Si Valentina, 28 taong gulang
Pinlano namin ang aming unang anak at inaabangan kami. Sigurado ako na ang "kagiliw-giliw na sitwasyon" ay hindi isang sakit, kaya mula sa mga unang araw na itinakda ko ang aking sarili para sa mabilis at madaling kapanganakan. Ngunit sa ilang kadahilanan, ang katotohanan ay nag-aalala na maaari kong makaligtaan ang laban. Sa kabila ng katotohanan na ang karamihan sa aking mga kaibigan ay tiniyak sa akin na kailangan kong maghanda para sa kakila-kilabot na sakit at mahabang oras ng pagdurusa, nagpatuloy akong igiit ang aking sarili. Lumipas ang pagbubuntis nang walang mga problema at komplikasyon. Hanggang sa aking kapanganakan pinangunahan ko ang isang medyo aktibong pamumuhay.
At pagkatapos ay ang pinakahihintay na gabi na "X" ay dumating. Gumising ng mga alas tres ng umaga, pumunta ako sa banyo at napagtanto na aalis na ang aking tubig. Agad niyang inangat ang kanyang asawa sa kama, tinawag na ambulansya, nagsimulang mabilis na magtipon sa ospital at ihanda ang sarili para sa mga pagdurusa ng impiyerno.
Sa pagtanggap, sinuri nila ako at alas-7 ng umaga pinapunta nila ako sa delivery room. Doon nila ginanap ang CTG, muling sinuri ako at sinabi sa akin na maglakad nang higit pa upang magsimula ang mga kontraksyon. Ginawa ko ito, ngunit ang aking tiyan ay nagsimulang masaktan (medyo, kahit na mas mababa sa panahon ng mga kritikal na araw) at nagpasya akong humiga. Di-nagtagal ay tumindi ang mga pag-contraction. Sa sandaling iyon, ang komadrona ay pumasok sa silid upang gumawa ng isa pang CTG. Matapos ang pagsusuri, sinabi niya na ito ay mga pagtatangka, at ang aking sanggol ay ipanganak sa loob ng 20 minuto. Nangyari ito! Nagsilang ako ng 7.30, bumaba sa kaunting takot!
Marina, 25 taong gulang
Ang doktor na nagmamasid sa akin sa lahat ng oras ay nagsasabi na pinanganak ako nang maaga sa iskedyul, dahil ang sanggol ang pangalawa, at ang pagkakaiba sa pagitan ng mga pagbubuntis ay napakaliit. Ngunit mahinahon kong naabot 40 linggo. Hindi nila ako pinapanganak upang manganak, at ako mismo ay hindi talaga igiit - hindi ko nais na gumawa ng pagpapasigla.
At noong Nobyembre 14 nagpunta kami sa isang pagbisita, ngunit lumiliko na ang elevator ay hindi gumagana (Hindi ko alam, sa kasamaang palad, ito, o sa kabutihang palad ...). Kailangan kong maglakad patungo sa ika-8 palapag nang paa, ngunit upang maging matapat, hindi talaga ito nagagalit - napagpasyahan kong ito ay isang mahusay na pagpapasigla.
Nakarating kami sa bahay mula sa mga panauhin nang mga 10 p.m., at sa 11.30 p.m. Nakaramdam ako ng away. Natatandaan na binalaan ng doktor ang posibilidad ng isang mabilis na paghahatid, agad kaming pumunta sa ospital. Nagmamadali ang lahat - pagpuno ng mga dokumento, pagsusuri sa isang komadrona at pag-order: "Mabilis kay Rodzal!".
Hindi ko matandaan kung paano ako tumakbo doon at nakasuot sa mga medyas ng compression. Mula sa pagkasabik, at mula sa aking pagmamadali, wala akong naramdaman na sakit. Gayunpaman, hindi nagmadali ang mga doktor. Sinabi nila sa akin na humiga at maghintay, na talagang ginawa ko. Ginawa ng nars ang CTG (sa sandaling ito ang pinaka hindi kasiya-siya para sa akin!).Pagkatapos ay dumating ang isang doktor mula sa ward. Nakatingala siya sa akin sa pagtataka: “Paano? Hindi ka pa ba ipinanganak? "
Pagkatapos ay isa pang midwife ang pumasok upang itusok ang bubble. Nagsuot ako ng guwantes, ginawa ang lahat at nagsimula na akong ilagay sa isang bagong pares (baguhin ang mga guwantes), dahil literal na nahulog ang aking anak sa kanyang mga braso :). Pagkatapos ay pinagalitan din niya ako, dahil hindi sila dapat suriin nang walang guwantes. Ngunit wala akong pakialam: umiyak ako nang may kaligayahan at niyakap ang aking bagong panganak na anak na babae. Ang orasan ay nagpakita ng 01.15.
Sumasang-ayon ako ngayon na "ang mabilis na paghahatid ay kahanga-hanga, madali, mabilis at walang sakit." Totoo, nagkaroon ako ng cervical dissection, kaya kailangan ko pa ring maghirap pagkatapos ng panganganak. Tinatahi nila ako nang walang kawalan ng pakiramdam, sumigaw ako mula sa matinding sakit, na kahit na hindi maihahambing sa mga pagkontrata.
Video ng kwento ni Olya (ina ni Mishutka). Madaling paghahatid! Paano ??? ❤ opinion ko. Ang aking karanasan.
Si Diana, 32 taong gulang
Sa isang pangalawang sanggol sa 36 na linggo Inalagaan ako. Sa ultratunog ay maliwanag na ang panloob na pharynx ay nagbukas, ang mga pagkontrata ay nagpatuloy sa loob ng 2 araw. Nakilala ang ilang mga problema sa daloy ng dugo, ginawa ang mga dropper na may magnesia. Sa ika-3 araw, huminto ang mga pagkontrata, ngunit ang tono ay kahila-hilakbot, bawat sampu hanggang dalawampung minuto. Sinabi ng doktor na normal ito, walang dapat katakutan.
Sa gabi, nakaramdam ako ng isang mabibigat na timbang sa ibabang tiyan at narinig ang isang pag-click. Natakot ako at nagpasya lamang na humiga, kapag may isa pang pag-click na dumating. Pagkatapos nito, nagsimulang dumaloy ang tubig sa akin. Ginising ko ang aking mga kasama sa silid na may isang sigaw ng "Mga batang babae, parang ipinanganak ako!" Noong una, walang naniniwala sa akin. Ang asawa ay karaniwang sumigaw sa telepono: "Saan? Maaga pa! Huwag!". Ngunit nagsimula na ang proseso.
[sc name = "rsa"]
Nagpunta ako sa post - doon ay nakita ko ang 3 higit pang manganak at isang madaldal na nars. Sinuri ng doktor na tumagas ang tubig at sinabing mangolekta siya ng mga bagay. Hindi ako nagmamadali, dahil naintindihan ko na ngayon ay itatali nila ako sa kama - at iyon lang. Dumating ako sa Rhodesal isang oras lamang ang lumipas. May isa pang pagsusuri - ang matris ay hindi handa para sa panganganak, walang pagsisiwalat. Nagpasya silang gumawa ng cesarean, ngunit una nilang tinawag ang kagawaran.
Tumingin siya, at binuksan ng matris ng 4 na daliri. Nagulat na doktor sa mga salitang "Well, ikaw ay isang himala!" humahantong sa prenatal ward. May apat kami. Nagsinungaling ako ng isang ngiti, ang mga laban ay nasa, ngunit matiis, nagpapahinga ako sa pagitan ng mga away. Ginawa nila ang CTG at sinabihan silang humiga ng 15 minuto. Nagpunta muna ako upang manganak, dahil ang mga pagtatangka ay nagsimula kaagad pagkatapos ng pamamaraan. Ang anak na lalaki ay lumitaw nang literal 10 minuto.
Hindi ako napapagod na magpasalamat sa Diyos sa mabilis at madaling pagsilang. Maaari akong magbigay ng payo sa mga umaasang ina - huwag matakot, isipin ang tungkol sa sanggol at na ang lahat ng ito ay magtatapos sa lalong madaling panahon. Ang isang positibong saloobin at tiwala sa sarili ay napakahalaga.
Ang isa pang madaling kwento ng kapanganakan ng video
Si Elena, 26 taong gulang
Sa Ika-37 na linggo ng pagbubuntis Kumuha ako ng isang tapunan. Hindi ko nalakip ang labis na kahalagahan dito, dahil sa unang pagbubuntis nangyari ito nang isang buwan bago ang DA. Dakong alas-5 ng umaga, nagsimula nang masakit ang aking tiyan. Itinuturo ko ito sa mga away ng pagsasanay at hindi natatakot. Pagkatapos ng hapunan, natulog, nagising - lahat ay humihila at humila. Ang pag-iisip ay sumalampak sa aking ulo: "Paano kung nagsimula na ito?", Ngunit ako ay nag-ayos sa iba't ibang agwat - pagkatapos ng 15 minuto, pagkatapos ay kalahating oras.
Sa 22.30 ay pinuwersa siyang inilagay ng asawa sa isang kotse at sumakay sa ospital - hayaang tumingin sila. Ito ay naging matagal na ako sa panganganak, at ang leeg ay nabuksan ng 7.5 na daliri. Kapag sumabog ang bula, nagkaroon ng away, ngunit hindi ko ito naramdaman. Ang mga doktor ay nasa gulat. Nagbigay sila ng gamot. Pagkaraan niya, nagsimula akong makaramdam ng kahit papaano maliit na bagay, ngunit hindi ito masakit. Sa lahat ng oras na nakikipag-usap ako sa aking kapatid sa telepono. Siya ay isang obstetrician mismo at hindi makapaniwala na ang kadali ng mga pagkontrata ay napakadali. Ngunit higit sa lahat naaalala ko kung paano ko sinabi sa kanya: "Iyon lang, tatawagan kita pabalik, sinabi nila sa akin na pumunta sa Rhodes." Sa 11.45 ipinanganak ako nang walang pahinga. Ang asawa ay wala ring oras upang makauwi sa oras na ito. Matagal pa rin nilang napag-usapan ang tungkol sa aking magandang kapanganakan at tungkol sa kung paano ako "masuwerte!"
Sabi ng EXPERT: Ano ang sikreto sa matagumpay na panganganak? Madaling kapanganakan. Ano ang kailangan mong malaman kapag naghahanda para sa panganganak?
Madali at mabilis ang aking kapanganakan, kahit na sila ang una. Hindi ko lang inisip kung paano at kung kanino ako manganganak. Nagtrabaho lang ito - naglakad, kumain ng tama. Walang break, pagpapasigla, komplikasyon. Mas madaling manganak kaysa magdala ng isang sanggol na 9 na buwan. Ang malaking tiyan ay nagbigay ng pagkapagod na malakas sa parehong eroplano at sa emosyonal. Para sa akin mas mabuting manganak ng ilang beses kaysa sa muling isalin ang mga mahabang 9 na buwan.
Ang pinakamahalagang bagay ay isang matalas na makabuluhan na kamalayan sa nangyayari. At gaano man karami ang itinuro sa lahat ng uri ng mga kurso sa paghahanda para sa panganganak, maraming sakit at pagnanais na overlap, upang ang lahat ay magtatapos sa lalong madaling panahon. At ito ay masama, at ganoon din sa akin. Sa panahon ng panganganak, lubos kong nakalimutan kung paano huminga at hindi ko mahila ang aking sarili. Bagaman hanggang sa kamakailan lamang ay nasa positibong kalagayan ako at umaasa na manganak nang mabilis at bumaba nang may kaunting takot