Czy twoje dziecko robi pierwsze kroki, ale runął na podłogę zaskoczony? Okruchy już mają chęć poruszania się niezależnie, bez pomocy dorosłych, ale przeszkadza im coś innego. Możesz pomóc mu nauczyć się nowego rodzaju ruchu, ale nie powinieneś specjalnie koncentrować się na tym, że dziecko jedzie jak najszybciej. Mówimy ci dlaczego.
Pierwsze kroki dziecka to prawdziwe osiągnięcie. Niektórzy bliżej roku wykazują zdolność do samodzielnego poruszania się, podczas gdy inni nie ufają własnym umiejętnościom przez kolejne 2-3 miesiące. Nie ma ścisłych standardów i kanonów pediatrycznych. Oba orzeszki ziemne można uznać za dość rozwinięte. Natura sama wyznaczy datę, kiedy twoje dziecko zrobi pierwszy nieśmiały krok. Zadaniem rodziców nie jest zmuszanie dziecka do chodzenia za wszelką cenę.
Rodzice, zwłaszcza rodzice pierworodnych, chcą, aby dziecko wykazało się genialnością we wszystkim. Pierwsze słowo zostało wypowiedziane wcześniej niż inne, zanim zaczął usiąść, wstać i postawić pierwsze kroki. Aby przyspieszyć ten proces, proszą o radę pediatrów, nauczycieli, osoby starsze, które mają doświadczenie w wychowywaniu dzieci. Ale w tej sprawie o wiele ważniejsze jest okazywanie cierpliwości, czekanie, aż fizjologiczna gotowość niemowlęcia zacznie chodzić - wszystko ma swój czas, wszystko powinno pójść swoją drogą. W ten sposób nie zaszkodzisz zdrowiu dziecka i umożliwisz mu podjęcie pierwszych ważnych kroków w jego życiu.
Czy można stymulować pierwsze kroki
Oczywiście konieczne jest zachęcenie dziecka do stawiania pierwszych kroków i pewności siebie. Nadają się do tego ćwiczenia z nową zabawką. W odległości dwóch kroków dziecka daj mu jasną zabawkę. Krótka droga zostanie zrobiona, nawet jeśli nie za pierwszym razem. Dziecko widzi dłonie matki, jestem pewien, że nic złego się nie wydarzy. Zainteresowanie zakupem lalki lub zabawki z pewnością zmusi go do podjęcia tych dwóch kroków.
Ale długie chodzenie po pokoju, trzymanie dziecka za uchwyty, „rozwijanie” zdolności chodzenia w nim, nie jest tego warte (eksperci to zalecają). Uważa się, że osoba od urodzenia jest w stanie opanować główne procesy fizjologiczne. Umiejętność chodzenia jest nierozerwalnie związana z naturą. Próba „obejścia” pokoju, trzymanie dziecka za ręce, nie jest konieczne. Sam sobie z tym poradzi, kiedy nadejdzie czas. Procesów fizjologicznych nie można sztucznie przyspieszać. Na wszystko jest czas: trochę wcześniej lub nieco później niż jego rówieśnicy, ale wasz maluch nauczy się chodzić. Każde dziecko rozwija się na swój sposób i nie trzeba go spieszyć.Siła pojawia się stopniowo w nogach. Na początku wystarczy stać krótko, opierając się na meblach, a potem dziecko pójdzie, opierając się na różnych przedmiotach, meblach w pokoju. Następnie - on sam pokona krótkie odległości.
Czego nie należy robić, gdy dziecko uczy się chodzić
Nie spiesz się z rozwojem swojego dziecka. Nawet jeśli pójdzie później niż jego rówieśnicy, poradzi sobie z tym w 100%, bez żadnego ryzyka dla zdrowia. Czego rodzice nie powinni robić?
1. Zdecydowanie protekcjonuj dziecko i pozbawiaj go swobody działania i wyboru
Nie możesz pozbawić dziecka wolności działania i wyboru. Nie spiesz się do niego za każdym razem, gdy się potknie, nie wspieraj dziecka za każdym razem, gdy próbuje wstać i dać mu wszystko, o co prosi. Lepiej jest stworzyć sytuację, w której dziecko chce dostać się do zabawki, wykonując kilka kroków. Gdy będzie miał możliwość podjęcia niezależnych decyzji, rozwój nie zostanie zahamowany. W przeciwnym razie spowolnisz proces rozwoju dziecka, nie pozwalając mu myśleć, samodzielnie podejmować decyzje i działać.
2. Pozostaw w łóżeczku i kojec na długi czas
Będąc długo w łóżeczku lub arenie, mały próbuje wstać, chwytając się boku. Dziecko szybko się męczy. Nierówne obciążenie nóg może powodować deformację stóp i skręcenie.
3. Mieć nadzieję, że dziecko pójdzie szybciej z chodzikami
Nowoczesne chodziki to prawdziwy kompleks rozwojowy. Lekkie i zwrotne, pozwalają dziecku nieustraszenie i szybko poruszać się po domu. Ale nie tylko przynoszą korzyści, ale mogą również zaszkodzić dziecku. Musisz zepchnąć stopy z podłogi, a to jest poważne obciążenie dla twoich nóg, a przy takim ruchu stopa dziecka może się zdeformować. Zamiast nauczyć się chodzić prosto, dziecko spróbuje usiąść, na co pozwalają spacerowicze. W ten sposób spacerowicze mogą odroczyć moment, w którym dziecko pójdzie samodzielnie na kilka miesięcy.
4. Kup buty, zanim to konieczne
Buty i buty dla dziecka będą potrzebne dopiero po rozpoczęciu pewnego spaceru. Błędem jest myśleć, że buty ułatwią samodzielne poruszanie się. Poczekaj pierwsze kroki na krótkich dystansach, a następnie wytrenuj nogi do butów. W międzyczasie dogadaj się z botkami dla niemowląt.
[sc name = ”rsa”]
5. Postawić dziecko na nogi
Jeśli maluch woli czołgać się, jest za wcześnie, by chodzić. Ważne jest, aby czas pierwszych kroków zbiegł się z fizjologicznym, biologicznym rozwojem, uwzględniono cechy genetyczne. Zdrowe nogi z dobrze uformowaną stopą na pewno pójdą, choć później niż oczekują krewni. Po postawieniu dziecka na nogach istnieje niebezpieczeństwo zakłócenia jego formowania się.
Czytamy również:
- W jakich miesiącach dzieci zaczynają chodzić?
- Dlaczego dziecko boi się samodzielnie chodzić - jak pomóc dziecku
- Uczymy dziecko chodzić - 10 wskazówek
- Dlaczego dziecko na palcach - co robić?
Jak nauczyć dziecko chodzić? Nauczenie dziecka samodzielnego chodzenia
Dziecko chodzi w wieku 9 miesięcy. Czy trzeba się radować?
