Pierwszy uśmiech, pierwsze słowo, pierwsze niepewne kroki - każde osiągnięcie dziecka powoduje dumę jego rodziców. Ten jasny i radosny obraz jest przyćmiony przez osobliwości w zachowaniu okruchów, które z czasem stają się bardziej zauważalne. Tutaj dziecko zjada szpule z dywanu, a potem nagle zaczyna uderz głową w ścianę lub odkrywaj swoje intymne miejsca w zatłoczonym miejscu. W takich momentach w głowie dorosłego płyną myśli, że może coś jest nie tak z dzieckiem. A może po prostu przechodzi naturalny etap rozwoju i dorastania?
Dziwactwa w zachowaniu są zazwyczaj charakterystyczne dla dzieci w wieku 2-3 lat (w oczekiwaniu na 3 lata kryzysu) Wiele z nich jest absolutnie nieszkodliwych i po prostu pomaga dziecku się uspokoić i czuje się bardziej komfortowo i pewnie w tym rozległym świecie. Niemniej jednak dorośli będą przydatni, aby dowiedzieć się, co w zachowaniu dzieci należy zwrócić szczególną uwagę i jakie nowe nawyki okruchów warto powiedzieć lekarzowi.
W tym artykule dowiesz się, co jest normalne w zachowaniu małego dziecka i jaki jest powód, aby włączyć alarm. Spróbujmy rozszyfrować tajny język dzieci i zrozumieć, dlaczego czasami wykonują tak dziwne i niezrozumiałe działania dla dorosłych.
Działania mające na celu samozadowolenie i uderzenie głową w ścianę
Uderzanie głową o ścianę - tak, czasami wygląda onieśmielająco. Zwłaszcza jeśli podasz „dorosłym” znaczenie wyrażenia „uderz głową w ścianę”. Jednak w przypadku dzieci w wieku 1-2 lat - jest to normalne, bez względu na to, jak dziko jest o tym słyszeć.
W wieku 1-2 lat dzieci czasami wykonują powtarzające się ruchy, aby uspokoić się, gdy wpadną w stresującą sytuację, zmęczyć się i nudzić.Dziecko może kołysać się na boki, a nawet rytmicznie uderzać głową o ścianę, podłogę, poprzeczkę łóżeczka. Choć wygląda to przerażająco, a rodzice boją się takiego zachowania, jest mało prawdopodobne, aby dziecko mogło w ten sposób sam sobie wyrządzić krzywdę. Najczęściej nawyk kojącego powtarzania ruchów mija 3 lata. Dopóki dziecko nie dorośnie, staraj się chronić go tak bardzo, jak to możliwe - na przykład przenieś go na miękki dywan, na którym okruchy z pewnością nie zranią twojego czoła.
Czytamy również: Dlaczego dziecko uderza głową w podłogę i ściany - przyczyny i jak reagować?
Jeśli dziecko ssie palec lub smoczek, jest prawdopodobne, że są to również jego sposoby na złagodzenie stresu. Kiedy robią to dzieci, wszystko wygląda uroczo. Kiedy dziecko dorasta, emocje rodziców ustępują lękowi.Jednak nie ma żadnych oczywistych powodów do niepokoju, jeśli dziecko jest związane z tym nawykiem przez 4 lata. Dalsze ssanie palca lub smoczka może już negatywnie wpływać na stan dziąseł i powodować problemy z rozwojem mowy.
Oprócz palców niemowlęta wciągają do buzi brud, piasek, karmę dla zwierząt domowych. Wszystko to jest normalne, jak robi to wiele dzieci, a po osiągnięciu dojrzałości na zawsze zapominają o tych nawykach. Dziecko może być bardzo wybredne w jedzeniu, ale niejadalne przedmioty są dokładnie badane ustami.
Konieczne jest zabranie dziecka do pediatry, jeśli dziecko kołysze się, uderza głową o ścianę lub wykonuje inne powtarzające się ruchy przez cały dzień. Sytuacja może być również niebezpieczna, gdy w zachowaniu małego jest wiele przeszkadzających dzwonów. Na przykład nie tylko żuje niejadalne rzeczy, ale nie jest szczególnie przywiązany do rodziców i rodzeństwa, cierpi również na opóźnienie mowy.
Odprawianie rytuałów
W wieku 1-2 lat dzieci czasami mają własne rytuały, które wykonują każdego dnia. Na przykład niektórzy ostrożnie i przez długi czas układają swoje zabawki w linii prostej. Jeśli ten porządek zostanie naruszony, dziecko staje się tak obrażone, że może stracić kontrolę nad sobą i rzucić napad złości. Takie rytuały pojawiają się z tego powodu, że dzieci również potrzebują stałości, aby wszystko było stabilne i dobre. Takie zachowanie samo w sobie jest absolutnie normalne, o ile dziecko postrzega je jako grę - na przykład stawia pociągi na stacji dokładnie w nocy, aby mogły spać.
Czytamy również: Znaczenie rytuałów w życiu dziecka i rodziny
Jeśli dziecko kładzie swoich pluszowych przyjaciół na plecach lub brzuszkach, aby mogli wygodnie spać, oczywiste jest, że się bawi. W takim przypadku rodzice nie mają się czym martwić. Pobudka to obsesja dziecka na punkcie budowania zabawek w określonej kolejności przy braku zainteresowania grami. Rodzice powinni być czujni, a fakt, że dziecko jest zanurzone w swoim wymyślonym świecie, nie chce komunikować się z innymi. Innym powodem, aby pokazać dziecku lekarza, jest jego chęć wykonania zwyczajowego rytuału, nawet jeśli w tym celu musisz przerwać jedzenie lub inną czynność.
Badanie ciała
Małe dzieci często wybierają nos. W końcu zdobądź stamtąd booger — jak znaleźć ukryty skarb. Powoli naucz dziecko, jak posługiwać się chusteczką i serwetkami, aby pozbyć się nawyku grzebania w nosie.
Nawet dzieci badają swoje ciało, szczególnie miejsca intymne, co jest normalne. Głównym problemem jest to, że dziecko wywołuje rumieniec, jeśli robi to przed ich przyjaciółmi i znajomymi. Nieprzyjemnym sytuacjom można zapobiec, jeśli wyjaśnisz dziecku, że możesz zbadać swoje ciało w domu, ale w przypadku osób postronnych lepiej tego nie robić.
Eksperci radzą, aby nie zabraniać, ale dawać zalecenia dotyczące zachowania: nie jest zwyczajem dotykać siebie w przedszkolu, sklepie lub w obecności innych osób. I z reguły dziecko jest podatne na ten nawyk, jeśli spędza dużo czasu znudzony i nie dobrze się bawi. Zadbaj o wypełnienie wypoczynku dziecka, aby się nie nudził.
Nienormalne jest nadmierne zainteresowanie ciałem, ciągłe pragnienie dotyku siebie - zamiast zabawy z innymi dziećmi, słuchania bajki, oglądania kreskówki.
Wyimaginowani i zabawkowi przyjaciele dziecka
Z pewnością prawie każdy dorosły spotkał dzieci, dla których zabawki są całym wszechświatem. Kładą ich do snu, aby nie pozostawiają miejsca dla siebie, lub zabierają cały arsenał „przyjaciół” przy wszystkich wyjściach z domu. Są dzieci, które komunikują się z postaciami wymyślonymi w głowie, które są niewidoczne dla innych. Są ludzie, którzy myślą, że Carlson czeka na nich w domku.
Jeśli wykluczymy niektóre niezręczne sytuacje w społeczeństwie, taki nawyk jest naturalną reakcją rosnącej okruchów na fakt, że świat ciągle się zmienia. Nie powinniśmy zapominać o najbogatszej wyobraźni dzieci.Dzieciom trudno jest od razu przystosować się do osoby dorosłej w zupełnie niezrozumiałym dla nich świecie, ponieważ tworzą dla siebie całkowicie wygodne miejsce - świat wyobrażony. Jeśli dorośli uznają i w jakiś sposób zachęcają do takiego świata swojego dziecka, napędzają jego działalność w kierunku stworzenia i stworzenia, które już jest bardzo dobre. A sytuacje, w których ukochany „przyjaciel” ginie lub idzie na pranie, mogą być stresujące dla dziecka. Ale istnieje wyjście z tej sytuacji. Dla rodziców jest to świetna okazja, aby wyjaśnić dziecku, że czasami trzeba się obejść bez zwykłych rzeczy.
Najczęściej gry z wyobrażonymi przyjaciółmi u małych dzieci nie wykraczają poza normę, dlatego nie wymagają interwencji medycznej. Jeśli jednak rodzice zaczną zauważać, że za każdym razem, zamiast spotykać się z prawdziwymi przyjaciółmi, dziecko decyduje się zostać w domu i bawić się z wymyślonymi przyjaciółmi, należy skontaktować się ze specjalistą.
Czytamy również: Wyimaginowani przyjaciele Twojego dziecka: kim oni są i czy jest powód do niepokoju?
Gry z zawartością puli i pieluch
Małe dziecko, które urodziło się nie tak dawno temu i obecnie aktywnie odkrywa świat, jest zainteresowane dosłownie wszystkim. Czasami na pierwszy rzut oka zdarzają się całkowicie „podłe” sytuacje. Dziecko zmniejszyło potrzebę pieluchy, a następnie wyciągnęło ją, wyjęło zawartość i aktywnie rzeźbi, rysuje na ścianach, a nawet smakuje odchody.
Dzieci nieco starsze mogą przeprowadzać podobne manipulacje z zawartością garnka, jeśli matka była rozproszona i nie mogła znieść tego na czas. Dorośli są często przytłoczeni paniką, krzykiem i obrzydzeniem z tego powodu, ale w rzeczywistości nie ma powodu do niepokoju. Dla dziecka kał jest nowym materiałem do gier. Był częścią swojego ciała, dlatego nie stanowi zagrożenia dla dziecka (z pozycji samego siebie).
[sc name = ”rsa”]
Rodzice muszą sprawić, by odchody były mniej zabawne. Aby zniechęcić dziecko do wyrzeźbienia własnych odchodów, konieczne jest rozwinięcie i zaspokojenie jego potrzeb dotykowych. Do tego świetna jest plastelina lub ciasto dla dzieci (specjalne ze sklepu lub domowe do ciast), piasek kinetyczny, a nawet budowanie zamków z błota, wszystko to w pełni zaspokoi dotykowe potrzeby dziecka. Inne niuanse są kwestią czasu i technologii rodziców. Będziesz musiał częściej monitorować doniczkę i mocniej przymocować pieluchę (możesz użyć przynajmniej taśmy samoprzylepnej 🙂) lub schować ją do ubrania.
Dziwne smaki dzieci
Często zdarza się, że małe dzieci jedzą wszystko, co powoduje u dorosłych poczucie zaskoczenia i nieporozumienia. Może to być kula kurzu i wełny, kawałek kredy, ściółka toaletowa dla kota, kamyki na ulicy, soczewki kontaktowe, niejadalne rośliny i inne śmieci.
Rodzice nie muszą się martwić. Faktem jest, że dziecko używa ust jako ważnego narzędzia do odkrywania świata. Dlatego często to, co nie może zostać zjedzone, zostanie przynajmniej polizane przez dziecko. Dzieci często coś gryzą, lizają lub ssają - w młodym wieku jest to normą. Każdy dorosły może przypomnieć sobie czubek pióra lub gumki z ołówka w ustach. Ale dorosłemu trudno jest przyznać, że jedzenie wełny jest normalne.
Ważne jest, aby zwracać uwagę na nasilenie nawyku okruchów i jego częstotliwość. Jeśli dziecko bardzo często zjada brud lub stos z dywanu, oczywiście musisz udać się do lekarza.
Zrywanie nosa
Oczywiście patrzenie na to nie jest szczególnie przyjemne. Ale musisz przyznać: nozdrza są szczególnie interesującymi otworami do nauki, szczególnie w dzieciństwie. Kluczową umiejętnością w tej sytuacji jest zachowanie spokoju w kółko i zaoferowanie użycia chusteczki w pokoju dziecinnym lub pójścia do łazienki, ponieważ „nikt tutaj nie lubi tego oglądać”.
Inne dziwne nawyki
Zdarza się również, że dzieci mylą dzień i noc, a ciepło z zimnem. Czasami żądają założenia na nich kombinezonu w gorącym sezonie, a czasem wolą biegać po mieszkaniu nago. Inne dzieci uwielbiają wyobrażać sobie siebie jako psa lub kota, wesoło szczekających lub miauczących, biegających na czworakach, żądających miski i oblizujących twarze.Rodzice nie powinni bać się osobliwości dziecka. Jest to naturalny etap rozwoju, który obejmuje świadomość świata i jego miejsca w nim. Ta kategoria jest normalna, dopóki nie zakłóca życia. Musisz tylko wyjaśnić, kiedy możesz być psem, a kiedy nie.
Dorośli będą potrzebować tylko cierpliwości, ten etap wkrótce minie. W międzyczasie możesz pozwolić dziecku okazywać wyobraźnię do woli. Takie dzieci często odkrywają później umiejętność sztuki teatralnej. Aby zachować „ducha walki”, rodzice mogą nakręcić krótki film o dziwnych uzależnieniach „szczeniaka”, który wymaga uwagi, skoków i szczekania po mieszkaniu. Po wielu latach ten zabawny film będzie bardzo fajny do pokazania na weselu takiego łobuza.
Czytamy również:
[sc name = ”ads”]
- Złe i złe nawyki u dzieci w wieku do jednego roku - i czy są naprawdę złe
- 8 złych nawyków, które wpajamy dzieciom
- Co zrobić, gdy dziecko obgryza paznokcie
- Jak odsadzić dziecko ssać palce
Złe nawyki - Szkoła Dr Komarowskiego
Do dwóch lat siostrzeniec czasami stawał na palcach jednej nogi, gdy czegoś nie lubił. Mógłby tak chodzić przez chwilę. Rodzice nie wpadli w panikę, ale skonsultowali się z lekarzem. Neurolog nie wykazał odchyleń u dziecka, ale kazał obserwować. Nawyk minął sam.
Na podstawie moich osobistych doświadczeń mogę powiedzieć, że jeśli dziecko urodziło się zdrowe, normalne (a pediatrzy mogą to ustalić już w pierwszych godzinach życia), nie ma się o co martwić. W końcu dziecko poznaje nowy świat, przyzwyczaja się do środowiska, każdy dzień jest dla niego jak eksploracja kosmosu. Nawet jego własne ruchy i członkowie ciała oczarowują go, zaskakują i radują.
Moja córka nigdy nie rozpoznała sutka, ale uwielbiała ssać palce. Ręce były stale w firmie. To, czego po prostu nie zrobiliśmy, aby odzwyczaić się od tego nawyku i posmarować solą, zbesztać i wyjaśnić. Nic nie pomogło, a potem gdzieś w wieku 4 lat zobaczyłem, że maluję paznokcie i też chcę. Zgodziłem się, ale pod warunkiem - nie należy wtykać palców w usta. Powtórzyli więc kilka razy, po czym córka zaczęła zapominać o swoim nawyku.
Okazuje się, że to przysłowie z życia: w dzieciństwie nie miałem zabawek, dobrze, że przynajmniej urodził się jako chłopiec ...