Jak podnieść cechy prawdziwego mężczyzny u chłopca

Aby prawdziwy mężczyzna wyrósł z małego chłopca, musisz dużo wysiłku. Że chłopiec powinien dorosnąć zdrowo i dobrze się uczyć, w tym przypadku nie będzie mowy. To oczywiste. Rozmowa skoncentruje się na psychologicznej stronie edukacji, a także na niuansach i subtelnościach pedagogicznych, które pomagają uformować prawdziwe męskie cechy u dziecka.

Niektóre współczesne niuanse wychowywania chłopców

Jeden z najważniejszych warunków podczas wychowywania dziecka (niezależnie od tego, czy jest to chłopiec czy dziewczynka) - obecność dorosłego w pobliżu. Dzieciak stara się naśladować dorosłego i brać od niego przykład. Przede wszystkim takim przykładem dla chłopca powinien być mężczyzna. Lepiej jest, jeśli jest to ojciec, ale może być starszy brat, dziadek, wujek, nauczyciel, a nawet zupełnie obcy.

Problem polega jednak na tym, że obecnie najczęściej dziecko jest otoczone nie przez mężczyzn, ale głównie przez kobiety. Nauczycielki w przedszkolu to kobiety. Większość nauczycieli również. Lekarze dziecięcy to znowu kobiety. Ponadto wielu chłopców dorasta obecnie w rodzinach samotnie wychowujących dzieci, a w większości przypadków obok matki, a nie ojca.

Ale nawet jeśli rodzina jest kompletna, nie jest faktem, że chłopiec będzie obok taty. Wielu ojców nie chcę wychowywać syna, biorąc pod uwagę, że matka powinna się w to zaangażować. Inni ojcowie ze względu na swoją infantylność nie są w stanie w pełni wychować swoich synów. Jeszcze inni są tak zajęci pracą, że nie mają wystarczająco dużo czasu i energii na nic innego. Dlatego, chcąc nie chcąc, wychowywać syna i starać się, by dorósł jako prawdziwy mężczyzna, jest jego matką.

Czym różnią się chłopcy od dziewcząt?

To pytanie nie jest tak proste, jak mogłoby się wydawać. Do niedawna uważano, że oprócz pierwotnych cech płciowych nie ma innych różnic między nowonarodzonymi dziewczętami i chłopcami. Jednak ostatnie badania wykazały, że jest to dalekie od przypadku. Od urodzenia dziewczynki i chłopcy różnią się wieloma cechami fizjologicznymi i psychologicznymi. Dzięki tym oznakom chłopcy i dziewczęta rozwijają się od samego początku życia na różne sposoby.

Testosteron we krwi u chłopców to znacznie więcej niż u dziewcząt. Ale estrogen, wręcz przeciwnie, jest bardziej u dziewcząt. Mózg działa inaczej u chłopców i dziewcząt. Kiedy dziewczyna podejmuje decyzję lub wykonuje działanie, w tym przypadku działają na nią obie półkule mózgu.U chłopca znajdującego się w dokładnie takiej samej sytuacji zaangażowana jest tylko prawa półkula.

Dlatego psychologia i postrzeganie świata u chłopców i dziewcząt są znacznie różne. Chłopcy są znacznie bardziej narażeni na awarie. Ponadto często popełniają wypadki i przestępstwa. Z tego samego powodu chłopcy mają trzy razy więcej samobójstw i prób samobójczych niż dziewczęta.

Jest to dalekie od wszystkich nieodłącznych cech psychologicznych chłopców. Aby prawidłowo wychować chłopca, musisz wiedzieć:

• Ze względu na cechy układu nerwowego i słuchu chłopcy nie mogą długo wytrzymywać wysokich dźwięków. Niskie tony są przez nich postrzegane znacznie lepiej. Przede wszystkim matka powinna wziąć to pod uwagę i starać się nie podnosić głosu na swoim synu. Kiedy matka krzyczy, dziecko nie myśli o znaczeniu słów wypowiedzianych przez matkę, ale o tym, jak lepiej chronić się przed wysokim głosem matki;
• Dla chłopców zawsze ważne jest, jak ocenia się ich aktywność. Ponadto ocena powinna być możliwie jak najbardziej szczegółowa i „ułożona na półkach”;
• Chłopcu, w przeciwieństwie do dziewczynki, znacznie trudniej jest przestrzegać niektórych stereotypów: zasad postępowania, codziennej rutyny, porządkowania się;
• Praca fizyczna jest dla chłopców znacznie łatwiejsza niż praca umysłowa.

Wszystko to należy wziąć pod uwagę przy wychowywaniu chłopców.

Jak wychować chłopca: ogólne zasady

Przez cały czas swojego istnienia ludzkość wymyśliła wiele sposobów edukacji chłopców. Istnieją metody słowiańskie, kozackie, spartańskie, niemieckie, skandynawskie - nie można ich wszystkich policzyć. Pomimo różnic w metodach edukacyjnych, wszystkie te metody mają jedną wspólną cechę: stworzyć prawdziwego mężczyznę z chłopca. Porozmawiajmy o tym bardziej szczegółowo (oczywiście dostosowane do czasu, w którym żyjemy).

Po pierwsze, dotykamy ogólnych zasad edukacji:

• Jest to bardzo ważne, gdy dziecko ma poczucie własnej wartości. To tworzy w nim niezależność. Oczywiście należy upewnić się, że to uczucie nie przekształci się w dziecinną tyranię i tyranię nad rodzicami;
• Począwszy od bardzo młodego wieku, należy uświadomić chłopca, że ​​każda rozpoczęta działalność musi być zawsze prowadzona do końca;
• Chłopiec musi uprawiać sport. Sport daje wiele: rozwija wytrzymałość fizyczną i zręczność, zwiększa samodyscyplinę, a to, co jest powszechnie nazywane „uczuciem łokcia” (szczególnie w sportach zespołowych), uczy, jak z godnością przetrwać porażki, a nie napawać się pokonanym przeciwnikiem;
• Jedną z głównych zalet prawdziwego mężczyzny jest poczucie odpowiedzialności za bliskich mu ludzi, a także za pracę, którą wykonuje. Tego uczucia dziecka należy nauczyć od najmłodszych lat. W przeciwnym razie pojawi się w zamian dziecinny egoizmktóra następnie rośnie w samolubstwo dorosłych;
• Innym poczuciem, że musisz uczyć dziecko od najmłodszych lat, jest litość. Jest to bardzo konieczne uczucie dla ukształtowania prawdziwej męskiej postaci: obejmuje miłość, współczucie, chęć pomocy innej osobie i wiele więcej.

Od zasad ogólnych do szczegółowych zasad

1) Synowi należy dać jak najwięcej swobody. Należy zrozumieć: wolność nie jest przyzwoleniem. Zawsze powinny istnieć pewne uzasadnione ograniczenia. Jest źle, gdy takie ograniczenia stają się prawie całkowitym zakazem.

Fraza: „Nie biegnij szybko - złam kolano”, „Nie wspinaj się - upadniesz”, „Nie dotykaj - sam się skrzywdzisz”, „Nie rób tego - my sami” i tym podobne, chłopiec powinien słyszeć jak najmniej. Wykształcenie nadmiernej staranności, dokładności, ostrożności, roztropności prawie na pewno doprowadzi do wypaczenia jego męskiej natury. Stanie się niepewny, boi się wszystkiego, może rozwinąć choroby nerwowe, jąkaniealergie, często może zachorować. Wychowany w duchu „nie” chłopiec nie jest w stanie stawić czoła słabym ani dziewczynie, aby odeprzeć przestępcę.Trudno będzie mu przezwyciężyć trudności i dążyć do osiągnięcia rozsądnych celów, tj. Dorośnie nie jako prawdziwy, ale jako infantylny człowiek.

2) Chłopiec powinien mieć pozytywny przykład, który naśladowałby. Począwszy od trzeciego roku życia chłopiec z racji swojej natury oddala się od matki i próbuje zbliżyć się do otaczających go mężczyzn. Kiedy dziecko ma sześć lat, komunikacja z mężczyznami staje się dla niego koniecznością. W tym wieku stara się naśladować mężczyzn, stara się powtarzać słowa, naśladuje ich zachowanie itp. Ojciec jest najlepszym przykładem do naśladowania. Dlatego tata powinien spędzać jak najwięcej czasu ze swoim synem.

Ale współczesna rzeczywistość jest taka, że ​​często nie ma ojca i dziecka i nie może tak być, ponieważ dziecko dorasta w niepełnej rodzinie. W takim przypadku matka musi spróbować, aby jej syn przynajmniej od czasu do czasu komunikował się z innym mężczyzną: dziadkiem, wujem, innym krewnym. Lub, opcjonalnie, oddaj małego syna do koła lub sekcji sportowej, gdzie trenerem jest mężczyzna. Z oczywistych powodów próba wprowadzenia dziecka do „dziwnego wuja” jest wysoce niepożądana.

Alternatywnie możesz zastąpić prawdziwego mężczyznę fikcyjnym. W tym celu psychologowie dziecięcy zalecają znalezienie postaci z książki lub filmu o prawdziwych męskich cechach. A jeszcze lepiej, dziadek lub inny krewny odważnie walczy na froncie lub heroicznie pracuje. Zawieszając portret na ścianie, matka musi rozmawiać o tej postaci lub dziadku tak często, jak to możliwe, dyskutować o swoich działaniach z synem, dyskretnie porównując te działania z działaniami jego syna. Dobrowolnie lub mimowolnie chłopiec porówna siebie i swoje działania z działaniami bohatera książki lub bohaterskiego dziadka, co pomoże mu ukształtować jego prawdziwe męskie cechy.

3) Aby wykształcić prawdziwego mężczyznę, potrzebna jest sprzyjająca rodzinna atmosfera. Każde dziecko potrzebuje wzajemnego zrozumienia, miłości, szacunku, harmonii w rodzinie. Wyimaginowana lub prawdziwa surowość ojca w stosunku do syna powinna mieścić się w rozumie. Ojciec, jak matka, powinien być łagodny dla swojego syna. Czyniąc to, nie zepsuje dziecka, ale wręcz przeciwnie, pomoże mu wyrosnąć kochającym, wrażliwym, nieskomplikowanym, zdolnym do okazywania współczucia.

4) Chłopiec nie powinien bać się wyrażać tego, co czuje. Otwarte wyrażanie uczuć jest bardzo ważne dla kształtowania charakteru. Jeśli chłopiec chciał płakać - pozwól mu płakać i nie obwiniaj go za to, że „nie jest jak mężczyzna”. Przeciwnie, musimy zrozumieć: w ten sposób dziecko wyjaśnia, że ​​nie czuje się dobrze. Empatia, pocieszenie i wspólne próby wyjaśnij przyczyny płaczu - To znacznie lepsze niż wyśmiewanie i wyrzucanie.

To samo dotyczy radości dziecka. Nieuzasadnione jest odrzucanie śmiechu dzieci lub w ogóle nie zwracanie na nie uwagi. Przeciwnie, trzeba dzielić radość z synem, zdając sobie sprawę, że najprawdopodobniej jest dumny ze swoich pierwszych męskich sukcesów i zwycięstw. Wspólna radość z tej okazji budzi zaufanie do chłopca, co jest ważne dla ukształtowania prawdziwej męskiej postaci.

5) Nie bój się otwarcie przyznać do swoich błędów. Zdolność do powiedzenia sobie „jestem w błędzie” i przeprosiny za to, że się mylę, to kolejna ważna cecha męskiej postaci. Mama i tata nie powinni bać się, że otwarte i szczere przyznanie się do krzywdy, zanim ich syn zaszkodzi mu i porzuci władzę rodzicielską w oczach jego synów. Przeciwnie, pomoże mu to na wiele sposobów: widząc, że jego rodzice są szczerzy i gotowi prosić o przebaczenie, jego syn, biorąc przykład z nich, dorośnie również zdolny do uświadomienia sobie swoich błędów i proszenia o przebaczenie.

6) Chłopiec musi nauczyć się empatii. Pomaganie rodzicom lub przyjaciołom, dawanie starszej kobiecie miejsca w autobusie, karmienie ptaków lub bezdomnego kotka to podstawowe oznaki empatii i współczucia. Rola rodziców w tym przypadku jest niezwykle ważna.Konieczne jest wyjaśnienie dziecku, że nie ma w tym nic specjalnego i zawsze powinien to robić, ponieważ są to działania prawdziwego mężczyzny.

7) Wychowanie w chłopcu odwagi i odwagi. Dziecko powinno nauczyć się tych cech charakteru od wczesnego dzieciństwa. Aby chronić słabych, nie bać się silnych, nie bać się ciemności, odważnie znosić ból - wszystko to są przejawy męskiej odwagi, z której następnie powstanie odwaga i odwaga prawdziwego człowieka. Nie powinieneś robić tragedii z faktu, że czasami twój syn wraca do domu ze złamanym nosem: walka o chłopca jest bardzo ważnym elementem samokształcenia, to on kształtuje w nim wytrzymałość i odwagę. Obowiązkiem rodziców (zwłaszcza ojca) jest ustalenie przyczyn walki, a jeśli syn walczył o słuszną przyczynę, pochwal go, wyjaśniając, że lepiej jest spróbować bez walki następnym razem.

8) Chłopca należy zaszczepić poczucie piękna. To uczucie jest absolutnie konieczne dla prawdziwego mężczyzny, w przeciwnym razie może wyrosnąć na „jednostronne” stworzenie o silnych mięśniach, ale wadliwej duszy. Należy starać się, aby od wczesnego dzieciństwa chłopiec potrafił rozróżniać między pięknym a brzydkim - zarówno wokół siebie, jak i we własnej duszy. Po poznaniu takich różnic wyrósł na mężczyznę zdolnego docenić piękno przyrody, obrazów, kobiet, muzyki itp.

Czytamy również: Szczepienie dobrym smakiem: jak rozwinąć u dziecka poczucie piękna

9) Konieczne jest nauczenie dziecka, jak korzystać ze sprzętu. Biorąc pod uwagę, że we współczesnym życiu technologia odgrywa bardzo ważną rolę, prawdziwy mężczyzna powinien ją zrozumieć. Oczywiste jest, że nie powinieneś wymagać od dziecka szczególnie głębokiej wiedzy na temat komputera, pralki lub samochodu, ale podstawowa wiedza w tej dziedzinie jest niezbędna. Tutaj znowu przykład papieża jest bardzo ważny, który powinien tak często, jak to możliwe, wraz z synem naprawiać uszkodzone urządzenia i sprzęt gospodarstwa domowego, jednocześnie wyjaśniając, co jest w nich ułożone i jak.

10) Dziecko powinno otrzymać prawidłową edukację seksualną. Jest to również bardzo ważny warunek formacji przyszłego człowieka. Przede wszystkim chłopiec potrzebuje ucz właściwej higieny: Oczywiście byłoby lepiej, gdyby ojciec zaczął uczyć tego dziecka. Następnym zadaniem rodziców jest wyjaśnienie synowi, że jest mężczyzną, a dziewczynki są płci przeciwnej.

Co więcej, ogólne wyjaśnienia tutaj nie wystarczą. Bardzo ważne jest nauczenie chłopca, jak prawidłowo zachowywać się z przedstawicielami płci przeciwnej - dziewczynkami. W wieku 10-12 lat chłopcy muszą znać ogólne informacje na temat tego, jaką płeć i prokreacja. Ponadto powinni porozmawiać o zmianach w intymnym planie, który im się przydarzy, i wyjaśnić, że jest to naturalny proces i etap dorastania każdego mężczyzny.

Oczywiste jest, że są one dalekie od wszystkich wymagań dotyczących wychowywania chłopców. Ktoś może dodać własne wymagania i zasady, które powinny również pomóc zapewnić, że z chłopca wyrasta pełnoprawny mężczyzna.

Cechy wychowywania chłopca od urodzenia do okresu dojrzewania

1. Od urodzenia do 3 lat. Zanim dziecko skończy trzy lata, jego płeć nie ma większego znaczenia. Zarówno chłopiec, jak i dziewczynka wychowywani są niemal identycznie. W tym okresie dziecko jest bardziej z mamą niż z tatą. Matka dziecka karmi się, troszczy się o niego, zapewnia mu komfort i bezpieczeństwo. Pierwsze słowa i pierwsze kroki, chłopiec i dziewczynka wymawiają i robią to samo.
2. Od 3 do 4 lat. Od trzeciego roku życia dzieci są w stanie rozróżniać między tatą a mamą, wujek od ciotki - to znaczy, że potrafią rozróżnić wszystkich wokół siebie według płci. Tutaj rodzice muszą już zwracać szczególną uwagę na swojego syna - to znaczy kształcić w nim takie męskie cechy, jak siła, wytrzymałość, zręczność, odwaga. Jak dotąd chłopiec może grać zarówno w „chłopięce”, jak i „dziewczęce” zabawki. Nie należy się tego obawiać: w żaden sposób nie wpłynie to na kształtowanie jego męskiego charakteru.
3. Od 5 do 7 lat. Ten okres wiekowy niewiele różni się od poprzedniego. Nadal najważniejszą rzeczą dla dziecka (niezależnie od tego, czy jest on chłopcem czy dziewczynką) jest opieka rodzicielska, czułość i przywiązanie. Chociaż od czasu do czasu należy przypomnieć chłopcu, że jest chłopcem, a nie dziewczynką. Dzięki temu przypomnieniu chłopiec staje się świadomy siebie jako mężczyzny i w wieku siedmiu lat zwykle odsuwa się emocjonalnie od matki i zbliża się do ojca.
4. Od 8 do 10 lat. Zwykle w tym wieku chłopiec ostatecznie wierzy, że jest mężczyzną. Rodzice mają tu do odegrania szczególną rolę. Powinni starać się zachować dotychczasowe zaufanie między nimi a synem, co jest bardzo przydatne, gdy syn staje się nastolatkiem. Bliżej 10 lat chłopiec może być agresywny, niegrzeczny wobec rodziców i postępować wbrew nim. Nie należy się tego obawiać: w ten sposób syn pokazuje instynktowne oznaki mężczyzny - podtrzymuje swoją opinię i swoje terytorium.
5. Adolescencja. Wychowanie nastoletniego syna jest dla niego celowym wpajaniem mu wielu podstawowych męskich cech: odpowiedzialności za jego słowa i działania, uczciwości, odwagi itp. Rola rodziców wciąż ma niemałe znaczenie, ale jednocześnie nastoletni syn stara się już oderwać pod opieką rodziców, spędzając dużo czasu z rówieśnikami i przyjaciółmi. W okresie dojrzewania chłopiec zwykle przejawia cechy, które zostały w nim wcześniej określone. Dlatego tak ważne jest kształcenie prawdziwego mężczyzny w chłopcu od bardzo młodego wieku.

[sc name = ”rsa”]

Typowe błędy w wychowywaniu chłopca

Oczywiście w tak złożonej sprawie, jak wychowanie chłopca cech prawdziwego mężczyzny, nie można obejść się bez błędów. Nie trzeba się tego bać: błędy muszą być znane, aby nie powtórzyły się w przyszłości. Oto lista najczęstszych błędów rodzicielskich:

• Manifestacja nadmiernej surowości: rodzice wierzą, że w ten sposób mogą podnieść męskość u swojego syna. Takie podejście pedagogiczne może prowadzić do tego, że dziecko zamyka się, staje się agresywne lub zaczyna kłamać. Ponadto może rozwinąć się zaburzenia układu nerwowego (tiki, skurcze, jąkanie, drgawki);
• Dopasowywanie dziecka do fikcyjnego „ideału” bez uwzględnienia jego indywidualnych cech;
• Pobłażanie kaprysom i egoistycznym skłonnościom dziecka, w wyniku których mogą się w nim kształcić nie prawdziwe męskie cechy, ale egoizm i infantylność;
• Niespójność, czyli innymi słowy, wyrzuty i pochwały za popełnienie tego samego aktu. W ten sposób rodzice pomagają synowi przestać rozróżniać, co jest dobre, a co złe, co jest dobre, a co złe;
• Częste kłótnie rodzicielskie w obecności syna;
• Niespójne zachowanie rodzicielskie, wyrażone tym, że jeden z nich zabrania dziecku wszystkiego, a przeciwnie - zbyt wiele;
• Częsta krytyka syna i jego porównanie z innymi dziećmi nie jest na korzyść dziecka;
• Narzucanie negatywnych postaw, takich jak „Nie odniesiesz sukcesu”, „Nie wiesz, jak coś zrobić”, „Żadna dziewczyna nie będzie z tobą przyjaźnia”, itd. W rezultacie dziecko może w to uwierzyć i przestać się rozwijać intelektualnie, fizycznie i duchowo;
• Ignorowanie roli wychowania fizycznego i nadmierny nacisk na naukę. Najbardziej poprawnym podejściem w tym przypadku jest rozsądna alternatywa obu. Siła i wytrzymałość są dalekie od najnowszych cech męskiej osobowości.

Czytamy również: 7 złych wskazówek na temat wychowywania chłopca

Oczywiście po okresie dojrzewania życie się nie kończy. Chłopiec staje się młodym. Jednak wychowanie chłopca i wychowanie młodego człowieka to pod wieloma względami dwa różne tematy.

Czytamy również:

• Wychowywanie syna. Dodatek dla ojca
• TOP 10 instrukcji, które ojciec powinien przekazać swojemu synowi
• Jak nie wychowywać maminsynek

Rada Pavla Rakova: Jak wychować prawdziwego mężczyznę od chłopca