We wszystkich rodzinach mieć rytuały. W naszej rodzinie zwyczajowo czytano bajki na dobranoc. Mój syn idzie spać, otworzyłem książkę - i zaczyna się magia.
Pierwsze książki dziecka były cienkie w miękkich oprawach, a każda z nich zawierała osobną bajkę z kolorowymi ilustracjami. Być może okruchy na początku były wciąż zbyt małe, aby podążać za fabułą. Ale dla mnie była to świetna okazja, by przypomnieć sobie dzieciństwo i bajki, które kiedyś kochałem, ale już zapomniałem.
Kiedy dziecko dorastało, czytanie książek zamieniło się we wspólną przyjemność. Dziecko samodzielnie wybrało bajkę, którą chciał usłyszeć. Wręczył mi właściwą książkę i zacząłem czytać. Słuchając bajki, dzieciak zapoznał się z literaturą, rozwinął wyobraźnię, a matka wydawała się powrócić na chwilę do bezchmurnego dzieciństwa, w którym nie było zmartwień.
„Piernikowy”, „Teremok”, „Masza i niedźwiedź” - dziecko słuchało tych bajek znanych dziesiątki razy. Na początku czytałem je z zachwytem, delektując się boleśnie znanymi liniami. Stopniowo opowieści zastępowały kołysanki syna. Wziąłem książkę, zacząłem czytać - a po 15 minutach dziecko już słodko chrapało. Na początku byłem wzruszony, ale potem stało się to denerwujące, pomyślałem: „Jak możesz spać, czytając tak interesującą książkę?”
Stopniowo, czytając bajki i wiersze, zaczęły pojawiać się pytania i niewypowiedziane frazy. To nie był już mój monolog, ale nasz dialog z dzieckiem. Zacząłem pytać mojego syna: „Gdzie zgromadził się Czerwony Kapturek? Co jest w jej koszyku? Czy potrafisz znaleźć na zdjęciu srokę i dzban? Rytualne czytanie bajek stało się więc działalnością dydaktyczną. Nawet proste wątki „Kurczak Ryaba” i „Rzepa” rodzą ogromną liczbę pytań: „Przed kim uciekł piernik? Do kogo on poszedł? Co zasadził dziadek? Kto pociągnął rzepę? ”...
Dyskusja na temat ilustracji to świetna okazja do rozmowy o bajce i jej bohaterach, o tym, jak dziecko i matka wyobrażali sobie bohaterów, czy artysta je poprawnie namalował. Dzięki temu dziecko zapozna się z kolorami, kształtami, perspektywą, a także nauczy się znaczenia nowych słów i terminów.
Zaczynając czytać nową bajkę, poproś dziecko, aby wymyśliło, co będzie dalej. Niech spojrzy na zdjęcia i wyobraża sobie, jaką postać ma każda postać - jedna z nich okaże się dobra, a która będzie złoczyńcą.
To, jak długo czytać bajkę na dobranoc, zależy od wielu czynników - od ilości czasu wolnego rodziców i od wewnętrznego nastroju dziecka. Zacznij od omówienia fabuły, postaci. Następnie przejdź do czytania. Możesz przerwać, aby omówić wszelkie problemy. Jeśli dziecko nie jest gotowe do rozmowy lub źle się czuje, czytaj tylko.
Najlepsze książki dla dzieciaka to klasyka testowana przez dziesięciolecia: rosyjska ludowa i zagraniczna opowieść braci Grimm, Andersen, Charles Perrault, Hoffmann ...
Dzieci szybko przyzwyczajają się do opowieści na dobranoc, a potem nie mogą się obejść bez tego rytuału.Dziecko może długo leżeć w łóżku i czekać, aż mama położy najmłodsze dziecko do łóżka i przyjdzie mu przeczytać książkę. Ale słysząc swoje ulubione wiersze, zasypia po 5 minutach.
Słuchając bajek, dziecko nie tylko zapoznaje się z klasyczną literaturą dziecięcą, ale także uspokaja. Czytanie przed snem to naturalne zakończenie dnia. Ważne jest, aby wybierać optymistyczne i niezbyt „straszne” opowieści.
Czytanie książek przed snem jest świetną zachętą dla dziecka, aby szybciej zjeść kolację, odłożyć porozrzucane zabawki, umyć zęby i iść do łóżka bez kaprysu.
Czytamy również:
- Wpływ bajek na rozwój dziecka
- Co jest lepsze dla dziecka - czytać bajki lub słuchać ich w wykonaniu audio
- Spersonalizowane bajki - jakie to są bajki. Jakie są ich zalety i różnice od zwykłych bajek
- „Opowieść na dobranoc” lub dlaczego gadżety nie mogą zastąpić książki dla dziecka?
