Czy Twoje dziecko pochodzi ze szkoły w depresji i we łzach? Nie ma przyjaciół wśród kolegów z klasy i czy absolutnie nie ma ochoty iść na studia? Być może jego koledzy z klasy go obrażają. Nękanie i okrucieństwo jest niestety częstym zjawiskiem wśród uczniów, zwłaszcza wśród nastolatków. Rodzice, dowiedziawszy się, że dziecko nie rozwinęło relacji z rówieśnikami, często nie rozumieją, jak prawidłowo reagować. Zamiast pomagać synowi lub córce, często po prostu odrzucają problemy dzieci, pogarszając w ten sposób sytuację.
W ogóle zawstydzić sprawcę
Nie jest łatwo kontrolować siebie, gdy dziecko jest obrażone. Chcę zrównać przestępcę z ziemią, ze wszystkimi uczciwymi ludźmi, aby inni nie byli nieprzyjemni.
Oczywiście jest to absolutnie niemożliwe. Po pierwsze takie działania są nielegalne, a po drugie mało prawdopodobne jest, aby pomóc dziecku. Być może na krótko zostanie sam, ale później ataki zostaną wznowione z nową energią. Dla rówieśników będzie on podstępem, mięczakiem i zdrajcą.
Przenieś całą odpowiedzialność za sytuację na dziecko
Zdarza się, że rodzice, próbując obiektywnie zrozumieć sytuację, obwiniają dziecko, tłumacząc to tym, że inne dzieci nie mają podobnych problemów.
Tacy rodzice powinni postawić się w miejscu dziecka i wyobrazić sobie, jak się czuje. W szkole czuje się niekomfortowo i nawet nikt nie wspiera go w domu. Dokonując takich oskarżeń, automatycznie stajesz po stronie przestępców. Jeśli dziecko nie odczuwa wsparcia w rodzinie, staje się wycofane i niepewne siebie. W takiej sytuacji życie stanie się dla niego nie do zniesienia, a konsekwencje mogą być najbardziej żałosne.
Doradzaj „nie zauważaj przestępców”
Często rodzice radzą, aby nie zwracać uwagi na przestępców, a nawet doświadczeni nauczyciele wspierają ich w tym. Ich zdaniem warto ignorować niechęć i wyśmiewanie, ponieważ sytuacja sama się rozwiąże. Niestety, jeśli wszystko byłoby takie proste. Dziecko wydaje się, że wszyscy nie dbają o swoje uczucia, a jeśli czuje się źle i boli, powinien po cichu znieść urazę. Wyjaśnij mu, że jego uczucia są dla ciebie bardzo ważne.
Z drugiej strony ignorowanie sytuacji prowadzi do tego, że agresor wymyśla bardziej wyrafinowane metody leczenia ofiary, choćby po to, by zwrócić na siebie uwagę.
Nauczać „oddawać”
Najbardziej kontrowersyjna i powszechna rada. Jak mówią, ile osób, tyle opinii.Ktoś uważa, że ludzie powinni pokojowo rozwiązywać konflikty, podczas gdy ktoś przestrzega zasady „oko za oko”.
Należy wyraźnie zrozumieć, że dzieci nie mogą obliczać swojej siły po uderzeniu. A konsekwencje będą nieprzewidywalne. A jednak - dzieci uczą się tylko dorosłego życia. Jeśli przyzwyczają się do rozwiązywania wszystkich problemów siłą w dzieciństwie, przeniosą takie zachowanie do dorosłości.
Amortyzować sytuację
Prawie wszyscy rodzice są podzieleni na 2 obozy - alarmistów i obojętnych.
Alarmiści wydają dźwięk, gdy widzą lekkie siniaki lub drobne zadrapania. Obojętni rodzice postrzegają przemoc, zarówno fizyczną, jak i moralną, jak zwykle kłótnie dzieci.
Rodzice z drugiej kategorii powinni wyraźnie zrozumieć, że przeszkoda ma charakterystyczne cechy:
- powtarzalność
- nierówność władzy;
- zamiar.
Ignorując sytuację, ranisz samoocenę nastolatka. To dla niego trudne i udajesz, że nic się nie dzieje. Dziecko przestanie mówić o swoich uczuciach. Zazwyczaj zamknięci i niepewni nastolatkowie stają się ofiarami agresora.
Ukryj sytuację przed administracją szkoły
Rodzice nie mogą samodzielnie rozwiązać takich problemów. Sytuację należy omówić z wychowawcą klasy, dyrektorem szkoły, a także z rodzicami kolegów z klasy. Po omówieniu problemu możesz działać razem. Nauczyciele powinni wyjaśnić swoim uczniom, czym jest tolerancja, lojalność i szacunek dla innych. Z kolei rodzice powinni zwracać uwagę na swoje dziecko i relacje w rodzinie.
Tylko dzięki wspólnym wysiłkom nauczycieli, rodziców i samych dzieci możemy znaleźć wyjście z trudnej sytuacji.
Czytamy również: Zastraszanie w szkole: jak chronić dziecko przed zastraszaniem
