Dziecko zawsze mówi NIE! Jak mama może uratować jej nerwy?

Cześć wszystkim! Nazywam się Marina Romanenko i dzisiaj porozmawiamy o tym, co powinni zrobić rodzice, gdy ich dziecko nagle zacznie mówić NIE.

Dziecko mówi „nie” wszystkim: co z tym zrobić?

Sytuacja jest po prostu banalna. Naprawdę uwielbia jakieś danie i nagle zaczyna mówić NIE, nawet gdy jest głodny, nagle odmawia zakładania swoich ulubionych ubrań, wcale nie chce wyjść - mówi do wszystkich: „Nie!”

Co zatem należy zrobić, aby przekazać to jak najszybciej?

Dlaczego dziecko mówi „nie” wszystkim?

Z wielu powodów. W ten sposób bronią swojej opinii, swojego terytorium, swojego prawa do bycia tym, kim są. Czas szkolenia tej jakości rozpoczyna się za 2,5-3 lata.

Co powinni zrobić rodzice?

1. Zachowaj spokój, to tymczasowe

Musisz być tak spokojny, jak to możliwe i zrozumieć, że jest to okres przejściowy i minie. Oto twoje ukochane dziecko. Po prostu natura nacisnęła w nim taki przycisk, który każe mu powiedzieć: „Nie, nie, nie” na wszystko, aby zrekompensować resztę życia i nauczyć się być z jego własną opinią. I to jest bardzo ważne.

Dlatego odpowiadaj spokojnie.

2. Wstać wcześnie

Jest czas, kiedy dzieci zaczynają mówić NIE lub się z czymś nie zgadzać, co opóźnia dostęp do przedszkola i szkoły. W związku z tym możesz spóźnić się do pracy, a to zamienia się w bitwę przy wyjściu z domu.

Co powinno być zrobione? - Musisz wcześniej obudzić dziecko. Wiesz, wielu rodziców żałuje - śpi tak słodko, wczoraj poszedł spać tak późno - i budzą go jak zwykle.

W rezultacie, jak zwykle, wszystko ciągnie się, z tymi wszystkimi NO, z naszymi nerwami, ich nerwami, to się pogarsza i wszyscy się spóźniamy. Jesteśmy sfrustrowani, możemy zacząć krzyczeć, denerwować się lub obrażać nasze dziecko.

Obudź go proszę wcześniej. Jeśli obudzisz go wcześniej i będziesz miał margines czasu, będziesz bardziej spokojny w reagowaniu na jego liczne NIE.

Być może chętnie powie TAK, ale nie może w tym czasie, nie może!

Czytamy również: Jak obudzić dziecko w przedszkolu

3. Użyj humoru

Kolejny punkt, który rodzice powinni zrozumieć. NIE warto walczyć z humorem. Humor łagodzi wszelkie sytuacje konfliktowe, dlatego musisz tylko żartować.

Kiedy twoje dziecko nie chce się ubierać lub siada na podłodze i mówi: „Nigdzie nie pójdę!”, Powiedz mu na przykład:

„I nie zapominaj, że dziś się nie ubierasz!”

- Jak się nie ubiera? Ubierać się!

Lub:

- Po prostu nie jedz tej owsianki!

I zacznie go jeść.

Lub zdarzają się sytuacje, gdy zaczynają płakać. Wiesz już, jak będą się rozwijać wydarzenia. Ostrzeż ich, mówiąc dziecku:

„Więc dziś obudziłem cię wcześnie.” Teraz tylko się ze mną kłóć, aby nie umyć zębów, wyjąć wszystkie ubrania z szafy, a następnie wybrać sukienkę dla siebie!

Będziesz zaskoczony - mogą wyrzucić ubrania z szafy, ale szybko wybiorą 1-2 koszulki, ubiorą i odejdą, zamiast bez końca mierzyć jeden strój po drugim.

Dlatego humor, humor w jak największym stopniu - to rozwiąże konflikt. Będziesz inaczej reagować na dziecko, dotkliwość chwili zniknie. Ogólnie rzecz biorąc, znacznie szybciej poradzisz sobie z sytuacją.

4. Zaproponuj alternatywy

Kolejną rzeczą, którą rodzice powinni wiedzieć, jest świetne łatwe narzędzie. U dzieci w tym wieku od 2,5 do 3-3,5 roku, głównie podmiotowo-manipulacyjny sposób myślenia.

Co to znaczy? Że nic nie mogą wymyślić, mogą tylko powtarzać. A to oznacza, że ​​musisz zaoferować coś poprawnie.

Kiedy mówisz: „Zjesz?”, Odpowiada: „Nie!” - to nie jest właściwe. Jak dobrze Prowadzisz go do kuchni i mówisz:

- Będziesz owsianka czy zupa?

Jego mózg jest tak ułożony, że będzie musiał wybrać jedną rzecz: banan czy jogurt? Pokazujesz mu, on wybiera jedną rzecz. I nie masz konfliktu.

Ta sama historia dotyczy ubrań. Kiedy protestują, krzyczą, nie chcą zakładać kurtki - czasem wyjście na ulicę zamienia się w koszmar - z przedszkola lub z domu, to nie ma znaczenia! Po prostu nie chce się gdzieś trzymać ani ubierać i mówi: „Nie, to wszystko!”

Następnie pytasz go:

„Którą rękę wkładasz do kurtki pierwszej w rękawach - to czy tamto”, dotykając jego dłoni.

On jest taki:

- To ...

A ty raz i szybko, jak magik, ubrałeś tę rękę. A potem ubierz to.

- Jakie pierwsze buty założymy - na prawą stopę (dotykając prawej) lub na lewą stopę (dotykając lewej stopy)?

I kiedy zdaje sobie sprawę, co ci odpowiedzieć, i kiwa głową na jedno, musisz natychmiast założyć ten but, a następnie natychmiast założyć drugi but.

[sc name = ”ads”]

Przekonasz się, że ubranie lub trening gdzieś zamieni się w drugie wydarzenie, bardzo szybkie i bardzo skuteczne.

Przygotuj się, że szybko cię rozgryzie, więc następnym razem już zaoferuj, że wpadniesz do kieszeni lub coś innego, żartujesz. I dopóki się nad tym nie zastanowi, szybko go ubierz.

Bądź cierpliwy!

Ten ostry okres, w którym twoje dziecko dosłownie mówi NIE wszystkim, właściwie prawie zawsze kończy się bliżej 3,5 roku. A jeśli zaczął się przy 2.5, a ty go delikatnie zdałeś, uwierz mi, przy 2.7 może się czasem skończyć, przy 3 może się skończyć. Dlatego bądź cierpliwy, zaopatrzony w poczucie humoru i martw się o to. Wtedy się skurczy.

Chcę również powiedzieć, że wiesz, świat nie upadnie, jeśli twoje dziecko będzie dziwnie ubrane samotnie wśród wszystkich innych. To prawda, że ​​się nie rozpadnie, ale zawali się, być może jego wewnętrzna samoocena, jeśli w pewnym momencie go złamiesz, założysz w razie potrzeby i wepchniesz tam, gdzie oczekuje się, że tak powinno wyglądać.

Jakoś przetrwasz, gdy staniesz się bardzo piękny i bardzo elegancki, a obok ciebie jest dziecko, które wybrało do tego zupełnie nieodpowiednie ubrania.

Jeśli na zewnątrz jest zimno, a on jest lekko ubrany, po prostu poinformuj go, że zabrałeś ze sobą ciepłą kurtkę. Jak tylko zdecyduje, że jest mu zimno, będziesz gotowy dać mu to, zamiast od razu ubrać go w płacz, krzyk i irytację.

A kiedy wesprzesz ich 1, 2, 3 lub 5, położysz solidne podstawy, by wyrósł na bardzo zestresowaną, zrównoważoną, pewną siebie, wyzwoloną, być może bardzo kreatywną osobę, odnalazł się i zrealizował i był szczęśliwy w życiu. To wszystko!

Do zobaczenia wkrótce!