Dlaczego dziecko nie przyjmuje żadnego z krewnych i komunikuje się tylko z mamą

Dziecko ma z natury bliski związek z matką, odczuwa ciepło, bicie serca i jej bezgraniczną miłość jeszcze przed narodzinami. Przez długi czas dziecko uważa swoją matkę za część siebie, gwaranta własnego bezpieczeństwa i wygody. Prawie każda matka zna odczucia, gdy wszędzie biegnie za nią mały ogon, boleśnie reagując nawet na wycieczki do łazienki i toalety. Zdarza się, że dziecko nie pozwala nikomu blisko niego, z wyjątkiem swojej matki. Czy takie zachowanie jest normalne i jak wzbudzić u dziecka niezależność i zaufanie do krewnych?

Moja mama. Kim jesteś?

Dziecko poniżej trzech lat żyje i rozwija się z pomocą swojej matki, doświadcza jej emocji i nastroju.

Dziecko do roku nauki uczenia się, jak ufać światu przez matkę, wybierając go jako przedmiot swojej miłości. Dla szczęścia dziecko nie musi być głodne, czuć się komfortowo i czuć opiekę i szacunek matki. Wielkim przywiązaniem jest zdrowy stan okruchów. Niepokój powinien wywoływać odwrotne uczucia dziecka, które wskazują na problemy w rozwoju umysłowym.

Oczywiście nie jest łatwo, gdy dziecko nie pozwala ci odejść na sekundęrzucanie napadów złości, gdy tylko znikniesz z pola widzenia. Bądź cierpliwy, psychologowie twierdzą, że im silniejsze dziecko w pierwszym roku życia jest przywiązane do matki, tym bardziej niezależne będzie po dwóch latach.

Często niepokój rodzica jest spowodowany odrzuceniem przez dziecko krewnych. Wczoraj twoje dziecko uśmiechnęło się do babci i wkrótce spotkało ją z płaczem. W pierwszych miesiącach życia dziecko nie może zakładać, że jego matka może oddać je w ręce nieznajomego. I wszyscy, których nie widzi dłużej niż dwa lub trzy dni, automatycznie stają się obcymi. Dziecko nadal koncentruje się na mamie, buduje z nią relację i jeszcze nie potrzebuje innych. Genetycznie ustalono, że dziecko uważa tylko najbliższych w swoim otoczeniu, ponieważ życie codziennie spotyka go z wieloma nieznajomymi, nawet podczas spaceru. Dziecko w wieku poniżej pięciu miesięcy może już zostać z tymi, którzy z nim mieszkają stale. I do roku zgodzić się komunikować z ludźmi, których lubi, jeśli jest przekonany, że nie stanowią zagrożenia. Ale to może się nie zdarzyć, ponieważ rozwój umysłowy każdego dziecka jest indywidualny.

Rozwój załączników

Noworodki mogą komunikować się z każdą osobą o pozytywnych poglądach. Oczywiście pociągają ich mama, ale inni ludzie nadal nie budzą niepokoju. Po sześciu miesiącach wzrasta sympatia dziecka do matki, która odróżnia ją od masy wszystkich ludzi, szukających ochrony. W tym wieku powstaje strach przed nieznajomymi, samoobrona.

Do roku miłość dziecka do bliskich może się zmienić, oczywiście nie dotyczy to matki.Dziecko może nagle zmienić nastawienie do taty, babci i innych krewnych, z którymi ostatnio miał bliskie kontakty.

Dziecko w wieku dwóch lub trzech lat może zarówno wykazać się niezależnością, jak i przystosowaniem społecznym, i nagle przejść na hiper-przywiązanie. W tym wieku możemy już mówić o przyczynach tego zachowania i ich korekcie.

Czytamy również: Jak dziecko traktuje matkę, rodzinę i nieznajomych w zależności od wieku (od urodzenia do roku)

Powody hiper-przywiązania

W sytuacjach, gdy dziecko jest bardzo przestraszone lub zostaje z nieznaną nianią wysłaną do przedszkola, żądanie matki i odmowa komunikacji z innymi są zrozumiałe. Jeśli dziecko dramatycznie zmieniło swoje przywiązania do krewnych i wymaga komunikacji tylko z matką, powinieneś znaleźć powody.

1. Nadmierna opieka nad mamąkiedy nie pozwala dziecku odejść o krok od siebie. Dziecko jest po prostu przyzwyczajone do bycia w pobliżu, w nieprzyjemnej sytuacji, czuje się niechronione, widzi niebezpieczeństwo, zarówno w otaczającym życiu, jak i w innych ludziach.
2. Utrata bliskiej osobykiedy osoba, która zbliżyła się do dziecka, w związku z przeprowadzką, rozwód, możliwe tragiczne wydarzenia, wypadła z życia dziecka. Dziecko podświadomie rzutuje sytuację na matkę, więc boi się jej stracić.
3. Obojętność i okrucieństwo. Jeśli na przykład ojciec wykazuje nadmierną sztywność w nauce, dziecko szuka ochrony przed matką.
4. Konflikty, stresy, obawy. Jeśli dziecko ma negatywne emocje, wspomnienia związane z ludźmi, którzy kiedyś byli blisko niego, będzie również szukał ochrony swojej matki.

Pokonanie problemu

Jeśli przywiązanie dziecka do mamy stanie się bolesne, zwróć uwagę na następujące wskazówki.

• Spokojna Staraj się unikać konfliktów i negatywnego nastroju w rodzinie. Dziecko, jak nikt, ostro reaguje na zachowanie rodziców i bliskich mu osób. Niech twoje dziecko będzie świadome spokoju i łatwości komunikacji z każdym członkiem rodziny;
• Bezpieczeństwo w domu. Upewnij się, że środowisko nie staje się jak pole minowe dla dziecka, zabezpieczyć domusuń niebezpieczne przedmioty. Pozwoli to dziecku spokojnie odkrywać przestrzeń wokół i nie usłyszeć niekończących się „niebezpiecznych”, „nie idź”. Rzeczywiście, nawet jeśli ukochana babcia wiecznie powtarza niebezpieczeństwo, dziecko postanowi zastąpić komunikację z matką, kierując się instynktem samozachowawczym;
• Stopniowe odstawianie od piersi. Nie zostawiaj nagle dziecka krewnym, jeśli jest kategorycznie przeciwny i zaczyna wpadać w histerię. Przyzwyczajaj go stopniowo, pozwól matce najpierw odejść na 10-15 minut, a następnie zwiększ czas nieobecności, aż dziecko zrozumie, że jest bezpiecznie i przyjemnie z innymi członkami rodziny. Najważniejsze jest to, że krewni pozostający z dzieckiem biorą czynny udział w grach, karmieniu, kąpieli, dzięki czemu dziecko czuje się troskliwie i nie nudzi;
• Czekać. Odłóż iść do pracy, nie wysyłaj dziecka do przedszkola, nie zatrudniaj niani na okres adaptacji okruchów. Uzależnienie od matki osłabnie i możesz zwolnić czas dla siebie, ale na razie nie powinieneś ranić psychiki dziecka;
• Powrót. Przybywając do domu, matka musi okazać całą swoją czułość wobec dziecka, aby dziecko zrozumiało, że nic się nie zmieniło, a matka jest w pobliżu.

Pamiętaj, że nie należy przesadzać z uwagą i kontaktami z dzieckiem. Nie musisz dzwonić do niego w nieskończoność, gdy jesteś nieobecny, rozmawiając przez Skype ze swoim dzieckiem podczas pracy. Uświadom sobie własne uczucia i myśli, może sam nie chcesz puścić dziecka.

Uważaj na dziecko, bądź cierpliwy i przyjazny. Chwile czułości dziecka przemijają, być może już niedługo spóźnisz się z czasem, kiedy dziecko tak bardzo potrzebowało twoich uścisków i uczuć. Pielęgnuj chwile spędzone razem, ponieważ dzieci rosną tak szybko.

Czytamy również: Dlaczego dziecko źle się zachowuje wobec swojej matki, a także u innych?

Konsultacja edukatora społecznego Kroter N.A.

Co zrobić, gdy dziecko jest przywiązane i nie pozwala matce odejść, nikogo nie rozpoznaje i nie nawiązuje kontaktu z innymi dziećmi? Niektóre rekomendacje pedagoga społecznego Kroter N.A.

[sc name = ”rsa”]

1. Przede wszystkim spróbuj zawęzić krąg przyjaciół, rozmawiając w domu (na własnym, znanym i bezpiecznym terytorium) lub na spacerze z jednym lub dwojgiem dzieci i ich matkami. Spotykaj się z nimi regularnie, aby Twoje dziecko przyzwyczaiło się do nich. Nie namawiaj swojego dziecka, aby do nich dołączyło, pozwól innym dzieciom bawić się w pobliżu. Pozwól dziecku obserwować je z boku przez jakiś czas. Stopniowo przyzwyczai się do nich, do ich obecności i może chcieć nawiązać kontakt. Trzymaj się blisko niego. Spróbuj wziąć udział w grach dla dzieci w piaskownicy, pokazując dziecku, że te „obce” dzieci i dorośli są bezpieczne. Kiedy strach przed innymi ludźmi mija, po pewnym czasie (tydzień, miesiąc) możesz zacząć stopniowo poszerzać krąg „znajomych”. Prawie wszystko zależy od twojego zachowania: nie nalegaj, aby dziecko bawiło się z dziećmi, a zwłaszcza nie nakłaniaj go do pozostania z osobami z zewnątrz. Niech poczuje (nie słowami, ale czynami), że ją kochasz i zawsze tam jesteś. To da pewność i niezależność. Pozwól swojemu dziecku upewnić się, że komunikacja z innymi ludźmi jest jego własnym wyborem, jego wolą, pragnieniem, a nie pragnieniem „uwolnienia się” od niego na pewien czas i prowadzenia własnej działalności.
2. Pamiętaj, aby pamiętać zasadę: w żadnym wypadku nie karcić ani nie karać dziecka za to, że nie chce rozstać się z matką. Nie jest kapryśny, ale szuka bezpieczeństwa. Tylko wtedy, gdy matka będzie zachowywać się spokojnie, pewnie i konsekwentnie, dziecko będzie w stanie się uspokoić i zacząć od niej odchodzić, całkowicie normalnie reagując na jej odejście i nieobecność.
3. Aby ułatwić rozstanie i spotkanie z dzieckiem, matka musi najpierw zdecydować! To jest najważniejsze. Mama może zdecydować się na pracę z różnych powodów, ale bez względu na wybór, nie rób sobie wyrzutów. Dobrze, jeśli twoja decyzja została zatwierdzona przez wszystkich członków rodziny, ale nawet jeśli ma to tylko subiektywne powody, nie torturuj się wątpliwościami i poczuciem winy. Małe dzieci są wyjątkowo podatne na matczyny nastrój.
4. Stopniowo przyzwyczajaj dziecko do krótkiej nieobecności matki. Opuszczając pokój najpierw na 1-2 minuty, a następnie wydłużając czas nieobecności, ale wracając, zanim dziecko zacznie płakać. Takie eksperymenty najlepiej wykonywać, gdy dziecko jest spokojne i zajęte czymś interesującym. Dziecko powinno przyzwyczaić się do faktu, że matka może odejść na krótki czas i na pewno do niego wróci. Przydatne będzie nauczenie dziecka od najmłodszych lat, że istnieją inne kobiety (matki, babcie) i, o ile to możliwe, pozostawienie dziecka na czas jego nieobecności.
5. Przed rozstaniem z dzieckiem zapewnij wszystko. Jesteś zdeterminowany? Doskonale! Teraz zastanów się nad najdrobniejszymi szczegółami gospodarstwa domowego, aby ani ty, ani dziecko, ani osoba, która z nim pozostanie, nie poczuje niepotrzebnych zmartwień, ale poczuje się spokojna i pewna siebie
6. Twórz rytuały powrotu. Rozważ rytuały całej rodziny dotyczące powrotu do domu, aby spotkanie nie przerodziło się w drugą serię koszmaru „matka odchodzi - matka przychodzi”.
7. Unikaj nadmiernej opieki i kontroli oraz brutalnych metod narażenia. Pozwól dziecku nauczyć się czegoś na podstawie własnego doświadczenia, a czasem wykazać się niezależnością i podejmować decyzje. Raduj się manifestacją niezależności, podkreśl ją. Dziecko, które odczuwa swoje mocne strony i możliwości, nie będzie już boleśnie reagować na nieobecność matki.
8. Zaangażuj ojca lub innych członków rodziny w opiekę i zabawy z dzieckiem, poszerzając jego krąg społeczny. Jednocześnie matka powinna zwracać większą uwagę na dziecko, zapewniając kontakt emocjonalny (czuły wygląd, delikatne dotknięcia, głaskanie, przytulanie), ponieważ bez tego nawet stała obecność matki w pobliżu nie zaspokoi emocjonalnych potrzeb dziecka.
9. Pamiętaj, że codzienne spacery w przyrodzie, gry na świeżym powietrzu na świeżym powietrzu będą bardzo przydatne dla dziecka i wzmocnią jego układ nerwowy.
10. Matki muszą uwolnić się od nadmiernego niepokoju i nauczyć się cieszyć życiem i swoim dzieckiem.
11. I zanotuj: wyrażenia z cząstką „nie” („nie podniosą”, „nie obrażą”, „nie jedzą”) najczęściej mają dla dzieci przeciwne znaczenie. Podobnie słowa „nie dotykaj, nie dotykaj” zachęcają dziecko do działania w drugą stronę. Lepiej jest stosować takie pozytywne sformułowania, jak dobre, dobre, miłosne, podobne i tym podobne.

Czytamy również: Dziecko nie pozwala swojej matce odejść o krok: co robić?