Aby wychować szczęśliwe, zdrowe dziecko, a w przyszłości - dorosłego, aby kultywować niezależność i wiarę w nich, rodzice muszą zachować ostrożność, stosując ścisłe wykształcenie i poddanie się ich woli.
Często na placach zabaw można usłyszeć, jak matki narzekają na nieposłuszeństwo dzieci. Spróbujmy dowiedzieć się, czy jest tak źle, gdy dziecko nie zawsze dokładnie przestrzega instrukcji dorosłych, czasami jest niegrzeczne i niegrzeczne.
Jeśli nieposłuszeństwo jest niezdrowe, rodzice powinni nalegać. W innych przypadkach lepiej jest wspierać inicjatywę i dać dziecku swobodę podejmowania decyzji. Na przykład przy wyborze rozrywki, kolorów ubrań, zabawek.
Posłuszne, wykonawcze dziecko nazywa się dobrym. Ale czy bezwzględne przestrzeganie wszystkich instrukcji dorosłych jest tak przydatne do wychowania przyszłej niezależnej osobowości?
W każdym małym dzieciaku
Zarówno chłopiec, jak i dziewczynka
Jest dwieście gramów materiałów wybuchowych
A może nawet funt!
Muszę biec i skakać
Chwycić wszystko, kopnąć mnie w nogi,
W przeciwnym razie wybuchnie, pieprzone kobiety!
I nie on!Każde nowe dziecko
Wylewa się z pieluch
I zgubić się wszędzie
I jest wszędzie!
On zawsze gdzieś się ściga
On jest strasznie zdenerwowany
Jeśli coś na świecie
Nagle stanie się to bez niego!
Gdy dziecko jest zbyt pomocne, rodzice powinni się martwić. Chociaż wydaje się, że wygodniej jest, jeśli dziecko nie stwarza problemów, przestrzega woli rodziców i grzecznie postępuje z innymi.
Ale czy dziecko nie powinno być aktywną psotną osobą?
Uczy się świata iz zainteresowaniem odkrywa wszystko, co nowe. I dobrze, jeśli rodzice mu w tym pomogą.
Dorośli powinni radzić sobie z przyczyną tak zbyt „wygodnego”, uległego zachowania dziecka. Być może wykazują nadmierną dyscyplinę i tłumią jedyną wyłaniającą się osobowość. Czy ich dziecko wyrosnie na wzorowego obywatela, czy też ich rodzice wychowają niezależną, niepodejmującą inicjatywy osobę pod wpływem innych?
Są osobiste cechy temperamentu. Choleryczni ludzie są podatni na aktywność, niepokój, pędzą jak wiatr i nie dają odpoczynku rodzicom. Flegmatycy wydają się spokojni i rozsądni, bardziej przypominają ciche, niezależne gry i rzadko powodują niedogodności dla starszych.
Dzieciak nie chce denerwować rodziców. Uważa, że będzie mniej kochany i karany za „złe zachowanie”. Dziecko miażdży w sobie negatywne emocje i nie pozwala im wyjść na zewnątrz. Z tego powodu może kumulować agresję i mieć problemy z układem nerwowym. Dziecko boi się gniewu starszych, stara się sprostać ich oczekiwaniom, być wzorowym i wygodnym, zadowolić i nie powodować podrażnienia.
Podczas wychowywania dziecka niepotrzebne zakazy prawie nie powstaje niezależna osobowość, która mogłaby bronić swojego punktu widzenia w wieku dorosłym. Osoba zależna będzie szukać wsparcia z zewnątrz i uniknie odpowiedzialności za swoje działania, przenosząc decyzje na innych.
Ważne jest, aby pokazać dziecku, że liczysz się z jego pragnieniami i charakterem.Aby to zrobić, musisz dać trochę swobody. Pozwól mu wybrać, w co ma grać, co czytać i co nosić. Im więcej okazji będzie musiał podjąć inicjatywę i dokonać wyborów, tym większa będzie osobowość. Wolna osoba ma większe szanse na odniesienie sukcesu w życiu.
Poinformuj swoje dziecko, że nie obwiniasz go i nie kochasz go za to, kim jest. Dziecko musi odczuwać twoje wsparcie w swoich dzieciach, ale dla niego są to tak ważne sprawy, nawet jeśli wydają ci się nieistotne.
Czytamy również:
- 5 problemów z posłusznymi dziećmi
- Wygodne dziecko. Czy posłuszeństwo jest zawsze dobre?
- Co jeśli dziecko nie będzie ci posłuszne?
- Jak reedukować zepsute dziecko (jak zrozumieć, że dziecko jest zepsute: znaki i przyczyny)
- Dziecinna zachcianka lub egoizm: czym różni się jedna od drugiej?
- 10 sekretów wychowywania posłusznego dziecka: jak uczyć dzieci szacunku i słuchania rodziców
Wydaje mi się, że dzieci powinny być posłuszne z umiarem. Oczywiście jest to wygodne dla rodziców, gdy ich dzieci są posłuszne i spełniają wszystkie swoje wymagania, ale silna osobowość raczej nie wyrosnie z takiego dziecka. Dziecko musi mieć opinię i być w stanie ją wyrazić. Rodzice to ludzie, którzy muszą nauczyć dziecko prawidłowego wyrażania emocji.
Mój syn jest zbyt aktywnym dzieckiem, ma 3 lata, bawi się cały dzień, ale w nocy nie śpi dobrze. Kilka razy zabrano nas do neurologa. Lekarz przepisał różne leki uspokajające mózg. Nie jest tak agresywnym dzieckiem, ale nie możemy zmusić go do robienia tego, czego nie chce.
Jestem młodą matką dwojga dzieci. Najstarsza córka ma już 9 lat i aktywnie pokazuje swoją postać. Tak, mamy spory w tej sprawie, ale staram się pokazać dziecku, że muszę być bardziej miękki dla moich bliskich. Uważam, że nie musisz robić z dzieciństwa dziecka, nadal się nie uda. We współczesnym społeczeństwie dzieci dorastają szybciej, starają się nam pokazać, że mają również znaczenie na tym świecie. Nie musisz im przeszkadzać.
Bardzo trudno jest ustalić, gdzie kończy się normalna aktywność w dzieciństwie i zaczyna się poważne neurologiczne odchylenie. Oczywiście musisz skontaktować się ze specjalistą, nie powinieneś sam rozwiązać tego problemu.