Jak wychować uczciwe dziecko

Podnoszenie uczciwości w dzieciństwie jest trudnym, ale niezwykle ważnym zadaniem. Rodzice często nie rozumieją, jak reagować na kłamstwa, a metody dyscyplinarne nie zawsze rozwiązują problem. Jeśli chcesz, aby dziecko ci zaufało, było odpowiedzialne za swoje czyny, budowało uczciwe relacje, pomogło mu zrozumieć, czym jest szczerość, i wyraźne rozróżnienie między prawdą a kłamstwem. Oferujemy kilka prostych wskazówek, które pomogą Ci wychowywać uczciwe dzieci.

• Daj przykład uczciwości. Główną zasadą edukacji rodzinnej jest bycie wzorem zachowania dla twojego dziecka. Wszelkie dyskusje na temat uczciwego stylu życia, moralności i dobrych uczynków są podzielone przez własny przykład, który dzieci widzą na co dzień. Za każdym razem, gdy mówisz w transporcie, że dziecko ma mniej niż siedem lat, aby nie płacić za bilet, uzasadniasz kłamstwo. Pamiętaj, jak często prosiłeś go, aby odebrał telefon: „Mamy nie ma teraz w domu?” Dzieci wciąż nie rozumieją, że dorośli używają tak zwanego białego kłamstwa (kłamstwa na dobre), więc jest bardzo niepożądane oszukiwanie w ich obecności. Jeśli nadal musiałeś kłamać, a twoje dziecko było blisko, wyjaśnij mu powód swojego działania. Nie bój się przyznać, że popełniłeś błąd, a ty sam jesteś bardzo nieprzyjemny.
• Nagroda za uczciwość. Szczerość jest zawsze najlepszą polityką, znajdź sposób, aby okazać wdzięczność dziecku, nawet jeśli jest to zwykłe „dziękuję”. Jeśli szczerze przyznał się do winy, okaż radość: „Jestem z ciebie bardzo dumny, ponieważ powiedziałeś prawdę!” I tu pojawia się trudne pytanie: co zrobić z niewłaściwym postępowaniem? Jeśli dziecko zostanie ukarane, innym razem spróbuje wymyślić bardziej wyrafinowaną historię, aby nie dać się złapać. A jeśli porzucisz kłamstwo bez konsekwencji, następnym razem będzie mógł kłamać, ponieważ nie ma na to nic. Najlepszym sposobem jest dać szansę na poprawę, a także pokazać negatywne wyniki kłamstw i wyjaśnić, jak ważne jest, aby być uczciwym. Możesz powiedzieć, że cenisz prawdziwość dziecka i denerwujesz się, gdy oszukuje: „Jeśli nie powiesz, co się naprawdę wydarzyło, jestem bardzo zdenerwowany”.

• Wyjaśnij, że kłamstwo nie jest opłacalne. Przedyskutuj z dzieckiem, jak ważne jest, aby być uczciwym i że ludzie mogą stracić pewność siebie, a nawet rozczarować kogoś, kto nieustannie je okłamuje.Jako przykład przeczytaj dzieła literackie, w których proste i ekscytujące, bez moralizacji, jest mówienie o niebezpieczeństwach kłamstwa: przypowieść „Chłopiec i wilki”, bajka Collodi „Przygody Pinokia”, Rodari „Dzhelsomino w krainie kłamców”, opowieść Dragunsky'ego „Sekret staje się jasny” i inni Pozwól dzieciom oglądać bajki i słuchać opowieści audio, w których prawda zawsze wygrywa.

Poproś dzieci, aby wyobraziły sobie społeczeństwo, w którym wszyscy okłamywali się nawzajem. Czy chciałby tam mieszkać? Dlaczego nie?

Czytamy również: wpływ baśni na rozwój dziecka >>>

• Zaufaj dzieciom. Bardzo ważne jest, aby dziecko miało poczucie, że bliscy mu wierzą. Z reguły dąży on wszelkimi środkami do uzasadnienia tego zaufania. Jeśli dzieci staną w obliczu próżnych oskarżeń o kłamstwo, wkrótce przestaną mówić prawdę. Po co być szczerym, jeśli nikt nie wierzy i którekolwiek z twoich słów są kwestionowane?

Nie należy też kłaść negatywnego modelu zachowania u dzieci, stale przypominając im o ich poprzednich błędach. Jeśli będziesz powtarzać codziennie dziecku przed przedszkolem: „Niech nauczyciel narzeka na ciebie dzisiaj”, „Po prostu spróbuj kogoś dzisiaj uderzyć”, wtedy przy pomocy takich zwrotów sam sprowokujesz go do tych działań. Wyjaśnij, że nie wątpisz w jego siłę: „Zachowuj się - poradzisz sobie. Dobrze się spisałeś! " Dziecko na pewno ci uwierzy i po prostu nie będzie potrzeby kłamstwa.

Czytamy również: 

20 fraz, których nigdy nie można wypowiedzieć dzieciom - niebezpieczne słowa, które niszczą życie dziecka

Jakich słów lepiej nie mówić dzieciom

• Nie podawaj innego powodu, aby oszukiwać. Dorośli powinni unikać sytuacji, w których dziecku łatwiej jest kłamać niż mówić prawdę. Jeśli dziecko dusiło i coś złamało, nie trzeba zadawać oczywistych rzeczy: „Złamałeś kubek?” Na pewno będzie kłamał. Lepiej zapytać w inny sposób: „Wiem, że złamałeś kubek. Powiedz mi, jak to się stało? Takie pytania wykluczają wszelką dwuznaczność i prawdopodobieństwo oszustwa. Ważne jest, aby prosić dziecko dobrotliwym tonem, aby nie prowokować go do kłamstwa z obawy przed karą.
• Nie poniżaj dzieci przesłuchaniami. Nie przesłuchuj dzieci. Mogą uważać je za wątpliwość w prawdziwość i brak szacunku dla własnej osobowości. Czasami może dojść nawet do potyczki: "Nie zrobiłem tego!" - "Zrobił. Wyznać! " - "To nie ja!" Nie oznacza to jednak wcale, że każdemu dziecku należy bezwarunkowo zaufać, ale wszelkie podejrzenia powinny być wyrażane z najwyższą szacunkiem. A jeśli wątpisz w uczciwość dziecka, lepiej powiedzieć: „Naprawdę chcę myśleć, że twoje słowa są prawdziwe. Jest mi smutno, jeśli wiem, że mnie okłamujesz ”.

Czytamy również:

• Kłamstwa dzieci: dlaczego dziecko kłamie i jak nauczyć go mówić prawdę
• Top 10 błędów rodziców w rodzicielstwie
• Sneak baby: dlaczego tak się dzieje i co z tym zrobić?

Bądź przykładem uczciwego zachowania w oczach swojego dziecka. Znajdź prawdziwe odpowiedzi na podstawie wieku dziecka, ponieważ każde dorosłe kłamstwo zmusza dziecko do zachowania się tak samo. Stwórz atmosferę bezpieczeństwa i otwartości, a wtedy dziecko nie będzie Cię oszukiwać.

Dzieci o uczciwości: