Ang aking kapanganakan napunta perpektong salamat sa aking asawa

Nilalaman

Ang lahat ng mga kwento ng kapanganakan na narinig ko o nabasa ay maaaring nahahati sa 2 uri. Ang ilan sa mga ito ay natapos sa kategoryang "Hindi na ulit sa aking buhay!", Ang iba ay nagtaka ng pag-asa na "Gusto ko ito ng sobra!" Siguradong manganak ulit ako! " Lantaran, hindi ko naunawaan kung paano maaaring maging katulad ng panganganak ?! Ngunit, sa pag-replenished ng ranggo ng mga batang ina, nagulat siya nang mapagtanto na ang lahat ay talagang hindi kapani-paniwalang madali. Ang dahilan ay simple - mayroong isang mahal na asawa sa malapit.

Ang tanong kung ang isang asawa ay dapat na nasa panganganak, pinahihirapan ako sa mahabang panahon. Ang mga termino ng kontrata ay nagpapahintulot sa kanyang pagkakaroon mula una hanggang sa huling sandali, ngunit napagpasyahan ko na ang aking asawa ay tiyak na hindi pupunta sa silid ng paghahatid. Ayaw ko talagang marinig ng aking minamahal ang mga hindi makataong pag-iyak at makita ang isang mukha na naiinis mula sa sakit. Ngunit tungkol sa prenatal, ang aming mga opinyon ay naiiba. Napaboran lang ako, ngunit hindi niya maintindihan kung paano niya ako matutulungan. Ang asawa ay gumawa ng pangwakas na pasya lamang sa ospital - gayunpaman, nagpasya siyang manatili. At alam mo, lubos akong nagpapasalamat sa kanya, dahil ang tulong ng isang mahal sa buhay ay lubos na nagpagaan sa aking kalagayan. Kaya bakit kailangan natin ng asawang lalaki sa panganganak?

Tinulungan ako ng asawa na maglakad

Hindi alam ng lahat ang tungkol dito, ngunit sa isang nakatayo na posisyon, mas madali ang mga pagkontrata. At magiging maayos ang lahat, ngunit sa ilang oras ay napagtanto ko na hindi na ako makagawa ng isang hakbang - ang aking ulo ay umiikot, ang aking mga binti ay umuusbong, ang aking likod ay masakit sa sakit. Hindi rin nakatulong ang masahe o iba pang mga pamamaraan. Upang maibsan ang aking kalagayan, literal na pinalayas ako ng aking asawa sa paligid ng ward, na sinusuportahan ako ng mga bisig. Ang aming "paglalakad" ay tumagal ng hanggang 5 oras, ngunit pinahintulutan kaming magtiis sa sakit sa labanan nang walang anumang mga problema.

Pagkontrol sa dalas ng mga pagkontrata

Pagpapanatili ng mga oras, itinakda ko nang maaga ang "Fight counter" sa telepono. Ngunit narito hindi gaanong simple! Mayroong hindi sapat na lakas upang tumuon sa paghinga at sabay na pindutin ang mga pindutan sa mobile. Muling kinuha ng asawang ito ang mahalagang bagay na ito - naitala niya ang simula at pagtatapos ng labanan at iniulat ito sa doktor. Iniligtas ako nito mula sa isang hindi kinakailangang sakit ng ulo at pinayagan akong makakuha ng mas tumpak na mga tagapagpahiwatig.

Kumilos bilang Kalihim

Sumang-ayon, walang mas masahol pa kaysa sa kamangmangan - lalo na sa panahon ng panganganak! Pinahihintulutan ang sakit at hindi alam kung kailan nagtatapos ang lahat ay kakila-kilabot lamang. Minsan pumasok ang doktor, may sinabi, tumingin, tumango sa kanyang ulo at umalis. Upang maunawaan kung ano ang lahat ng ito, agad na nag-online ang aking asawa at ipinaliwanag nang detalyado kung ano talaga ang nangyayari sa akin at sa sanggol. "Dumating ang aktibong yugto ng paggawa. Half the way has been passed ”- salamat sa mga komentong ito ay nanatili ako sa alam tungkol sa lahat ng mga kaganapan.

Nalibang, nagbiro, gumawa ng tawa

Ano ang maaaring mapawi ang sakit na mas mahusay kaysa sa palagiang mga ehersisyo sa paglalakad at paghinga? Mga nakakatawang biro lang! Ngayon alam kong sigurado na kung ako ay nanatili sa prenatal ward mismo, iiyak na sana ako ng malungkot mula sa sarili. Gayunpaman, sa piling ng aking asawa, wala akong ibang pagpipilian kundi tumawa sa mga nakakatawang post sa Facebook at tumawa sa mga kalokohan ng mga bayani mula sa seryeng "Kaibigan". Naaalala mo ba ang serye kung saan isinilang ni Rachel ang kanyang unang anak? Kahit na hindi mo pa nakita ang seryeng ito, siguraduhin na panoorin ito sa kapanganakan! Salamat sa kanya, kahit isang oras ay nakaligtas ako sa sakit at tumawa nang buong puso.

Hinawakan ang pagtatanggol

Ang paglipad sa mga kaibigan at kamag-anak ng ilang araw bago ang paunang petsa ng paghahatid ay hindi isang madaling gawain. Sa malapit na sandaling ito, mas madalas ang tanong na "Paano? Hindi pa ba ipinanganak? At kailan ang iyong deadline? " Mayroong mga hindi masyadong tamad upang masubaybayan ang hitsura ng hinaharap na ina sa mga social network. "Hindi ako pumasok sa loob ng 6 na oras. Malamang sa ospital. Kailangan nating tumawag upang malaman! " Ang ganitong mga tawag na naririnig sa mga regular na frequency ay napaka nakakainis. Narito muli na kailangan ko ng tulong ng aking asawa. Hindi lamang niya nasagot ang mga mensahe para sa akin, ngunit pinamamahalaang din upang bilugan ang aking ina sa paligid ng kanyang daliri, na tumawag nang literal sa bawat kalahating oras. Hindi namin sinabi sa kanya na kami ay umalis upang manganak, dahil kung nalaman niya ang tungkol dito, darating siya upang makontrol ang proseso.

At sa wakas ...

Tulad ng nakikita mo, ang isang asawa sa panganganak ay napakahusay. Salamat sa kanya, sa lahat ng 11 oras na paggawa, hindi ako sumigaw o sumigaw. At ang pinakamahalaga, hindi niya kailangang gawin ang anumang kumplikado. Hindi pa namin inihanda ang prosesong ito nang maaga - lahat ng nangyari sa sarili. Kaya kung mayroon kang pagkakataong makatanggap ng ganoong tulong, huwag tanggihan ito. Sa anumang kaso, ang asawa ay laging lumabas sa koridor. Oo, at sa isang maternity room na maaaring maging sanhi ng isang mahina laban sa lalaki psyche psychological psychological, hindi ito mahila sa pamamagitan ng lakas. Naniniwala ako na doon lamang sa isang tao ay walang kinalaman. Suportahan ang bawat isa, at hihinto ang iyong kwento sa parehong maligayang tala bilang minahan: “Nagustuhan ko ito. Mayroon pa akong ipinag-uutos na mukha! "

Nabasa rin namin: