Kalikasan ng tao na pagdudahan ang kanyang sarili at ang tama ng kanyang mga kilos. Ang bawat isa sa atin ay madalas na sinisisi ang ating sarili sa anumang mga problema o mga problema na nangyari sa buhay. Minsan tila hindi tayo sapat na mabuti para sa isang bagay o hindi karapat-dapat para sa isang tao. Ang tanong ng tiwala sa sarili lalo na ang talamak para sa mga batang ina - sila ay emosyonal at sensitibo, puno ng damdamin at pagkabalisa, at higit sa lahat, nababahala sila tungkol sa gawain ng perpektong pag-aalaga para sa kanilang sanggol. Sa sitwasyong ito, ang pangunahing bagay ay upang mapagtanto na walang nangangailangan ng perpektong larawan. Ang mga bata ay nangangailangan ng isang katutubong, totoong ina - isa na nagmamalasakit at nagbibigay ng init.
Paano simulan ang mapagmahal na ina sa iyong sarili: isang totoong kuwento
Maraming mga batang ina ang patuloy na nag-aalala na hindi sila maaaring maging perpekto. Ang mga saloobin na "Ako ay isang masamang ina" ay nasa isipan ng halos lahat na may isang sanggol. At may mga kadahilanan para dito - ang kapaligiran ay gustung-gusto na ituro ang mga kakulangan sa pag-aalaga: ito ay masyadong gaanong bihis, hindi sanay sa potty, hindi mabasa.
Mga lolo't lola, kaibigan at kapitbahay, kaswal na dumaraan - lahat ay handa na palakasin ang nasabing komplikado sa puso ng kanilang ina. Napansin ng isang tao na ang sanggol ay isang maliit na payat, para sa ilan na hindi siya mahihiwalay sa pacifier nang masyadong mahaba, at ang ibang tao ay sisisi na ang sanggol ay nagsalita nang huli.
Ang panloob na ideal ng isang babae ay hindi rin nag-iiwan sa kanya - kaya nais kong maging isang tunay na pagiging perpekto! Ang mga social network at pelikulang Hollywood ay nagpapakita ng mga halimbawa ng magaganda at matagumpay na mga ina na patuloy na nakikipagsabayan sa lahat ng dako. Kaya lumitaw ang mga tunay na takot at kumplikado.
Si Inna Vaganova, isang defectologist at gestalt therapist, isang ina ng dalawang anak, ay nagbabahagi ng kanyang takot at kung paano niya napagtagumpayan ang "masamang ina" complex.
Nakaramdam ng walang kwenta at pagkakasala
Hindi ko pa nakikilala ang mga tao na madaling kapitan ng paggalang sa sarili, lahat ng uri ng takot at damdamin ng pagkakasala, tulad ng mga ina. Sa una, naramdaman kong isang kakila-kilabot na ina sa panahon ng mga pagtatangka, nang ipanganak ang aking panganay na anak. Pagkatapos ay pinagalitan ako ng mga doktor dahil hindi ako nagsusumikap at maaaring kunin ang sanggol. Ngunit ito ang aking unang kapanganakan!
Unti-unti, habang lumalaki at umunlad ang aking mga mumo, sinisisi ko pa ang aking sarili - dahil nakakuha siya ng labis o masyadong kaunting timbang. Karagdagan - higit pa: Hindi ko tama ang pagbuo ng bata, hindi ko nagawang gawin siyang tamang pang-araw-araw na gawain. Hindi tama ang paglalaro ng aking anak na lalaki, nagbihis ako at hindi naglakad nang hindi tama sa isang bata. At nakatulog pa nga siya sa akin ...
Ito ay bilang isang ina ako ay ganap na kakila-kilabot, hindi nakikita at sinisira lamang ang aking maliit na anak.
Kapag ang tulad ng isang nakakatawang pananalita ay ginawa ng isang estranghero, maaari silang dumaan at makalimutan. Ngunit mas nakakasakit nang ang mga bagay na iyon ay tunog mula sa mga labi ng pinakamalapit na tao - Narinig ko ang mga pagsaway mula sa aking mga magulang at guro sa hardin, mga doktor sa mga ospital at pinakamahusay na mga kaibigan. Pinakinggan ko ang lahat ng mga taong ito: Talagang hindi ako nagtagumpay bilang isang ina, at ang aking anak na lalaki ay napakasubo sa akin - ano ang parusa sa kanya? Ang pakiramdam na ito ay pinaghihinalaang ako sa halos 6 na taon.
Ang aking anak na lalaki ay lumaki sa tabi ko bilang isang mabait at nakakaantig na bata, alaga ng kanyang nakababatang kapatid, binigyan ako ng mga bouquets at iginuhit ang mga guhit, natutunan niyang basahin. Ngunit naniniwala pa rin ako sa aking sarili na ako ay isang kasuklam-suklam na ina.
Sinubukan kong pigilan ang masamang mga iniisip tungkol sa paksang ito, ngunit araw-araw ay nagdadala ako ng mga bagong akusasyon sa sarili: iniulat ng mga guro, nag-uulat ang doktor, ang t-shirt ng anak na lalaki ay hindi tinatablan ng maayos, at ang mga kuko ay hindi pinutol. Ang lahat ng mga pangyayaring ito ay paulit-ulit na ginawa kong matatag na naniniwala sa aking masama. Ang pakiramdam na ito ay lumubog sa aking loob at pinigilan ako mula sa kasiyahan ng pagiging ina.
Hindi mabibili araw-araw na pangangalaga
Marahil, ang lahat ng ito ay magpapatuloy magpakailanman kung hindi ko tinuro ang aking sarili na bigyang pansin ang mga bagay na ginagawa ko para sa aking mga anak araw-araw.
Ginising ko ang matanda sa hardin at niluto ko siya ng masarap na agahan, na naghahain ito sa anyo ng mga nakakatawang mukha. Ang bata ay palaging naghihintay para sa isang hanay ng mga malinis na damit at isang magandang kwento sa pagtulog. Araw-araw kaming gumawa ng mga espesyal na paglanghap, dahil ang bata ay mayroon allergy, at sa isang buong taon na ginawa ko siyang thermos ng tsaa araw-araw sa kindergarten, dahil lamang sa isang allergy sa hardin compote.
Nagbasa ako ng maraming kapaki-pakinabang na panitikan para sa pagpapaunlad ng aking mga anak na lalaki: parehong natutunan na magsalita nang maaga, at ang mas matanda ay basahin nang may kumpiyansa nang malakas.
Bilang karagdagan, nag-aral ako ng mga espesyal na literatura upang mapanatili ang kalusugan ng aking mga anak na lalaki (Pinagsahan ko ang isang bundok ng nasabing panitikan): ang panganay na anak na lalaki ay ginugol lamang ng isang araw sa ospital sa kanyang buhay, at ang bunso ay wala roon.
Araw-araw naglalakad ako sa sariwang hangin kasama ang aking mga anak, naghanda ng malusog na pagkain para sa kanila, maligo sa isang malinis na paliguan at pahid sa aking tuhod ng cream. Magkasama kaming gumuhit at nangongolekta ng mga kastanyas para sa mga crafts, pumunta sa zoo at pinapakain ang mga ibon sa kalye.
Palagi akong nakikinig sa aking mga anak - maaari nilang pag-usapan ang kanilang mga karanasan, tahimik silang umiyak sa aking mga bisig, dinala nila ako ng kanilang mga lihim. Ang panganay na anak na lalaki ay palaging maaaring magtanong sa akin ng anumang katanungan, at hindi ako kulay abo na may kakila-kilabot at kahihiyan, nakakahanap ako ng mga salita na maipaliwanag ko sa kanya ang lahat.
Ngayon nakita ko ang aking bunsong anak na lalaki na umiiyak mula sa pagkapagod. Sa loob ng 40 minuto ay hinawakan ko ang anak ng sipa at hinaplos ang kanyang buhok hanggang sa makatulog siya.
Kaligayahan sa maliliit na bagay
Maraming mga ina ang hindi napapansin at madalas na pinahahalagahan ang mga ordinaryong iyon, ngunit ang mga mahalagang bagay na ginagawa nila araw-araw para sa kanilang mga anak. Ngunit kung paano ginusto ng bawat isa sa atin ang sariling mga pagkakamali!
Araw-araw akong nagsasagawa ng mga maliliit na feats sa ina, na lagi kong itinuturing na hindi gaanong mahalaga. Ngunit ito ay tiyak sa mga trifle na ito na ang masayang pagkabata ng mga lalaki ay namamalagi.
Ang amoy ng sariwang lutong pancake sa umaga at isang laro na may dice sa gabi, ang mga kamay na yakap at nagsisisi kapag nasasaktan. Tinulungan ko silang maunawaan ang kanilang mga damdamin at malaman ang tungkol sa mundo sa kanilang paligid. Tinawag ako ng aking mga anak na "nakapagpapagaling na ina", dahil sa tuwing sila ay nasasaktan, ang isang ugnay ay pinapawi ang luha. Isang touch lang ang nagpapagaling sa kanilang mga pisikal at mental na sugat!
Maaari mong walang katapusang sisihin ang iyong sarili at masisi ang iyong sarili sa isang bagay. Ngunit kung ang bawat isa sa atin ay natutong mapansin at pinahahalagahan ang mga bagay na ginagawa natin para sa ating mga anak araw-araw, ito ay magiging isang tunay na kaligtasan.
Pansinin kung paano tuwing umaga gumising ka at gumawa ng maraming mga pista para sa mga bata, mahalin mo lang sila at mabuhay para sa kanila. Hindi na kailangang magsikap na maging katulad ng iba, upang subukang tularan ang ilang halimbawa.
Ang aming pag-ibig at pag-aalaga sa mga bata ay natatangi, at napakaganda nito. Ito ang nagpapasaya sa iyo. Pinapayagan ko ang aking sarili na maging tunay, upang makaramdam ng buong buhay at ituro ito sa aking mga anak.
BASAHIN DIN:
Babae na kapaligiran kasama si Yana Kataeva: Ano ang gagawin sa pakiramdam na ako ay isang masamang ina? Paano mapupuksa ang pagkakasala?
Nabasa ko ang artikulo at nagpasyang sumulat ng isang puna, sapagkat ito ang nangyari sa akin. Ang isang kahinaan sa kompleks ay ipinuhunan sa akin mula pagkabata ng aking mga magulang, na sila mismo ay hindi maunawaan ang kanilang ginagawa, ngunit kumilos bilang itinuro sa kanila ng kanilang mga magulang. Ipapasa ko ang saloobin na ito sa aking mga anak kung hindi dahil sa pangyayari sa aking buhay na naging dahilan upang tumingin ako ng mga sagot sa maraming mga katanungan sa aking buhay. At lamang kapag nakita ko ang kahinaan na ito sa aking sarili, nagawa kong simulan ang pag-alis nito at tulungan ang aking mga anak na mapupuksa ito.Ngayon ay nagsimula akong tumingin nang iba sa mga problema na nakapaligid sa akin at naghahanap ng kanilang mga solusyon.
Hindi ko itinuring ang aking sarili na isang masamang ina. Ipinanganak ako sa 34 taong gulang. Sinubukan kong ibigay ang lahat ng aking pagmamahal sa aking anak. Ang aking anak na lalaki ay nasa may sapat na gulang, ngunit mayroon pa rin akong pakiramdam na pagkakasala na nawalan ako ng isang bagay, hindi na-inspeksyon, hindi ibinigay ang lahat sa kanya sa buhay ko.
Oh, ang ideya na ako ay isang masamang ina ay pinagmumultuhan ako ng mahabang panahon. Hindi ko akalaing ako lang ang nag-iisa! Inireklamo pa niya ito tungkol sa kanyang ina, at pagkatapos basahin ang iyong artikulo, mayroon siyang matatag na opinyon na ang lahat ay maayos!
Marahil ang anumang normal na ina ay dumaranas ng gayong mga karanasan. Ngunit ang pinakamahalagang bagay para sa ina ay upang maunawaan na sa pagsilang at paglaki ng sanggol, natututo din siya at lumalaki mula sa kanyang mga pagkakamali. At paano maiintindihan ng isang ina ang kanyang mga pagkakamali sa edukasyon kung hindi niya ito ginawa? Ang libro ni Benjamin Spock tungkol sa pagiging magulang at pag-aalaga sa mga bata ay nakatulong sa akin ng maraming. Sa pangkalahatan, kailangan mong bigyang-pansin ang mga opinyon ng iba.
Well dv. Ang katarantahang ito ay nakatulong sa iyo upang makita nang malinaw ang 😉
Si Nanay, sa pamamagitan ng kahulugan, ay hindi maaaring maging masama, sa kabila ng mga pagsusuri sa third-party tungkol sa iyo. Hayaan ang "matalino" na mag-ingat sa kanilang sarili at kanilang mga anak kaysa sa hukom mula sa labas. Hindi ko pinapansin ang mga ganyan. Alam ko na ang aking anak na lalaki ay lumaki upang maging isang disenteng at mahusay na tao, na hindi ako mahihiya!