Czasami rodzicom trudno jest znaleźć wspólny język ze swoimi dziećmi, tak że komunikacja z nimi zamienia się w niekończące się spory i konflikty. Psychologowie twierdzą, że jeśli zmienisz zachowanie osoby dorosłej w stosunku do potomstwa, wówczas może nie pojawić się ogromna liczba problemów w edukacji. Jak zatem wchodzić w interakcje z dzieckiem, aby uniknąć licznych konfliktów z rodzicami i rówieśnikami?
Aktywne reguły aukcji
Nie zawsze nawet uczeń potrafi dokładnie wyrazić swoje uczucia, jeśli zawiódł, pokłócił się z kimś, był obrażony, zmęczony lub gdy był traktowany niesprawiedliwie. Co możemy powiedzieć o przedszkolu! Ale takie sytuacje mogą powodować konflikty i trudności w interakcji z rówieśnikami. W takim przypadku rodzice muszą usłyszeć swoje dziecko, pokazać, co wiedzą o jego problemach i pomóc wyrazić swoje doświadczenia. W psychologii ta metoda nazywana jest „aktywnym słuchaniem”.
Aby powrócić w rozmowie, co powiedział ci dziecko, wskazując swoje uczucia - to aktywnie go słucha. Tam jest trochę podstawowe zasady komunikowanie się z dziećmi poprzez aktywne słuchanie.
- Pamiętaj, aby odłożyć wszystkie sprawy osobiste na czas rozmowy z dzieckiem. Nie patrz na telewizor, nie komunikuj się w sieciach społecznościowych, nie czytaj książki - odwróć się twarzą do niej. Nie patrz na dziecko z wysokości własnej: jeśli jest jeszcze małe, weź je w ręce lub uklęknij; jeśli jest już uczniem, usiądź obok niego.
- Kolejnym silnym sygnałem informującym dziecko, że jesteś gotowy go wysłuchać, jest kontakt wzrokowy. Twoje oczy muszą być na równi z oczami dziecka.
- Jeśli twoje potomstwo jest zdenerwowane, nie zadawaj mu pytań. Niech Twoja odpowiedź brzmi twierdząco. Na przykład dziecko mówi z frustracją: „Nigdy nie będę się bawić z Seryozha!” Nie pytaj, co się stało lub czy obraził go przyjaciel. Po prostu odpowiedz: „Rozumiem. Jesteś przez niego obrażony. ” Bolesne dzieci są przytłoczone emocjami, którymi nie mogą się dzielić. A pytanie zwrotne nie odzwierciedla twojej empatii. Wyrażając ich uczucia, pomagasz rozpocząć rozmowę.
- Od czasu do czasu powtarzaj to, co słyszysz od dziecka, potwierdzając w ten sposób, że zwracasz na niego uwagę. Spróbuj wyrazić swoje uczucia: „Rozumiem, uderzyłeś Dima, ponieważ nazwał cię imieniem. Oczywiście byłeś na niego bardzo zły.
- Zatrzymaj się w rozmowie z dzieckiem. Przerwa w rozmowie zapewnia mu dobrą okazję do zrozumienia własnego nastroju i uczuć oraz zachęca do większej szczerości.
PRZECZYTAJ TAKŻE: Małe manipulatory: jak reagować na sztuczki dziecka? 10 najbardziej udanych fraz z dzieciństwa – https://kid.htgetrid.com/pl/psihologiya-detey/malenkie-manipulyatoryi-kak-reagirovat-na-detskie-ulovki-10-naibolee-udachnyih-detskih-fraz.html
Jak omówić zachowanie dziecka?
Słuchałeś więc dziecka, ale to wcale nie znaczy, że udało ci się rozwiązać konflikt. Poprzez aktywne słuchanie pokazałeś, że nie jesteś obojętny na jego problemy. Teraz musisz rozwiązać te same problemy z zachowaniem.
- Wybierz odpowiedni czas na rozmowę
Załóżmy, że zostałeś poinformowany o konflikcie twojego potomstwa z kolegą z klasy (kolega z klasy). Nie zaczynaj poważnej rozmowy, gdy jest zdenerwowany, a zmęczony przyszedł ze szkoły (przedszkola). Pozwól mu najpierw odpocząć, zjeść obiad, a dopiero potem przejść do rozmowy. Jeśli sam wróciłeś opakowany (na przykład ze spotkania rodziców), zrób sobie przerwę i przejdź na coś innego.
- Znajdź profesjonalistów
Czy lubisz być krytykowany? Dzieci czują się obraźliwe i zirytowane tymi uwagami. Niemniej jednak konieczne jest krytykowanie niewłaściwych działań dziecka. „Słodź” swoje niezbyt przyjemne słowa małą, jeśli to możliwe, szczerą pochwałą. Na przykład: „Masz wspaniały głos, ale nie możesz śpiewać na lunchu w przedszkolu”, „Jesteś bardzo dobry w posługiwaniu się piłką, ale proszę, graj w piłkę nie w klasie, ale na boisku” lub „Cieszę się, że jesteś szczery mnie. Jednak przy następnej wizycie poproś mnie o pozwolenie. ”
- Zaproponuj wybór
Dlaczego dziecko tak aktywnie opiera się instrukcjom? Psychologowie odpowiadają: to jego naturalna taktyka polegająca na utrzymaniu własnej niezależności. Aby uniknąć konfliktu, daj dzieciom wybór. Na przykład: „Czego chcesz na lunch: owsianka lub makaron?”, „Czy umyjesz naczynia lub pójdziesz na spacer z psem?” lub „Czy sam założysz sukienkę, czy pomożesz z guzikami?”
Dając dziecku wybór, pozwalasz mu myśleć i zastanawiać się nad sobą. Możliwość alternatywy zwiększa samoocenę dzieci. Jednocześnie dorośli z jednej strony zachowują kontrolę nad działaniami potomstwa, az drugiej zaspokajają jego potrzebę niezależności.
- Poproś dzieci, aby rozwiązały problem.
Ta niezwykła taktyka jest szczególnie skuteczna w przypadku uczniów szkół podstawowych, ponieważ chcą oni większej odpowiedzialności. Zapytaj dziecko: „Kochanie, dużo czasu budzisz się i ubierasz rano. Z tego powodu prawie codziennie spóźniasz się na pierwsze lekcje. Tak i nie mam czasu do pracy. Myślę, że należy coś z tym zrobić. A jakie rozwiązanie możesz zaoferować? ”
Takie pytanie sprawia, że dzieci czują się odpowiedzialne, a dorośli. Rozumieją, że rodzice nie zawsze mają gotowe odpowiedzi na każdy problem. Spodziewaj się od nich wielu ofert!
- Opowiedz nam o swoich uczuciach.
Porozmawiaj ze swoimi dziećmi o tym, jak się czujesz: „Absolutnie nie jestem zadowolony z tego, jak do mnie mówisz. Czy chciałbyś być wykrzykiwany? Dzieci w wieku powyżej pięciu lat są dosłownie uwięzione przez idee sprawiedliwości, więc z pewnością zrozumieją twój punkt widzenia, chyba że powiesz to w ogniu kłótni. Uspokojone dziecko jest najbardziej zagorzałym obrońcą i zwolennikiem złotej zasady: „Rób, co chcesz być traktowany z tobą”.
- Nie porównuj z innymi dziećmi
A co najważniejsze - nigdy (szczególnie w sfrustrowanych uczuciach) nie porównuj swojego potomstwa z innymi, wykształconymi i wzorowymi, twoim zdaniem, rówieśnikami. Twoje dziecko ma tę szczególną cechę, która odróżnia go od wszystkich innych dzieci. A jeśli potrzeba jest gotowa do porównania, zrób to poprzez skorelowanie jego przeszłego zachowania z teraźniejszością.
Stosując właściwe podejście do komunikacji z dziećmi, dorośli mogą uniknąć kłótni i konfliktów w rodzinie oraz problemów z rówieśnikami. W każdym razie pamiętaj, aby zaakceptować swoje ulubione dziecko takim, jakim jest. Staraj się słuchać jego pragnień, delikatnie wyrażaj swoje stanowisko, abyś mógł nie tylko rozwiązać, ale także, jeśli to możliwe, unikać konfliktów.
PRZECZYTAJ TAKŻE:
Jak nauczyć dziecko przeprosić? – https://kid.htgetrid.com/pl/psihologiya-detey/kak-nauchit-rebenka-izvinyatsya.html
- 15 oznak, że jesteś zbyt surowy wobec dziecka – https://kid.htgetrid.com/pl/psihologiya-detey/15-priznakov-togo-chto-vyi-slishkom-strogi-k-rebenku.html
- 10 wskazówek, jak przestać krzyczeć na swoje dzieci – https://kid.htgetrid.com/pl/psihologiya-detey/kak-perestat-krichat-na-svoih-detey.html
- 10 błędów rodziców w wychowywaniu dzieci – https://kid.htgetrid.com/pl/psihologiya-detey/top-iz-10-oshibok-roditeley-v-vospitanii-detey.html
- 25 wskazówek, jak wychowywać dziecko w miłości i pokoju – https://kid.htgetrid.com/pl/psihologiya-detey/25-sovetov-kak-vospitat-rebenka-v-lyubvi-i-spokoystvii.html
Tajemnice mamy Rozwiązywanie konfliktów z dzieckiem
Jak być mądrym rodzicem-8. Pięć podstawowych kamieni edukacji
W komunikacji z moją używam metody marchewki i kija. Początkowo pokazuję mu, że jest dorosły i może podejmować własne decyzje. Ale kiedy zaczyna się pochylać, pokazując mu swój autorytet, jest posłuszny.
Oto główne błędy, które popełniłem podczas komunikacji z najstarszym synem i których tak bardzo staram się uniknąć z moim młodszym synem. Prawdopodobnie najważniejszą rzeczą jest wyjaśnienie dziecku, że jest szanowany jako osoba! Możesz to wyjaśnić w taki sposób, aby nie ukrywać swoich uczuć przed dzieckiem, prowadzić z nim dialog na równych zasadach, nie zmuszać cię do niczego, ale oferować opcje lub szukać rozwiązania samodzielnie. Kiedy dziecko zrozumie, że jego opinia i decyzja są na równi z dorosłymi, wówczas spróbuje je zaakceptować poprawnie i odpowiedzialnie!
Jeśli dziecko wie, że wychowawca opowie o swoim złym zachowaniu na spotkaniu, czeka i jest zmartwiony. Wydaje mi się, że w tym przypadku odroczenie rozmowy jest błędem. Rodzice powinni się uspokoić w drodze do domu.