrabianie lekcji, możesz ograniczyć dostęp do gier wideo na weekend. Ważne jest, aby pozbawić przywilejów, a nie podstawowych potrzeb. Pozbawienie telewizji lub spotkanie z przyjaciółmi to jedno, ale pozbawienie snu lub odmowa jedzenia jest już nadużyciem.
- „Praca korekcyjna”. Dorośli są obciążani grzywnami lub usługami społecznościowymi za łamanie zasad. Dlaczego nie przeniesiesz tej praktyki na swoje dziecko? Jeśli świadomie rysuje na stole, pozwól mu go umyć. Tylko nie przesadzaj. Idealnie, poród powinien być postrzegany jako błogosławieństwo, a nie kara.
-
Limit czasu (przerwa). Dziecko może siedzieć w oddzielnym pokoju lub na fotelu w cichym kącie i myśleć o swoim niewłaściwym postępowaniu. Spróbuj znaleźć miejsce, w którym nie ma telewizora, zabawek ani komputera. Nie możesz zamknąć go w ciemnym pokoju, aby nie zaszkodzić psychice. Ilość czasu poświęcanego na przerwę zależy od ciężkości „przestępstwa” i wieku dziecka. Ogólna zasada: około jednej minuty rocznie. - Osobiste przeprosiny. Prosić o wybaczenie od tego, którego obraził, jest nie tylko konstruktywną karą dla dziecka, ale także przygotowaniem do dorosłości. Jeśli dziecko odetnie kwiaty w sąsiednim kwietniku, przeproś go. Aby uzyskać dodatkowy efekt, pozwól dziecku wyczyścić kwietnik w sobotę.
- Ignorowanie Dzieci często oddają się dorosłym. Nie poddawaj się prowokacji. Wyjaśnij dziecku, że jeśli nadal będzie wredny, nie będziesz z nim rozmawiać. W przypadku przedłużającej się histerii możesz wyjść z pokoju dziecinnego, przestać komunikować się z dzieckiem, aż skończy się skandal. Bądź ostrożny, ponieważ długotrwałe pozbawienie rodzicielskiej miłości zamienia się w tortury. Czytamy również: jak odpowiedzieć na kaprysy dziecka
- Testowanie z własnego doświadczenia. Pozwól dziecku upewnić się, że jest ono zgodne ze swoim doświadczeniem. Przebiegł przez kałuże - w wyniku sprężystego nosa i leżenia w łóżku. Ale powinieneś znać miarę konsekwencji konsekwencji negatywnych działań, aby dziecko nie wyrządziło sobie żadnej realnej szkody.
- „Tymczasowe aresztowanie”. Jeśli nastolatek popełnił poważne przewinienie, możesz ograniczyć jego komunikację z przyjaciółmi: nie zezwalaj na urodziny lub przyjęcie. Nie można stale stosować tego rodzaju konstruktywnych kar, ponieważ w okresie dojrzewania bardzo ważne są przyjazne stosunki z rówieśnikami.
- Bajka zamiast kary. Aby poznać zasady zachowania, przeczytaj opowieści dziecka, które pozwolą mu zrozumieć i poczuć, że inni mają takie doświadczenia i problemy. Dzięki bajecznym obrazom dzieciom oferowane są wyjścia z trudnych sytuacji, sposoby rozwiązywania konfliktów. Na końcu każdej historii bohater (a zatem dziecko) rozumie, że nie można tego dłużej robić. Czytamy artykuł: wpływ bajek na rozwój dzieci
Czytamy również: Dlaczego nie możesz dać klapsa dziecku - 6 powodów
Czy kara fizyczna jest dopuszczalna?
Być może żaden temat wychowywania dziecka nie wywołuje tak gorącej dyskusji, jak kara fizyczna. Wielu nauczycieli i psychologów wypowiada się przeciwko niemu jednomyślnie, wierząc, że biczowanie rodzi jedynie lęk i urazę u dorosłych u dziecka. Aby uniknąć klapsów i kajdanek, dzieci stają się podejrzane i uczą się kłamać.
To prawda, że konieczne jest rozróżnienie między systematycznym biciem dzieci pasem oficerskim z klamrą a reakcją dorosłych na niebezpieczne zachowanie dziecka. Z pewnością można było zobaczyć, jak przerażona matka klapsa swojemu dziecku, które wbiegło na ruchliwą autostradę i prawie wpadło pod koła samochodu. W takich ekstremalnych przypadkach fizyczna ekspozycja zwykle nie szkodzi dziecku, ponieważ nie powoduje upokorzenia.
Czytamy również: Bardzo proste sposoby pokazania dzieciom, że je kochasz.
Jak karać dzieci, to zależy tylko od ich rodziców. Najważniejsze jest, aby zrobić to poprawnie i konstruktywnie. Nie sięgaj zbyt daleko w działania dyscyplinarne, lepiej wyjaśnić dziecku, bez krzyku i kar fizycznych, dlaczego zachowywał się niewłaściwie, a wtedy cię zrozumie.
Czytamy również:
- Dlaczego nie możesz pokonać dziecka - konsekwencje fizycznej kary dzieci
- 7 rażących błędów rodziców podczas kłótni z dziećmi
- Jak ukarać dziecko
- Czy konieczne jest ukaranie dziecka za 3 lata?: opinia rodziców i psychologa
Wybór samouczków wideo: jak karać dzieci za nieposłuszeństwo
[sc: reklamy]
Najbardziej odpowiednią karą jest praca naprawcza. Tak więc w trakcie pracy dziecko może myśleć o tym, co zrobił. I oczywiście to się więcej nie powtórzy.
Zdarza się, że karzę moje dziecko, ale przez krótki czas i zwykle na tablecie. Dla dziecka jest to najgorsze. Więc nie jest szczególnie niegrzeczny.
Nie jestem zwolennikiem długich kar, ponieważ nie doprowadzi to do niczego dobrego, a jedynie pogorszy sytuację. Karzę przez chwilę i słodycze.
Najlepiej jest ukarać dziecko za rzeczy, które są mu bliskie. Mój nie może żyć bez komputera. To właśnie wina dziecka. I dobrze o tym wie.
Staram się nie karać dziecka, ale po prostu wyjaśnić mu słowami, czego nie zrobił, co najlepiej zrobić i dlaczego nie warto tego robić. Jest to o wiele bardziej skuteczne niż kara.
Kobieta powiedziała wszystko poprawnie o gazecie. Do tego doszło, ponieważ Nie mogę uderzyć mojej córki, rozumiem, że zranię. Cóż, i jak zawsze w przypadku Kamarowskiego, zgadzam się.
Julia Borisowna Gippenreiter w książce jest bardzo dobrze i szczegółowo opisała, jak narysować granice z dzieckiem bez uciekania się do kary.