Isang araw, isang tao ang umuwi ng huli sa trabaho mula sa trabaho, tulad ng laging pagod at palo, at nakita na ang isang limang taong gulang na anak ay naghihintay sa kanya sa pintuan.
"Tatay, maaari ba akong magtanong sa iyo?"
- Siyempre, ano ang nangyari?
- Tatay, magkano ang makukuha mo?
- Hindi ito ang iyong negosyo! - nagalit ang ama. "At pagkatapos, bakit kailangan mo ito?"
- Gusto ko lang malaman. Mangyaring sabihin sa akin kung magkano ang makukuha mo bawat oras?
- Well, sa totoo lang, 500. Ngunit ano?
"Tatay," ang anak na lalaki ay tumingin sa kanya ng malubhang mata.
- Tatay, maaari mo bang hiramin ako 300?
"Hiniling mo lang sa akin na bigyan ka ng pera para sa ilang mga hangal na laruan?" Sumigaw siya. - Agad na magmartsa sa iyong silid at matulog! .. Hindi ka maaaring maging makasarili! Nagtatrabaho ako sa buong araw, nakakapagod ako, at kumilos ka nang labis.
Tahimik na pumasok ang bata sa kanyang silid at isinara ang pintuan sa likuran niya. At ang kanyang ama ay patuloy na tumayo sa pintuan at nagalit sa mga kahilingan ng kanyang anak. "Ngunit paano ko siya tinanong tungkol sa kanyang suweldo, pagkatapos ay humingi ng pera?" Ngunit pagkalipas ng ilang oras ay huminahon siya at nagsimulang mangatuwiran nang matalas: "Siguro kailangan niyang bumili ng isang bagay na napakahalaga. Para sa impiyerno kasama nila, na may tatlong daan, hindi na niya ako hiningi ng pera. "
Nang pumasok ang ama sa nursery, nahiga na ang kanyang anak.
"Gising ka ba, anak?" - tanong niya.
- Hindi, ama. Humiga lang, "sagot ng bata.
"Mukhang maingat kang sumagot sa iyo," sabi ng aking ama. - Mahirap akong araw, at nabasag lang ako. Patawarin mo ako. Dito, itago ang perang hiniling mo.
Umupo ang bata sa kama at ngumiti.
- Oh, tatay, salamat! Masayang sambit niya. Pagkatapos ay umakyat siya sa ilalim ng unan at kumuha ng ilang mga malutong na perang papel. Ang kanyang ama, na nakikita na ang bata ay may pera, ay nagalit muli. At pinagsama ng bata ang lahat ng pera, at maingat na binilang ang mga perang papel, at pagkatapos ay tiningnan muli ang kanyang ama.
"Bakit ka humingi ng pera kung mayroon ka na?" Ngumisi siya.
- Dahil wala akong sapat. Ngunit ngayon ay sapat na para sa akin, "sagot ng bata. "Itay, eksaktong limang daang narito." Maaari ba akong bumili ng isang oras ng iyong oras? Mangyaring umuwi ka nang maaga mula sa trabaho bukas, nais kong maghanda ka sa amin.
Moralidad
Walang moralidad. Nais ko lang ipaalala sa iyo na ang aming buhay ay masyadong maikli upang gastusin ito sa trabaho. Hindi namin dapat pahintulutan siyang tumagas sa pamamagitan ng aming mga daliri nang hindi nagbabayad kahit isang maliit na bahagi nito sa mga tunay na nagmamahal sa amin, ang aming pinakamalapit na tao. Kung wala na tayo bukas, ang aming kumpanya ay mabilis na papalit sa amin ng ibang tao. At para lamang sa pamilya at mga kaibigan ay magiging isang malaking pagkawala, na maaalala nila sa buong buhay nila. Pag-isipan ito, sapagkat mas maraming oras ang ating ginugol upang magtrabaho kaysa sa pamilya.
